Σώρευση πολιτικού κεφαλαίου

Μετά την περίοδο Καραμανλή, το ΠΑΣΟΚ με τον Γιώργο Παπανδρέου και μετέπειτα με τον Βαγγέλη Βενιζέλο στην ηγεσία του, σήκωνε ένα βάρος που θα συνέθλιβε κάθε σοσιαλιστικό κόμμα

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά ┋ 🗣️ Ανοικτό για σχολιασμό

Ο πρώτος γύρος των εκλογών για την ανάδειξη Προέδρου στο ΠΑΣΟΚ τελείωσε. Τα αποτελέσματα είναι λίγο πολύ γνωστά. Από τη διαδικασία αλλά και με αφορμή αυτή, υπάρχουν συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν τόσο για κόμματα όσο και για πρόσωπα.

Μετά την περίοδο Καραμανλή, το ΠΑΣΟΚ με τον Γιώργο Παπανδρέου και μετέπειτα με τον Βαγγέλη Βενιζέλο στην ηγεσία του, σήκωνε ένα βάρος που θα συνέθλιβε κάθε σοσιαλιστικό κόμμα. Ήταν Μάης του 2012 όταν συνέβη ο πολιτικός σεισμός. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη Τσίπρα εφόρμησαν εξ’ αριστερών στο πολιτικό σύστημα φτάνοντας το 2015 σε να λάβουν 36% τον Γενάρη και 35% τον Σεπτέμβρη του 2015. Όσα μεσολάβησαν, δημοψήφισμα, παλινωδίες κάθε είδους και κυρίως η κατασπατάληση του πολυτιμότερου αγαθού ενός λαού, της ελπίδας, έφεραν και μία τεράστια κατασπατάληση πολιτικού κεφαλαίου για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον τότε αρχηγό του. Το ότι κερδήθηκαν εκ νέου οι εκλογές τον Σεπτέμβρη του 2015, δημιούργησε την ψευδαίσθηση περί του αντιθέτου.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης την ίδια περίοδο ξεκινούσε. Ξεκίνησε με το πολιτικό κεφάλαιο που είχε ένα κόμμα – πόλος εξουσίας και απλά περίμενε. Από το 2019 δεν έδωσε ποτέ προοπτική στον ελληνικό λαό. Σε αφιέρωμα του ΕΘΝΟΥΣ το 2021 είχαμε γράψει σχετικά. Έκτοτε, στηριζόμενος αποκλειστικά στην έλλειψη άλλου πόλου εξουσίας, συνεχίζει μία πορεία διακυβέρνησης που χαρακτηρίζεται από κυνισμό και έλλειψη ενσυναίσθησης. Το πολιτικό αποτέλεσμα είναι ορατό αλλά ακόμα δεν έχει δημιουργηθεί η εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Ακόμα…

Τον Γενάρη του 2015 το ΠΑΣΟΚ ήταν το τελευταίο κόμμα του κοινοβουλίου, με ένα ποσοστό λίγο πάνω από το 4,5%, σπασμένο σε δύο κόμματα και πολιτικά αποκαμωμένο. Όλοι πίστευαν ότι ο κύκλος του έκλεισε οριστικά. Η Φώφη Γεννηματά ένωσε κομμάτια του και το κράτησε όρθιο τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους και η πορεία είναι η εξής: 6,29% τον Σεπτέμβρη του 2015, 7,72% στις ευρωεκλογές του 2019, 8,1% στις βουλευτικές εκλογές του 2019. Και από τον Δεκέμβρη του 2021 και έπειτα με τον Νίκο Ανδρουλάκη στην ηγεσία του: 11,46% και 11,84% στις δίδυμες εκλογές του 2023 και 12,79% στις ευρωεκλογές του 2024.

Από τον Σεπτέμβρη του 2015 και έπειτα, το ΠΑΣΟΚ σωρεύει πολιτικό κεφάλαιο με τη σκληρή δουλειά των ανθρώπων του. Διαθέτει μοναδικό βάθος στελεχιακού δυναμικού, το οποίο όλο αυτό τον καιρό δουλεύει πολύ σκληρά σε πολιτικό επίπεδο. Τα επίδικα της νέας υποδειγματικής εσωτερικής του διαδικασίας ήταν τα εξής:

1. Αν επενδύσει μέρος του για να καταφέρει να το πολλαπλασιάσει και με ποιους όρους;
Η συζήτηση στο εσωτερικό του είναι διαρκής για το αν, ποιοι, σε πιο επίπεδο και κατά πόσον πρέπει να προσκληθούν. Και μόνο που υπάρχουν τόσες παράμετροι, η στρτηγική ως αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας μόνο μονοσήμαντη δεν είναι.

2. Ποιος είναι ο ζωτικός του χώρος.
Ένα κόμμα που θέλει να γίνει εξουσία, πρέπει νομοτελειακά να διευρυνθεί αμφίπλευρα. Η αφετηρία του είναι θέμα επιλογής του. Εν προκειμένω, αν ξεκινά από το αδόκιμα ονομαζόμενο «κέντρο» προσπαθώντας να το αγκαλιάσει και προς τα αριστερά του ή αν προσπαθεί να ξεκινήσει από πιο «αριστερά» και πόσα «κλικ» πιο αριστερά του.

3. Τον τρόπο που θα απευθυνθεί στον ελληνικό λαό.
Η πρώτη μέθοδος είναι η πεπατημένη. Να κρατήσει το αξιόπιστο πολιτικό του προϊόν ως έχει και να περιμένει τον λαό να ανταποκριθεί σε αυτό, ελλείψει άλλου από αυτό της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η δεύτερη είναι να το μετασχηματίσει, να συγκροτήσει ολοκληρωμένο σχέδιο διακυβέρνησης με άμεσους, μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους.

Είναι δύο διαφορετικές προσεγγίσεις.

Την Κυριακή κλείνει ένας πολιτικός κύκλος που ήταν αυτός της ανοικοδόμησης και θα ανοίξει αυτόν της μεγέθυνσης. Έχει πλέον σωρεύσει το απαιτούμενο πολιτικό κεφάλαιο και θα επιλέξει πλέον το τι θα το κάνει, σε πια κατεύθυνση και με ποιο τρόπο. Η ίδια η διαδικασία όμως έδειξε ότι υπάρχει και ένα ακόμα πολιτικό κεφάλαιο που σωρεύεται. Και αυτό είναι άλλο από του Παύλου Γερουλάνου. Ο οποίος πάτησε περισσότερο στο τρίτο επίδικο της διαδικασίας και με το σχέδιό του, έδειξε ότι απάντησε μόνο αυτός στο ζήτημα της συγκρότησης πρότασης διακυβέρνησης. Απέδειξε δε ότι στις εκλογές, το μήνυμα και η επικοινωνία έχουν αποτέλεσμα όταν συνδυαστούν με το «πόρτα - πόρτα» και ότι το αφ’ υψηλού έχει τελειώσει. Σε ό,τι τον αφορά, με την στάση του όλα τα προηγούμενα χρόνια, την προεκλογική περίοδο αλλά και αμέσως μετά το μη αναμενόμενο αλλά σκληρό όπως ήρθε αποτέλεσμα, σωρεύει μαζικά. Μέλει να δούμε τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ με αυτό και τι ο ίδιος.