Θέλει ο Μουρίνιο να χαρεί και η χαρά δεν τον αφήνει...

Από τη μέρα που ο Ζοσέ Μουρίνιο άρχισε να μεγαλώνει προπονητικά, υπήρξε υπερμεγέθυνση και του «εγώ» του. Εδειχνε να μην μπορεί να το ελέγξει. Οπως, βέβαια, και το ότι είναι από τους χαρακτήρες εκείνους που τον εξιτάρει η ιδέα να δίνει απαντήσεις σε όλους όσοι τον μισούν. Και δεν είναι λίγοι. Καθημερινά αυξάνονται οι πολέμιοί του, ενώ παραμένει σταθερός ο αριθμός των υποστηρικτών του, που, κακά τα ψέμματα, μόνον λίγοι δεν είναι.

Προσωπικά, ουδέποτε υπήρξα μέρος της χορείας που αποθεώνει τον Πορτογάλο για τη συμπεριφορά του, αλλά, ωστόσο, δεν έπαψα ποτέ να αναγνωρίζω την προπονητική του αξία. Είναι εξ εκείνων των «μαστόρων» του επαγγέλματος, κυρίως από αυτούς που διαθέτουν την ικανότητα να κερδίζουν τα πάντα από τους παίκτες του, να τους κάνει να πιστεύουν ότι είναι οι κορυφαίοι του κόσμου. Οπως πιστεύει, βέβαια, κι εκείνος για την αφεντιά του. Το «special one» δεν προέκυψε τυχαία. Χαρακτηρισμός δικής του έμπνευσης ήταν, καθώς θεωρεί ότι αυτός είναι και κανένας άλλος δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί του. Οτι άπαντες είναι υποδεέστεροί του, ότι όλοι τον ακολουθούν, και μάλιστα από χιλιόμετρα μακριά. Το «υπερεγώ» του, που αναφέραμε και παραπάνω, δεν του επιτρέπει να δείξει αν διαθέτει έστω και ψήγματα ταπεινότητας. Να παραδεχθεί κάποιον συνάδελφό του, είναι κάτι σπάνιο. Και πάντα περιφέρει την (αξιομνημόνευτη, ομολογουμένως) επίδοση της κατάκτησης 8 πρωταθλημάτων από ομάδες (Πόρτο, Τσέλσι, Ιντερ, Ρεάλ) τεσσάρων διαφορετικών χωρών, όπως και τα δύο Champions League (με Πόρτο και Ιντερ) και τα ισάριθμα Europa League (με Πόρτο και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), καθώς και τους 25 – συνολικά – τίτλους που έχει κατακτήσει ως προπονητής, διότι ως ποδοσφαιριστής δεν έχει απολύτως τίποτα να παρουσιάσει.

Ομως, ο εγωπαθής και επηρμένος Μουρίνιο πολλές φορές υπερβαίνει τα εσκαμμένα, «ξεφεύγει», κατά το λαϊκότερον. Οπως συμπεριφέρθηκε και μετά τη λήξη του νικηφόρου (με ανατροπή) εκτός έδρας αγώνα της ομάδας του, της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, επί της Γιουβέντους, όταν έδειξε, με τη χαρακτηριστική χειρονομία, ότι δεν ακούει τους οπαδούς της «Μεγάλης Κυρίας». Είναι από τις στιγμές που ο Πορτογάλος προπονητής την... ακούει.

Τέτοιες στιγμές είναι που διαχωρίζονται το «εμείς» από το «εγώ» και το «εγώ» από το «υπερεγώ»... Και ο Ζοσέ Μουρίνιο τρέφεται και μεγαλώνει με την έπαρσή του. Μαζί, προσπαθεί, να μεγαλώσει και τις ομάδες του, αλλά δεν τα καταφέρνει πάντα. Ωστόσο, πάντα, το παλεύει. Κι όσο, δικαιολογημένα, μειώνεται, συν τω χρόνω, η λάμψη τού (εν λόγω) ανδρός, τόσο τέτοιες επιτυχίες, όπως εκείνη στην έδρα της Γιουβέντους, η οποία υπέστη την πρώτη φετινή ήττα σε 15 αγώνες, τον βγάζουν από τα ρούχα του και αποκαλύπτουν το «υπερεγώ» του. Θέλει ο Μουρίνιο να χαρεί και η χαρά δεν τον αφήνει...

Διαβάστε ακόμη

Από τέλος Μαρτίου ακριβά φάρμακα στο σπίτι για 120.000 ασθενείς - Τι θα γίνει με τα φαρμακεία ΕΟΠΥΥ

Ερντογάν: «Δεν θα αφήσουμε τους Σύρους μόνους τους» - Ο Τούρκος πρόεδρος «ανοικοδομεί» τη Συρία

Στα Σεπόλια παίρνουν το σπίτι οικογένειας με παιδί ΑμεΑ λίγο πριν τα Χριστούγεννα - Τους έδωσαν 2 μέρες

Κλέλια Ρένεση: «Έλεγαν ότι ο Μανού Τσαο ήταν ο πατέρας του παιδιού μου, ήταν τόσο αστείο»