┋ Απόψεις ┋ 18.04.2019 09:54

Θα ήθελα τρία κιλά ευτυχίας - σε 3D εκτύπωση, παρακαλώ

Από το 1982 μέχρι σήμερα, έχουν εκτυπωθεί απίστευτα πράγματα. Ποιος μας λέει ότι στο άμεσο μέλλον δεν θα μπορούν να εκτυπώνουν ανθρώπους και συναισθήματα;

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋

Αυτή είναι μια 3D εκτυπωμένη καρδιά. Θαύμα... (AP Photo/Oded Balilty)

Το 1983, ο Ισαάκ Ασίμοφ «είδε» πώς θα είναι ο κόσμος το 2019, το «τώρα» μας. Ο διάσημος Αμερικανός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας είχε προβλέψει ότι δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς υπολογιστές και ρομπότ. Δεν έζησε για να το δει, καθώς έφυγε από τη ζωή το 1992 σε ηλικία 72 ετών, αλλά λίγο-πολύ το είχε προσεγγίσει υπέροχα. Οι προβλέψεις του δημοσιεύθηκαν στις 31 Δεκεμβρίου του 1983 - 35 χρόνια μετά την έκδοση του εμβληματικού «1984», του Τζορτζ Οργουελ.

Όλα αυτά έμοιαζαν στα μάτια μας μαγικά, ίσως επειδή όλα αυτά τα θαυμαστά, από τη στιγμή που τα ζούσαμε -έχοντας ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και βάτες στα σακάκια- μέχρι τη στιγμή που θα συνέβαιναν, μεσολαβούσαν 36 χρόνια. Μια ολόκληρη ζωή, σε μια άλλη, εντελώς διαφορετική ζωή που νιώθαμε ότι πολύ δύσκολα θα έρθει. Όπως άκουγαν οι άνθρωποι το 1940, εν μέσω Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ότι κοντεύει η στιγμή που θα πατήσουμε στο Φεγγάρι -όπως και έγινε με το «Απόλλο 8», το 1968- έτσι κι εμείς ακούγαμε, τα χρόνια του Ασίμοφ, περί τρισδιάστατης εκτύπωσης – λέγε με 3D.

Αυτή, λοιπόν, εφευρέθηκε το 1982 από τον Chuck Hull, ο οποίος είχε την ιδέα ότι αν μπορούσε να τοποθετήσει χιλιάδες λεπτά στρώματα πλαστικού το ένα πάνω από το άλλο και στη συνέχεια να χαράξει το σχήμα τους, χρησιμοποιώντας το φως, τότε θα ήταν σε θέση να σχηματίσει τρισδιάστατα αντικείμενα. Έπειτα από έναν χρόνο, πειραματιζόμενος με τις ιδέες αυτές, ανέπτυξε ένα σύστημα όπου μια συμπυκνωμένη ακτίνα υπεριώδους φωτός, κινούμενη υπό τον έλεγχο ενός υπολογιστή, χτυπά την επιφάνεια ενός κάδου γεμάτο με υγρό φωτοπολυμερές και όπου χτυπά το υγρό αυτό μετατρέπεται σε έναν τύπο πλαστικού, σε σταθερή μορφή. Θαύμα. Το ακόμα πιο θαυμαστό είναι ότι ο Hull συνειδητοποίησε ότι το εύρημά του δεν περιοριζόταν σε υγρά στοιχεία και ως εκ τούτου η ευρεσιτεχνία του ονομάστηκε «στερεολιθογραφία» ή «3D εκτύπωση», καθώς κάλυπτε κάθε υλικό ικανό προς στερεοποίηση ή ικανό να μεταβάλει τη φυσική του κατάσταση. Από τότε, βέβαια, η 3D εκτύπωση διένυσε μακρύ δρόμο, χύνοντας πολύ μελάνι…

Σήμερα, εν έτει 2019, επιστήμονες παρουσίασαν, στο Τελ Αβίβ, ένα πρωτότυπο ανθρώπινης καρδιάς τρισδιάστατης εκτύπωσης από ανθρώπινους ιστούς και αγγεία. Με λίγα λόγια; Αποτελεί μια απίστευτη πρόοδο για τη θεραπεία καρδιαγγειακών νόσων και την πρόληψη της απόρριψης μοσχευμάτων. Οι ερευνητές τού πανεπιστημίου τού Τελ Αβίβ παρουσίασαν στους δημοσιογράφους αυτή την αδρανή καρδιά μεγέθους κερασιού, βυθισμένη μέσα σ' ένα υγρό. Εντούτοις, «μολονότι η τρισδιάστατη εκτύπωση θεωρείται πως είναι μια υποσχόμενη προσέγγιση για τη δημιουργία ολόκληρων οργάνων, εξακολουθούν να παραμένουν πολλές δυσκολίες», σημειώνουν οι ίδιοι επιστήμονες.

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν απέχουμε από την απόλυτη αποτύπωση ανθρωπίνων οργάνων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, είναι βέβαιο πως οι τρισδιάστατες εκτυπώσεις έχουν τα φόντα για να αποτελέσουν τη «νέα βιομηχανική επανάσταση». Μέχρι τώρα έχουν εκτυπωθεί από παπούτσια και κοσμήματα, μέχρι δόντια και διαστημόπλοια – δείτε περισσότερα εδώ.

Όπως, λοιπόν, το 1983, ακούγαμε και διαβάζαμε τον Ασίμοφ -με το στόμα ανοικτό- ποιος μας λέει ότι σε κάποια χρόνια από σήμερα δεν θα μπορούμε να εκτυπώνουμε από ανθρώπους μέχρι συναισθήματα;

«Φτιάξτε μου, παρακαλώ, μια Ελληνίδα -εναλλακτικά, Ιταλίδα- και εκτυπώστε και τρία κιλά ευτυχίας για να έχουμε να βγάλουμε τον χειμώνα. Όχι, μην τα τυλίξετε, θα τα ζήσω εδώ…».

Διαβάστε ακόμη