Τραμπ-ΗΠΑ, ΕΕ, Ουκρανία-Ρωσία: Μια νέα κατάσταση για τη δημοκρατία, τις διεθνείς σχέσεις και την ειρήνη

Κανένας υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας δεν ήρθε αντιμέτωπος με τόσο αρνητική προβολή από την πλευρά των δυτικών ΜΜΕ όσο ο Trump. Ταυτόχρονα, όντας πρώην πρόεδρος, ο Trump λογοκρίθηκε από το Facebook και το Twitter, κάτι που από μόνο του είναι αδιανόητο για την ελευθερία του λόγου στο Δυτικό κόσμο. Πέραν του μιντιακού πολέμου ο Trump διώχθηκε ποινικά αλλά και έγινε θύμα απόπειρας δολοφονίας. Παρ' όλα αυτά ο Trump κέρδισε στις προεδρικές εκλογές του 2024.

Η νίκη του Trump είναι ο θρίαμβος της αμερικανικής δημοκρατίας, και συγκεκριμένα θρίαμβος αμερικανικού λαού επί του υπερφιλελευθερισμού. Ο αμερικανικός λαός ψήφισε υπέρ της Agenda 47.

Μεταξύ των σημείων της Agenda 47 που δέχθηκαν την οξεία επίκριση από την πλευρά των υπερφιλελεύθερων και για τα οποία τη χαρακτήρισαν ως φασιστική, είναι τα εξής: Κλείσιμο συνόρων και απέλαση των μεταναστών. Τερματισμός της χρηματοδότησης σχολικών προγραμμάτων που προωθούν την κριτική φυλετική θεωρία, τη ριζοσπαστική ιδεολογία των φύλων και άλλο ακατάλληλο φυλετικό, σεξουαλικό ή πολιτικό υλικό για τα παιδιά. Αναγνώριση των δύο φύλων και αποκλεισμό των ανδρών από τα γυναικεία αθλήματα.

Ο αμερικανικός λαός ψήφισε υπέρ αυτών των θέσεων. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι υπέρ αυτών των θέσεων, όπως και περισσότερων άλλων της Agenda 47, θα είχαν ψηφίσει και οι περισσότεροι Ευρωπαίου. Είναι πλέον προφανές ότι πολλές από αυτές τις θέσεις θα βρουν αντανάκλαση στις προεκλογικές εκστρατείες σε όλη την Ευρώπη, παρά την αντίθεση των Ευρωπαίων υπερφιλελεύθερων που έχουν εγκαθιδρύσει τον πολιτικό και πληροφοριακό έλεγχο που αγγίζει τα όρια απολυταρχισμού.

Ένα από τα πιο επικίνδυνα αποτελέσματα της πολιτικής των υπερφιλελεύθερων είναι η κρίση στην Ουκρανία. Δεν είναι τυχαίο ότι σε ένα από τα σημεία της Agenda 47, ο Trump υπόσχεται να αποτρέψει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο και να αποκαταστήσει την ειρήνη στην Ευρώπη. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι όσον αφορά την κρίση αυτή, ο Trump δήλωσε ότι αν ήταν πρόεδρος δεν θα γινόταν πόλεμος στην Ουκρανία.

Η πρώτη πράξη στο ουκρανικό δράμα μπορεί να θεωρηθεί η Πορτοκαλί Επανάσταση του 2004 στην Ουκρανία, όταν, υπό την πίεση της Δύσης, διεξήχθη τρίτος γύρος εκλογών, τον οποίον κέρδισε φιλοδυτικός υποψήφιος πρόεδρος, ο Viktor Yushchenko. Σχεδόν αμέσως μετά την εκλογή του, ο Yushchenko αναβάθμισε τις σχέσεις της Ουκρανίας με το ΝΑΤΟ σε ένα νέο επίπεδο, το οποίο θεωρήθηκε πως είναι το πρώτο βήμα της Ουκρανίας προς την ένταξη στο ΝΑΤΟ.

Η αντίδραση σε αυτή την πολιτική ήταν η ομιλία του Putin στη Διάσκεψη του Μονάχου το 2007, όπου δήλωσε ανοιχτά για απειλή της ειρήνης στην Ευρώπη λόγω της πολιτικής διεύρυνσης του ΝΑΤΟ και της προώθησης των στρατιωτικών υποδομών του ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας.

Στις ουκρανικές προεδρικές εκλογές του 2010, οι οποίες αναγνωρίστηκαν ως δημοκρατικές από τη Δύση, ο φιλοδυτικός υποψήφιος Viktor Yushchenko έχασε από τον φιλορώσο υποψήφιο Viktor Yanukovych. O Yanukovych λαμβάνοντας υπόψιν πως το 66% των Ουκρανών ήταν αντίθετοι στην ένταξη στο ΝΑΤΟ, ανέστειλε την ένταξη της Ουκρανίας στη συμμαχία και ακολούθησε την πολιτική της ουδετερότητας.

Το 2013, ο Yanukovych αρνήθηκε να υπογράψει τη «Συμφωνία Σύνδεσης μεταξύ της Ουκρανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης», και βρέθηκε αντιμέτωπος με κινητοποιήσεις των υποστηρικτών της φιλοδυτικής πορείας της Ουκρανίας. Στην κρίση που έγινε γνωστή ως Euromaidan, παρενέβησαν ανοιχτά εκπρόσωποι της προεδρικής διοίκησης των ΗΠΑ, του τότε Δημοκρατικού Κόμματος.

Με βάση τις δημοκρατικές αρχές που διατυπώνονται από τη Δύση, είναι προφανές ότι οι Ουκρανοί που διαφωνούσαν με τις πολιτικές του Yanukovych είχαν το δικαίωμα να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους, αλλά με βάση τις ίδιες δημοκρατικές αρχές είναι προφανές ότι η εκδίωξη του δημοκρατικά εκλεγμένου Yanukovych ήταν παράνομη. Έτσι, με τη συγκατάθεση της Δύσης, οι ηγέτες του Euromaidan καταπάτησαν τη δημοκρατία στην Ουκρανία στο όνομα της ένταξης της στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι ηγέτες του Euromaidan δεν ήταν μόνο ριζοσπαστικά εναντίον της Ρωσίας, αλλά και εναντίων της ρωσικής συνιστώσας του ουκρανικού κράτους, και συγκεκριμένα εναντίον της γλώσσας, του πολιτισμού, των δημοσίων προσώπων και πολιτικών κόμματων. Αυτός ο ακραίος αντιρωσισμός έγινε αφορμή για τη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας, με αποτέλεσμα, το 2014, η Ουκρανία να χάσει τον έλεγχο της Κριμαίας και του Ντονμπάς. Κατά συνέπεια, η επανειλημμένη πολιτική παρεμβάσεων της Δύσης στα πολιτικά γεγονότα της Ουκρανίας προκάλεσε τη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας, η οποία σταμάτησε με τις συμφωνίες του Μινσκ που αποσκοπούσαν στην ειρηνική επίλυση της κρίσης στην Ουκρανία.

Μετά το ξέσπασμα των εχθροπραξιών από τη Ρωσία τον Φεβρουάριο του 2022, οι δυτικοί πολιτικοί δήλωσαν ανοιχτά ότι δεν είχαν στόχο να εγγυηθούν την εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ. Αντ' αυτού, η Δύση προέβη σε μια μεγάλη στρατιωτική μεταρρύθμιση στην Ουκρανία, η οποία εμπόδισε τη Ρωσία να επιτύχει μια γρήγορη νίκη. Πρέπει να σημειωθεί ότι στο αρχικό στάδιο του πολέμου, εκπρόσωποι της Ουκρανίας και της Ρωσίας κάθισαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στην Κωνσταντινούπολη, όπου το κύριο αίτημα της Ρωσίας ήταν το ουδέτερο καθεστώς της Ουκρανίας. Όμως, μετά από επιμονή της Δύσης, η ουκρανική πλευρά αρνήθηκε να διαπραγματευτεί περαιτέρω.

Η Δύση άρχισε να υποστηρίζει ενεργά την Ουκρανία στρατιωτικά και να επιβάλλει κυρώσεις κατά της Ρωσίας, οι οποίες, σύμφωνα με τους υπερφιλελεύθερους, θα έπρεπε να οδηγήσουν στην οικονομική καταστροφή της Ρωσίας και στην ανατροπή του καθεστώτος του Πούτιν. Κανένα από αυτά τα πράγματα δεν συνέβησαν. Ο πόλεμος πήρε έναν παρατεταμένο, βαρύ χαρακτήρα με αποτέλεσμα να αναγκάσει τη Ρωσία να αναθεωρήσει το δόγμα της για τη χρήση πυρηνικών όπλων, γεγονός που έστειλε ένα σαφές μήνυμα στη Δύση.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το μήνυμα αυτό αντανακλάται στην Agenda 47, όπου ο Trump υπόσχεται να αποτρέψει τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο και να αποκαταστήσει την ειρήνη στην Ευρώπη. Δεν μπορεί να υποστηριχθεί ότι αυτό το σημείο ήταν το βασικό στο πρόγραμμα του Trump, είναι προφανές ότι οι απλοί Αμερικανοί ανησυχούσαν πολύ περισσότερο για τα προσωπικά τους προβλήματα που σχετίζονται με τη μετανάστευση, τον πληθωρισμό, την αναγέννηση της βιομηχανίας, τις περικοπές φόρων, την προστασία συνταγματικών αρχών, τη διακίνηση ναρκωτικών, την εγκληματικότητα, την κοινωνική ασφάλιση, τη ριζοσπαστική ιδεολογία των φύλων κτλ.

Αγνοώντας αυτά τα αιτήματα της αμερικανικής κοινωνίας, οι Δημοκρατικοί, η κινητήρια δύναμη του δυτικού υπερφιλελευθερισμού, έχασαν τις εκλογές του 2014. Τα πρώτα βήματα του Trump για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία προκάλεσαν σύγχυση στους Ευρωπαίους υπερφιλελεύθερους. Η ομιλία του J. D. Vance στη διάσκεψη του Μονάχου, στην οποία μίλησε όχι τόσο για τη Ρωσία όσο για τα προβλήματα της δημοκρατίας και της ελευθερίας του λόγου στην Ευρώπη, ήταν μια πραγματική ψυχρολουσία για τους Ευρωπαίους πολιτικούς.

Το πρόβλημα με τη δημοκρατία έγκειται στο ότι τα συμφέροντα των δυτικών υπερφιλελεύθερων δεν συσχετίζονται με τα συμφέροντα των πολιτών των δυτικών δημοκρατιών. Σε αυτό το πρόβλημα εστιάζει μία από τις θέσεις της Agenda 47, σύμφωνα με την οποία ο Trump υποσχέθηκε να «τερματίσει τη χρήση της κυβέρνησης ως όπλο εναντίον του αμερικανικού λαού» και, αν κρίνουμε από την ομιλία του Vance στο Μόναχο, και των ευρωπαϊκών λαών.

Τα προβλήματα με την ελευθερία του λόγου σχετίζονται με τον απόλυτο έλεγχο της πληροφόρησης, ως αποτέλεσμα του οποίου τα δυτικά μέσα ενημέρωσης διαμόρφωσαν μια ενιαία «σωστή» άποψη. Θύμα αυτής της γνώμης ήταν ο ίδιος ο Τραμπ, ο οποίος περισσότερο από κάθε άλλον υποψήφιο πρόεδρο των ΗΠΑ αντιμετώπισε τόσο αρνητική προβολή από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Λαμβάνοντας υπόψιν αυτό, είναι προφανές πως δεν μπορούμε να μιλάμε καθόλου για αντικειμενική κάλυψη των αιτιών της ουκρανικής κρίσης από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί εξακολουθούν να λένε σαν μάντρα ότι ο Πούτιν επιτέθηκε στην Ουκρανία και οι δημοσιογράφοι τους απηχούν. Ωστόσο, το γεγονός ότι οι ενέργειες του Πούτιν είναι άμεση συνέπεια της πολιτικής της Δύσης στην Ουκρανία για την ένταξή της στο ΝΑΤΟ συνήθως αποσιωπάται. Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι είτε το επίπεδο της κριτικής σκέψης στη δυτική δημοσιογραφία έχει πέσει σε πρωτοφανές χαμηλό επίπεδο είτε ότι υπάρχει πρόβλημα με την ελευθερία του λόγου, όπως το ανέφερε ο Vance.

Η αμερικανική κοινωνία έχει υπερισχύσει του υπερφιλελεύθερου ολοκληρωτισμού, αποδεικνύοντας έτσι ότι οι ΗΠΑ είναι το μοναδικό προπύργιο της δημοκρατίας. Τα ευρωπαϊκά έθνη θα πρέπει να κάνουν το ίδιο στο εγγύς μέλλον. Η επιθυμία του Trump να τερματίσει την ουκρανική κρίση συνδέεται προφανώς με τη συνειδητοποίηση ότι η περαιτέρω εξέλιξή της θα μπορούσε να απειλήσει την ύπαρξη της ίδιας της δημοκρατίας.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η εμφάνιση της δημοκρατίας έχει καθοριστική σημασία στην εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας. Στην πραγματικότητα, η δημοκρατία τροποποίησε τις αρχές της εξουσίας που ενυπάρχουν στη φύση – η εξουσία του δήμου πήρε τη θέση της εξουσίας του αρχηγού του όχλου. Ως συνέπεια, κατά την αρχαία περίοδο η δημοκρατία οδήγησε στην άνθηση της Αθήνας. Στη νέα περίοδο της ιστορίας, η δημοκρατία μετέτρεψε τις ΗΠΑ σε παγκόσμιο ηγέτιδα δύναμη.

Λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία της αθηναϊκής δημοκρατίας, και ιδίως τους Πελοποννησιακούς πολέμους, μπορεί να υποστηριχθεί ότι ο πόλεμος αποτελεί μια από τις κύριες απειλές για την ύπαρξη της δημοκρατίας. Με βάση το γεγονός ότι ο πόλεμος στην ουσία του είναι ένας μηχανισμός που εξασφαλίζει την εξέλιξη στη φύση, είναι προφανές ότι η δημοκρατία απαιτεί έναν άλλο μηχανισμό για την εξασφάλιση της εξέλιξης, και ο μηχανισμός αυτός είναι η ειρήνη. Γι' αυτό η πολιτική της ειρήνης πρέπει να γίνει η κύρια πολιτική των ΗΠΑ, καθώς η πολιτική που οδηγεί στην πολεμική αντιπαράθεση δημιουργεί συνθήκες που απειλούν την κυριαρχία της δημοκρατίας.

Διαβάστε ακόμη

Σε λειτουργία ξανά το αεροδρόμιο του Χίθροου: Θα ξεκινήσουν σταδιακά κάποιες πτήσεις - Ποιες έχουν προτεραιότητα

Συνεχίζονται οι συνομιλίες ΗΠΑ-Ουκρανίας για τις σπάνιες γαίες - Τραμπ: Σύντομα οι υπογραφές

Οργή λαού για τον Εκρέμ Ιμάμογλου - Τουλάχιστον 10.000 διαδηλωτές στο δημαρχείο της Κωνσταντινούπολης

Ακυκλοφόρητα τραγούδια του Έμινεμ κλάπηκαν και δημοσιεύτηκαν παράνομα από πρώην συνεργάτη του