Το 2017 εξαερώθηκε το Σοσιαλιστικό Κόµµα και αποδυναµώθηκε η γκολική ∆εξιά, το Κόµµα των Ρεπουµπλικάνων. Το 2019 οι Ρεπουµπλικάνοι, η Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν και οι Σοσιαλιστές καταγράφουν ποσοστά κάτω του 10%. Μοναδική πολιτική δύναµη που κάνει αισθητή την παρουσία της µεταξύ Μακρόν και Λεπέν είναι η λίστα ΕυρώπηΟικολογία µε ποσοστό 13,5%. Η αποσάθρωση της γκολικής ∆εξιάς µετά τους Σοσιαλιστές και η ελεύθερη πτώση της Ανυπότακτης Γαλλίας του αντισυστηµικού Μελανσόν συνθέτουν µια βαριά υποθήκη για το µέλλον της Γαλλίας. Τον κίνδυνο οι ψηφοφόροι που απογοητεύονται από τον Μακρόν και τον «µακρονισµό» να µην έχουν καµιά άλλη ουσιαστική επιλογή παρά να ψηφίσουν τη Λεπέν και τον Εθνικό Συναγερµό. Το 2017 ο Μακρόν προέβαλε ως ο πόλος αντι-Λεπέν, στις ευρωεκλογές του 2019 η Λεπέν έδειξε ότι µπορεί να διεκδικήσει τον ρόλο του πόλου αντιΜακρόν, µε τον ένοικο του Μεγάρου των Ηλυσίων να διεκδικεί ακόµη παρά την πολύµηνη αναταραχή τον ρόλο του κυµατοθραύστη στη λαϊκιστική ακροδεξιά στη Γαλλία και στην Ευρώπη. Το ερώτηµα που εύλογα τίθεται είναι για ποιο χρονικό διάστηµα ο Μακρόν και η παράταξή του θα χειραγωγούν την στην καλύτερη περίπτωση συνηθισµένη φθορά της κυβερνητικής διαχείρισης επισείοντας το φόβητρο ότι µια νίκη της Λεπέν θα ήταν έξοδος από την ευρωπαϊκή δηµοκρατική κανονικότητα. Τα όσα καταγράφηκαν ως κοινωνική αναταραχή και διαµαρτυρία στη Γαλλία τους τελευταίους µήνες µε σηµείο αναφοράς τις κινητοποιήσεις των «Κίτρινων Γιλέκων» αλλά και η έστω µε βραχεία κεφαλή πρωτιά της Λεπέν και του Εθνικού Συναγερµού στις ευρωεκλογές δείχνουν ότι η στρατηγική Μακρόν τείνει να εξαντλήσει τη δυναµική της εντός Γαλλίας. Ζητούµενο παραµένει σε ποιο βαθµό ο Μακρόν µπορεί µέσω ευρωπαϊκής δραστηριοποίησης να δηµιουργήσει επικοινωνιακές εντυπώσεις που να του διασφαλίζουν µια έστω βραχείας διάρκειας περίοδο χάριτος στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας.
δημοφιλές τώρα: