Το χάλι μας και τα παραμύθια της χαλιμάς

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋

Αφελείς και εύπιστοι πρόεδροι των μεγάλων ποδοσφαιρικών ομάδων, σας λυπάμαι! Κάθε που μπαίνει το καλοκαίρι, μια σκέψη μου ταξιδεύει πλάι σας και συντροφεύει την απέραντη μοναξιά σας, ανάμεσα στον συρφετό των αυλοκολάκων και των κοιλαράδων αχόρταγων γελωτοποιών, που σας περιβάλει. Μια σκέψη απλή και άδολη: γιατί νοτίσατε τη ζωή σας, γιατί λερώσατε τα όνειρά σας, γιατί εκθέσατε στη σκόνη, τη στιλπνή προσωπικότητά σας, γιατί βάλατε το χέρι σας στα λαδωμένα γρανάζια του ποδοσφαίρου, γιατί;

Και το καλοκαίρι φέυγει όπως έρχεται, αναπάντεχα και ο χειμώνας παγώνει τις «τότε» αποφάσεις... Οι μεγαλοπαράγοντες του ποδοσφαίρου, είναι περισσότερο μητριές παρά μάνες, κατά τη ρήση του Μπαλζάκ· λατρεύουν εκείνα τα παιδιά τους, που κολακεύουν τη ματαιοδοξία τους…

Κι αυτό το καταλαβαίνει και ο πλέον αδαής περί των ποδοσφαιρικών την εποχή, που οι νοικοκυρές βάζουν τα παλτά στη ναφθαλίνη και οι επιτήδειοι τα βγάζουν τα «παλτά» προς πώληση, στις ομάδες. Την εποχή των μεταγραφών, που πλησιάζει πάλι. Πάνω που αφήνει τις τελευταίες αρωματικές πνοές της η άνοιξη, καλπάζει ένα καυτό καλοκαίρι μεταγραφικών υπερβολών, άστοχων βολών, υπερφίαλων καταβολών.

Και τότε είναι που οι «πονηροί» προσεγγίζουν τους «βασιλείς» και τους συμβουλεύουν κοιτώντας με το ένα μάτι τους μάνατζερ και με το άλλο τη διάθεση του αφέντη τους. Και ξαφνικά διαβάζεις, πέρα από το ότι ο ένας μιλάει με τον Μέσι, ο άλλος με τον Ρονάλντο και ο τρίτος με τον Σαλάχ, πως ο πρώτος πήρε τον σακάτη Εσιέν (κάποτε), ο δεύτερος τον παροπλισμένο Μπερμπάτοφ (κάποτε), ο τρίτος ξανάφερε τον κάτοικο των εξεδρών Μιραλάς (πρόσφατα) ή κάποιοι άλλοι πήραν τους Σαβιόλα και Γκούντιονσεν...

Και οι ιστορίες, που υφαίνονται με την πονηριά των εισηγητών και την αφέλεια των αρχόντων δεν έχουν τελειωμό. Φέτος με τις πρώτες ζεστές νύχτες άρχισαν τα «παραμύθια». Ο Χριστοδουλόπουλος, ο παίκτης που ολόκληρο αγώνα δεν έβγαλε με την ΑΕΚ, αίφνης έγινε «Γκριενσμάν» και «Ιμπραΐμοβιτς» μαζί, αγοράστηκε μετά βαΐων και τώρα προσεύχονται για την ανάστασή του.

Ο Φετφατζίδης, που τον αναζητούσε ο Ερυθρός Σταυρός στις ερήμους της Αραβίας, απέκτησε αγοραστική αξία ίση με του Νεϊμάρ. Μετά το ντέρμπι του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ, προσπαθεί να καταλάβει πως του φτερούγισε το βαλσαμωμένο πουλί...

Κεκμηκώς και κάθιδρος ο Τουρέ είδε στα πόδια του να πέφτουν ευρώ και προσδοκίες· οι φτωχοί (οπαδοί) πίστεψαν ότι διαθέτει το ελιξήριο της νεότητας. Για την ώρα βρίσκεται σε πρόγραμμα αδυνατίσματος! Κι αν πεις για τους Μπογέ Αλεφ και Πόνσε; Εποχή Τέρι Παναγίδη με Λάνγλεϊ και Ρος...

Οταν οι «δράκοι» αρχίσουν να μπαίνουν στη σκηνή του μεταγραφικού θεάτρου, η πραγματικότητα τρομάζει. Αγνωστοι, που κάποτε ακούμπησαν τη μπάλα με τα ακροδάχτυλά τους, βαφτίστηκαν απαραίτητοι και ιδανικοί για τους ιδανικούς - κατ' ευφημισμόν - αυτόχειρες, που σκορπίζουν χρήμα και κύρος.

Κι ανάμεσα στους αφελείς ενθουσιώδης παράγοντες, τους προέδρους εκείνους που από άδολη αγάπη μητρική, ορμώμενοι πέφτουν στις παγίδες των συμβούλων τους, υπάρχουν και οι ιδιοτελείς, έξυπνοι επιχειρηματίες που πουλούν τα ασημικά τους, αποθηκεύουν το κέρδος και αγοράζουν ψευδάργυρο (κοινώς ντενεκέ) διαλαλώντας ότι απέκτησαν χρυσάφι. Και οι «ιθαγενείς» πια, πέφτουν στα γόνατα και εκστασιάζονται με τα δώρα - καθρεφτάκια που τους έδωσε απλόχερα ο ευτραφής κατακτητής τους.

Και ο μηχανισμός, για να γίνει πιστευτό το «παραμύθι» είναι απλός: ο σύμβουλος θα κάνει μια πρόταση στον δημοσιογράφο, που δεν θα μπορέσει να αρνηθεί, ο δημοσιογράφος θα τυλίξει με τη γλαφυρή πέννα του σε καινούργια συσκευασία το ληγμένο προϊόν, ο καταναλωτής θα το θαυμάσει, θα το «αγοράσει» και το Ελληνικό ποδόσφαιρο θα κοιμηθεί ήσυχο ήσυχο στον πάτο της θάλασσας με τα ψάρια…

Και θα ζήσουν οι συμβουλάτορες καλά κρυφογελώντας και θαυμάζοντας τις ικανότητές τους, οι πρόεδροι με μιαν απορία αν τους έπιασαν κορόιδα ή αυτοί κάποιους κορόιδεψαν και οι φίλαθλοι θα κοιμηθούν νηστικοί αφού ό,τι τους πρόσφεραν βρομούσε σαν χαλασμένη πετροσωλήνα, που απ’ έξω ήταν γυαλιστερή και ολοζώντανη μα μόλις άνοιξε μύρισε ένα γήπεδο ολόκληρο…

Κι όλα τούτα μέχρι να δοθεί η εκκίνηση του «μαραθωνίου». Τότε οι «κουτσοί, στραβοί» δεν φτάνουν ούτε μέχρι τον Αγιο Παντελεήμονα (στο 5ο χιλιόμετρο της κλασικής διαδρομής του μαραθωνίου της Αθήνας). Οι χρυσοπληρωμένοι – δήθεν - δρομείς μπαίνουν στο πρώτο αυτοκίνητο που θα σταματήσει πλάι τους και χάνονται στη σκόνη των ψευδαισθήσεων των οπαδών και του προέδρου...

Κι ο Γενάρης μπαίνει όπου να ΄ναι και το παραμύθι ξαναρχινά!

Διαβάστε ακόμη