Νικώντας τη νικοτίνη

Για τους εθισμένους στη νικοτίνη, το κάπνισμα δεν είναι απλώς επιθυμία. Είναι ανάγκη.

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

Τι χρόνια κι εκείνα! Τότε που ήμασταν ακόμη μαθητές και ξεκινούσαμε την επανάσταση μας θέλοντας ως ατίθασοι έφηβοι να αναποδογυρίσουμε τα δεδομένα και να ανάψουμε φωτιά σε αυτό που ονομάζαμε κατεστημένο. Στα διαλλείματα μαζευόμασταν στο πίσω μέρος του σχολικού προαυλίου μακριά από τα βλέμματα των αυστηρών καθηγητών μας, σε ένα χώρο που άτυπα μετατρέψαμε σε καπνιστήριο και ανάβαμε στα κρυφά τσιγάρο. Ένα πακέτο Μάλμπορο κυκλοφορούσε από χέρι σε χέρι συνωμοτικά, όπου ο καθένας ο εμάς το άνοιγε κι έπαιρνε ένα τσιγάρο με τη δέουσα προσοχή να μην τον δει κανένας «σπασίκλας» και τον καρφώσει στη συνέλευση των καθηγητών.

Οι πατημένες γόπες σχημάτιζαν «βουναλάκια» πλάι στα κόκκινα σταράκια μας, τα χείλη μας φυσούσανε τον καπνό. Το κάπνισμα ήταν απαγορευμένο. Δεν ήταν η κίνηση που αντιγράφαμε από τον κινηματογράφο με το τσιγάρο να σιγοκαίγεται αργά, ανάμεσα στα δάχτυλα των πρωταγωνιστών, δεν ήταν η καύτρα και η στάχτη, δεν ήταν τα ντέρτια που έσπρωχναν το νεανικό μας χέρι να ανάψουν τσιγάρο. Αλλά ακριβώς αυτό το σημείο. Η επίσημη απαγόρευση του καπνίσματος ερέθιζε και προκαλούσε την αντίδραση μας. Βάζοντας το στοίχημα με τους εαυτούς μας της πρώτης μας υπέρβασης. Ότι, για εμάς δεν ισχύουν οι απαγορεύσεις και τα μη.

Σα να μην πέρασε μια μέρα από τότε, το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται. Μεσήλικες πια, με παιδιά και υποχρεώσεις, στεγαστικά δάνεια που τρέχουν και δόσεις πιστωτικών καρτών, θα πρέπει να ανακαλύψουμε και πάλι το κρυφό μας καπνιστήριο. Καθώς έχει τεθεί σε εφαρμογή και πάλι ο νόμος του υπουργείου Υγείας που απαγορεύει το κάπνισμα σε όλους τους κλειστούς χώρους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Όχι μη τυχόν και φάμε καμιά αποβολή από την τάξη, αλλά για να μην παραβιάσουμε τις διατάξεις του αντικαπνιστικού νόμου και τιμωρηθούμε με αυστηρά πρόστιμα. Και μάλιστα, σε περίπτωση που αμελήσουμε και δεν πληρώσουμε τις κλήσεις των ελεγκτικών μηχανισμών, θα ενημερώνονται οι εφορίες.

Για τους εθισμένους στη νικοτίνη, το κάπνισμα δεν είναι απλώς επιθυμία. Είναι ανάγκη.

Να όμως, που ο αντικαπνιστικός νόμος είναι εδώ. Και το τσιγάρο … γιοκ. Σε εργασιακούς χώρους, σε αεροδρόμια, σε σιδηροδρομικούς σταθμούς, σε νοσοκομεία, σε κλινικές, σε δημοτικά ιατρεία. Σε σχολεία, σε πανεπιστήμια, σε παιδότοπους, αλλά και σε τρένα, σε καφετέριες, σε μπαρ σε και ταξί.

Αν και τα σταχτοδοχεία θα έχουν αποσυρθεί από τα καφέ, θα είμαστε σίγουρα η μοναδική χώρα στον κόσμο που οι θαμώνες καπνίζουν στα κρυφά και ρίχνουν παραπλανητικά τη στάχτη μέσα σε αυτοσχέδια σταχτοδοχεία. Τα νέα είναι ευχάριστα πάντως για τους παθητικούς καπνιστές που θα γλιτώσουν από τον καπνό των άλλων, αφού η μόνη σχέση που θα έχουν δημόσια οι καπνιστές με το τσιγάρο θα είναι ο …. τσιγαρόβηχας.

Διαβάστε ακόμη