6+1 εκθέσεις για να επισκεφτείς το Σαββατοκύριακο

Ας δούμε μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες εκθέσεις για να επισκεφτείς το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα με ελεύθερη είσοδο. 

H State of Concept παρουσιάζει την ατομική έκθεση της Petra Bauer 

Μια από τις σημαντικότερες καλλιτέχνες από τη Σουηδία, η Petra Bauer έχει εδώ και καιρό ξεδιπλώσει τις ισχυρές κληρονομιές αλλά και τις πραγματικότητες του γυναικείου κινήματος. Είναι καλλιτέχνης, σκηνοθέτης και καθηγήτρια τέχνης στο Royal Institute of Art της Στοκχόλμης.

Η Bauer εξετάζει το μέσο του φιλμ ως ένα πολιτικό εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αμφισβήτηση σύγχρονων κοινωνικών και πολιτικών γεγονότων και διαδικασιών. Μεγάλο μέρος του έργου της επικεντρώνεται στο πώς οι γυναίκες έχουν συλλογικά αυτο-οργανωθεί, μέσα και έξω από την τέχνη, με στόχο την αλλαγή των πολιτικών και κοινωνικών δομών καθώς και της καθημερινής ζωής. Ένα άλλο επαναλαμβανόμενο θέμα που εξετάζει η καλλιτέχνης είναι η υλοποίηση και οι συνέπειες της αποικιακής παγκόσμιας τάξης στην εποχή μας.

Τα έργα της πραγματοποιούνται συχνά σε συνεργασία με υφιστάμενους κοινωνικούς και πολιτικούς οργανισμούς, όπως η Southall Black Sisters (SBS) – η ριζοσπαστική και πρωτοποριακή φεμινιστική οργάνωση που εδρεύει στο Λονδίνο και από το 1979 ασχολείται πολιτικά με τις σύγχρονες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες των μαύρων γυναικών και γυναικών μειονοτήτων γενικότερα. Πρόσφατα έργα περιλαμβάνουν And all is yet to be done: Grammar of feminist organizing (2018), k.ö.k (ongoing) and Workers!(2018). Το έργο της έχει παρουσιαστεί διεθνώς σε φεστιβάλ και εκθέσεις.

Για την έκθεση αυτή η Bauer θα παρουσιάσει μια σειρά από παλαιότερα έργα της, μεταξύ των οποίων το Der Fall Joseph (2003), Sisters! (2011) που έγινε σε συνεργασία με την φεμινιστική οργάνωση Southall Black Sisters, καθώς και το Choreography for the Giants (2013-2015). Με την υποστήριξη του Outset.

Φωτογραφίες παλιών εγκαταλελειμμένων κτιρίων στο Blank Wall Gallery

Η Blank Wall Gallery θα φιλοξενήσει την ομαδική έκθεση Abandoned Buildings στο χώρο της. Ένα από τα πιο αγαπημένα θέματα των φωτογράφων είναι η φωτογράφιση παλιών, εγκαταλελειμμένων κτιρίων. Όλοι έχουν φωτογραφίσει ένα παλιό, ακατοίκητο κτίριο που είδαν τυχαία κάποια στιγμή.

Αυτά τα κτίρια ασκούν σε όλους μία γοητεία, ίσως επειδή φέρουν κάποια κατάλοιπα του παρελθόντος που όλοι θα θέλαμε να είχαμε δει. Υπάρχει διάχυτη μία ατμόσφαιρα μελαγχολίας και ίχνη της ανθρώπινης παρουσίας που πια δε βρίσκεται εκεί για να δώσει ζωή στο άψυχο κτίριο.

Γεγονότα σημαντικά ή ασήμαντα, όμορφες ή δυσάρεστες στιγμές που εκτυλίχθηκαν σε αυτούς τους χώρους έχουν αφήσει το στίγμα τους παρόλο που οι άνθρωποι δε βρίσκονται πια εκεί. Χώροι που κάποτε έσφυζαν από ζωή τώρα στέκονται έρημοι και μελαγχολικοί να μας θυμίζουν ότι η ζωή εξελίσσεται και όλα αλλάζουν.

Η τέχνη του δρόμου σαν μια παγκόσμια γλώσσα

Η Αθήνα, που συχνά αναφέρεται και ως Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα του Street Art, μοιάζει να είναι ιδανικός τόπος για την παρουσίαση της έκθεσης «Walls and Streets», προϊόν της διεθνούς συνεργασίας της γκαλερί Alibi και της Νεοϋορκέζας επιμελήτριας Melissa McCaig-Welles.

Η έκθεση εξερευνάει και παρουσιάζει την τέχνη του δρόμου σαν μια παγκόσμια γλώσσα που λειτουργεί χωρίς σύνορα, παρά τα διαφορετικά χαρακτηριστικά και την μοναδικότητα του κάθε πολιτισμού. Ανοίγει δρόμους επικοινωνίας και προτρέπει τον καθένα στην ειλικρινή και άφοβη έκφραση, την ανταλλαγή μηνυμάτων για τα όνειρα, τους φόβους, τις ελπίδες και τις επιθυμίες του και όλων μας. Κτίζεται έτσι με την τέχνη του δρόμου μια αυθεντική δημόσια διπλωματία και έκφραση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσον μαζικής επιρροής και εργαλείο για την παγκόσμια αλλαγή.

Το Space 52 παρουσιάζει την ομαδική έκθεση «Athens in a tank»

Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες, που εντάσσουν στην πρακτική της δουλείας τους την κεραμική τέχνη και παρουσιάζουν έργα από πηλό, ως μια καταγραφή της σύγχρονης Ελληνικής πραγματικότητας. Η ενασχόληση των καλλιτεχνών με τον πηλό παρουσιάζει το διάλογο τους σχετικά με τις ανεξάντλητες δυνατότητες του μέσου και σηματοδοτεί την αυξανομένη δυναμική της κεραμικής τέχνης από καλλιτέχνες, για πρώτη φορά.

Tα έργα της έκθεσης λειτουργούν ως απαντήσεις στην ερώτησή «πως χρησιμοποιείται η έννοια της Αθήνας ως αυτόνομος χώρος και ποιο θα ήταν το περιεχόμενό από τους κατοίκους της;». Ο χρόνος (μαζί με το βίωμα του ίδιου του μύθου που ονομάζεται ανθρώπινο σώμα) διαχωρίζεται πρόσκαιρα ή και οριστικά από τον χώρο το οποίο στέκει μπροστά μας κενό από συμβολισμό ή μάλλον έτοιμο να εμπεριέχει τα πάντα. Ένα σώμα που ξεπερνά την ομορφιά ή την ασχήμια.

Αντίθετα, η έννοια της δεξαμενής αναφέρεται, σε ένα εντελώς αφηρημένο, παραμορφωμένο, σαν μια ρητορική κατασκευή περιβάλλον που περιβάλλει την Αθήνα. Ένα περιβάλλον «χωρικού μυστικισμού», που αφηγείται στιγμές-ίχνη της πολιτισμικής και πολιτικής εξέλιξης στην Ελλάδα, συνενώνοντας αρχειακό υλικό, φανταστικά ευρήματα ανασκαφών ή στοιχεία από το πεδίο της κοινωνικής ανθρωπολογίας.

Ομαδική έκθεση με θέμα το αστικό τοπίο στον πολυχώρο Black Duck

Ο πολυχώρος Black Duck, έκλεισε αισίως τον δέκατο χρόνο λειτουργίας του. Το ίδιο και η γκαλερί του που διήνυσε δέκα χρόνια με εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής,φωτογραφίας και ευφάνταστων κατασκευών. Δέκα χρόνια ζωντανής επικοινωνίας με την τέχνη και τους καλλιτέχνες πρωτοεμφανιζόμενους ή ήδη καταξιωμένους. Η γκαλερί του Black Duck που φιλοξένησε όλα αυτά τα χρόνια περισσότερους από 80 δημιουργούς και τα έργα τους, το γιορτάζει με μια έκθεση με τίτλο «Αστικό τοπίο - Πρόσωπα και κτήρια στο κέντρο της Αθήνας». Η έκθεση αυτή ταιριάζει στο Black Duck που εδρεύει εδώ και δέκα χρόνια στο κέντρο της Αθήνας και συγκεκριμένα στο ιστορικό εμπορικό της τρίγωνο.

Η νέα δουλειά του Γιώργου Γυπαράκη εστιάζει στην «επίμονη» ψευδαίσθηση του χρόνου ως ύλης και της ύλης ως υλικού

Επιτοίχια γλυπτά πλεγμένα με σιδερένιο σύρμα ορίζουν ένα ανεικονικό περιβάλλον από τρισδιάστατες κυματομορφές. Τα έργα προκύπτουν από την αναζήτηση του κρυφού κώδικα που συνδέει το φυσικό τοπίο με τον ήχο της δόνησής του. Ο ήχος της έκθεσης είναι το ακουστικό αποτέλεσμα του φανταστικού αυτού ηχοτοπίου. Ο άυλος χρόνος αποκτά υλική υπόσταση μέσα από τη συνεχή και εξαντλητική καταμέτρησή του. 

Το «01sec», που είναι ο τίτλος της έκθεσης, αφορά σε έναν χρόνο πλασματικό που ορίζεται σαν τομή-ρωγμή στην ατέρμονη συνεχή ροή ή σαν το μοναδικό αιώνιο τώρα που εμπεριέχει παρελθόν και μέλλον σε έναν πολυδιάστατο χώρο, όπου εκεί συνυπάρχουν. Εκεί, το 0 και το 1, το ανοικτό και το κλειστό, εναλλάσσονται προκαλώντας δονήσεις και κυματισμούς, εκεί τα υλικά γίνονται δονητές και ο χρόνος χάνει την αριθμητική του αξία.

Το χρονικό στιγμιότυπο 01sec στην ανάλυσή του θα αποτελέσει την παρτιτούρα μίας άχρονης συμφωνίας, χωρίς αρχή μέση και τέλος, που αφηγείται τον ρυθμό της αέναης καταγραφής των ρευμάτων του αέρα στην επιφάνεια της θάλασσας.

Η έκθεση παρουσιάζεται στη γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου. 

------------------------------------------------------------------------------------

Η 6η Μπιενάλε της Αθήνας «καταλαμβάνει» τέσσερα ιστορικά κτήρια στο κέντρο της πόλης

Η έκθεση φιλοξενεί έργα 100 καλλιτεχνών, αποτελεί συνδιοργανωτικό επίτευγμα των υπουργείων Πολιτισμού και Εργασίας καθώς και της Περιφέρειας Αττικής, και αφιερώνεται στη μνήμη του Ζακ Κωστόπουλου. Όπως γράφει ο Γιώργος Βαϊλάκης στο Έθνος της Κυριακής, είναι μία πολυδιάστατη γιορτή σύγχρονης τέχνης η οποία έχει τοποθετήσει την Αθήνα σε περίοπτη θέση στη διεθνή σκηνή, είναι περιζήτητη -αφού σε αυτήν συμμετέχουν σημαντικοί καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο- και είναι σταθερά επίκαιρη, εστιάζοντας στην σημερινή πραγματικότητα με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Η 6η Μπιενάλε της Αθήνας με τίτλο «ΑΝΤΙ», έφτασε για να «απλωθεί» σε ένα σύμπλεγμα τεσσάρων ιδιαίτερων κτηρίων στην περιοχή γύρω από την Παλαιά Βουλή, έως τις 9 Δεκεμβρίου, με τη συμμετοχή περίπου 100 καλλιτεχνών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, υπό την επιμέλεια των Stefanie Hessler, Κωστή Σταφυλάκη και Poka-Yio.

Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην 6η Μπιενάλε της Αθήνας ΑΝΤΙ παρουσιάζουν στα τέσσερα αυτά κτήρια ένα διακριτό, ιδιοσυγκρασιακό και ανήσυχο screenshot του πολιτικού, κοινωνικού και πολιτιστικού momentum. «To ANTI είναι ανοιχτό. Κι εμείς είμαστε εδώ γιατί συμπράττουμε», τόνισε η Διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση, Αφροδίτη Παναγιωτάκου, ενώ ο ένας εκ των τριών επιμελητών της διοργάνωσης και γνωστός εικαστικός, Poka-Yio, τόνισε ότι «η Μπιενάλε αφιερώνεται στον Ζακ Κωστόπουλο», προσθέτοντας με νόημα: «Δεν θέλουμε μία Τέχνη που να χαϊδεύει. Μετατρέψαμε την αντίδραση σε νέα δημιουργία κι αυτό κομίζουμε με τη φετινή διοργάνωση».