Ξενοδοχείο Hilton: Από τον Φρανκ Σινάτρα μέχρι την... τρόικα (pics)

Στα χέρια της ΤΕΜΕΣ του Ομίλου Κωνσταντακόπουλου, ιδιοκτήτη του Costa Navarino, περνά ο έλεγχος του Hilton, καθώς ο τουρκικός όμιλος Dogus, του Φερίτ Σαχένκ, αποχωρεί από το σχήμα.

H ΤΕΜΕΣ ανακοίνωσε την Παρασκευή την υπογραφή συμφωνίας για την αύξηση της συμμετοχής της και την απόκτηση του ελέγχου της εταιρείας Ιονική Ξενοδοχειακαί Επιχειρήσεις Α.Ε., ιδιοκτήτριας του εμβληματικού κτιρίου στο κέντρο της Αθήνας το οποίο διαχειρίζεται η Hilton.

H TEMEΣ προχώρησε σε συμφωνία για την αύξηση του ποσοστού συμμετοχής της στο 51%, αποκτώντας τον έλεγχο της εταιρείας Ιονική Ξενοδοχειακαί Επιχειρήσεις Α.Ε., ενώ το 49% απέκτησε εταιρία συνδεδεμένη με τον Όμιλο Olayan, μέτοχο της ΤΕΜΕΣ. Το ποσοστό αυτό κατείχε έως πρότινος η D Hospitality B.V., θυγατρική του Ομίλου Dogus. Ο Όμιλος ΤΕΜΕΣ δραστηριοποιείται στην ανάπτυξη και τη διαχείριση τουριστικών προορισμών υψηλών προδιαγραφών. H Costa Navarino αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες τουριστικές επενδύσεις στη Μεσόγειο. Στον Όμιλο ανήκει επίσης το 51% της Ιονικής Ξενοδοχειακαί Επιχειρήσεις Α.Ε., ιδιοκτήτριας ενός ιστορικού και εμβληματικού ακινήτου στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο διαχειρίζεται η Hilton και λειτουργεί υπό την επωνυμία Hilton Αθηνών. Με μια μεγάλη ιστορία στην οποία συμμετείχε το διεθνές τζετ σετ…  

Το ξενοδοχείο Hilton Αθηνών, επί της Λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας, αποτελεί ένα από τα σήματα κατατεθέντα της Αθήνας, έχοντας δώσει και στην ευρύτερη περιοχή το αντίστοιχο όνομα (Χίλτον). Ξεκίνησε ως μέλος της διεθνούς αλυσίδας ξενοδοχείων «Hilton Worldwide».

Το Hilton οικοδομήθηκε την περίοδο μεταξύ 1958-1963, έπειτα από μελέτη των αρχιτεκτόνων Εμμανουήλ Βουρέκα, Προκόπη Βασιλειάδη και Σπύρου Στάικου. Με την ανέγερσή του, σήμανε την είσοδο της χώρας στην παγκόσμια τουριστική αγορά πολυτελείας, αποτελώντας και το ίδιο ένα σύμβολο της οικονομικής, πολιτιστικής και κοινωνικής εξέλιξης της εποχής.

Τα εγκαίνιά του πραγματοποιήθηκαν τον Απρίλιο του 1963, με τριήμερες εκδηλώσεις που συγκέντρωσαν εκλεκτούς καλεσμένους ανά τον κόσμο, και αποτέλεσαν κάτι πρωτόγνωρο για την κοινωνική ζωή της πόλης. Στην τελετή παρέστη και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης της σειράς, Κόνραντ Χίλτον, ο οποίος είχε δηλώσει, μεταξύ άλλων: «Το ξενοδοχείο Hilton Αθηνών είναι το ωραιότερο του κόσμου». Το βέβαιο είναι ότι στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του φιλοξένησε αρκετές δημοφιλείς προσωπικότητες, όπως αρχηγούς κρατών, καλλιτέχνες και επιστήμονες διεθνούς κύρους. Από τον Αριστοτέλη Ωνάση, τον Φρανκ Σινάτρα, τον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν έως τον Άντονι Κουίν, αποτελούσε πάντα ένα σημείο αναφοράς του διεθνούς τζετ σετ, άλλα και των ίδιων των Αθηναίων.

Την περίοδο 2001-2003, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, προστέθηκε μια νέα εξαώροφη πτέρυγα στο ξενοδοχείο προς την οδό Βεντήρη, έργο των αρχιτεκτονικών γραφείων Αλ. Τομπάζη και Χ. Μπουγαδέλη. Το 2004 αποτέλεσε την έδρα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, ενώ το 2011 χρησιμοποιήθηκε ως έδρα της Οργανωτικής Επιτροπής των Παγκοσμίων Αγώνων Special Olympics, που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα.

Αρχιτεκτονική

Το κτίριο του Hilton εντάσσεται στην κατηγορία των μεγάλων κοσμοπολίτικων ξενοδοχείων, με την εξωτερική του πρόσοψη να παρουσιάζει ορισμένες ιδιαιτερότητες, χάρη στον συνδυασμό μοντέρνου και κλασικού, ενώ η χρήση Πεντελικού μαρμάρου -σε συνδυασμό με τις ανάγλυφες συνθέσεις του Γιάννη Μόραλη- προσδίδουν μια ελληνική πινελιά.

Ο αρχικός σκοπός του κτιρίου ήταν να αποτελέσει μια υπερσύγχρονη ξενοδοχειακή μονάδα που θα ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο σε μέγεθος και τεχνολογία. Η ανέγερσή του όμως, αποτέλεσε αιτία πολλών συζητήσεων για την αισθητική ακεραιότητα της παρέμβασης, καθώς αναφερόταν ως «ουρανοξύστης» που ερχόταν σε αντιπαράθεση με τη μέχρι τότε κυρίαρχη Ακρόπολη. Συγκεκριμένα, από πολλούς θεωρείτο ως το «ωραιότερο Hilton του κόσμου», άλλα από την άλλη πλευρά, από εξίσου πολλούς, ως ένας βανδαλισμός ενάντια στο ιστορικό τοπίο της πόλης.

Το αρχικό σχέδιο περιλάμβανε 960 δωμάτια, αίθουσες χορού, καταστήματα, εστιατόρια, θέσεις στάθμευσης, πισίνα και αναψυχή στην ταράτσα. Όλες οι κοινόχρηστες λειτουργίες συγκεντρώθηκαν στο ισόγειο, εκτός από το νυχτερινό κέντρο στον τελευταίο όροφο, δημιουργώντας έτσι μια ξεκάθαρη χωροταξική δομή και ελευθερώνοντας περισσότερο χώρο για τα δωμάτια.

Οι κύριες όψεις του αποτελούνται από τα κάθετα πτερύγια και τα στηθαία των μπαλκονιών στην οριζόντια διεύθυνση, ενώ στις δυο στενές όψεις διαμορφώθηκε σόκορο, δηλαδή τυφλές όψεις, οι οποίες φέρουν τις ανάγλυφες παραστάσεις του Μόραλη.

Οι παραστάσεις απεικονίζουν τα κύρια στοιχεία της ελληνικής φιλοξενίας όπως τη θεά Αθηνά, ένα καράβι, έναν βωμό με τις προσφορές ιερειών, αυλητρίδες που προσφέρουν διασκέδαση, έναν ίππο, καθώς και άλλα σχετικά θέματα.

Το κόστος κατασκευής, συμπεριλαμβανομένης και της αξίας του οικοπέδου (με τα οικονομικά δεδομένα της εποχής εκείνης) ανήλθε σε 15.000.000 δολάρια ΗΠΑ.

Από την εμφάνισή του στην καρδιά της Αθήνας προκάλεσε αίσθηση. Στο Hilton γίνονταν πάρτι που έμειναν στην Ιστορία και από το λόμπι του περνούσαν βασιλιάδες, γόνοι πολιτικών από όλο τον κόσμο και φυσικά ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ο οποίος λάτρευε αυτό το ξενοδοχείο και το έδειχνε με κάθε τρόπο.

Στα χρόνια των μνημονίων το Hilton έγινε το κέντρο επιχειρήσεων της περίφημης Τρόικας και αργότερα των Θεσμών και τόπος διαμαρτυρίας για όσους εναντιώνονταν στις δανειακές συμβάσεις.

Βέβαια, όλα αυτά αποτελούν παρελθόν. Για την ακρίβεια, ένα μέρος τού ένδοξου παρελθόντος αυτού του εμβληματικού κτιρίου στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο κουβαλά ιστορία και συμβολισμούς στα μάρμαρά του. Ήταν, όπως ονομάστηκε, «το πρώτο σημείο οπτικής έξαρσης» στη μεταπολεμική Αθήνα, το πρώτο δείγμα μιας «αρχιτεκτονικής γοήτρου», συμβολικής γενικότερα των οικονομικών, πολιτιστικών και κοινωνικών εξελίξεων της εποχής εκείνης και ειδικότερα της εισόδου της χώρας στην παγκόσμια τουριστική αγορά. Ένα πολυτελές τοτέμ, σε μια νησίδα ευζωίας…

Ακολουθήστε το ethnos.gr στο Instagram