Κέν Λόουτς προς Έλληνες πανεπιστημιακούς: Τα Γλυπτά του Παρθενώνα είναι κλεμμένα και πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα

Τον διάσημο Άγγλο σκηνοθέτη Κέν Λόουτς, τίμησε ένα ελληνικό πανεπιστήμιο και τον αναγόρευσε σε Επίτιμο Διδάκτορα και αυτός δεν δίστασε να μιλήσει για τους ισχυρούς της γης και τα Γλυπτά του Παρθενώνα, τονίζοντας ότι: «Τα Γλυπτά είναι κλεμμένα. Φυσικά και θα πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα και στον ελληνικό λαό. Είναι ένα κεντρικό σημείο της ιστορία σας», διευκρινίζοντας όμως ότι οι ισχυροί της χώρας του διαφέρουν πολύ από τον λαό της. Όπως είπε «Ο Βρετανικός λαός είναι πιο ειλικρινής. Αναγνωρίζει ότι τα γλυπτά είναι κλεμμένα και ότι πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Σας παρακαλώ μην μπερδεύεται τις πράξεις των πλουσίων και ισχυρών από των ανθρώπων της καθημερινότητας».

Ο λόγος της αναγόρευσης σε Επίτιμο Διδάκτορα

Ο σκηνοθέτης Kεν Λόουτς, που έχει τιμηθεί δυο φορές με τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών, αναγορεύθηκε Επίτιμος Διδάκτορας του Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής για τη συμβολή με το έργο του στις κοινωνικές επιστήμες και τη Κοινωνική Εργασία. Η αναγόρευσή του πραγματοποιήθηκε σε εκδήλωση στην ελληνική πρεσβευτική κατοικία στο Λονδίνο, καθώς ο σκηνοθέτης αδυνατούσε να ταξιδέψει στην Αθήνα εξαιτίας της πανδημίας.

Ο Πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας, Καθηγητής Χ. Ασημόπουλος, παρέδωσε στον Κέν Λόουτς την περγαμηνή της αναγόρευσής του και τον περιένδυσε με την τήβεννο του Επίτιμου Διδάκτορα του Πανεπιστημίου αναφέροντας ότι «Η επιτιμοποίηση σας σε διδάκτορα τουΤμήματος Κοινωνικής Εργασίας του Πανεπιστήμιου Δυτικής Αττικής πραγματοποιείται σε αναγνώριση της συμβολής σας στις κοινωνικές επιστήμες και ειδικότερα στη κοινωνική εργασία. Οι καθηγητές, το προσωπικό και οι φοιτητές του Τμήματός μας σας καλωσορίζουν στην ακαδημαϊκή μας οικογένεια. Πολλές από τις ταινίες σας πραγματεύονται σε βάθος ζητήματα που άπτονται της επιστήμης της Κοινωνικής Εργασίας. Διερευνούν εύστοχα και με μεγάλη ευαισθησία κοινωνικά προβλήματα, αποκαλύπτουν πλευρές της ανισότητας στην κοινωνία και αναδεικνύουν τις ανάγκες και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που βιώνουν κοινωνικό αποκλεισμό. Το έργο σας αποτελεί ένα πολύ δυνατό και χρήσιμο εργαλείο εκπαίδευσης των φοιτητών Kοινωνικής Eργασίας, των αυριανών κοινωνικών λειτουργών, και διδάσκεται σε Τμήματα Κοινωνικής Εργασίας τόσο διεθνώς όσο και στη χώρα μας, συμπεριλαμβανομένου και του Τμήματός μας».

O Καθηγητής του Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας κ. Βασίλης Ιωακειμίδης, εισηγητής της πρότασης επιτιμοποίησης του σκηνοθέτη, αναφέρθηκε στην κοινωνική αξία και τη ιδιαίτερη και σημαντική συμβολή του έργου του Κέν Λόουτς στη Κοινωνική Εργασία επισημαίνοντας ότι «Οι ταινίες σας αναδεικνύουν και προάγουν τις έννοιες της ενδυνάμωσης, της συνηγορίας, της κοινωνικής ισότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της κοινωνικής αλλαγής. Αυτές αποτελούν και τις βασικές αξίες του επιστημονικού πεδίου της Kοινωνικής Eργασίας. Το συνολικό σας έργο υπογραμμίζει τη σημασία της υποστήριξης των κοινωνικών λειτουργών στους χρήστες των κοινωνικών υπηρεσιών σύμφωνα με τις ανάγκες τους, τη σημασία των ισότιμων σχέσεων μαζί τους και την ανάγκη παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση των στρεβλώσεων του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας και κοινωνικής προστασίας, ενισχύοντας την κριτική συνειδητοποίηση και τη προσωπική δύναμη των χρηστών.

Υιοθετούμε στην εκπαίδευση που παρέχουμε στους φοιτητές μας αυτό που ο ίδιος δηλώσατε παραλαμβάνοντας τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών για την ταινία «I, Daniel Blake»: Πρέπει να μεταφέρουμε ένα μήνυμα ελπίδας. Οφείλουμε να πούμε πως «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός».

Η συγκίνηση του σκηνοθέτη

Ο Κεν Λόουτς, στην ομιλία του σχετικά με την αναγόρευσή του, δήλωσε ότι «Αποδέχθηκα τη πρόταση με τεράστια χαρά. Είναι πολύ μεγάλη τιμή. Είμαι συγκινημένος που οι ταινίες μας επικοινωνούν με τους Έλληνες. Νιώθω πανευτυχής. Οι άνθρωποι του Πανεπιστημίου είναι εξαιρετικά γενναιόδωροι, πολύ ευγενικοί. Οι ταινίες που κάνουμε είναι αποτέλεσμα μιας συλλογικής δουλειάς και συνεπώς αυτή η διάκριση δεν ανήκει μόνο σε μένα αλλά σε όλους τους ανθρώπους που δουλεύουν για τις ταινίες μας».

Για τα γλυπτά του Παρθενώνα

Στην ομιλία του υποστήριξε και το πάγιο αίτημα της Ελλάδας για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα αναφέροντας ότι «Τα Γλυπτά είναι κλεμμένα. Φυσικά και θα πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα και στον ελληνικό λαό. Είναι ένα κεντρικό σημείο της ιστορία σας», διευκρινίζοντας όμως ότι οι ισχυροί της χώρας του διαφέρουν πολύ από το λαό της. Όπως είπε «Ο Βρετανικός λαός είναι πιο ειλικρινής. Αναγνωρίζει ότι τα γλυπτά είναι κλεμμένα και ότι πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Σας παρακαλώ μην μπερδεύεται τις πράξεις των πλουσίων και ισχυρών από των ανθρώπων της καθημερινότητας».

Βιογραφικό 

Ο Ken Loach είναι Άγγλος σκηνοθέτης, γεννημένος το 1936 στο Nuneaton της Κεντρικής Αγγλίας. Σπούδασε νομικά στην Οξφόρδη και ασχολήθηκε από φοιτητής με το θέατρο. Ασχολήθηκε αρχικά στη βρετανική τηλεόραση (BBC) και στη συνέχεια στράφηκε στον κινηματογράφο. Τα έργα του θεωρούνται πρωτοπόρα και αριστουργηματικά δείγματα του καλλιτεχνικού ρεύματος του κοινωνικού ρεαλισμού. Οι ταινίες και τα ντοκιμαντέρ που έχει σκηνοθετήσει πραγματεύονται ζητήματα που αφορούν δομικά κοινωνικά προβλήματα όπως οι συνέπειες της φτώχειας, της τιμωρητικής γραφειοκρατίας και του ρατσισμού. Οι ήρωες του Ken Loach είναι άνθρωποι της καθημερινότητας που αντιμετωπίζουν τη συνθετότητα της ζωής και τις αντιφάσεις των κρατικών θεσμών με στωικότητα και εν συναίσθηση.

Μέσα από τις καθημερινές ιστορίες αναδεικνύεται η ανάγκη για έμπρακτη αλληλεγγύη καθώς και η δύναμη τη ανθρωπιάς του καθημερινού ανθρώπου. Αναγνωρίζεται ευρέως πως οι ταινίες του Ken Loach , που παραμένουν διαχρονικά κοινωνικά επίκαιρες, καταφέρνουν να ευαισθητοποιήσουν στα ζητήματα αυτά τη κοινή γνώμη. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Poor Cow (1967), επικεντρώνεται στα βιώματα και τις εμπειρίες μιας γυναίκας της εργατικής τάξης η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με το σύστημα δικαιοσύνης και τις κοινωνικές υπηρεσίες. Έκτοτε, ο συχνά αμφιλεγόμενος χαρακτήρας των κοινωνικών υπηρεσιών συνέχισαν να αποτελούν βασικό στοιχείο της φιλμογραφίας του.

Στη δεκαετία του 1960, ο Loach σκηνοθέτησε μια σειρά από αυτοτελείς τηλεταινίες για την τηλεοπτική ανθολογία του BBC, The Wednesday Play. Μια από αυτές τις τηλεταινίες, με τίτλο Cathy Come Home (1966), αποτύπωσε την τραγικότητα της ανεργίας και της αστεγίας, ακολουθώντας τις εμπειρίες μιας οικογένειας εργατικής τάξης στη μεταπολεμική Αγγλία. Η ταινία δημιούργησε τεράστια αίσθηση, σε μια εποχή που η Μεγάλη Βρετανία ζούσε υπό την ψευδαίσθηση πως είχε εξαλείψει τη φτώχια. Το Cathy Come Home θεωρείται η δεύτερη καλύτερη τηλεταινία όλων των εποχών στη μεγάλη

Βρετανία (κατάταξη του Βρετανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου). Η επόμενη ταινία του, με τίτλο Kes (1970), εξιστορεί τις εμπειρίες ενός αγοριού, που βιώνοντας την κακοποίηση τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο, αναζητά την ελπίδα σε μικρές στιγμές της καθημερινότητας. Με τη συγκεκριμένη ταινία έλαβε μεγάλη αναγνώριση, συμπεριλαμβανομένης μιας υποψηφιότητας για Καλύτερη Ταινία στα βραβεία του British Academy Film Awards. Ο Loach με συνέπεια συνέχισε να εστιάζει κριτικά όσον αφορά τους θεσμούς και την οργάνωση της κοινωνίας. Η τηλεοπτική ταινία Which Side Are you On? (1984) περιέγραψε με τρόπο ρεαλιστικό και ανθρώπινο τις ζωές τον ανθρακωρύχων της Βορείας Αγγλίας, σε μια περίοδο που η βίαιή αποβιομηχανοποίηση απειλούσε την ύπαρξη ολόκληρων κοινοτήτων που είχαν ιστορικά αναπτυχθεί κοντά στα ανθρακωρυχεία.

Με την ταινία Hidden Agenda (1990), ένα πολιτικό θρίλερ που διαδραματίζεται στη διαιρεμένη Βόρεια Ιρλανδία, ο σκηνοθέτης κέρδισε το βραβείο της κριτικής επιτροπής του φεστιβάλ των Καννών. Οι επόμενες δύο ταινίες του Loach αν και παρέμειναν στηριγμένες στις καθημερινές πραγματικότητες της βρετανικής εργατικής τάξης, εμπλουτίστηκαν με το στοιχείο του χιούμορ και της ευρηματικότητας των ηρώων. Το έργο του Loach συνέχισε μέχρι πρόσφατα να επιμένει αδιάκοπα στην υπεράσπιση των ανθρώπων που βιώνουν το κοινωνικό αποκλεισμό, αποκαλύπτοντας τις δυσκολίες, τις πηγές ελπίδας και τους αγώνες τους. Ο Loach είναι έντονα πολιτικοποιημένος και στρατευμένος στα κοινωνικά κινήματα, γεγονός που αποτυπώνεται στις ταινίες του, οι οποίες λειτουργούν ως ένας μεγεθυντικός φακός της σχέσης και αλληλεπίδρασης των ατομικών προβλημάτων, των κοινωνικών προβλημάτων και των δομικών καταπιεστικών στοιχείων της οργάνωσης της κοινωνίας. Παρά την φαινομενική απαισιοδοξία, οι ταινίες του Loach εστιάζουν στην ανάγκη κοινωνικής αλλαγής. Άλλωστε και ο ίδιος παραλαμβάνοντας τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών για την ταινία “I, Daniel Blake” δήλωσε: «Πρέπει να μεταφέρουμε ένα μήνυμα ελπίδας. Οφείλουμε να πούμε πως «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Το έργο του έχει τιμηθεί πολλαπλά. Έχει κερδίσει δύο φορές τον Χρυσό Φοίνικα. Η πρώτη ήταν το 2006 για την ταινία “The Wind That Shakes the Barley” και η δεύτερη το 2016 για την ταινία “I, Daniel Blake”. Επίσης, έχει κερδίσει δύο φορές το Βραβείο Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 1991 με το Ριφ-Ραφ και το 1995 με το Γη και ελευθερία. Παράλληλα έχει λάβει τιμητικούς τίτλους και από αρκετά πανεπιστήμια συμπεριλαμβανομένων των University of York, Free University of Brussels, Sheffield Hallam university, Liverpool Hope university και Bath Spa university.