┋ Πολιτική ┋ 15.01.2020 07:30

Ανάλυση Ιγνατίου: Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει τον Τραμπ για να αμυνθεί

Έχει πολύ μεγάλη ευθύνη η Αμερική, ο πρόεδρος της οποίας υποθάλπτει την επιθετικότητα του Ερντογάν

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 6 λεπτά ┋

Η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση ότι πρέπει να ζήσουν έχοντας απέναντι ένα ταραξία γείτονα, ο οποίος σχεδιάζει παρανομώντας χωρίς να τιμωρείται.

Ο τρόπος αντιμετώπισης της Τουρκίας από τους μεγάλους της γης, είναι εξωφρενικός. Εδώ και χρόνια προκαλεί ασύστολα στην ανατολική Μεσόγειο και το τελευταίο διάστημα απειλεί όλους τους γείτονές της. Διαθέτει κατοχικά στρατεύματα σε τρεις χώρες: Την Κύπρο, το Ιράκ και τη Συρία. Και καθημερινά δολοφονεί Κούρδους μέσα στην Τουρκία, στο Ιρακινό Κουρδιστάν και στο Συριακό Κουρδιστάν.

Οι μεγάλοι της γης, δυστυχώς, υποθάλπτουν την τουρκική επιθετικότητα στον ύψιστο βαθμό:

Οι Αμερικανοί, που έχουν τα δικά τους προβλήματα με τον Ταγίπ Ερντογάν, αφήνουν ατιμώρητη την κατοχική δύναμη επειδή ο πρόεδρος τους, ο Ντόναλντ Τραμπ «έχει προσωπικά και επιχειρηματικά συμφέροντα» στην Τουρκία, όπως κατάγγειλε ο Τζον Μπόλτον, πρώην στενός συνεργάτης του Πλανητάρχη. Αυτή τη δήλωση δεν πρέπει να την ξεχνάμε. Αποτελεί τη λύση του σταυρολέξου.

Οι Ρώσοι χρησιμοποιούν την Τουρκία και έχουν τον Ερντογάν υπό μόνιμο «πρέσιγκ» για να εξυπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα της Μόσχας. Από το 2016 μέχρι σήμερα, ο πρόεδρος της κατοχικής δύναμης έχει δημιουργήσει αξεπέραστα προβλήματα στα στρατηγικά συμφέροντα του ΝΑΤΟ και ειδικά των Ηνωμένων Πολιτειών.

Και αυτή η πραγματικότητα εξυπηρετεί μόνο τη Ρωσία και αντιστρατεύεται τα αμερικανικά και νατοϊκά στρατηγικά συμφέροντα. Ο κ. Τραμπ και η ηγεσία της Δυτικής Συμμαχίας δεν κάνουν τίποτα για να αλλάξει η δυσάρεστη κατάσταση για τη Δύση.

Και οι Ευρωπαίοι, παραμένουν όμηροι της Τουρκίας. Παρακολουθούν ανήμποροι να αντιδράσουν καν, τις απειλές εναντίον δύο κρατών-μελών της Ε.Ε., της Ελλάδας και της Κύπρου. Η ευρωπαϊκή στάση είναι απαράδεκτη και δείχνει την ανικανότητα των ηγετών της ενωμένης Ευρώπης. Πάντα υπερισχύει το εθνικό από το ευρωπαϊκό συμφέρον.

Την ίδια στιγμή η Γερμανία παίζει μονίμως τον βρώμικο της ρόλο. Προστατεύει την Τουρκία λόγω των εμπορικών και άλλων συναλλαγών της με την Άγκυρα και θυσιάζει μονίμως την Ελλάδα και την Κύπρο. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσει κανείς για να πείσει ότι η Ε.Ε. έχασε το τρένο και δεν πρόκειται να γίνει ποτέ ισχυρή δύναμη, αλλά μία δουλοπρεπής αδύνατη ήπειρος στο Βερολίνο.

Εάν την Τουρκία κυβερνούσαν ηγέτες που αγαπούν την ειρήνη και δεν διακατέχονταν από αρρωστημένα εθνικιστικά αισθήματα, η γειτονιά μας θα ήταν η πιο ειρηνική σε όλο τον κόσμο. Όμως, δυστυχώς, αυτό δεν θα συμβεί ποτέ. Οι Τούρκοι απαιτούν τη μισή Κύπρο με την υπογραφή μας, ενώ οι παράνομες διεκδικήσεις τους στο Αιγαίο εγκλωβίζουν δεκάδες ελληνικά νησιά. Δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα …καταλάβει και θα μας αφήσει ήσυχους. Ειδικά όταν εμείς δεν παραμένουμε σταθεροί και όταν αυξάνονται οι φωνές για «συμβιβασμό, έτσι για να τελειώνουμε».

Για να κερδίσει η Ελλάδα τούτη την αντιπαράθεση με την Τουρκία, πρέπει να δείξει ότι είναι αποφασισμένη να υποστηρίξει την εδαφική της ακεραιότητα. Πρέπει να αποδείξει ότι αν αναγκαστεί να φτάσει στα άκρα, θα το πράξει. Το ένα βήμα πίσω είναι απώλεια εδάφους και εθνικής κυριαρχίας.

Η Ελλάδα δεν επιδίωξε ποτέ να φτάσουν τα πράγματα στο απροχώρητο. Όλες οι απειλές εκπορεύονται από την Τουρκία. Η κατοχική δύναμη είναι αυτή που προκαλεί την αναταραχή στην ανατολική Μεσόγειο.

Η ελίτ στην Ελλάδα και την Κύπρο προσπερνά αυτή τη βασική λεπτομέρεια. Υπάρχουν και αναλυτές και καθηγητές που υποστηρίζουν ότι φταίει η Ελλάδα για την τουρκική επιθετικότητα. Αυτοί κυριαρχούνται από «τρικυμία εν κρανίω». Διότι ούτε οι Τούρκοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο. Γνωρίζουν ότι οι απαιτήσεις τους είναι παράνομες, αλλά εκμεταλλεύονται το φοβικό σύνδρομο, που κυριαρχεί τον ελληνικό πολιτικό κόσμο.

Η Ελλάδα δεν διεκδίκησε ποτέ τουρκικά εδάφη. Και απεχθάνεται τον πόλεμο. Όλοι οι δημοκρατικοί άνθρωποι έτσι σκέφτονται.

Οι πόλεμοι καταλήγουν σε εθνική τραγωδία για τους λαούς. Οι μωροί ηγέτες, όπως ο Ερντογάν, που επιζητούν τον πόλεμο διακατέχονται από σχιζοφρενικές τάσεις. Δεν μπορούμε να τον ακολουθήσουμε στον καταστροφικό δρόμο που έχει πάρει.

Όμως, από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να αυξήσει τον προϋπολογισμό του υπουργείου Άμυνας. Η χώρα χρειάζεται ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις. Όχι για να επιτεθούν, αλλά για να αμυνθούν σε μία πιθανή πολεμική πρόκληση της Τουρκίας.

Λόγω της συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ, είναι κατά 100% απαγορευτικό να επιτεθεί η Τουρκία στην Ελλάδα. Αυτό που θα πράξει είναι η πρόκληση πολεμικού επεισοδίου. Η Αθήνα πρέπει να απαντήσει με ψυχραιμία και να δείξει την πυγμή της, σταματώντας το επεισόδιο πριν καν αρχίσει.

Και στο σημείο αυτό έχει πολύ μεγάλη ευθύνη η Αμερική, ο πρόεδρος της οποίας υποθάλπτει την επιθετικότητα του Ερντογάν.

Ο υπουργός Εξωτερικών υποσχέθηκε ότι θα προσπαθήσει να πείσει την Τουρκία να σταματήσει τις προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας ώστε να σημειωθεί αποκλιμάκωση. Πρέπει να το κάνει με τον πιο ισχυρό τρόπο.

Καλοί αναλυτές στην Ουάσιγκτον πιστεύουν ότι ο Λευκός Οίκος αντιλήφθηκε επιτέλους, μετά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού, ότι έχει και η ίδια η Αμερική ευθύνη για τη συμπεριφορά του Ερντογάν. Έστω και την ύστατη ώρα, ελπίζουμε ότι η αμερικανική παρέμβαση σε υψηλό επίπεδο θα συνεφέρει τον Ερντογάν. Αν και προσωπικά είμαι απαισιόδοξος…

Το έχω γράψει πολλές φορές, αλλά τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πιστεύω ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας νιώθει άτρωτος λόγω της υποστήριξης του Βλαντιμίρ Πούτιν και της αδιαφορίας του Ντόναλντ Τραμπ.

Διαβάστε ακόμη