Η συγγραφέας Κλερ Μάκιντος στο ethnos.gr: «Άδραξε τη στιγμή»

Η Κλερ Μάκιντος μιλά για το νέο της βιβλίο, για τους φόβους της, καθώς και για τις λογοτεχνικές της επιρροές

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 7 λεπτά ┋

Κλερ Μάκιντος (Φωτογραφία: Astrid di Crollalanza)

Οι βρετανίδες συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων καταφέρνουν με μια εξαιρετική μαεστρία να ψυχογραφήσουν άριστα τους ήρωες τους και με τις περιγραφές τους να προκαλέσουν αγωνία και συγκίνηση στους αναγνώστες.

Τα βιβλία της Κλερ Μάκιντος διαθέτουν τα συστατικά στοιχεία ενός καθηλωτικού θρίλερ, που μέχρι την τελευταία σελίδα ο αναγνώστης, ακολουθώντας τον ξέφρενο ρυθμό του και περιμένοντας στη γωνία κάτι καινούργιο που θα ανατρέψει όλα τα προηγούμενα δεδομένα, βρίσκεται σε εγρήγορση, καθώς δε ξέρει ποια θα είναι στο τέλος η λύση του γρίφου.

Μετά τη δυναμική της είσοδο στον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας με το εκρηκτικό ντεμπούτο της «Σ' άφησα» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, η βρετανίδα συγγραφέας επιστρέφει με ένα θρίλερ εθιστικό ως την τελευταία του σελίδα που σκαρφάλωσε στην πρώτη θέση της λίστας των μπεστ σέλερ των Sunday Times και έχει έντονο άρωμα Λονδίνου. Η πλοκή του «Σε είδα» είναι βασισμένη στη ρουτίνα που έχει υιοθετήσει ο καθένας από εμάς στην καθημερινότητά του και στις απεριόριστες δυνατότητες που προσφέρει το ίντερνετ στους μυημένους σε αυτό.

Το δεύτερο μυθιστόρημα σας «Σε είδα» είναι ένα σκοτεινό και κλειστοφοβικό θρίλερ στο οποίο μια φυσιολογική, καθημερινή γυναίκα παγιδεύεται στα όρια του φυσιολογικού, καθημερινού κόσμου της. Από πού προέκυψε αυτή η ιδέα;

Πήγα στο Λονδίνο με μία φίλη μου, η οποία είναι επιβάτης. Στεκόμασταν στην πλατφόρμα, και με μετακίνησε περίπου δύο μέτρα στ’ αριστερά και είπε «όχι όχι, πρέπει να σταθούμε εδώ». Και είπα «λοιπόν, τι συμβαίνει με το εκεί;» και είπε «όχι πρέπει να σταθούμε εδώ, επειδή εδώ ανοίγουν οι πόρτες του τρένου όταν έρχεται. Και βέβαια, το τρένο ήρθε και οι πόρτες άνοιξαν, και επειδή βρισκόμασταν στο σωστό σημείο, πήγαμε και καθίσαμε στις δύο τελευταίες θέσεις. Έτσι, την παρακολουθούσα να κάνει αυτή τη ανταλλαγή, και θα μπορούσε να το έκανε με τα μάτια κλειστά: γνώριζε ακριβώς ποιο δρόμο να πάει, ήξερε ποια κυλιόμενη σκάλα πήγαινε ταχύτερα από την άλλη, έφτασε έξω και πήρε ένα περιοδικό του Μετρό χωρίς να κοιτάξει, και εγώ συνειδητοποίησα ότι σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα, κάθε μέρα. Βρίσκουμε την ρουτίνα πολύ παρήγορη, πολύ οικεία, αλλά ως συγγραφέας εγκλημάτων και πρώην αξιωματικός της αστυνομίας, αμέσως σκέφτηκα για τους κινδύνους που εκθέτουμε τους στους εαυτούς μας.

Η Ζόι Ουόκερ είναι ένας πολύ προσιτός χαρακτήρας. Τί κάνει έναν ήρωα προσιτό;

Οι αναγνώστες πρέπει να είναι σε θέση να ταυτιστούν με τους χαρακτήρες σε ένα βιβλίο, έτσι ώστε όταν ο χαρακτήρας αυτός κινδυνεύει, αισθάνονται ότι θα μπορούσε να συμβεί το ίδιο σε αυτούς. Όταν έγραψα, το «Σε είδα» σκόπιμα έκανα την Ζόι ένα πολύ συνηθισμένο άτομο, γιατί ήθελα κάθε αναγνώστης να βρεθεί στη θέση της. Είναι μια ανύπαντρη μαμά, εργάζεται σκληρά για να τα βγάλει πέρα, και αυτό αντηχεί με πολλούς ανθρώπους.

Στη διάρκεια που γράφατε το δεύτερο βιβλίο σας, ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις για σας και πώς τις ξεπεράσατε;

Γράφοντας το «Σε είδα», μετά το «Σ' άφησα» που είχε κάνει μεγάλη επιτυχία, ήταν μεγάλη πρόκληση. Υπήρχαν μέρες όπου έρχονταν τόσα πολλά καλά νέα για το «Σ' άφησα», όπου με παρέλυαν και δεν μπορούσα να γράψω τίποτα άλλο. Είχα κάνα δύο λάθος εκκινήσεις, γράφοντας ένα βιβλίο που απλά δεν ήταν αρκετά ισχυρό, το οποίο έβαλα στην άκρη. Αλλά από τη στιγμή που είχα την ιδέα του «Σε είδα», ήταν τόσο σαφής και τόσο δυνατό που πραγματικά ήμουν σε θέση να βάλω αυτές τις ανησυχίες και αυτή την πίεση στην άκρη και απλά σκέφτηκα καλά, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να γράψω το καλύτερο βιβλίο που μπορώ να γράψω.

Το «Σ’ άφησα» ήταν στη λίστα ευπώλητων των Sunday Times και των New York Times

Το πρώτο σας μυθιστόρημα «Σ' άφησα» αγαπήθηκε από αρκετούς αναγνώστες. Γιατί πιστεύετε ότι έγινε αυτό;

Το «Σ' άφησα» έχει μια μεγάλη ανατροπή που συζητήθηκε από πολλούς ανθρώπους. Παράλληλα, περιγράφει γεγονότα που οι περισσότεροι από εμάς μπορούμε να ταυτιστούμε.

Η εμπειρία σας ως αστυνομικός σας βοήθησε καθόλου για τη συγγραφή των βιβλίων σας;

Θα υποστήριζα ότι το να είσαι συγγραφέας δεν είναι τόσο απομακρυσμένο από την αστυνόμευση. Αν ένας αξιωματικός της πρώτης γραμμής έλαβε μια δήλωση από ένα θύμα εγκληματικής πράξης ή ένας επιθεωρητής αστυνομίας που συνέταξε μαζί μια έρευνα για δολοφονία, τι κάνουν αυτοί οι αξιωματικοί εάν δεν λένε την ιστορία κάποιου; Μια καλή δήλωση μαρτύρων -το είδος που κάνει αδιάσειστα στοιχεία στο δικαστήριο- δεν καλύπτει μόνο τα γεγονότα. Πώς έκανε αυτό το θύμα να νιώσει; Τι έχουν χάσει; Ποια επίδραση έχει στη ζωή τους; Η εμπάθεια και η φαντασία είναι σημαντικά χαρακτηριστικά για έναν ερευνητή, όπως και για έναν συγγραφέα.

Η κουλτούρα είναι διαφορετική ή όμοια ανάμεσα στα αμερικάνικα και βρετανικά εγκλήματα;

Η μεγαλύτερη διαφορά είναι η παιδεία όπλων. Η αστυνομία του Ηνωμένου Βασιλείου δεν είναι οπλισμένη και δεν έχουμε τεράστιο πρόβλημα με το έγκλημα από πυροβόλα όπλα (αν και δυστυχώς αυτό αυξάνεται αργά). Υπάρχει μια πολύ καλύτερη σχέση μεταξύ του κοινού και της αστυνομίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, και αυτό συχνά αντικατοπτρίζεται στα βιβλία μας.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς και τί είδους βιβλία σας αρέσει να διαβάζετε;

Οι πρώτες μου επιλογές ανάγνωσης ήταν η Αγκάθα Κρίστι και η Δάφνη Ντι Μωριέ, και ακόμη και ως παιδί μου άρεσε να διαβάζω ιστορίες μυστηρίου. Σήμερα διαβάζω πολλά ψυχολογικά θρίλερ (μόλις τελείωσα το νέο βιβλίο της Λιάν Μοριάρτι, το «Nine Perfect Strangers», το οποίο είναι εξαιρετικό), αλλά το αναμιγνύω με περισσότερες «feel good» ιστορίες. Επίσης, λατρεύω την Τζότζο Μόις και την Τζόντι Πικούλ, επειδή τα βιβλία τους ενισχύουν την κριτική σκέψη.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σας φόβος;

Έχει ήδη συμβεί. Πριν από δώδεκα χρόνια έχασα τον γιο μου και ήταν το πιο τρομερό πράγμα που είχε ποτέ συμβεί σε μένα. Κάθε πρόβλημα που αντιμετώπισα από τότε μπορεί να φάνηκε ανυπέρβατο, αλλά τίποτα δεν μπορεί να είναι τόσο κακό όπως αυτό.

Ποιο είναι το πιο σημαντικό μάθημα ζωής που έχετε διδαχθεί;

Η ζωή είναι τόσο σύντομη. Άδραξε την στιγμή.

Ποια είναι η αγαπημένη σας λέξη;

Μπορώ να έχω δύο; Το τέλος! (Γέλια)

(Φωτογραφία: Από την προσωπική σελίδα της Κλερ Μάκιντο στο Facebook)

Τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;

Το τρίτο μου μυθιστόρημα, «Let me lie», κυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο μέσα στη χρονιά και τώρα μεταφράζεται σε πολλές διαφορετικές γλώσσες. Στην Ελλάδα θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Μεταίχμιο την άνοιξη του 2019 με τον τίτλο «Ξέχασέ με». Παράλληλα, βάζω τις τελευταίες πινελιές στο τέταρτο μυθιστόρημά μου, «After the end», για ένα ζευγάρι που αντιμετωπίζει μια αδύνατη επιλογή. Έχω αγαπήσει τη συγγραφή του και ανυπομονώ να το μοιραστώ με τους αναγνώστες.

Διαβάστε ακόμη