Jean-Paul Belmondo: Ο έρωτας με την Ούρσουλα Άντρες και η καταδίωξη με Ομάρ Σαρίφ στον Πειραιά

Την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 88 ετών, άφησε ο ηθοποιός Ζαν Πολ Μπελμοντό (Jean-Paul Belmondo). Ο γόης  του γαλλικού κινηματογράφου, απεβίωσε στην κατοικία του στο Παρίσι. «Ήταν πολύ κουρασμένος εδώ και κάποιο καιρό. Πέθανε ήσυχα» δήλωσε ο δικηγόρος του, Μισέλ Γκοντέστ, στο AFP.

Ο Ζαν Πολ Μπελμοντό είχε λάβει μέρος σε 80 ταινίες υποδυόμενος αξέχαστους ρόλους: εκείνον του ζεν πρεμιέ στις ταινίες «Με κομμένη την ανάσα» (1960) και «Ο τρελός Πιέρο» (1965), ή ακόμη εκείνου που κρεμόταν από ένα ελικόπτερο πάνω από τη Βενετία στον «Τυχοδιώκτη του Ρίο».

Μπελμοντό - Ούρσουλα Άντρες: Έρωτας τρελός, κινηματογραφικός

Ο πιο «ωραίος άσχημος» του κινηματογράφου είχε έναν φλογερό παράνομο δεσμό με το σύμβολο του σεξ, Ούρσουλα Άντρες με την οποία βρέθηκε και στην Αθήνα! Η ηθοποιός είχε πολλές φορές δηλώσει ότι ο Μπελμοντό ήταν ο άνδρας της ζωής της.

Γνωρίστηκαν το 1965, όταν συμπρωταγωνίστησαν στην ταινία «Up to His Ears», ένα follow-up του φιλμ «That Man from Rio». Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, Philippe de Broca, οι δυό τους στην αρχή ήταν απόμακροι και μετά βίας αντάλλαξαν κουβέντα. Αλλά σε σύντομο χρονικό διάστημα έγιναν αχώριστοι και παρέμειναν μαζί μέχρι το 1972.

Η χημεία τους ήταν απερίγραπτη και μετά το φιλμ εκείνη μετακόμισε στο Παρίσι μαζί του, αφού χώρισε τον σκηνοθέτη John Derek ο οποίος μετά παντρεύτηκε την Bo Derek. Εκείνος επίσης χώρισε με τη σύζυγό του, με την οποία είχε αποκτήσει τρία παιδιά. «Bebel» και Άντρες βρίσκονταν στο ψηλότερο σκαλί της καριέρας τους. Η Άντρες έγινε Το Κορίτσι του Μποντ την ταινία «Dr No» (1962) και έκανε την εμβληματική φωτογράφιση στο Playboy. Και εκείνος απλά μεσουρανούσε.

Όπως ανέφερε σύμφωνα με τον επικήδειο του Μπελμοντό στον Guardian, o σκηνοθέτης Henri Verneuil: «Τίποτα δεν τον εντυπωσίαζε. κανένας κίνδυνος, κανένα ρίσκο, τίποτα σοβαρό, τίποτα σημαντικό. Δεν διάβαζε ποτέ ένα σενάριο πριν την ώρα του. Δεν σκεφτόταν τον ρόλο. Δεν ρωτούσε ποτέ "πώς ήμουν". Δεν έκανε ποτέ προτάσεις». 

Η ιστορική καταδίωξη με τον Ομάρ Σαρίφ στον Πειραιά

Ο ηθοποιός είχε βρεθεί στην Ελλάδα, όπου στον Πειραιά γύρισε μια από τις θρυλικότερες σκηνές καταδίωξης στην ιστορία του κινηματογράφου.  Το 1971, ο Ζαν Πολ Μπελμοντό συναντούσε μπροστά στις κάμερες τον Ομάρ Σαρίφ. Οι δυο τους θα ταξίδευαν στην Αθήνα για τα γυρίσματα μιας αστυνομικής ταινίας με φόντο τον Πειραιά. Ο Γάλλος γόης βρέθηκε μάλιστα στη χώρα μας μαζί με την τότε σύντροφό του, Ούρσουλα Άντρες. Το ζευγάρι απαθανάτισε ο φωτογραφικός φακός στα στενά της Πλάκας.

Η ταινία «Le Casse» ή «The Burglars», όπως ήταν ο τίτλος της προκειμένου να κυκλοφορήσει στους αμερικανικούς κινηματογράφους, ίσως δεν έλαβε διθυραμβικές κριτικές από τον Τύπο της εποχής, ωστόσο έμεινε στην ιστορία για μια μεγάλη και εντυπωσιακή σκηνή.

Ζαν Πολ Μπελμοντό και Ομάρ Σαρίφ επιδίδονται σε ένα κυνηγητό στο παραλιακό μέτωπο του Φαλήρου, στους δρόμους του Πειραιά, στο Μικρολίμανο και την Καστέλλα με δύο μικρά αμαξάκια, ένα FIAT 124 και ένα Opel Record.

Η ταινία του Ανρί Βερνέιγ πραγματοποίησε γυρίσματα, εκτός από τον Πειραιά, και στην Κέρκυρα. Το φιλμ κυκλοφόρησε το 1971 και αποτέλεσε τεράστια εμπορική επιτυχία στη Γαλλία, όπου έκοψε 4,4 εκατομμύρια εισιτήρια.

Ζαν Πολ Μπελμοντό: Ζωή σαν παραμύθι 

Γεννήθηκε στις 9 Απριλίου 1933 στο Νεϊγί-συρ-Σεν, βορειοδυτικά του Παρισιού, μέσα σε καλλιτεχνική οικογένεια. Ο πατέρας του, Πολ Μπελμοντό, ήταν γλύπτης με ιταλικές ρίζες και η μητέρα ζωγράφος. Ωστόσο, ο μικρός Μπελμοντό δεν είχε φανερώσει καμία καλλιτεχνική κλίση στα εφηβικά του χρόνια. Αντιθέτως, έδειξε από την αρχή κλίση στα αθλητικά. Δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο και το πάθος του σε αυτή την ηλικία ήταν το μποξ και το ποδόσφαιρο, ενώ μάλιστα έκανε και προπονήσεις μποξ.

Αποφάσισε έτσι να γίνει πυγμάχος και στη σύντομη καριέρα του στα ρινγκ ήταν μάλιστα αήττητος. Το ντεμπούτο του, το έκανε το 1949 ρίχνοντας νοκάουτ τον αντίπαλό του από τον πρώτο γύρο, αν και την επόμενη κιόλας χρονιά, συνειδητοποιώντας τις θυσίες που έπρεπε να κάνει για να γίνει επαγγελματίας, τα παράτησε. Τότε στράφηκε στην υποκριτική και έγινε δεκτός στην Εθνική Σχολή Δραματικής Τέχνης του Παρισιού και αποφοιτώντας το 1956 βρήκε αμέσως δουλειά στο σινεμά.

Με ένα τσιγάρο μόνιμα στο στόμα του, ο Ζαν Πολ Μπελμοντό ξεκίνησε την καριέρα του το 1957, παίζοντας μερικά μικρορολάκια σε γαλλικές ταινίες της εποχής και βρέθηκε στην αντίπερα όχθη από τον υπερβολικά όμορφο Αλέν Ντελόν, με τους κριτικούς να χαρακτηρίζουν τον Μπελμοντό «γοητευτικά άσχημο» - αν και πολλές θαυμάστριές του και μη, θα διαφωνούσαν με αυτό.

Ο πρώτος του πρωταγωνιστικός ρόλος ήρθε το 1958 με το «Les copains du Dimanche» και μετά από διάφορες συνεργασίες, όπως με τον σκηνοθέτη Μαρκ Αλεγκρέ στο «Έγκλημα» στην Place Pigalle (Sois belle et tais-toi, 1958) και το «Τελευταίο Ραντεβού» (Un drôle de Dimanche, 1958), τον Μαρσέλ Καρνέ στους «Ζαβολιάρηδες» (Les tricheurs, 1958), αλλά και τον ρόλο του ως Ντ' Αρτανιάν στην τηλεοπτική ταινία «Οι 3 σωματοφύλακες», ήρθε ο ρόλος που θα έκανε το όνομά του γνωστό σε μία ταινία που εκπροσωπούσε το «Νέο κύμα».

Το αναντίρρητο ταλέντο και η χαλαρή κινηματογραφική παρουσία του Ζαν Πολ Μπελμοντό έτυχαν της προσοχής του Ζαν - Λυκ Γκοντάρ, σε μια ευτυχή συγκυρία που θα απέδιδε σύντομα αριστουργήματα. Ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, που μέχρι τότε είχε σκηνοθετήσει τρεις μικρού μήκους ταινίες, σκηνοθέτησε το 1960 το πασίγνωστο «Με κομμένη την ανάσα» (À bout de soufflé), όπου ο Μπελμοντό πρωταγωνιστεί ως κακοποιός που προσπαθεί να ξεφύγει από την αστυνομία και βρίσκει καταφύγιο σε μία εφήμερη ερωτική σχέση με μία Αμερικανίδα. Ο Μπελμοντό ενσάρκωσε τον χαρακτήρα του με μία ποιητική ελαφρότητα που κανείς Γάλλος ηθοποιός δεν είχε επιδείξει μέχρι τότε.

Ο ρόλος του Μπελμοντό ως Μισέλ τον καθιέρωσε ως style-icon και παρ’ όλο που οι ρόλοι που προηγήθηκαν ήταν λιγοστοί και ο Μπελμοντό βρισκόταν μόλις στην αρχή της καριέρας του, η ταινία αυτή τον καθιέρωσε ως «κλασικό». Το «Με κομμένη την ανάσα» εκτόξευσε τη φήμη του Γκοντάρ και του Μπελμοντό στα ύψη και εγκαινίασε με αριστουργηματικό τρόπο τη νέα σχολή κινηματογραφικής σκέψης που θα έμενε γνωστή ως Nouvelle Vague (Νέο Κύμα).

Το γαλλικό σινεμά είχε βρει την απάντησή του στον Αμερικανό Τζέιμς Ντιν. Δεν είναι τυχαίο πως κάθε κείμενο που έχει γραφτεί για τον Ζαν Πολ Μπελμοντό ξεκινάει και τελειώνει με μία αναφορά στο Με κομμένη την ανάσα. Το ντεμπούτο του Γκοντάρ δεν ήταν o καλύτερος ρόλος που έπαιξε ποτέ ο Μπελμοντό, αλλά ήταν με διαφορά η ταινία που αποφάσισε πως στο πρόσωπο του 27χρονου τότε ηθοποιού το νέο γαλλικό σινεμά είχε μόλις ανακαλύψει τον πρώτο του μεγάλο ήρωα.

Μακριά πια από τις σκηνοθετικές οδηγίες των σκηνοθετών του «Νέου Κύματος», ο Μπελμοντό γύριζε με καταιγιστικούς ρυθμούς τη μία ταινία πίσω από την άλλη και στη φιλμογραφία του προστέθηκαν γκανγκστερικές ταινίες, μαύρες κωμωδίες, ανάλαφρες κομεντί, θρίλερ, έχοντας κάνει πλέον σαφή στροφή προς το εμπορικό σινεμά.

Το 1974 έπαιξε στη δραματική ταινία «Stavisky…» του Αλέν Ρενέ -ο οποίος αν και δεν ήταν ποτέ επίσημο μέλος του «Νέου Κύματος» η δουλειά του το υποστηρίζει- όπου ο Μπελμοντό βρέθηκε σε μία από τις πιο αντιεμπορικές δουλειές της καριέρας του υποδυόμενος τον μεγαλοαπατεώνα επιχειρηματία Αλεξάντρ Σταβίσκι. Η εμπορική αποτυχία της τελευταίας του ταινίας, έκανε τον ηθοποιό να δείχνει απρόθυμος πλέον να συνεργαστεί με σκηνοθέτες του «Νέου Κύματος» και να αναζητά περισσότερο τις εμπορικές ταινίες, ξανά.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο Ζαν Πολ Μπελμοντό ήταν πλέον ένας σπουδαίος δραματικός και πολύπειρος ηθοποιός, ανεβαίνοντας ολοένα και πιο συχνά στο θεατρικό σανίδι. Το 1987, κέρδισε βραβείο Σεζάρ καλύτερου ηθοποιού για την ταινία «Ο κυνηγός της περιπέτειας» (Itinéraire d'un enfant gâté), έχοντας βραβευτεί λίγες φορές στη ζωή του, παρά το εύρος της καριέρας του.

Έχει τιμηθεί με Χρυσό Φοίνικα

Το 2011, ο «άσχημος γόης» του γαλλικού κινηματογράφου τιμήθηκε στις Κάννες με ειδικό Χρυσό Φοίνικα για τη συνολική προσφορά του στην 7η Τέχνη, ενώ με αφορμή την εμφάνιση και τη βράβευσή του, προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ «Belmondo...Itineraire» των Βενσάν Περό και Τζεφ Ντόμενεχ, το «Ένας υπέροχος κατάσκοπος» (Magnifique, 1973) του Φιλίπ ντε Μπροκά και το «100.000 δολάρια στον ήλιο» (Cent mille dollars au soleil, 1964) του Ανρί Βερνέιγ. Ο «Μπελ Μπελ», όπως τον αποκαλούν οι φίλοι του, χαρακτήρισε τον ειδικό Χρυσό Φοίνικα «δώρο θεού», καθώς στα 53 χρόνια που δούλεψε στον κινηματογράφο (1956-2008) δεν τιμήθηκε ποτέ με κάποιο σημαντικό βραβείο (εκτός από ένα Σεζάρ).

Οι γυναίκες της ζωής του Μπελμοντό

Ο «αέρας» και το αρρενωπό στυλ του Μπελμοντό αποδείχθηκαν ακαταμάχητα για τις γυναίκες της εποχής του. Στην προσωπική του ζωή, έχει δύο γάμους στο ενεργητικό του: με την Ελοντί Κονσταντάν (1953 - 1965), με την οποία χώρισε όταν αποκαλύφθηκε ο παράνομος δεσμός του με την Ούρσουλα Άντρες, και τη Ναταλί Ταρντιβέλ, την οποία γνώρισε το 1989 ως 24χρονη κοπέλα και έμεινε στο πλευρό της επισήμως από το 2002 έως το 2008. Έχει αποκτήσει επίσης τέσσερα παιδιά, αν και η μεγαλύτερή του κόρη έχασε τη ζωή της σε πυρκαγιά το 1994.

Σύντροφος του Ζαν Πολ Μπελμοντό υπήρξε για οκτώ χρόνια (1972-1980) η ηθοποιός Λάουρα Αντονέλι. Στο φεστιβάλ των Καννών, το 2011, εμφανίστηκε με τη νέα του σύντροφο, την κατά 45 χρόνια νεότερή του και πρώην Playmate, Μπάρμπαρα Γκαντόλφι από το Βέλγιο.

Όλες οι ειδήσεις

Νάνσυ Ζαμπέτογλου - Θανάσης Αναγνωστόπουλος: «Είναι τεράστια τιμή και ευθύνη που είμαστε στην ΕΡΤ»

Mad Clip κηδεία: Πλήθος κόσμου για το τελευταίο «αντίο» στον τράπερ

Όλγα Κεφαλογιάννη - Μίνως Μάτσας: Έγιναν γονείς για πρώτη φορά

Σασμός: Βρεθήκαμε στα γυρίσματα - «Είναι πολύ γλυκό που δουλεύω με τη μαμά μου» λέει ο Ορφέας Αυγουστίδης

Ζαν Πολ Μπελμοντό: Έφυγε από τη ζωή ο σταρ του παγκοσμίου σινεμά

Διαβάστε ακόμη

ΣΥΡΙΖΑ: Η απώλεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το τάιμινγκ και οι κινήσεις των στρατοπέδων

ΠΑΣΟΚ: Restart στην Αξιωματική Αντιπολίτευση - Το μεγάλο crash test

Γιατί ο ΟΑΣΑ προσανατολίζεται σε περισσότερους ιδιώτες στις συγκοινωνίες - Οι γραμμές... ανά παραγγελία

Στεγαστικό επίδομα για τους σπουδαστές των ΙΕΚ: Οι προθεσμίες για τις αιτήσεις και τα δικαιολογητικά