Οι ταινίες της εβδομάδας: Οι Άθλιοι και Ford εναντίον Ferrari

Στο Λε Μαν του '66 μας ταξιδεύει με το γκάζι πατημένο το «Κόντρα σε όλα» του Τζέιμς Μάνγκολντ, ενώ η Εμίλια Κλαρκ του «Game Of Thrones» πρωταγωνιστεί στη χριστουγεννιάτικη κομεντί «Last Christmas», υπό τις μελωδίες των Wham

Κόντρα σε όλα (Le Mans '66) / ***1/2
Σκηνοθεσία: Τζέιμς Μάνγκολντ / Παίζουν: Ματ Ντέιμον, Κρίστιαν Μπέιλ, Κατριόνα Μπάλφι, Τρέισι Λετς

H πραγματική ιστορία του σχεδιαστή αυτοκινήτων Κάρολ Σέλμπι και του Βρετανού επαγγελματία ραλίστα και αυτοκινήτων Κεν Μάιλς, οι οποίοι κόντρα στις επιχειρηματικές παρεμβάσεις και τις συμβάσεις της εποχής κατασκεύασαν ένα επαναστατικό αγωνιστικό αυτοκίνητο για τη Ford, προκειμένου να ανταγωνιστούν με αξιώσεις τα τελειότερα αγωνιστικά της κυρίαρχης ιταλικής Ferrari στην περίφημη 24ωρη κούρσα του Λε Μαν στη Γαλλία το 1966. 

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Τζέιμς Μάνγκολντ, πεπειραμένος σκηνοθέτης διαφορετικών κινηματογραφικών ειδών, ασχολείται με μια ταινία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και βιογραφικά στοιχεία. Από το αστυνομικό θρίλερ «Cop Land» (1997) με τον Σιλβέστερ Σταλόνε και το βιογραφικό δράμα «Το κορίτσι που άφησα πίσω» (1999) που χάρισε στην Αντζελίνα Τζολί το Όσκαρ β΄ γυναικείου ρόλου και από τη βιογραφία «Walk the Line» με τον Χοακίν Φίνιξ στον ρόλο του Τζόνι Κας στην ανατρεπτική ελεγεία της κινηματογραφικής πορείας του υπερήρωα Γούλβεριν, Λόγκαν, έχει αποδείξει ότι μπορεί να δώσει διαμαντάκια καθαρόαιμου αμερικανικού σινεμά.

Δεξιοτέχνης στη διεύθυνση και τη «χημεία» μεταξύ ηθοποιών, έχει αυτή τη φορά μπροστά από την κάμερα τους Ματ Ντέιμον και Κρίστιαν Μπέιλ - δύο σταρ της ίδιας γενιάς από τους οποίους περιμένεις τουλάχιστον μία tour de force ερμηνευτική αντιπαράθεση - αξιοποιώντας τους στο έπακρο: Ο Ντέιμον είναι απολύτως ταιριαστός με την περσόνα του λαμπερού αυτοδημιούργητου Αμερικανού γιάπη των 60ς ενώ ο παραδοσιακά πιο «βρώμικος» Μπέιλ, ο ιδεαλιστής αντι-ήρωας που «χωρά» και πορεύεται στο σύστημα με τους δικούς του όρους. Οι Σέλμπι και Μάιλς είναι δύο κλασικοί χολιγουντιανοί ήρωες, δύο κλασικά δίπολα του αμερικανικού σινεμά σε μια ιστορία φιλίας και πικρόγλυκης επιτυχίας, από εκείνα τα success story που όσο λαμπερά φαίνονται, άλλο τόσο μελαγχολικά και πικρά είναι μέσα τους.

Βγάζοντας αυτήν τη φιλία με όλες της τις αντιφάσεις σε πρώτο επίπεδο, ο Μάνγκολντ δυναμιτίζει την αντιπαράθεση «Φορντ εναντίον Φεράρι», ιδεαλισμού και αγωνιστικού πνεύματος εναντίον στυγνού αμερικανικού καπιταλισμού, με την αδρεναλίνη των υψηλών ταχυτήτων στο τερέν της ασφάλτου και την ηδονή της δημιουργικότητας.

Καθώς και με όλα εκείνα τα υλικά του κλασικού χολιγουντιανού σινεμά: καταιγιστικό μοντάζ, θέαμα και ζουμερή δράση στις αυτοκινητικές κούρσες του Daytona και του Le Mans που αναπαράγονται, ακτινοβολούσα φωτογραφία στους χώρους κατασκευής των αυτοκινήτων Ford Mustang και Ferrari, δημιουργική ανάπλαση εποχής, ατάκες και χιούμορ που σπάει κόκκαλα με ρυθμό διασκεδαστικό, μια συναισθηματική οικογενειακή ιστορία στη μέση, το στιλάτο μουσικό σάουντρακ του Μάρκο Μπελτράμι, δύο συμπαθείς ήρωες που -όπως είπαμε- εμπνέουν με το αγωνιστικό τους πνεύμα… Πάνω απ’ όλα, είναι η έξαψη και ο ενθουσιασμός του αθλήματος που πετυχαίνει να αναδείξει ο Μάνγκολντ, επιδέξιος τεχνίτης ενός κλασικότροπου σινεμά που χορταίνει και εμπνέει τον θεατή. (2019)

Οι Άθλιοι («Les Miserables») / *** 
Σκηνοθεσία: Λατζ Λι / Παίζουν: Νταμιέν Μπονάρ, Αλέξις Μανέντι, Ντζιμπρίλ Ζονγκά

Στη Μονφερμέιγ, στα προάστια του Παρισιού, εκεί που ο Βικτόρ Ουγκό έστησε το σκηνικό του για τη χρόνια αντιπαράθεση του πρώην κατάδικου Γιάννη Αγιάννη και του επιθεωρητή Ιαβέρη στους «Άθλιους», μια ειδική ομάδα της αστυνομίας κάνει ολοήμερες περιπολίες κατά του εγκλήματος. Κατά την πρώτη τους ημέρα περιπολίας με τον νεοφερμένο στην ομάδα τους Στεφάν, οι «παλιοί» και εγκαθιδρυμένοι στο «σύστημα» της περιοχής και Κρις και Γκουάντα, έρχονται σε αντιπαράθεση με μια παρέα παιδιών που βγαίνει εκτός ελέγχου με σοκαριστικό αποτέλεσμα ενώ η καταγραφή του περιστατικού από ένα drone, τους οδηγεί σε απελπισμένες επιλογές.

Ο ντοκιμαντερίστας Λατζ Λι, γέννημα-θρέμμα της Μονφερμέιγ, την κοινωνική πραγματικότητα της οποίας δεν παύει να κινηματογραφεί, και μεταξύ άλλων ιδρυτικό μέλος της κολεκτίβας Kourtjame με τους σκηνοθέτες Κιμ Σαπερόν και Ρομέν Γαβράς (διακρίνεται σε μία σκηνή εδώ της ταινίας), εξελίσσει με το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του «Οι Άθλιοι» τη δική του, προ διετίας, ομότιτλη μικρού μήκους ταινία, που ήταν υποψήφια για βραβείο Σεζάρ.

Ντοκιμαντερίστικο στυλ αφήγησης που, ωστόσο, δεν αποφεύγει εντελώς την κριτική απέναντι στη βαναυσότητα της αστυνομίας (και της προβληματικής αστυνόμευσης μιας ευαίσθητης ταξικά περιοχής), αλλά και ταιριαχτά άβολο… σασπένς στην ατμόσφαιρα πριν το ξέσπασμα της βίας, σε ένα αρκούντως πρωτότυπο φιλμ. Ο Λατζ Λι μνημονεύει την εξέγερση στο Παρίσι το 2005, εξαπολύει «κατηγορώ» - όχι μόνο μέσα από το δράμα αλλά και μέσα από τον κυνισμό και το άμεσο χιούμορ - για τον συνεχιζόμενο κοινωνικό αναβρασμό στη Γαλλία προς πάσα κατεύθυνση, ενώ χρησιμοποιεί έξυπνα το είδος του αστυνομικού θρίλερ για να καταδείξει τις αγεφύρωτες ρωγμές και πολύπλοκες διαδρομές (φατρίες, συμμορίες και αστυνομικές αρχές σε αντιπαράθεση ή συνέργεια, ρατσιστικές και θρησκευτικές διαφορές κ.ά.) ενός ακήρυχτου ταξικού πολέμου που περνάει από γενιά σε γενιά.

Για έναν σκηνοθέτη που έχει στραμμένες τις ευαίσθητες κεραίες του στο υπό διαρκή βρασμό γαλλικό κοινωνικοπολιτικό σκηνικό, το κυνήγι του Γιάννη Αγιάννη από τον επιθεωρητή Ιαβέρη και η εξέγερση των «Αθλίων» θα συνεχίζονται επ’ άπειρον όσο υπερισχύουν τα πάθη της ανθρώπινης φύσης έναντι των πολιτικών επιλογών.

Η ταινία κέρδισε το Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών και έγινε η επίσημη υποβολή της χώρας για το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνής Ταινίας. Βραβείο Κοινού και Πανελλήνιας Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου στις Νύχτες Πρεμιέρας. (2019)

Last Christmas / **
Σκηνοθεσία: Πολ Φέιγκ / Παίζουν: Εμίλια Κλαρκ, Χένρι Γκόλντινγκ, Εμα Τόμσον, Μισέλ Γέο

Παραδομένη σε μια σειρά κακών προσωπικών επιλογών που την κάνουν να φλερτάρει με την αυτοκαταστροφή, μετά από σοβαρή εγχείρηση καρδιάς, αποξενωμένη από τους δικούς της, η Κέιτ δουλεύει ως υπάλληλος-ξωτικό του Αϊ-Βασίλη στο κατάστημα χριστουγεννιάτικων παιχνιδιών που διατηρεί η καλοσυνάτη Κινέζα εργοδότριά της στο Covent Garden του Λονδίνου. Γκρινιάρα και επιπόλαιη, έχει παρατήσει την έφεσή της στο τραγούδι πηγαίνοντας από τη μία αποτυχημένη οντισιόν στην άλλη μέχρι που η γνωριμία της με τον μυστηριώδη Τομ που την πηγαίνει βόλτες στο χριστουγεννιάτικο Λονδίνο δείχνοντάς της το νόημα του αλτρουισμού και της εμπιστοσύνης στον άλλον, την κάνει να ερωτευτεί και να αναθεωρήσει…

Έμπνευση από Wham και μελωδικά χιτ του Τζορτζ Μάικλ με κορυφαίο όλων το «Last Christmas» (I gave you my heart…), παραμυθένια ατμόσφαιρα Λονδίνου, σενάριο συνυπογεγραμμένο από την Έμα Τόμσον, βρετανική κινηματογραφική παράδοση που χωρά από ρομαντικές κομεντί («Love Actually», «Μια βραδιά στο Νότινγκ Χιλ») μέχρι Τσαρλς Ντίκενς, μία ελκυστική πρωταγωνίστρια, η Εμίλια Κλαρκ του Game Of Thrones και ο σκηνοθέτης- άσσος των κωμωδιών με θηλυκό πρόσημο, Πολ Φέιγκ («Φιλενάδες», «Spy», «Γκοστμπάστερς»).Τι μπορεί να πάει στραβά;

Φαινομενικά τίποτα, αν και η προσπάθεια που γίνεται σε τούτη εδώ τη ρομαντική κομεντί να είναι όλα πρωτότυπα και εύστοχα είναι υπερβολική με ένα σενάριο που θέλει να χωρέσει τα πάντα: από το χιούμορ που απευθύνεται στις γενιές των multiplex και την κοινωνική αιχμή της βρετανικής επικαιρότητας με το πρόβλημα του Brexit έως τις μουσικές, σινεφίλ και λογοτεχνικές αναφορές αλλά και την (όχι ιδιαίτερα πρωτότυπη ανατροπή του φινάλε. Η Εμίλια Κλαρκ λάμπει στο ρόλο μιας «σύγχρονης Σκρουτζ» που παίρνει τον δρόμο της προσωπικής εξιλέωσης, ωστόσο το στόρι απορρυθμίζεται από την αφηγηματική και αισθητική κοινοτοπία με την οποία σερβίρονται όλα τα παραπάνω. (2019)

Μια ευτυχισμένη γυναίκα (The Escape) / **
Σκηνοθεσία: Ντομινίκ Σάβατζ / Παίζουν: Τζέμα Άρτερτον, Ντόμινικ Κούπερ

Μια νεαρή μητέρα και σύζυγος με ευκατάστατη ζωή σε προάστιο του Λονδίνου συνειδητοποιεί ότι ασφυκτιεί μέσα στην επαναλαμβανόμενη ρουτίνα της καθημερινότητας -της απαιτητικής φροντίδας των δυο μικρών παιδιών της και του νοικοκυριού αλλά και των απαιτήσεων του εγωκεντρικού συζύγου της- με συνέπεια να αρχίσει να σκέφτεται την φυγή….Ο προερχόμενος από την τηλεόραση σκηνοθέτης και σεναριογράφος Ντομινίκ Σάβατζ ξύνει την τακτοποιημένη επιφάνεια της καλογυαλισμένης ζωής των Λονδρέζων μεσοαστών φτιάχνοντας το πορτρέτο μιας καταπιεσμένης γυναίκας, με τη μορφή υποδόριου ψυχολογικού θρίλερ. Κοντινά πλάνα, ασφυκτικά καδραρίσματα στα πρόσωπα του συζυγικού ζεύγους, αίσθηση ασφυξίας στη συζυγική κρεβατοκάμαρα όπου υπόκωφα εκδηλώνεται η ερωτική δυσφορία της Τάρα – διπλά δύσθυμη με το που ξεκινά η ώρα του πρωινού και η ενασχόληση με τα παιδιά, τις οικοκυρικές υποχρεώσεις.

Το πορτρέτο της ψυχολογικής της απόγνωσης και στη συνέχεια αφύπνισης αναδεικνύεται στην αρχιτεκτονική της μονοκατοικίας-φυλακής, μέσα από σιωπές, ήχους, σωματικές εκφράσεις της απολύτως πειστικής, έντρομης και εγκλωβισμένης εντός σπιτιού, Τζέμα Άρτερτον (υποψήφια για βραβείο α΄ γυναικείου ρόλου στα British Independent Film Awards). Το σενάριο, μινιμαλιστικό και κλισέ από τη στιγμή της έκρηξης του γυναικείου χαρακτήρα, ερωτοτροπεί με τη φαντασίωση -Άρλεκιν, και οτιδήποτε είναι γυαλιστερό και ωραίο στο μάτι, αφήνοντας το ψυχόδραμα και την ανάπτυξη της πλοκής στην άκρη, για χάρη ενός εύκολου, αβασάνιστα απενοχοποιημένου φινάλε. (2019)

Χωρίς οικογένεια (Remi Sans Famille) / ** 
Σκηνοθεσία: Αντουάν Μπλοσιέ / Παίζουν: Ντανιέλ Οτέιγ, Μαλόμ Πακίν, Βιρζινί Λεντουαγιέν, Ζακ Περέν, Λουντιβίν Σανιέ

Μια νύχτα με τρομακτική καταιγίδα, ένας ηλικιωμένος άντρας διηγείται μια ιστορία στα παιδιά του ορφανοτροφείου του: μεγάλωσε στην αγροτική επαρχία με τη φροντίδα και την αγάπη μιας γυναίκας που νόμιζε ότι ήταν η μητέρα του μέχρι που η επιστροφή του πτωχευμένου άντρα της, οδηγεί στην αρπαγή και κατόπιν «αγορά» του από έναν πρώην διάσημο βιολονίστα και νυν περιπλανώμενο καλλιτέχνη, που θα τον σώσει από το ορφανοτροφείο και θα καλλιεργήσει το ταλέντο του στο τραγούδι στους δρόμους των πόλεων που θα περιπλανηθούν, αναπτύσσοντας μια σχέση πατέρα-γιου...Κινηματογραφική μεταφορά του κλασικού μυθιστορήματος του Έκτορος Μαλό «Χωρίς Οικογένεια» (1878) στο περίβλημα μιας φιλόδοξης ιλουστρασιόν δραματικής κομεντί εποχής που απευθύνεται κυρίως σε παιδιά ενώ μένει στην αφρό της ιστορίας, αφήνοντας το πνεύμα και την ουσία του λογοτεχνικού κειμένου σε δεύτερη μοίρα. Διάσημοι Γάλλοι σταρ περιβάλλουν τον εκφραστικό νεαρό πρωταγωνιστή Μαλόμ Πακίν, ανάμεσά τους και ο βετεράνος Ζακ Περέν στον ρόλο του ηλικιωμένου Ρεμί. (2018)

Ένας καλός ψεύτης (A Good Liar)
Σκηνοθεσία: Μπιλ Κόντον / Παίζουν: Έλεν Μίρεν, Ίαν ΜακΚέλεν, Ράσελ Τόβεϊ, Τζιμ Κάρτερ

Ο Ρόι Κόρτνεϊ (Ίαν ΜακΚέλεν), ένας επαγγελματίας απατεώνας, έχει βάλει στο μάτι τον επόμενο στόχο του: τη χήρα Μπέτι ΜακΛις (Έλεν Μίρεν) με τεράστια περιουσία στη διάθεση της. Από την πρώτη τους συνάντηση, εκείνη θα παρασυρθεί αποκαλύπτοντάς του τα πάντα για τον εαυτό της ενώ εκείνος υφαίνει την προδοσία του. Ίντριγκες, διπλοπροσωπίες και καλά κρυμμένα μυστικά σε ένα θρίλερ αγωνίας του Μπιλ Κόντον, βραβευμένου με Όσκαρ σεναρίου για το Θεοί και δαίμονες, που μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το ομότιτλο βιβλίο του Νίκολας Σιρλ με συμπρωταγωνιστές για πρώτη φορά σε ταινία τους γίγαντες της βρετανικής σχολής ηθοποιίας Έλεν Μίρεν και Ίαν ΜακΚέλεν. (2019)

Σκυλομπελάς (Trouble) 
Σκηνοθεσία: Κέβιν Τζόνσον / Με τις φωνές των:  Βασίλη Παπαστάθη, Βασίλη Μήλιο, Γιάννη Υφαντή, Ποίμη Πέτρου, Κωνσταντίνου Κακανά

Η θεία πέθανε και τα ανίψια της είναι έτοιμα να ξεκοκκαλίσουν την τεράστια περιουσία της… Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι ότι οι χρυσοί κληρονόμοι δεν είναι αυτοί αλλά το καλοαναθρεμμένο της σκυλάκι, ο Μπελάς, που οι ίδιοι φρόντισαν να πετάξουν στον δρόμο. Τώρα θα πρέπει να τον βρουν και να τον φέρουν πίσω πριν να είναι αργά. Χαριτωμένο παιδικό  animation από τον Καναδά και τα νησιά Κέιμαν

Διαβάστε ακόμη

Ερευνητές ανέπτυξαν ακουστικά που μπορούν να εντοπίσουν πρώιμα σημάδια Αλτσχάιμερ - Πώς λετουργούν

Κατά της διαγραφής Σαμαρά ο Καραμανλής: Η κριτική δεν αντιμετωπίζεται με πειθαρχικά μέτρα - Δεν με ενδιαφέρει η Προεδρία

Εορταστικό ωράριο 2024: Πότε ξεκινάει - Ποιες Κυριακές θα είναι ανοιχτά τα μαγαζιά

Σε τροχιά κλιμάκωσης ο πόλεμος στην Ουκρανία; Το επόμενο βήμα του Πούτιν, τα πυρηνικά και ο παράγοντας Τραμπ