2020: Η χρονιά που αποδεκάτισε (και) ποδοσφαιριστές παγκόσμιας φήμης και ακτινοβολίας

Δεν είναι μόνο οι σκοτεινές μέρες του Δεκέμβρη που μαυρίζουν περισσότερο από τους νοτιάδες της ψυχής μας. Δεν είναι μόνο ο κορονοϊός που μας σφίγγει σαν γιγάντια μέγγενη και συνθλίβει το θυμικό μας… Είναι και οι απώλειες, οι αναπόδραστες απώλειες εμβληματικών προσώπων που χρωμάτισαν τη ζωή πολλών από εμάς με την παρουσία τους και τις επιδόσεις τους με ανεξίτηλες εικόνες. Και μιλώ για ποδοσφαιριστές, που κάποτε μεσουράνησαν και το ατυχές 2020 ταξίδεψαν στους ουρανούς. Και είναι πολλοί!

Να αρχίσεις από τον Μαραντόνα και να τελειώσεις στον Πάολο Ρόσι; Και γράφοντας για ποδοσφαιριστές μονάχα, επιτρέπεται να μην ακουμπήσεις και για έναν έστω καλαθοσφαιριστή, τα κλειστά γήπεδα του μπάσκετ; Ναι, η χρονιά που σε λίγες μέρες φεύγει μπήκε σαν τσουνάμι και πήρε μαζί επιστρέφοντας στη θάλασσα του χρόνου μορφές του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Και έναν ημίθεο του παγκόσμιου μπάσκετ: τον Κόμπι Μπράιαντ!

Τελευταίο διάσημο «θύμα» του 2020 ο Πάολο Ρόσι, ο Ιταλός ποδοσφαιριστής που νίκησε τη Βραζιλία των Σόκρατες και Φαλκάο στον ημιτελικό του Μουντιάλ το 1982 και σήκωσε τον «Χρυσό Κορμό» στον τελικό με τους Γερμανούς. Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι αυτών που έφυγαν και μας άφησαν τις αναμνήσεις τους, όχι χρονολογικά, αλλά με βάση την καταγωγή τους.

Έλληνες που αποχαιρετίσαμε

Δημήτρης Παπαδόπουλος (69) ποδοσφαιριστής του ΟΦΗ και της ΑΕΚ και προπονητής του Εργοτέλη.

Γιώργος Παπαμιχαήλ (67) παίκτης της Δόξας Δράμας 1973-81 και του Άρης Θεσσαλονίκης.

Ανδρέας Παπαεμμανουήλ (81) ο «κούνελος» του Παναθηναϊού 1958-69 αγωνίστηκε και στην ΑΕΚ και ήταν από τα βασικά στελέχη της Εθνικής (1959-65).

Γιάννης Καλογεράς (83)βοηθός προπονητής (1987-88) και σκάουτερ του Παναθηναϊκού.

Βασίλης Σαμαράς (95) ο γηραιότερος παίκτης του ΠΑΟΚ (1947-50).

Μπάμπης Τσιλιγγιρίδης (74) ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ στην περίοδο 1972-75.

 Χρήστος Άμπος (83) παίκτης της ΑΕΚ της δεκαετίας '50-'60.

Θανάσης Ιντζόγλου (75) εμβληματικός παίκτης του Πανιωνίου κατά την περίοδο 1962-1976.

Σπύρος Πομώνης (76) ο ταχύτατος αριστερός εξτρέμ της ΑΕΚ και της Εθνικής στη δεκαετία του ’60. Κρέμασε τα παπούτσια του στον Εθνικό Πειραιά το 1974 και συνέχισε ως βετεράνος στην ομάδα του Σαρωνικού της Αίγινας.

Σάββας Θεοδωρίδης (85) Διεθνής τερματοφύλακας του Ολυμπιακού, αλλά και πρόεδρος και παράγοντας με τις δηλώσεις και παρεμβάσεις του να καταγράφονται στην Ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου.

Αντώνης Γεωργιάδης (85) ποδοσφαιριστής της Δόξας Δράμας και προπονητής της ΑΕΚ, του Ολυμπιακού και της Εθνικής Ελλάδος.

Η Αγγλία μετράει απόντες

Η Εθνική ομάδα των Τριών Λιονταριών, που ύψωσε το μοναδικό τρόπαιο που έχει κατακτήσει: το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, εφέτος μέτρησε τρεις ακόμη απώλειες:

Τζάκι Τσάρλτον (85), αδελφός του Μπόμπι Τσάρλτον, αγωνίστηκε στη Λιντς Γιουνάιτεντ και στην μεγάλη Εθνική Αγγλίας. Έκλεισε την καριέρα του ως προπονητής στο ΕΙΡΕ.

Νόμπι Στάιλς (78) Οι φίλοι των «Τριών Λιονταριών» θα θυμούνται τον αμυντικό μέσο για το εξαιρετικό πάθος του και τον τρόπο που πανηγύρισε την κατάκτηση του Μουντιάλ στο Γουέμπλεϊ. Ο Στάιλς είχε χαρακτηριστεί σαν «η καρδιά και η ψυχή» της Εθνικής ομάδας της Αγγλίας. Ήταν επίσης μέλος της ομάδας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που κατέκτησε το πρώτο της Ευρωπαϊκό Κύπελλο.

Πίτερ Μπονέτι (78) ο τερματοφύλακας - θρύλος της Τσέλσι, που… άκουγε και στο όνομα «γάτα». Στην Εθνική ήταν αναπληρωματικός, υπό τη σκιά του Γκόρντον Μπανκς. Αγωνίστηκε και στην Νταντί Γιουνάιτεντ.

Νόρμαν Χάντερ (76) αναπληρωματικός αμυντικός στην Εθνική του ’66· δεν αγωνίστηκε αλλά ήταν μέλος της ομάδας που πανηγύρισε με το «Ζιλ Ριμέ» στο Γουέμπλεϊ. Έγραψε Ιστορία με τα χρώματα της Λιντς. Τον νίκησε ο Covid-19.

Όμως κι άλλοι Βρετανοί ποδοσφαιριστές «έφυγαν» την χρονιά που φεύγει κι αυτή: Κρις Μπάρκερ (39) -Μπάρνσλεϊ, Κάρντιφ Σίτι, Southend United. Μπόμπι Μπράουν (96) Σκωτσέζος, μέλος του Hall of Fame Σκωτίας - Rangers, Queen's Park και προπονητής στην Εθνική Σκωτίας (1946-52). Πίτερ Γουίντιγκαμ (35) ποδοσφαιριστής στις Κάρντιφ, Άστον Βίλα, Μπλάκμπερν και Ρόβερς. Και τέλος ο Ρέι Κλέμενς (72), ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες που έβγαλε ποτέ το αγγλικό ποδόσφαιρο. Για πολλούς ήταν καλύτερος από τον Γκόρντον Μπανκς και από τον Πίτερ Σίλτον· κορυφαία μορφή της Λίβερπουλ, μεσουράνησε στις δεκαετίες ’70 και ’80.

Μην κλαις Αργεντινή...

Αργεντίνικο ποδόσφαιρο σημαίνει Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα και το  αντίστροφο… Ο «el pibe de oro» δεν μένει πια εδώ και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο θρήνησε την απώλειά του. Ο Μαραντόνα «έφυγε» στα 60 του στις 25 Νοεμβρίου. «Adios» και από τους: Αμαντέο Καρίσον (93) παίκτη της Ρίβερ Πλέιτ που αγωνίστηκε με την Εθνική στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958. Σίλβιο Μαρσολίνι (79), έπαιξε στις Ferro Carril Oeste, Μπόκα Τζούνιορς και  με την Εθνική στα Παγκόσμια Κύπελλα 1962 και 66.

Παίκτες που έγραψαν την Ιστορία

Το 2020 δεν σεβάστηκε ποδοσφαιριστές που λατρευτήκαν σαν θεοί στις πατρίδες τους και αποχώρησαν πάμφωτοι στο θρύλο τους. Από τη Μεγάλη της Ολλανδίας σχολή «έφυγε» ο σπουδαίος Ρόμπι Ρένσενμπρινκ, (72), επιθετικός που ξεχώρισε όταν βγήκε από τη σκιά του Γιόχαν Κρόιφ. Συνέδεσε το όνομά του με την Άντερλεχτ και την μεγάλη ομάδα της Εθνικής Ολλανδίας στην δεκαετία του 1970. Μπάρι Χούλσοφ (73) ποδοσφαιριστής του Άγιαξ και της Εθνικής. Πέτερ Κέμπερ (77) -PSV, Εθνική. Βιμ Σουρμπίρ (75) ποδοσφαιριστής του Άγιαξ και της Εθνικής με την οποία έφτασε μέχρι τον τελικό στα Μουντιάλ του 1974 και του 1978.

Από τη Γερμανία ο Χανς Τιλκόφσκι (84) ο σπουδαίος τερματοφύλακας, που κράτησε όρθια τη Δυτική Γερμανία στον τελικό Μουντιάλ του Γουέμπλεϊ μέχρι να μπει το γκολ του Χαρστ που ακόμη αμφισβητείται… Αγωνίστηκε στη SC Βεστφάλια Χέρνε, Μπορούσια Ντόρτμουντ. Παίκτης της Χρονιάς στη Γερμανίας το 1965 και οι Έλληνες θα τον θυμούνται και ως προπονητή της ΑΕΚ το 1981.

Από τη Βραζιλία οι Λουίς Μοράις, γνωστότερος ως Καμπεσάο (89), έπαιξε στην Κορίνθιανς 1949-54, 1957-60, Portuguesa, και με την Εθνική αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954). Ο Ίντιο (89) Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής Φλαμένγκο, της Εσπανιόλ και της Εθνικής στο Παγκόσμιο Κύπελλο 1962.

Από τη Βουλγαρία ο Πέτκο Πετκόφ (73) ποδοσφαιριστής της Μπερόε, της Αούστρια Βιέννης και της Εθνικής- 1ος σκόρερ του βουλγαρικού πρωταθλήματος (1974, 76) και προπονητής.

Πένθιμο εμβατήριο στην Ιταλία

Ο Πάολο Ρόσι «αποχώρησε», ο Πιέτρο Αναστάζι δεν «μένει πια εδώ» και οι Ιταλοί μέτρησαν αρκετούς από τους αγαπημένους τους ποδοσφαιριστές να… κρεμάνε τα παπούτσια της ζωής στα σύννεφα. Πιέτρο Αναστάζι (71), έπαιξε στη Γιουβέντους, την Ίντερ και πέτυχε γκολ με την Εθνική στον τελικό του Πρωταθλήματος Ευρώπης, όταν η Ιταλία στέφθηκε πρωταθλήτριά το 1968. Μάριο Μπεργκαμάσκι (91), παίκτης της Μίλαν, της Σαμπντόρια και της Εθνικής. Μπενίτο Σάρτι, (83), αγωνίστηκε στη Γιουβέντους 1959-68 και στην Εθνική 1958-61. Λουίτζι Σιμόνι (81), ποδοσφαιριστής της Μπρέσια, και προπονητής στις Νάπολι, Ίντερ. Ο Σιμόνι ήταν ο άνθρωπος που βρισκόταν στο «τιμόνι» των «Νερατζούρι» όταν κατέκτησαν το Κύπελλο UEFA το 1998 και ήταν προπονητής του Ρονάλντο, στην τρομερή χρονιά της παρουσίας του Βραζιλιάνου στον σύλλογο του Μιλάνου (1997-1998). Μάριο Κόρσο (78) ποδοσφαιριστής της Ίντερ και της Εθνικής, κατέκτησε δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών με τους «Νερατζούρι» (‘64, ‘65) και χρημάτισε προπονητής στην Ίντερ και στη Μάντοβα. Πιερίνο Πράτι (73) παίκτης της Μίλαν 1966-73, της Ρόμα, και της Εθνικής με την οποία στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης το1968.

Και η λίστα των «χαμένων» ποδοσφαιριστών του 2020 δεν έχει τέλος: Ίλιε Μπαρμπουλέσκου (62) Ρουμάνος ποδοσφαιριστής (Argeș Pitești, Στεάουα, Εθνική - Κυπελλούχος Ευρώπης με τη Στεάουα το 1986.

Επίσης το 2020 «έφυγαν» οι: Γιάνος Γκέρετς, (80), Ούγγρος. Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς 1960, και χάλκινος Ολυμπιονίκης το 1960, Μισέλ Ινταλγκό (87), Γάλλος ποδοσφαιριστής (Μονακό, Ρενς), πρωταθλητής Ευρώπης το 1984 και προπονητής της Εθνική Γαλλίας, Βλάντιτσα Πόποβιτς (85) Σέρβος ποδοσφαιριστής του Ερυθρού Αστέρα (1953-65) και της Εθνικής με την οποία πήρε μέρος στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1958 και του 1962· αργυρός Ολυμπιονίκης το 1956.