Παύλος Λιότσος στο ethnos.gr: Η χορηγία που δεν ήρθε ακόμα κάνει πιο πολύ θόρυβο από το Χρυσό Μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Κωφών

Στην ελληνική αποστολή, στους 24ους Ολυμπιακούς Αγώνες Κωφών που διεξήχθησαν στην Caxias Do Sul της Βραζιλίας, μετά το ασημένιο και τα δύο χάλκινα, ο αθλητής του Tae Kwon Do Παύλος Λιότσος, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 68κ. ανεβάζοντας την Ελλάδα στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου και πηγαίνοντάς τη ένα σκαλί ακόμα πιο πάνω στο ήθος και την -ανευ βοήθειας- προσπάθεια.

Ο ύμνος της χώρας ακούστηκε στη μακρινή Βραζιλία και έκανε τόσο θόρυβο όσο η έλλειψη χορηγίας που αποτελεί μία μεγαλύτερες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας στον χώρο του αθλητισμού και κόβει φτερά σε ανθρώπους που έχουν ταλέντο και όνειρα.

Κατακτώντας τη θέση που του αξίζει επικρατώντας του Τούρκου αντιπάλου του, Αχμέτ Χακάν Τούνα, ο 25χρονος αθλητής με αφορμή το νέο μετάλλιο που προστέθηκε στην αθλητική φαρέτρα του, αποδέχθηκε την πρό(σ)κληση του ethnos.gr και με λίγα και περιεκτικά λόγια, τόνισε πώς θα μπορούσε να γίνει αυτός ο κόσμος λίγο καλύτερος. 

Κύριε Λιότσο, μπορεί το Tae Kwon Do να μην έχει την προβολή που θα έπρεπε, εσείς όμως έχετε πολλές διακρίσεις σε αυτό το άθλημα και αυτό είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να σας στερήσει. Πώς αισθάνεστε που μία ακόμη προσθήκη, αυτή του Χρυσού Μεταλλίου, εμπεριέχεται πλέον στο βιογραφικό σας;

Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί πέτυχα τον στόχο που είχα από μικρό παιδάκι που δεν ήταν άλλος από να κατακτήσω ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. Έχω υψηλό το αίσθημα της υπερηφάνειας που ακούστηκε ο ελληνικός εθνικός ύμνος σε μια μακρινή χώρα, όπως τη Βραζιλία. Κάθε διάκριση είναι και ένα επίτευγμα. Σαφέστατα, θα ήμουν περήφανος με οποιαδήποτε διάκριση και να έφερνα. Απλώς πάντα στη ζωή μου, και πόσω μάλλον στην αθλητική, αναζητώ το κάτι παραπάνω.

To Tae Kwon Do ήταν πάντα (πολύ) σημαντικό κεφάλαιο στη ζωής σας;

Απόλυτα. Με αυτό το άθλημα ασχολούμαι από πολύ μικρή ηλικία, από 5 ετών. Είχα ασχοληθεί και με το ποδόσφαιρο αλλά μου άρεσε περισσότερο το Tae Kwon Do, κι έτσι κατέληξα σε αυτό. Και μου άρεσε περισσότερο διότι ήταν ατομικό καθώς έχει να κάνει με εμένα. Μπορεί στην προπόνηση να ήταν ομαδικό, αλλά στον αγώνα ήταν ατομικό. Αναμετράμαι με εμένα. Είμαι εγώ και ο αντίπαλος. 

Τι βαθύτερη συμβολική αξία έχει στη ζωή σας η ενασχόληση με αυτό το άθλημα;

Η αξία της πειθαρχίας. Εντωμεταξύ, με έχει κάνει πιο ήρεμο και χαμηλών τόνων στη ζωή μου.

Εκτός όμως από την πειθαρχία, ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που θα πρέπει να έχει ένας αθλητής προκειμένου να πετύχει και πόσο σημαντική είναι η αθλητική παιδεία;

Θέληση, προσπάθεια και επιμονή στην προπόνηση. Ταπεινότητα και προσήλωση στον στόχο. Η αθλητική παιδεία παίζει κομβικότατο ρόλο. Είναι υψίστης σημασίας διότι θα πρέπει να υπάρχει σεβασμός και προς τον αντίπαλο και προς όλους τους άλλους.

Υπήρξαν στιγμές που είπατε ότι «δεν αντέχω άλλο, θέλω να τα παρατήσω»;

Υπήρξαν, βεβαίως. Υπήρξαν στιγμές και κυρίως λόγω του οικονομικού σκέλους.Τόσο αναφορικά με τις προπονήσεις όσο και με τους αγώνες. Αλλά με τη στήριξη από τους γονείς και από τη δασκάλα μου, ευτυχώς είμαι όρθιος, είμαι «εδώ», και συνεχίζω να αγωνίζομαι.

Τι σας δίδαξαν οι ήττες σας στην αθλητική σας πορεία;

Να σηκωθώ. Η αποτυχία αποτελεί μάθημα που σε βοηθάει να σηκωθείς και να ξανα -αγωνιστείς. Η ήττα σε πεισμώνει και σε βοηθάει να γίνεσαι καλύτερος.

Τι ρόλο παίζει η πίστη των άλλων σε εσάς;

Μου δίνει παραπάνω δύναμη, και αυτό είναι κάτι που μου αρέσει πολύ. Γιατί, ναι μεν αγωνίζομαι για εμένα, αλλά αγωνίζομαι και για όσους με στηρίζουν. Φυσικά, αγωνίζομαι και για όσους μπορεί να μην με στηρίζουν. Αλλά όλα αυτά είναι στο πλαίσιο του αθλητισμού. 

Πώς είναι να κάνετε περήφανους τους δικούς σας ανθρώπους αλλά και όλο τον κόσμο φορώντας το εθνόσημο;

Το συναίσθημα είναι ασύγκριτο και πολύ ευχάριστο για εμένα. παρά το γεγονός πως δεν υπάρχει κάποια στήριξη. Ακόμα και τώρα, στους αγώνες που πάω, όλα τα έξοδα τα πληρώνω εγώ. 

Η έλληψη χορηγίας είναι μία μεγάλη παθογένεια. Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό;  

Δεν έχουν δώσει την πρέπουσα σημασία. Και είναι πολύ μεγάλο λάθος. Το εν λόγω άθλημα, είναι και Ολυμπιακό άθλημα. Η εύρεση χορηγίας θα έκανε καλό από όλες τις απόψεις και για όλους τους παράγοντες. Φυσικά, αναφορικά με εμένα, θα με διευκόλυνε. Θα μου έδινε ένα παραπάνω κίνητρο να κάνω αυτό που αγαπάω.

Με τα social media τι σχέση έχετε; Η προσωπική προώθηση θα μπορούσε να φέρει αποτελέσματα. 

Καμία. Έχω μόνο Facebook. Δεν το έχω κυνηγήσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Περιμένω η προβολή να έρθει όπως θα έπρεπε να έρθει. Δεν θέλω να την κυνηγήσω με αυτό τον τρόπο. Και ούτε θέλω να παρακαλάω κάποιον. 

Είστε 25 ετών. Υπήρξαν άνθρωποι που προσπάθησαν να σας κόψουν τα φτερά;

Δεν το επέτρεψα εγώ. Οπότε, όχι. Από τη στιγμή που είναι και ατομικό άθλημα, δεν επέτρεψα σε κανέναν να με επηρεάσει.

Τι φοβάστε περισσότερο και τι δεν συγχωρείτε;

Φοβάμαι την αποτυχία και σίγουρα το να προκύψουν τραυματισμοί. Δεν συγχωρώ το ψέμα και την κοροϊδία. Και το bullying που κάνουν σε πολλά παιδάκια.

Πώς αντιδράτε όταν είστε μάρτυρας ενός τέτοιου τραγικού περιστατικού;

Δεν θα απευθυνθώ σε αυτόν που κάνει το bullying. Θα απευθυνθώ σε αυτόν που το δέχεται. Και θα του πω να μην τον επηρεάσει. Να μην δίνει σημασία και να μην πέφτει ψυχολογικά. Να συνεχίσει να κάνει αυτό που τον κάνει χαρούμενο και να κυνηγάει τα όνειρά του.

Σας έχει ασκηθεί ποτέ bullying;

Σαφώς και υπήρξαν τέτοια περιστατικά, όμως εγώ δεν τους δίνω σημασία.

Αν θα μπορούσατε να αλλάξετε προς το καλύτερο τον χώρο του αθλητισμού, τι θα κάνατε;

Θα ήθελα να γίνει πιο «ηχηρή» η παρουσία των κωφών και των βαρήκοων διότι υπάρχουν πολλά παιδάκια εκεί έξω που φοβούνται και έχουν ανασφάλειες. Θα ήθελα να μάθουν περισσότερα για σπουδαία αλλά αφανή αθλήματα. Όχι μόνο για το δικό μου άθλημα αλλά και για όλα τα υπόλοιπα. Να παλεύουν. Και μέσω αυτών των αθλημάτων έρχεται και η περηφάνια αλλά και η δόξα. 

Αισθανθήκατε ποτέ κάποιου είδους ανασφάλεια;

Όχι. Έχω τους γονείς και την προπονήτριά μου που με στηρίζουν.

Η προπονήτριά σας τι ρόλο παίζει στη ζωή σας;

Τη λένε Άννα Παπαϊωάννου. Ό,τι έχω καταφέρει είναι χάρη σε αυτή. Με έχει στηρίξει σε όλα.  Με έμαθε να είμαι αυτός που είμαι. Είναι πάντα και σε όλα «εκεί». Είναι το στήριγμά μου, το «σπίτι» μου, η δεύτερη μάνα μου.

Ποιος είναι ο επόμενος στόχος μετά το Ολυμπιακό μετάλλιο αλλά και ποιο είναι το επόμενο challenge που θα αποδεχθείτε, εντός και εκτός αθλητισμού;

Σίγουρα έχω ένα παγκόσμιο μπροστά μου που θα γίνει στην Τουρκία. Και μετά τον έναν στόχο, βάζουμε έναν άλλον. Σιγά σιγά, στόχο με στόχο, σκαλί- σκαλί.

Σε βάθος χρόνου, όταν σταματήσω γενικά να αγωνίζομαι, θα ήθελα να ασχοληθώ με αυτό το άθλημα ως προπονητής. Και όσα δεν έχω καταφέρει, να τα καταφέρουν οι μαθητές μου. Αναφορικά με τα παιδιά, προσπαθώ εκτός από το να τα προπονώ, να τα βοηθάω και να ασχολούνται πραγματικά με τον αθλητισμό και την παιδεία του. Προσπαθώ να μην τα παρατάνε.

Για εμένα μπορεί να μην είναι πλεονέκτημα που δεν ακούω- όπως οι άλλοι, αλλά αυτή η συνθήκη μού έχει φέρει πολλά άλλα θετικά στη ζωή μου. Σίγουρα με έκανε να έχω φτάσει σε αυτό το επίπεδο και να είμαι χρυσός Ολυμπιονίκης. Σίγουρα, επίσης, να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά.

Θα θέλατε στο μέλλον να επηρεάσετε και πιο ενεργά θετικά τους ανθρώπους ώστε να κυνηγάνε τα όνειρά τους;

Ναι βεβαίως. Είμαι σε ένα ΚΔΑΠ με ΑΜΕΑ. Τα απογεύματα κάνω κάποια τμήματα με μαθήματα Tae Kwon Do στα παιδάκια. Θα ήθελα πολύ διότι θέλω πραγματικά να βοηθήσω τα παιδιά που αντιμετωπίζουν αντίστοιχες καταστάσεις.

Είναι επιτακτική η ανάγκη, όλα τα παιδάκια να έρχονται σε επαφή με τον αθλητισμό;

Σίγουρα γιατί αυτό είναι που βοηθάει. Όλοι μπορούν αρκεί να το θέλουν.

Κύριε Λιότσο, θεωρείτε ότι η επιτυχία κάνει τον μεγαλύτερο και πιο δυνατό θόρυβο και ήχο;

Σίγουρα. Το να ακουστώ και εγώ με τις επιτυχίες μου κάνει το δικό του θόρυβο. Και, ναι, οι πράξεις είναι αυτές που μετράνε.