Μίλτος Τεντόγλου: Από ταράτσα σε ταράτσα, στην κορυφή της Ευρώπης

Θα µπορούσε να εξελιχθεί στην κιθάρα παίζοντας ροκιές του θρυλικού Σαντάνα, την ίδια ώρα που θα τον συγκινούσε να παίξει στο µπουζούκι το «Ζεϊµπέκικο της Ευδοκίας» ή κάποια µελωδία της Ελένης Καραΐνδρου στο πιάνο. Τέτοιο ταλέντο ήταν στο µουσικό σχολείο που πήγε. Αλλά στη µικρή πόλη στην οποία µεγάλωσε, στα Γρεβενά, όλοι έβλεπαν ότι αυτός ο λεπτοκαµωµένος πιτσιρίκος, ο Μίλτος Τεντόγλου, ήταν ένα πολύπλευρο ταλέντο που αγαπούσε πολλά πράγµατα. Και από µικρός τριγύριζε στην πλατεία Αιµιλιανού µε τα κανόνια και την πλατεία του Ρολογιού, ανακαλύπτοντας κάτι που τον γέµιζε αδρεναλίνη και ενθουσιασµό. Το παρκούρ, την Τέχνη της Κίνησης όπως την ονοµάζουν.

«Χοροπηδούσε» µε τις ώρες υπερπηδώντας εµπόδια, µε τη δασκάλα µητέρα του, την κυρία Ιωάννα, να ανησυχεί για την «τρέλα» του γιου της, η οποία κάποτε τον οδήγησε σε εγχείρηση µηνίσκου. Και επειδή η ζωή σκηνοθετεί τις καλύτερες ταινίες, πιο δυνατές και από τις οσκαρικές, συνέβη κάτι που µοιάζει όντως µε ταινία. Στα 15 του χρόνια, ένα έµπειρο στιβικό µάτι, ο Βαγγέλης Παπανίκος, τον είδε σε έναν αγώνα παρκούρ και εντυπωσιάστηκε από την απίστευτη αλτικότητά του. Τον πίεσε λοιπόν να κάνει µερικά δοκιµαστικά στον στίβο και διαπίστωσε έκπληκτος ότι ο µικρός... τα σπάει! Μόλις στο τρίτο άλµα του στο σκάµµα τον κοίταξε και του είπε: «Μόλις γράφτηκες ως υποψήφιος άλτης του στίβου!».

Τον έπεισε λοιπόν να αρχίσει προπονήσεις τον Οκτώβριο και πέντε µήνες αργότερα, από το µηδέν, κατέκτησε την πρώτη θέση στους διασυλλογικούς αγώνες που έγιναν! Οµως το µυαλό του δεν «γύρισε» αµέσως. Μπορεί να πήγαινε στις προπονήσεις, αλλά δεν ήθελε να µπει σε δεσµεύσεις. Είπαµε, του άρεσαν πολλά και, γεννηµένος αθλητής, έκανε και έπταθλο! Η µητέρα του θυµάται ότι «µου είπαν για πρώτη φορά οι προπονητές του, από τη Γυµναστική Ενωση Γρεβενών, ότι ο Μίλτος διαθέτει µεγάλο ταλέντο, αλλά προσπαθούµε µε το ζόρι να τον κρατήσουµε στο γήπεδο». Αλλά ήταν φλέβα χρυσού και το ανακάλυψε κι ο ίδιος. Και αφού το κατάλαβε, άρχισε να δουλεύει µε τρελούς ρυθµούς -ένα παιδί στην ουσία- για να χτίσει το µέλλον του! Και αυτό το προικισµένο παιδί, ευλογηµένο για την ακρίβεια, είδε τις πρώτες µεγάλες επιδόσεις του το 2015, στα 17 του χρόνια!

Μέσα σε ελάχιστες ηµέρες βελτίωσε το πανελλήνιο ρεκόρ Παίδων, αφού στις 6 Ιουνίου έφτασε στα 7,65 µ. και λίγες µέρες αργότερα στο Πανελλήνιο Πρωτάθληµα Εφήβων-Νεανίδων στις Σέρρες το πήγε στα 7,69 µ. Αυτό του χάρισε µία θέση στο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα στο Κάλι της Κολοµβίας, όπου κατέκτησε την πέµπτη θέση µε άλµα στα 7,66 µ. Αλλά τον περίµενε κάτι καλύτερο που τον έκανε να πιστέψει ότι αυτό που κάνει είναι κάτι σηµαντικό. Ο κάτοχος του ρεκόρ Ευρώπης στο µήκος, Ρόµπερτ Εµιγιάν, είπε ότι «αυτό το παιδί είναι σίγουρα ανάµεσα στους αθλητές που έχουν τις καλύτερες προοπτικές για το µέλλον».

Και το είπε ένας θρύλος που έχει πηδήξει 8,86 µ., το οποίο παραµένει ρεκόρ Ευρώπης εδώ και 32 χρόνια, από το 1987! Ο Μίλτος, µε το κεφάλι πάντα χαµηλά, είχε έρθει για να µείνει και για να καταπλήξει τον κόσµο! Ετσι, στις 28 Μαΐου µε άλµα στα 8,19 µ. στα «Παπαφλέσσια» έπιασε το όριο για τους Ολυµπιακούς Αγώνες του Ρίο! Μόλις δύο µήνες αργότερα θα έρθει και το πρώτο του µεγάλο µετάλλιο. ∆εύτερος στο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα Εφήβων στο Μπίντγκοζ µε 7,90. Μόλις ξεκινούσε η δική του εποχή.

Το παιδί από τα Γρεβενά κοιτούσε τ’ άστρα και ονειρευόταν. ∆εν του έφτανε ούτε το 8,30 στο Πανελλήνιο Πρωτάθληµα της Πάτρας στις 18 Ιουνίου 2017. Ηθελε την κορυφή της Ευρώπης, γι’ αυτήν δούλευε! Και αυτή η πρωτιά στους Πανευρωπαϊκούς του Βερολίνου µε εντυπωσιακό άλµα στα 8,25 -στα 20 χρόνια του!- ήταν η επιβεβαίωση ότι αυτό το παιδί είναι χρυσάφι! Ατόφιο µάλιστα, κάτι που επιβεβαιώθηκε χθες στη Γλασκόβη µε το συγκλονιστικό 8,38, δεύτερο χρυσό πανευρωπαϊκό µετάλλιο και καλύτερη επίδοση φέτος στον κόσµο!

Σε 15 µέρες το παιδί που πηδούσε από ταράτσες γίνεται 21 ετών και είναι ήδη στην κορυφή της Ευρώπης. Η δική του ταράτσα βλέπει στο Εβερεστ, αφού όπως λέει µε ταπεινότητα «αν βάλεις στόχους, µπορείς να πετύχεις ό,τι θέλεις»! Μένει να µάθει στο µπουζούκι το «Ταξίδι στα Κύθηρα» και να ψιθυρίσει το θαλασσινό πουλί στα όνειρά του...