Λουτσέσκου: «Καθήκον μου να προστατεύσω τον ΠΑΟΚ, είμαι πιστός εκεί που δουλεύω»

Για πρώτη φορά ο προπονητής του ΠΑΟΚ, Ραζβάν Λουτσέσκου απαντάει για τη δημόσια «διαμάχη» του με τις ομάδες της Αθήνας αλλά και για τους λόγους που τον... ανάγκασαν να το πράξει. Παράλληλα όμως σε εφ' όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε σε ρουμανικό ΜΜΕ, ξεκαθάρισε ότι παραμένει πιστός στον Δικέφαλο παρά τις «σειρήνες» από την Αραβία!

Περάσατε μια ταραγμένη σεζόν στην Ελλάδα που έκλεισε με ήττα στον τελικό του Κυπέλλου κόντρα στην ΑΕΚ. Θα είχατε πιο ήρεμες διακοπές...

Φυσικά, θα ήταν ωραίο να κλείσουμε τη σεζόν με ένα τρόπαιο και να πάμε διακοπές με ένα αίσθημα νίκης. Δυστυχώς, όμως χάσαμε. Ξέρω πολύ καλά τη γεύση της νίκης και αυτή της ήττας. Είναι δύσκολο, είναι επίπονο, αλλά το ποδόσφαιρο μας δίνει την ευκαιρία να μάθουμε να ξεπερνάμε τις απογοητεύσεις. Όπως έχω κάνει κριτική σε μη φυσιολογικές καταστάσεις στο παρελθόν, λέω τώρα ότι η ΑΕΚ άξιζε απόλυτα την κατάκτηση του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου τη φετινή σεζόν. Στο φινάλε είχαμε ευκαιρίες, δεχθήκαμε γκολ σε μια ηλίθια φάση για το 1-0, αλλά η ΑΕΚ έδειξε ανώτερη ψυχική δύναμη και δικαίως επικράτησε...

Είναι η εξάντληση, η σωστή λέξη για φέτος;

Είναι κάπως πολύπλοκο, γιατί είχαμε ένα δύσκολο ξεκίνημα από το τέλος της προηγούμενης σεζόν. Πολλοί παίκτες άλλαξαν, κάποιοι έφτασαν όταν είχαμε ήδη ξεκινήσει προπονήσεις. Χάσαμε την πρόκριση από τη Λέφσκι και από εκεί προέκυψαν οι εντάσεις και ένα εντελώς αρνητικό κλίμα, μεταφρασμένο από την έλλειψη εμπιστοσύνης του κόσμου στις δυνατότητες να πετύχουμε κάτι αυτή τη σεζόν. Σημασία για μένα έχει που αλλάξαμε πολλούς παίκτες και ξεκινήσαμε με μια ομάδα νέων, 18-20-22 ετών. Η απειρία μετράει όταν αγωνίζεσαι για να φτάσεις στην κορυφή. Φτάσαμε στον τελικό του Κυπέλλου, παλέψαμε για τον τίτλο μέχρι ένα σημείο μέσα στην σεζόν. Ήταν μια αποτυχημένη χρονιά από πλευράς προσδοκιών, αλλά φυσιολογική, αν σκεφτούμε την πραγματική κατάσταση.

Ξοδέψατε πολλή ενέργεια και σε δημόσιες διαμάχες με τις αθηναϊκές ομάδες. Πού βρίσκετε τόση δύναμη;

Είναι καθήκον μου να προστατεύσω την ομάδα μου. Μπορεί να φαίνεται δικαιολογία για τη φετινή σεζόν, αλλά υπήρξαν στιγμές που βρεθήκαμε ντροπιαστικά σε μειονεκτική θέση λόγω διαιτησίας. Χάσαμε βαθμούς από αδιανόητα λάθη VAR. Ήταν σκόπιμα λάθη, χωρίς αμφιβολία. Η ιδιαιτερότητα του ελληνικού πρωταθλήματος είναι ότι μιλάμε για αγώνες μεταξύ ομάδων, στους οποίους υπάρχουν και πολιτικές επιρροές. Στην Ελλάδα δεν αρκεί μόνο να παίζεις στο γήπεδο, οπότε μια ομάδα θα υποφέρει. Χάσαμε έναν τίτλο από μια αδιανόητη απόφαση κάποιων επιτροπών, που μας αφαίρεσαν τους βαθμούς και έδωσαν το πρωτάθλημα σε άλλη ομάδα.

Εννοείτε τον τίτλο του 2018, που πήγε στην ΑΕΚ, σωστά;

Ακριβώς! Επιπλέον, μπήκαμε στην επόμενη σεζόν με δύο βαθμούς ποινής, μόνο και μόνο για να έχουμε μια τέλεια χρονιά και να αναπληρώσουμε το χάντικαπ με σερί 26 νικών και 4 ισοπαλιών. Πήραμε το πρωτάθλημα αήττητοι. Στη συνέχεια, στον περσινό τελικό του Κυπέλλου χάσαμε ξανά από τον Παναθηναϊκό λόγω διαιτητικών λαθών που επηρεάστηκαν από το VAR. Ιστορική ομάδα ο Παναθηναϊκός, με μεγάλες επενδύσεις, αλλά πίεσε για το τρόπαιο γιατί δεν είχε κερδίσει τίποτα εδώ και καιρό...

Ας ξεκαθαρίσουμε ένα θέμα που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες: Υπάρχει ενδιαφέρον από ομάδα της Αραβίας. Τίθεται θέμα αμφιβολίας για το αν θα συνεχίσετε στην Θεσσαλονίκη;

Καμία αμφιβολία. Αυτό προήλθε από ένα σάιτ. Γενικώς δεν μου αρέσει να μιλάω για υποθέσεις εργασίας, πιθανότητες να φύγω, προσφορές. Προτιμώ να σταματήσω εδώ. Έχω έναν ακόμη χρόνο με τον ΠΑΟΚ, είμαι γενικά ένας πιστός τύπος εκεί που δουλεύω. Κανείς όμως δεν ξέρει τι θα γίνει αύριο, μεθαύριο.

Διάβασα σε μία συνέντευξή σας ότι νιώθετε ότι γερνάτε. Στα 54 σας;

Ναι, νιώθω σε κάθε σημείο του σώματός μου ότι γίνομαι ολοένα και πιο διαφορετικός. Περνάει ο χρόνος. Οι εμπειρίες συσσωρεύονται πάνω μου. Από μια άποψη, αποκτώ μια συγκεκριμένη σοφία, βλέπω τα πράγματα διαφορετικά. Έχω περισσότερη υπομονή. Αλλά εξακολουθώ να χάνω τον ενθουσιασμό μου. Κερδίζω όμως σε άλλους τομείς. Πονάει η πλάτη μου, στην πραγματικότητα σχεδόν τα πάντα, από τα δάχτυλα των ποδιών μου μέχρι την κορυφή του κεφαλιού μου. Ίχνη μου άφησε και ο χρόνος ως παίκτης. Εξακολουθώ να πηγαίνω στο γυμναστήριο, ακόμα τρέχω στον διάδρομο, κι αυτό με βοηθά να παραμένω θετικός.

Ο πατέρας σας τα παρατάει οριστικά στο τέλος αυτής της σεζόν;

Ποτέ δεν προσέγγισα σοβαρά αυτό το θέμα μαζί του. Ακόμα δεν έχω καταλάβει τι θα κάνει. Υποθέτω ότι νιώθει ακόμη την ανάγκη να είναι σε δράση. Ζει μέσα από το ποδόσφαιρο. Έχω την αίσθηση ότι αν σταματήσει, θα αρχίσει να γερνάει. Και ας σταματήσουμε εδώ. Ως γιος του, δεν θα έκανα τον κόπο να του δώσω καμία συμβουλή. Αποφασίζει, έχει εμπειρία, ξέρει καλύτερα τι θέλει...

Μπορείτε να μας δώσετε ένα παράδειγμα συμβιβασμού που κάνατε στην καριέρα σας; Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα δεχόσασταν, για παράδειγμα, το αφεντικό να μπει και να υπαγορεύσει το τι θα κάνετε...

Δεν πρόκειται περί αυτού. Αλλά να έχεις τη δύναμη να πεις «ναι, έχει δίκιο! Έκανα λάθος!» για παράδειγμα. Είναι ένα είδος συμβιβασμού. Αλλά μετά ασχολούμαι με τη δική μου δουλειά. Κοίτα, όταν ξεκίνησα την πρώτη μου θητεία στον ΠΑΟΚ, δήλωσα ότι όνειρό μας ήταν να παλέψουμε για τον τίτλο, που δεν είχε κατακτηθεί για 34 χρόνια. Βρήκα ότι είχα περισσότερο κίνητρο αν είχα ένα όνειρο παρά μια υποχρέωση. Και το αφεντικό με επέπληξε γι' αυτό σε μια συνάντηση.

Ότι είναι υποχρέωση η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Πρέπει! Εκείνη τη στιγμή φαινόταν άδικο, σκληρό. Αλλά είπα στον εαυτό μου: «Σταμάτα! Μείνε σιωπηλός! Τελικά έχει δίκιο. Είμαι εδώ για να κερδίσω κάτι! Αν όχι, έρχεται άλλος και τέλος! Επομένως, κάντε ό,τι μπορείτε για να κερδίσετε!». Και τελικά κέρδισα. Είναι ένα παράδειγμα που έζησα και με βοήθησε να κάνω ένα βήμα μπροστά στην καριέρα μου.

Επιστρέψατε στον ΠΑΟΚ, αν και δεν το περίμενε κανείς...

Ναι. Όλοι με συμβούλευαν να μην επιστρέψω, αλλά το αποφάσισα συναισθηματικά, γιατί ένιωθα υπέροχα στη Θεσσαλονίκη και έκανα αυτό το βήμα χωρίς τύψεις. Πήγα σε πολλές πόλεις, αλλά δεν είδα τίποτα: μόνο ξενοδοχείο, σπίτι, αεροδρόμιο, πούλμαν, γήπεδο. Δεν είχα χρόνο για τη γυναίκα μου. Υπάρχουν πολλοί φίλοι που μας λένε ότι έχουν πάει εκεί ή παραπέρα, έχουν δει αδιανόητα μέρη. Δεν ανήκω σε αυτούς. Ίσως σε τρία τέσσερα χρόνια να πω «Τέλος!». Ποιος ξέρει πως θα σκέφτομαι τότε;