Εις το όνομα του Πεπ: Περισσότερο απ' τον Γκουαρδιόλα, το ίδιο το ποδόσφαιρο είχε ανάγκη την επιβράβευση του «μοντέλου Γκουαρδιόλα»

Οι άνθρωποι αρέσκονται να ψάχνουν αφορμές, δικαιολογίες κι ένα σωρό επιχειρήματα για να μειώσουν την ικανότητα των σπουδαίων. Στο πλαίσιο αυτό και τι δεν άκουσε ο Πεπ Γκουαρδιόλα στο διάστημα που μεσολάβησε του δεύτερου και του τρίτου Champions League στην καριέρα του. Σήκωσε τον τίτλο το 2011 με την Μπαρτσελόνα και τον σήκωσε ξανά το 2013 με τη Μάντσεστερ Σίτι. Μεσολάβησαν δώδεκα χρόνια. Τότε ήταν 40 ετών, σήμερα είναι 52...

Άλλαξαν πολλά στο ποδόσφαιρο και στην καριέρα του έκτοτε. Έφυγε απ' τους Καταλανούς το καλοκαίρι του 2012, πήρε... ρεπό για έναν χρόνο, κι επέστρεψε στους πάγκους για το μεγαθήριο της Μπάγερν Μονάχου. Στην τριετία που έμεινε εκεί (2013-16), έκανε εξαιρετικά πράγματα κατακτώντας τρία σερί πρωταθλήματα και δύο νταμπλ. Δεν σήκωσε όμως το Champions League κάτι που συνιστά αποτυχία σε ένα κλαμπ όπως η Μπάγερν.

Ο δικός του ο δρόμος

Ο δρόμος και κυρίως το... πρότζεκτ τον έφεραν στη Μάντσεστερ Σίτι το καλοκαίρι του 2016. Ομολογουμένως, η πρώτη του σεζόν ήταν δύσκολη καθώς τελείωσε δίχως τίτλο. Τα έχασε όλα! Πρωτοφανές για έναν προπονητή του μεγέθους και της εμβέλειας του Γκουαρδιόλα. Τότε φούντωσε ακόμα περισσότερο η ρητορική εναντίον του και για όσα δεν μπορεί να καταφέρει δίχως έναν Μέσι στην ομάδα του, δίχως βαριές φανέλες όπως η Μπαρτσελόνα και η Μπάγερν.

Κι ύστερα άρχισε η πραγματική εποχή του Πεπ Γκουαρδιόλα στη Σίτι, που έμελλε να γίνει και η καλύτερη περίοδος στην ιστορία του συλλόγου. Από το καλοκαίρι του 2017 και μετά κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα (2018, 2019, 2021, 2022, 2023), δύο Κύπελλα (2019, 2023) και τέσσερα Λιγκ Καπ (2018, 2019, 2020, 2021) σε μια καταπληκτική συγκομιδή τίτλων, που όμοιά της μόνο η Λίβερπουλ των 70s και 80s και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον είχαν να επιδείξουν.

Έλειπε όμως απ' τη συλλογή του εκείνο το ξεχωριστό... πετράδι που θα έδινε ακόμα μεγαλύτερη αξία στο όλο επίτευγμά του. Προ εβδομάδων πανηγύρισε σαν παιδί το πρωτάθλημα, λίγο αργότερα πανηγύρισε έξαλλα και το νταμπλ που ακολούθησε απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ήξερε όμως ότι η... αιωνιότητα θα ερχόταν μέσα απ' το Champions League και το ιστορικό τρεμπλ, το δεύτερο προσωπικό του μετά το 2009!

Το είπε σε ανύποπτο χρόνο στον απολογισμό που έκανε λίγο μετά τον θρίαμβο στην Κωνσταντινούπολη επί της Ίντερ κι έχοντας ήδη κρατήσει στα χέρια του για τρίτη φορά το τρόπαιο του Champions League. «Αυτή η κατάκτηση του Champions League έδωσε ακόμα μεγαλύτερη αξία στα πέντε πρωταθλήματα, στα Κύπελλα, στα Λιγκ Καπ και σε όλη τη δουλειά που έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Χωρίς το Champions League, πάντοτε κάτι θα έλειπε» δήλωσε ο Γκουαρδιόλα, ο οποίος προηγουμένως είχε σχολιάσει: «Αυτό το γαμ... τρόπαιο είναι τόσο δύσκολο να το κατακτήσεις. Αυτή η διοργάνωση είναι ένα στρίψιμο του νομίσματος» είπε κι έκανε την χαρακτηριστική κίνηση ότι πετάει ένα νόμισμα στον αέρα...

Αν κάποιος ξέρει είναι ο Πεπ

Αν κάποιος προπονητής γνωρίζει ότι αυτή η διοργάνωση είναι δύσκολη, αυτός σίγουρα είναι ο Πεπ Γκουαρδιόλα. Διότι μπορεί οι θρίαμβοί του στη διοργάνωση να είναι εκκωφαντικοί με τις κατακτήσεις του 2009, του 2011 και του 2023 αλλά εξίσου εκκωφαντικοί ήταν και οι αποκλεισμοί του που ήταν πολλοί περισσότεροι και με ομάδες που πάντοτε έμπαιναν στη διοργάνωση με το «πρέπει» της επιτυχίας. Ήπιε το πικρό ποτήρι το 2012 με την Μπαρτσελόνα, την τριετία 2014-2016 με την Μπάγερν και την εξαετία 2017-2022 με τη Σίτι, με την οποία μάλιστα βγήκε χαμένος με κάθε πιθανό κι απίθανο τρόπο...

Αποκλείστηκε απ' τη Μονακό το 2016-17 στους 16, απ' τη Λίβερπουλ το 2017-18 στα προημιτελικά, απ' την Τότεναμ με δραματικό τρόπο το 2018-19 ξανά στα προημιτελικά, απ' τη Λυών σε νοκ άουτ στο Final 8 του 2019-20 λόγω covid κι απ' τη Ρεάλ Μαδρίτης στην παράταση -μολονότι ήταν ανώτερη- στα ημιτελικά του 2021-22. Φυσικά έχασε και το τρόπαιο απ' την Τσέλσι στον τελικό του 2020-21. Μολονότι ο Γκουαρδιόλα διέθετε πολλές φορές την καλύτερη ομάδα, δεν έφτασε στον τίτλο. Αν λοιπόν κάποιος ξέρει ότι αυτή η διοργάνωση είναι δύσκολη, σίγουρα αυτός είναι ο Καταλανός κόουτς, ο οποίος και τι δεν έχει ακούσει καθόλη τη διάρκεια της πορείας του, ιδίως στη μετά Μπαρτσελόνα εποχή.

Για τους πειρασματισμούς, τις εμμονές και τα κολλήματά του, για τα ψευτοεννιάρια του και τους κλασικούς σέντερ φορ που δήθεν δεν συμπαθεί, για το tiki taka και τα ευέλικτα συστήματά του, για τις ομάδες του που δεν αμύνονται καλά, για τα στόπερ που έγιναν πλάγια μπακ και τους αμυντικούς που έγιναν χαφ, για το ότι δεν μπορεί να πάρει το Champions League χωρίς τον Μέσι... Και τι δεν είπαν για τον Γκουαρδιόλα τα τελευταία δώδεκα χρόνια. Μέχρι κι ότι είναι looser στο Champions League... Ο Γκουαρδιόλα, looser...

Δεν χρειαζόταν να έρθει το Champions League με τη Μάντσεστερ Σίτι για να κερδίσει ο Γκουαρδιόλα τη θέση που του αξίζει στο ποδόσφαιρο. Αυτή την έχει κατακτήσει προ πολλού με τα προπονητικά επιτεύγματά του (από τη μέρα που ανέλαβε την Μπαρτσελόνα το καλοκαίρι του 2008) και κυρίως με την ανεκτίμητη επίδραση που έχει στο παιχνίδι και στην εξέλιξή του την τελευταία 15ετία. Περισσότερο απ' τον Γκουαρδιόλα, το ίδιο το ποδόσφαιρο χρειαζόταν την επιβράβευση του «μοντέλου Γκουαρδιόλα». Ενός σύγχρονου Total Football που συνδυάζει καλό, ποιοτικό, καθηλωτικό και κυριαρχικό ποδόσφαιρο που παράλληλα φέρνει τίτλους, προσφέρει θέαμα και γεμίζει τον θεατή...