Το μήνυμα ζωής του Στέλιου Μαλακόπουλου

Ανήμερα του τελικού αγώνα Κυπέλλου στο μπάσκετ, στις 17 Φεβρουαρίου ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό που φιλοξενήθηκε στην Κρήτη, ο Ηλίας Παπαθεοδώρου και οι συνεργάτες του κάλεσαν τους παίκτες στην αίθουσα του βίντεο. Προς έκπληξη όλων το περιεχόμενο του δεν αφορούσε τεχνικά ζητήματα και τρόπους αντιμετώπισης του Παναθηναϊκού. Πρωταγωνιστής του  ήταν ο Στέλιος Μαλακόπουλος, παγκόσμιος πρωταθλητής στο άλμα εις μήκος σε αγώνες ΑμεΑ, ο οποίος στράφηκε στον στίβο μετά από ένα τροχαίο ατύχημα στην περιφερειακή οδό Θεσσαλονίκης που είχε ως αποτέλεσμα τον ακρωτηριασμό των κάτω άκρων του.

Το συγκινητικό αυτό βίντεο ξεκινούσε με εικόνες από τον στραπατσαρισμένο αυτοκίνητο την ημέρα του τροχαίου , συνέχιζε με στιγμιότυπα από το νοσοκομείο, μετά στο φυσιοθεραπευτήριο, στις πρώτες προπονήσεις με τεχνητά μέλη και κατέληγε στα μετάλλια των τελευταίων ετών με τον ίδιο να αφηγείται απευθυνόμενος στους παίκτες του ΠΑΟΚ: «Στην ζωή μας καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε όλοι μας διάφορες δυσκολίες, μπορεί να νομίζουμε πως αυτό που συμβαίνει δεν μπορούμε να το ξεπεράσουμε, οι πιθανότητες μπορεί κάποιες φορές όντως να μην είναι υπέρ μας, όταν όμως υπάρχει ελπίδα πάντα εξακολουθούν να υπάρχουν πιθανότητες. Όλοι μας πρέπει να μάθουμε να μην τα παρατάμε εύκολα και να μην χάνουμε τις ελπίδες μας. Σας διαβεβαιώ όποιος δεν τα παρατάει ποτέ είναι ευτυχισμένος. Πιστέψτε το και μπορείτε να τα καταφέρετε…».

Με το τέλος της προβολής οι παίκτες του ΠΑΟΚ ξέσπασαν σε χειροκροτήματα. Οι παίκτες του Δικεφάλου έβγαλαν τον καλύτερο τους εαυτό σε αυτό το ματς, άγγιξαν το θαύμα, έχασαν το Κύπελλο στις λεπτομέρειες όμως κέρδισαν το χειροκρότημα της φίλαθλης Ελλάδας γιατί πάλεψαν σαν  ίσος προς ίσο, γιατί δεν τα παράτησαν. Ο Στέλιος Μαλακόπουλος μίλησε στο «Έθνος της Κυριακής» για την σχέση του με τον ΠΑΟΚ, το μπάσκετ, το συμβάν που του άλλαξε την ζωή αλλά και τους στόχους του για το μέλλον.

«Έβλεπα τον τελικό του μπάσκετ από το κινητό μου»

«Εγώ έπαιζα μπάσκετ όπως θα ξέρεις στο Ανατόλια, ξεκίνησα από μικρός , μίνι, παιδικό, έφτασα μέχρι εφηβικό. Η σχέση μου με το άθλημα ήταν σχέση εξάρτησης. Μέσω κοινών γνωστών κάποια στιγμή γνώρισα τον Πρέλεβιτς και κάπως έτσι αναπτύχθηκε μια φιλική σχέση. Στη συνέχεια η ΚΑΕ ΠΑΟΚ ενδιαφέρθηκε να με υποστηρίξει στην προσπάθεια που έκανα ώστε να συμμετάσχω σε διεθνή μίτινγκ. Τι να πω για το μπάσκετ; Τα παιδιά εκεί τα τελευταία χρόνια ξεπερνούν διαρκώς τους εαυτούς τους, τα αγωνιστικά αποτελέσματα σημαντικά αν αναλογιστούμε τις δυσκολίες που υπάρχουν . Ζω και εγώ τις αγωνίες των ανθρώπων της ομάδας  , χαίρομαι με τις επιτυχίες τους , στεναχωριέμαι με τις αποτυχίες. Δυστυχώς δεν κατάφερα να δώσω το παρών στον τελικό της Κρήτης με τον Παναθηναϊκό, ήμουν στο Ντουμπάι για αγώνες όμως παρακολουθούσα από το κινητό μου την εξέλιξη του συγκεκριμένου αγώνα. Κρίμα, φτάσαμε πολύ κοντά στον στόχο όμως το σημαντικό είναι πως η ομάδα έδειξε ότι μπορεί να πετύχει αν έχει την κατάλληλη υποστήριξη».

Όσο για την ποδοσφαιρική ομάδα του ΠΑΟΚ: «Δεν παρακολουθώ πολύ ποδόσφαιρο όμως συμμερίζομαι την τρέλα που υπάρχει, δεν είναι και λίγο να έρχεται πρωτάθλημα στην Θεσσαλονίκη μετά από τόσα χρόνια. Τι να πω; Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους για αυτή την μεγάλη επιτυχία».

«Είχα δεύτερη ευκαιρία, ήμουν ευγνώμων»

Η χρονιά που ο Στέλιος Μαλακόπουλος βίωσε την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του ήταν το 2015: «Βράδυ, επέστρεφα από έξοδο στην περιφερειακή της Θεσσαλονίκης προς Πανόραμα, έχασα τον έλεγχο, έπεσα σε προστατευτικές μπάρες. Ήταν άσχημο τροχαίο, είχα τις αισθήσεις μου, κατάλαβα γρήγορα πως η κατάσταση δεν θα ήταν εύκολη, δεν ένοιωθα τα πόδια μου. Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι μετά όταν ξύπνησα ήταν η συνομιλία μου με τον γιατρό. Κι αυτός όπως κι όλοι μου έλεγαν πόσο τυχερός ήμουν που έζησα μετά το συγκεκριμένο τροχαίο. Κι ήταν η αλήθεια.

Έπρεπε να προχωρήσω, αυτό ήθελα. Δεν θα σας πω πως ήταν εύκολο. Παράλληλα όμως ήμουν κι ευγνώμων. Παρά τον ακρωτηριασμό είχα δεύτερη ευκαιρία. Τα τεχνητά μέλη μού έδιναν την ευκαιρία να περπατήσω ξανά, μετά ενημερώθηκαν ότι μπορώ να κάνω κι άλλα πράγματα, να συνεχίσω στον αθλητισμό, έτσι βρήκα ένα στόχο, ήταν όμορφο και λυτρωτικό ταυτόχρονα για μένα. Το γύρισα από το μπάσκετ στον στίβο, είχα την στήριξη των κατάλληλων ανθρώπων, πήγα βήμα βήμα, σταδιακά υπήρχε πρόοδος και ενθάρρυνση. Εκεί ήταν που είπα πως «τώρα δεν υπάρχει επιστροφή, θα το πάω ως το τέλος». Άρχισα να το βλέπω περισσότερο σοβαρά,  αφιέρωνα όλο και περισσότερες ώρες στην προπόνηση και μόλις ήρθαν και τα πρώτα μετάλλια κατάλαβα ότι αξίζουν τον κόπο οι θυσίες».

Ο Στέλιος έκανε πανελλήνια ρεκόρ στα 100μ. και στα 200μ. Κατέκτησε ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Βερολίνου στα 200μ. Τ62 (αφορά αθλητές με διπλό ακρωτηριασμό κάτω από το γόνατο), και το χάλκινο στα 400 μέτρα. Πρόσφατα ο Μαλακόπουλος(μέλος της Εθνικής ομάδας ΑμεΑ και αθλητής του συλλόγου «Ελπίδα» Θεσσαλονίκης) έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στο μήκος στο  9th Sharjah International Open Athletics Meeting ενώ κατέκτησε χρυσά και ασημένια  μετάλλια που  στο διεθνές meeting στίβου 10th Fazza Para-Athletics Championships.

 «Εμείς οι νέοι νομίζουμε πως είμαστε απρόσβλητοι»

Πριν από λίγο καιρό ο Στέλιος ανταποκρίθηκε σε πρόσκληση που του έγινε από το Κολέγιο Ανατόλια (από όπου και αποφοίτησε το 2014) προκειμένου να μιλήσει σε μαθητές για την εμπειρία του. Μιλώντας με τα παιδιά κάποια στιγμή τους είπε: «Εμείς οι νέοι νομίζουμε πως είμαστε απρόσβλητοι. Αρκεί όμως μια στιγμή απροσεξίας για να συμβεί ένα μοιραίο ατύχημα, για να ανατραπούν τα πάντα στη ζωή ενός νέου ανθρώπου… Ωστόσο ο κάθε άνθρωπος έχει μέσα του εσωτερικές δυνάμεις τις οποίες μπορεί να ανασύρει για να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του και να συνεχίσει να στέκεται όρθιος».

Ο 22χρονος αθλητής εξηγεί σήμερα: «Μπορεί να σε λυγίσει μια μεγάλη δυσκολία μια μεγάλη αναποδιά στην ζωή σου. Μπορεί να σε κάνει να αλλάξεις την οπτική για την ίδια την ζωή. Εγώ αυτό που λέω κι έχω μάθει είναι πως αν έχεις θέληση μπορείς να καταφέρεις πολλά πράγματα. Στην δική μου περίπτωση αυτό που αναμφισβήτητα με βοήθησε ήταν η αγάπη για τον αθλητισμό, η ανάγκη μου να βρίσκομαι σε αυτό το περιβάλλον το οποίο θεωρώ υγιές και αναζωογονητικό . Υπάρχουν βέβαια κι άλλα πράγματα από τα οποία παίρνεις δύναμη. Στην δική μου περίπτωση ,γιατί κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, άντλησα κουράγιο από την θρησκεία από τον Θεό. Έπειτα το περιβάλλον, η οικογένεια σου, ο σύντροφος σου είναι σημαντικό να είναι δίπλα σου μετά από ένα τέτοιο συμβάν που ουσιαστικά σου αλλάζει την ζωή», εξηγεί.

Όσο για το μέλλον: «Αυτή είναι μια περίοδος προπονήσεων καθώς πρόκειται να συμμετάσχω και σε άλλους αγώνες το επόμενο διάστημα.  Επόμενος μεγάλος στόχος είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2019 τον Νοέμβριο στο Ντουμπάι και φυσικά ένα μεγάλο όνειρο είναι οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του 2020 στο Τόκιο. Αυτή την στιγμή η συγκέντρωση μου βρίσκεται 100% εκεί.  Θα ήθελα με την ευκαιρία να ευχαριστήσω την ΚΑΕ ΠΑΟΚ για την υποστήριξη όπως και τους χορηγούς μου, την Vatt+Volt , την “Under Armour” και φυσικά τον προπονητή μου τον Δημήτρη Τσιφτσόγλου».