Το Last Dance του Γιούργκεν Κλοπ: Ο Normal One αποχωρεί απ' τη Λίβερπουλ για μια κανονική ζωή!

«Θα φύγω από τον σύλλογο στο τέλος της σεζόν»... Με αυτές τις λέξεις ο Γιούργκεν Κλοπ σόκαρε την ποδοσφαιρική κοινότητα και τους φίλους της Λίβερπουλ, οι οποίοι ευλπιστούσαν να μην φτάσει ποτέ ετούτη η μέρα.

Κάλλιστα ο Γερμανός κόουτς θα μπορούσε να γίνει για τους Κόκκινους ένας Σερ Άλεξ Φέργκιουσον ή ένας Αρσέν Βενγκέρ που θα βρισκόταν στον πάγκο της ομάδας του Μερσεσάιντ για δύο δεκαετίες. Ο μεν Σκωτσέζος έμεινε για 27 χρόνια στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο δε Γάλλος για 22 στην Άρσεναλ. Γιατί όχι και ο Κλοπ, ο οποίος λατρεύεται στο Άνφιλντ, όπου το όνομά του και η προσωπογραφία του έχει τοποθετηθεί δίπλα στους θρύλους της ομάδας Μπιλ Σάνκλι, Μπομπ Πέισλι και Κένι Νταλγκλίς...

«Θέλω να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο»

Πράγματι θα μπορούσε, ιδίως με τα επίπεδα δημοφιλίας που έχει στο Λίβερπουλ... Παρ' όλα αυτά, όποιος διάβαζε πίσω από τις λέξεις του Κλοπ καθόλη τη διάρκεια της παρουσίας του στη Λίβερπουλ, αντιλαμβανόταν ότι ο Γερμανός δεν θα έμενε για πάντα. «Θέλω να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο υγιής και δυνατός. Όχι να με σπρώχνουν με αναπηρικό καροτσάκι ή να κρατάω ένα μπαστούνι. Γι’ αυτό και δεν θέλω αυτή τη δουλειά για πάντα» είχε δηλώσει τον Ιούλιο του 2023 συμπληρώνοντας: «Θα καθίσω για ένα χρόνο εκτός γηπέδων. Θα κάνω ταξίδια. Θα δω νέα μέρη και μετά θα αναρωτηθώ αν μου λείπει το ποδόσφαιρο. Αν η απάντηση είναι αρνητική, τότε αυτό θα είναι το τέλος του προπονητή Γιούργκεν Κλοπ».

Προφητική τοποθέτηση του Κλοπ, ο οποίος προφανώς ένιωθε πως το τέλος πλησιάζει μολονότι είχε υπογράψει επέκταση συμβολαίου μέχρι το 2026. Ανέλαβε τους Reds τον Οκτώβριο του 2015 και έζησε έντονα κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή στη Λίβερπουλ. Έζησε όλη την εμπειρία στον απόλυτο βαθμό.

«Αγαπάω τα πάντα γύρω από το κλαμπ, αγαπάω την πόλη, αγαπάω τους οπαδούς μας. Αγαπάω την ομάδα, αγαπάω το τιμ, αγαπάω τα πάντα. Πρέπει να πάρω αυτή την απόφαση, η οποία δείχνει πως είμαι πεπεισμένος και πως είναι η σωστή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως ξέμεινα από ενέργεια» είπε ο Κλοπ στο μήνυμά τους προς τους φίλους της Λίβερπουλ αναλύοντας τους λόγους που τον οδήγησαν στο «θα φύγω από το κλαμπ»...

Ξέμεινε από ενέργεια

«Ξέμεινα από ενέργεια»... Αυτή είναι η λέξη κλειδί που χρησιμοποίησε ο Κλοπ για να εξηγήσει τι του... συνέβη και τα παρατάει. Ενέργεια... Πράγματι, αν κάτι χαρακτηρίζει τον Γερμανό είναι η ενέργεια. Από την πρώτη μέρα του πήρε τα ηνία της Λίβερπουλ έζησε έντονα, στον απόλυτο βαθμό κάθε μέρα στον σύλλογο. Είχε εμπλοκή στα πάντα, είχε συμμετοχή σε όλα. Δεν υπήρχε τίποτα που να μην περνούσε απ' τα χέρια του. Κι όλα αυτά ζώντας με τρομερή ένταση κάθε στιγμή... Έφτασε λοιπόν η ώρα που και ο ενεργητικός, άοκνος και πάντοτε δοτικός Κλοπ άδειασε από ενέργεια...

Η εξήγησή του ήταν ξεκάθαρη. «Ξέρω ότι δεν μπορώ να κάνω τη δουλειά, ξανά και ξανά και ξανά» είπε και συμπλήρωσε: «Κάνω αυτή τη δουλειά για 24 χρόνια και κάποια στιγμή πρέπει να ρίξω μια ματιά πώς είναι η ζωή… Πώς είναι η ζωή, στην πραγματικότητα. Γιατί δεν ξέρω. Απλώς δεν ξέρω. Και αυτό πρέπει να το καταλάβω προτού να είναι πολύ αργά για μένα. Πρέπει να το δοκιμάσω τώρα»...

Πρόσθεσε δε: «Η προπονητική μου, το διοικητικό μου στυλ βασίζεται στην ενέργεια. Συνήθως έχω αρκετή για να τη δώσω σε πολύ κόσμο. Αν δεν είναι εκεί όμως, δεν είμαι ο ίδιος. Κι αν δεν είμαι ο ίδιος, δεν μπορώ να το κάνω. Και αυτό πρέπει να το αποδεχτούμε όλοι, και εγώ».

Δεν συμβιβάστηκε

Ο Κλοπ θα μπορούσε να συμβιβαστεί με μια διαφορετική προσέγγιση του εαυτού του απέναντι στη Λίβερπουλ και κατ' επέκταση στο ίδιο το ποδόσφαιρο. Θα μπορούσε να... χαλαρώσει και να αντιμετωπίσει αλλιώς -πιο χαλαρά- τον ρόλο του. Ούτε ο πρώτος, ούτε και ο τελευταίος θα ήταν που θα το έκανε αυτό. Πολλοί άλλωστε είναι οι προπονητές που με το πέρασμα των χρόνων άλλαξαν στάση απέναντι στο άθλημα. Ο Κλοπ δεν το έκανε. Δεν μπορούσε να διανοηθεί τον εαυτό του σε διαφορετικό ρόλο απ' αυτό που κάνει τα τελευταία 24 χρόνια. Δεν μπορούσε να βλέπει τον Γιούργκεν να μην δίνει την ψυχή του και όλο του το «είναι» στην ομάδα που εργάζεται.

Ο Κλοπ με δεδομένο το τεράστιο όνομα που έχει χτίσει στο ποδόσφαιρο, θα μπορούσε -για λίγο ή και για πολύ- να... κοροϊδέψει τους άλλους αλλά και τον εαυτό του προκειμένου να παραμείνει μέσα στο ποδόσφαιρο έστω και σε πιο χαλαρή κατάσταση, έστω και με μικρότερη εμπλοκή, έστω και δίχως να δίνει το 100% της ενέργειάς του. Το έχουμε δει με ένα σωρό προπονητές, οι οποίοι κάποτε μεσουρανούσαν αφήνοντας την ψυχή τους στο χορτάρι, αλλά κάποια στιγμή αποφάσισαν να συνεχίσουν την καριέρα τους με τη δύναμη μόνο τους ονόματός τους και όχι με τη δύναμη της ψυχής τους. Θα μπορούσε να το κάνει και ο Κλοπ, ο οποίος γνώριζε ότι πολύ δύσκολα θα απολυόταν απ' τη Λίβερπουλ. Θα μπορούσε να το πράξει. Δεν θα ήταν όμως ο Γιούργκεν Κλοπ όπως τον ξέρουμε. Επέλεξε λοιπόν τον τίμιο και συνάμα δύσκολο δρόμο παίρνοντας ο ίδιος την απόφαση να... απολύσει τον εαυτό του.

«Επειδή κανείς δεν θα με απολύσει, πρέπει να πάρω αυτή την απόφαση μόνος μου. Η ευθύνη που έχω για όλα στη Λίβερπουλ μου λέει ότι δεν είμαι ο κατάλληλος για το μέλλον, όσο θα ήθελα να ήμουν, οπότε πρέπει να το πω» είπε ο Κλοπ και πρόσθεσε: «Όταν υπέγραψα το νέο συμβόλαιο πριν από λίγο καιρό -και ήμουν στο φεγγάρι όταν το έκανα- ήταν ακριβώς όπως ένιωθα εκείνη τη στιγμή. Το μόνο πράγμα που δεν ήξερα και υποτίμησα ήταν το γεγονός ότι η πηγή ενέργειάς μου δεν είναι ατελείωτη, γιατί δεν είχα ποτέ αυτό το θέμα. Και όταν το συνειδητοποίησα, τότε έπρεπε να το πω στους ανθρώπους».

Η συζήτηση με την Ούλα

Οι παίκτες της Λίβερπουλ άκουσαν τα νέα απ' τον ίδιο τον Κλοπ το πρωί της Παρασκευής (26/1), προτού δημοσιοποιηθεί το βίντεο της ομάδας, ενώ η διοίκηση του συλλόγου είχε ενημερωθεί απ' τον Νοέμβριο για την απόφαση του Κλοπ. Ωστόσο, ο πρώτος άνθρωπος που το έμαθε ήταν βεβαίως η Ούλα, η σύζυγος του Κλοπ, η οποία όπως ο ίδιος είχε παραδεχτεί ήταν ένας απ' τους βασικούς λόγους για τους οποίους επέλεξε να ανανεώσει το συμβόλαιό του με τη Λίβερπουλ.

Ο Κλοπ αποκάλυψε την κουβέντα που είχε με την Ούλα και τα λόγια που χρησιμοποίησε για να εξηγήσει όσα ένιωσε: «Προσπάθησα να το εξηγήσω με το εξής παράδειγμα: είμαι σαν ένα σπορ αυτοκίνητο -όχι το καλύτερο αλλά αρκετά καλό- που μπορεί ακόμα να οδηγήσει στα 160, 170, 180 χιλιόμετρα αλλά είμαι ο μόνος που βλέπει τον μετρητή του ρεζερβουάρ να πέφτει. Ο έξω κόσμος δεν το βλέπει αυτό, οπότε πηγαίνετε μέχρι όσο πρέπει να πάμε, αλλά μετά χρειάζεστε ένα διάλειμμα. Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να πάτε στο βενζινάδικο. Αυτό ακριβώς ξέρω ότι πρέπει να κάνω»...

Το Last Dance του Γιούργκεν

Κι επειδή ο Κλοπ σέβεται τον εαυτό του αλλά πρωτίστως την ομάδα με την οποία πορεύεται τα τελευταία εννέα χρόνια, ενημέρωσε νωρίς ώστε να υπάρξει ο απαραίτητος χρόνος για τον σχεδιασμό της επόμενης σεζόν. Και πλέον ετοιμάζεται για το δικό του Last Dance. Αίφνης η τρέχουσα σεζόν -η τελευταία του με τη Λίβερπουλ- αποκτά ιστορικό χαρακτήρα.

Θα είναι το τέλος της -ομολογουμένως σπουδαίας- εποχής του στο Άνφιλντ. Επί των ημερών του οι Κόκκινοι κατέκτησαν τα πάντα παίζοντας σπουδαίο ποδόσφαιρο: την Premier League μετά από τρεις δεκαετίες (απέναντι στην... υπερηχητική Μάντσεστερ Σίτι), το Champions League μετά το 2005, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, ένα Κύπελλο Αγγλίας κι ένα Λιγκ Καπ.

Κι αν κατάφερε κάτι με αυτή την αποκάλυψη μεσούσης της σεζόν και με την ομάδα του να βρίσκεται στη διεκδίκηση τέσσαρων τίτλων -προπορεύεται στην Premier League, είναι μέσα στο Κύπελλο Αγγλίας, έφτασε στον τελικό του Λιγκ Καπ και έχει προκριθεί στους 16 του Europa League- είναι να συσπειρώσει τα αποδυτήρια της ομάδας του και να «αναγκάσει» τους παίκτες του να τα δώσουν όλα και κάτι παραπάνω σ' αυτόν τον τελευταίο χορό.

Ήρθε ως κανονικός τύπος και φεύγει για μια κανονική ζωή

Την πρώτη μέρα που συστήθηκε στο κοινό της Λίβερπουλ, δεν αποκάλεσε τον εαυτό του Special One, όπως έκανε κάποτε ο Μουρίνιο ως προπονητής της Τσέλσι. Το αντίθετο. Αυτοσυστήθηκε ως ο Normal  One, ο κανονικός τύπος. Εννέα χρόνια αργότερα μίλησε για εκείνη τη μέρα συνδυάζοντάς την με το σήμερα: «Ήρθα εδώ, και το είπα την πρώτη μέρα ως κανονικός τύπος. Και παραμένω ένας κανονικός τύπος. Απλώς δεν ζω μια κανονική ζωή για πολύ καιρό τώρα. Δεν θέλω να περιμένω μέχρι να γίνω πολύ μεγάλος για να έχω μια κανονική ζωή. Πρέπει τουλάχιστον να το δοκιμάσω κάποια στιγμή για να δω πώς είναι και αν θα μου λείψει».

Χρειάζεται αρκετή τόλμη για να φύγει κανείς τη στιγμή που βρίσκεται στο απόγειο της δόξας του. Ο Κλοπ δεν είχε πρόβλημα να το κάνει. Ενδεικτικό της μοναδικότητας του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς του. Τι του επιφυλάσσει η ζωή κανείς δεν ξέρει. Ούτε κι ο ίδιος μπορεί να φανταστεί: «Αν με ρωτήσεις, "θα ξαναδουλέψεις ποτέ ως προπονητής;" τώρα θα έλεγα όχι. Αλλά προφανώς δεν ξέρω πώς θα νιώσω γιατί δεν είχα ποτέ αυτή την κατάσταση. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως ποτέ μα ποτέ δεν θα αναλάβω διαφορετικό σύλλογο στην Αγγλία από τη Λίβερπουλ. 100%! Θα ξαναδουλέψω ποτέ; Φυσικά, ξέρω τον εαυτό μου, δεν μπορώ απλώς να κάθομαι. Θα βρω κάτι άλλο ίσως να κάνω. Αλλά δεν θα διοικήσω έναν σύλλογο ή μια Εθνική ομάδα τουλάχιστον για ένα χρόνο»...

Τι θα φέρει το μέλλον κανείς δεν ξέρει. Το βέβαιο όμως είναι ότι το ποδόσφαιρο θα είναι πιο άδειο δίχως το πάθος, την ένταση, τις σφιγμένες γροθιές, το επιθετικό πνεύμα και τις περίφημες αγκαλιές του Γιούργκεν Κλοπ...