ΑΕΚ: 20 χρόνια από το ταξίδι της ειρήνης

Μπορεί στις μέρες μας να έφτασε να αποτελεί αντικείμενο διχασμού και έντονης αντιπαράθεσης, αλλά όσα συνέβησαν στις 7 Απριλίου 1999, αποτελούν φάρο για την ΑΕΚ και τον ελληνικό αθλητισμό. Το ταξίδι και το φιλικό ειρήνης κόντρα στην Παρτιζάν στο εμπόλεμο Βελιγράδι, αποτελεί τίτλο τιμής, μεγαλύτερο από κάθε αγωνιστικό επίτευγμα των «κιτρινόμαυρων». Τη μέρα τίμησε με ανακοίνωση της και η ΠΑΕ ΑΕΚ, αναφέροντας χαρακτηριστικά.

«Την 7η Απριλίου του 1999, Μεγάλη Τετάρτη εκείνου του έτους, μια ποδοσφαιρική ομάδα αψήφησε τη φρίκη του πολέμου για να περάσει ένα πανίσχυρο μήνυμα υπέρ της ειρήνης, της αλληλεγγύης και της συναδέλφωσης των λαών. Σήμερα συμπληρώνονται 20 χρόνια από το ιστορικό ταξίδι της ΑΕΚ στο δοκιμαζόμενο από τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς Βελιγράδι για το μυθικό φιλικό παιχνίδι με την Παρτιζάν….

Την Άνοιξη του 1999, με εμπνευστή του εγχειρήματος τον Δημήτρη Μελισσανίδη και την ενθουσιώδη υποστήριξή του τόσο από το ποδοσφαιρικό τμήμα όσο και τους Ενωσίτες φιλάθλους, η ΑΕΚ ανακοινώνει –παρά τη σφοδρή αντίδραση των βρετανικών Αρχών και τις πιέσεις τους προς την ENIC, η οποία κατείχε τις μετοχές της ΠΑΕ– την απόφασή της να πραγματοποιήσει το επικίνδυνο ταξίδι για την πρωτεύουσα της Σερβίας, όπου θα αντιμετώπιζε σε φιλικό παιχνίδι την Παρτιζάν Βελιγραδίου. Ήδη από τις 24 Μαρτίου οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ βομβαρδίζουν από αέρος την ομόδοξη χώρα, στη μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση στην Ευρώπη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και θα συνεχίσουν να χτυπούν στρατιωτικούς και μη στόχους για 11 εβδομάδες, προκαλώντας τον θάνατο 2.500 ανθρώπων και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές.

Η ελληνική αποστολή έφτασε στο Βελιγράδι μέσω Βουδαπέστης, ένα κομβόι με πέντε πούλμαν επανδρωμένα πλην της ομάδας με οπαδούς –κυρίως μέλη της Original 21 , δημοσιογράφους, προσωπικότητες της πολιτικής σκηνής, της τέχνης και του αθλητισμού με σημαντικότερο όλων των Μανώλη Γλέζο και ανθρώπους που δεν είχαν έως τότε σχέση με την οικογένεια της ΑΕΚ, αλλά την ακολούθησαν με ενθουσιασμό στο μεγάλο και επικίνδυνο ταξίδι της ειρήνης. Η υποδοχή του Δικέφαλου Αετού από τους επίσημους της Σερβίας και τον ίδιο τον πρόεδρο της χώρας, Μίλαν Μιλουτίνοβιτς, στο Προεδρικό Μέγαρο ήταν εξαιρετικά συγκινητική, εκείνη όμως των απλών ντόπιων με ψωμί, αλάτι, ελληνικές σημαίες, αντιπολεμικά σύμβολα και δάκρυα συγκίνησης για την μεγαλειώδη πρωτοβουλία ανθρωπιάς των γειτόνων τους την ώρα που σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις της Ευρώπης έκλειναν τα μάτια στο δράμα τους, είναι αδύνατον να περιγραφεί με λέξεις.

Οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων μπήκαν μαζί στον αγωνιστικό χώρο, κρατώντας το ιστορικό πανό που έγραφε «ΝΑΤΟ σταμάτα τον πόλεμο, σταμάτα τους βομβαρδισμούς», ακούστηκαν οι Εθνικοί Ύμνοι των δύο χωρών υπό ασταμάτητο χειροκρότημα από τις εξέδρες και ανταλλαγή αναμνηστικών μεταξύ Ελλήνων και Σέρβων, στο ημίχρονο μια ελιά από την αρχαία Ολυμπία φυτεύτηκε σε γλάστρα στο κέντρο του γηπέδου σε μια σπουδαία συμβολική κίνηση και περίπου στα μισά του δεύτερου ημιχρόνου, με το σκορ του φιλικού στο 1-1 (13’ Κέζμαν – 27’ Ζουμπούλης) έλαβε χώρα η ωραιότερη «εισβολή» φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού και η διακοπή του αγώνα, με τους οπαδούς της Παρτιζάν να αγκαλιάζουν και να φιλούν τους ποδοσφαιριστές και τους ανθρώπους της ΑΕΚ. Λίγες ώρες μετά, όταν άρχισε να σουρουπώνει και με την ελληνική αποστολή να προλαβαίνει οριακά να βγει από το σερβικό έδαφος, οι «έξυπνες βόμβες» του ΝΑΤΟ ξεκινούσαν ξανά το φονικό έργο τους…

Η ΑΕΚ, σύλλογος γεννημένος από τις στάχτες και τον πόνο της Μικρασιατικής Καταστροφής, οι υποστηρικτές του οποίου διατρανώνουν διαχρονικά ότι «είναι κάτι διαφορετικό» σε σχέση με τα υπόλοιπα αθλητικά σωματεία, δεν θα μπορούσε ποτέ να μείνει ασυγκίνητη στο δράμα ενός δοκιμαζόμενου από τον πόλεμο λαού και, παρά την αχαριστία μιας μικρής μειοψηφίας υπανθρώπων που υπάρχουν σε κάθε χώρα και προφανώς απολαμβάνουν περισσότερο τον πόλεμο από την ειρήνη, τιμάει με υπερηφάνεια τα 20 χρόνια την 7η Απριλίου του 1999, την ημέρα που νίκησε τον τρόμο και τις βόμβες για να στείλει ένα ισχυρότατο μήνυμα ελπίδας σε ολόκληρο τον κόσμο, θυμάται με συγκίνηση εκείνο το φιλικό παιχνίδι ποδοσφαίρου που όπως εύστοχα έγραψαν τα γιουγκοσλαβικά Μέσα της εποχής, «ελευθέρωσε το πολιορκημένο Βελιγράδι…»».