Και στο τέλος κερδίζει η Ρεάλ Μαδρίτης! Μυθική Βασίλισσα νίκησε με 2-0 την Ντόρτμουντ και κατέκτησε για 15η φορά το Champions League!

Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να στερήσει απ' τη Ρεάλ Μαδρίτης αυτό το οποίο αποτελεί συνώνυμό της και είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία της. Η Βασίλισσα δυσκολεύτηκε, αγχώθηκε, μόχθησε απέναντι στην τολμηρή Μπορούσια Ντόρτμουντ, όμως στο τέλος της ημέρας έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα απ' οποιαδήποτε άλλη ομάδα στον πλανήτη. Επικράτησε με 2-0 στον τελικό του Γουέμπλεϊ και κατέκτησε για 15η φορά στην ιστορία της το Champions League!

Ο Μίδας του παγκόσμιου ποδοσφαίρου Κάρλο Αντσελότι οδήγησε τους Μαδριλένους στην κατάκτηση του έκτου Champions League τα τελευταία έντεκα χρόνια, ενώ ο ίδιος έφτασε τις πέντε κούπες (με τη Μίλαν το 2003 και το 2007 και με τη Ρεάλ το 2014, το 2022 και το 2024) στη διοργάνωση, επίδοση που αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία της  διοργάνωσης.

Η Ντόρτμουντ όσο κι αν προσπάθησε, λύγισε μπροστά στο τεράστιο μέγεθος της Βασίλισσας. Είχε τις ευκαιρίες στο α' ημίχρονο για να προκαλέσει παγκόσμιο σοκ, όμως αφού οι Μαδριλένοι, που προ ημερών στέφθηκαν και πρωταθλητές Ισπανίας, βγήκαν αλώβητοι στα πρώτα 45 λεπτά, ήταν σχεδόν βέβαιο ότι στο δεύτερο ημίχρονο θα τιμωρούσαν τους Βεστφαλούς.

Άλλωστε, έχουν τον τρόπο, έχουν την ψυχολογία, έχουν τη νοοτροπία, έχουν την προσωπικότητα κι έχουν το ειδικό βάρος για να φτάσουν στην κορυφή με κάθε τρόπο. Και το έκαναν εμφατικά καθώς ολοκλήρωσαν τη σεζόν δίχως ήττα! Αυτός ήταν ο ένατος σερί νικηφόρος τελικός για τους Μερένχες στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση έχοντας ηττηθεί για τελευταία φορά το 1981!

Ο σπουδαίος Τόνι Κρόος στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του σε συλλογικό επίπεδο (μετά το Euro θα αποσυρθεί απ' την ενεργό δράση) κατάκτησε το Champions League για έκτη φορά (πέντε με τη Ρεάλ και μία με την Μπάγερν). Τα έξι τρόπαια (όλα με τη Ρεάλ) έφτασαν και ο Λούκα Μόντριτς με τον αρχηγό Νάτσο και τον Καρβαχάλ, οι οποίοι ισοφάρισαν την επίδοση του θρυλικού Χέντο (1956-1966) με έξι κατακτήσεις. Οι τρεις τους ήταν παρόντες και στις έξι κούπες της τελευταίας 11ετίας, σε μια πορεία που άρχισε με τον Αντσελότι το 2014, συνεχίστηκε με τα τρία σερί του Ζιντάν (2016, 2017, 2018), μέχρι να έρθουν τα τελευταία δύο του Ιταλού μαέστρου το 2022 και το 2024.

Από την άλλη πλευρά, η Ντόρτμουντ έχασε κυρίως στο α' ημίχρονο την ευκαιρία για να διεκδικήσει το δεύτερο Champions League στην ιστορία της μετά τον θρίαμβο του 1997. Γνώρισε την ήττα για δεύτερο σερί τελικό καθώς και το 2013 είχε χάσει απ' την Μπάγερν Μονάχου.

Η εξέλιξη του τελικού

Η Ντόρτμουντ μπήκε με περίσσιο θράσσος στον αγωνιστικό χώρο και έδειξε εξαρχής ότι μπήκε στο γήπεδο για να διεκδικήσει μέχρις εσχάτων τις πιθανότητές της. Έπαιξε δυναμικά και έξυπνα βάζοντας δύσκολα στη Ρεάλ Μαδρίτης που μάλλον αντιμετώπισε υπεροπτικά τους Βεστφαλούς.

Έπειτα από μια ολιγόλεπτη διακοπή με τη σέντρα του αγώνα λόγω εισβολής τριών οπαδών στον αγωνιστικό χώρο, η Ντόρτμουντ έδειξε τα δόντια της.

Στο 14' ο Μπράντ δεν μπόρεσε να σκοράρει από πλεονεκτική θέση εντός περιοχής, ενώ στο 21' ο Αντεγέμι βγήκε μόνος απέναντι απ' τον Κουρτουά, πέρασε τον Βέλγο αλλά ο Καρβαχάλ πρόλαβε να διώξει σε κόρνερ προτού η μπάλα καταλήξει στα δίχτυα.

Στο 23' η Ντόρτμουντ είχε άλλη μια τεράστια ευκαρία για γκολ αλλά το σουτ του Φίλκρουγκ, που βγήκε απέναντι απ' τον Κουρτουά, τράνταξε το αριστερό δοκάρι.

Το εκρηκτικό διάστημα της Ντόρτμουντ συνεχίστηκε με άλλη μια διπλή ευκαιρία καθώς στο 28' αρχικά ο Αντεγέμι και στη συνέχεια ο Φίλκρουγκ απέτυχαν να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα.

Η Ντόρτμουντ είχε άλλη μια απειλητική στιγμή στο 41' όμως ο Κουρτουά απέκρουσε δύσκολα το μακρινό σουτ του Σάμπιτσερ με αποτέλεσμα το ημίχρονο να ολοκληρωθεί ισόπαλο δίχως γκολ. Σε αντίθεση με τους Βεστφαλούς, η Ρεάλ δεν μπόρεσε να απειλήσει επιθετικά πέραν μιας... υποψίας φάσης με τον Βινίσιους στο 16'.

Έπειτα από ένα κακό α' ημίχρονο, κι αφού γλίτωσε την παραβίαση της εστίας της διατηρώντας το 0-0, η Ρεάλ έδειξε να αφυπνίζεται. Με το ξεκίνημα του β' ημιχρόνου εμφανίστηκε πιο κεφάτη, πιο δραστήρια και πιο απειλητική. Στο 49' ο Κρόος πλησίασε στο γκολ με απευθείας εκτέλεση φάουλ που απέτρεψε ο Κόμπελ, ενώ στο 50' ο Καρβαχάλ θα μπορούσε να σκοράρει με κοντινή κεφαλιά.

Ό,τι δεν μπόρεσε να πετύχει σ' αυτή τη φάση ο έμπειρος Ισπανός μπακ, το κατάφερε 24 λεπτά αργότερα κι αφού η Βασίλισσα έδειχνε να πατά πολύ καλύτερα στο γήπεδο. Στο 74' ο Κρόος εκτέλεσε άψογα το κόρνερ, ο Καρβαχάλ κυριάρχησε στον αέρα και με ωραία κεφαλιά άνοιξε το σκορ για τους Μαδριλένους.

Η Ρεάλ πήρε φόρα και είχε τεράστια ευκαιρία για το 2-0 με τον Μπέλιγχαμ στο 77', ενώ ο Κρόος απείλησε να σκοράρει με εκτέλεση φάουλ στο 80'. Τελικά οι Μερένχες κλείδωσαν τη νίκη και το τρόπαιο στο 83' με τον Βινίσιους. Ο Μπέλιγχαμ έβγαλε την ασίστ και ο Βραζιλιάνος τελείωσε ιδανικά τη φάση διαμορφώνοντας το 2-0.

Ντόρτμουντ: Κόμπελ, Ρίερσον, Χούμελς, Σλότερμπεκ, Μάατσεν, Τσαν (81' Μάλεν), Σάμπιτσερ, Σάντσο (87' Μπιτόι-Γκίτενς), Μπραντ (81' Αλέ), Αντεγέμι (72' Ρόις), Φίλκρουγκ

Ρεάλ Μαδρίτης: Κουρτουά, Καρβαχάλ, Ρούντιγκερ, Νάτσο, Μεντί, Βαλβέρδε, Καμαβινγκά, Κρόος (86' Μόντριτς), Μπέλιγχαμ (85' Χοσέλου), Ροντρίγκο (90' Μιλιτάο), Βινίσιους (90' Λούκας Βάθκεθ)

Οι νικητές του Champions League

• 15 κατακτήσεις: Ρεάλ (1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000, 2002, 2014, 2016, 2017, 2018, 2022, 2024)
• 7 κατακτήσεις: Μίλαν (1963, 1969, 1989, 1990, 1994, 2003, 2007)
• 6 κατακτήσεις: Λίβερπουλ (1977, 1978, 1981, 1984, 2005, 2019), Μπάγερν (1974, 1975, 1976, 2001, 2013, 2020)
• 5 κατακτήσεις: Μπαρτσελόνα (1992, 2006, 2009, 2011, 2015)
• 4 κατακτήσεις: Άγιαξ (1971, 1972, 1973, 1995)
• 3 κατακτήσεις: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1968, 1999, 2008), Ίντερ (1964, 1965, 2010)
• 2 κατακτήσεις: Μπενφίκα (1961, 1962), Νότιγχαμ (1979, 1980), Γιουβέντους (1985, 1996), Πόρτο (1987, 2004), Τσέλσι (2012, 2021)
• 1 κατάκτηση: Σέλτικ (1967), Φέγενορντ (1970), Άστον Βίλα (1982), Αμβούργο (1983), Στεάουα (1986), Αϊντχόφεν (1988), Ερυθρός Αστέρας (1991), Μαρσέιγ (1993), Ντόρτμουντ (1997), Μάντσεστερ Σίτι (2023)