Ολυμπιακοί Αγώνες 2024: Ο Κριστιάν Γκολομέεβ ψάχνει την κούρσα της ζωής του στο Παρίσι

Στα 31 του ο Κριστιάν Γκολομέεβ πηγαίνει σε Ολυμπιακούς Αγώνες για 4η φορά στην καριέρα του. Ο Έλληνας κολυμβητής, μέλος της Stoiximan Belle Equipe, θα αγωνιστεί στο Παρίσι στα 50μ. ελεύθερο, καθώς και στα 4χ100μ. ελεύθερο. Η παρουσία του στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου, όπου κατέκτησε το χρυσό στα 50μ. ελεύθερο και το χάλκινο στα 4χ100μ. ελεύθερο (μαζί με τους Ανδρέα Βαζαίο, Απόστολο Χρήστου και Στέργιο Μπίλα) έδειξε πως βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση. Ποιες είναι οι εμπειρίες του από τις προηγούμενες διοργανώσεις και ποιες οι φιλοδοξίες του στην πόλη του φωτός; Ο Κριστιάν Γκολομέεβ μας τις μοιράζεται.

Πώς είναι να βαδίζεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες για 4η φορά;

Η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά ήταν διαφορετική. Σίγουρα όταν ήμουν μικρός και έκανα όνειρα, το κύριο ήταν κάποια στιγμή να καταφέρω να λάβω μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τώρα είναι πραγματικά απίστευτο να γυρίζω, να κοιτάζω πίσω και να διαπιστώνω ότι θα πάω για τέταρτη φορά σε Αγώνες. Νομίζω, πως όπως μεγάλωνα, ήμουν όλο και πιο έτοιμος κάθε φορά. Την πρώτη, το 2012 στο Λονδίνο, ένιωθα εντελώς έξω από τα νερά μου.

Ποια εμπειρία έρχεται πρώτη στο μυαλό σου από κάθε προηγούμενη συμμετοχή;

Το 2012 στο Λονδίνο ήμουν 19 χρονών και δεν κατάφερα να περάσω στα προημιτελικά. Τελικά, κατέλαβα την 31η θέση. Δεν ήμουν έτοιμος για κάτι παραπάνω. Και μόνο η συμμετοχή μου ήταν σημαντική σε σχέση με την ηλικία μου. Ήταν μία τεράστια εμπειρία που με βοήθησε στη συνέχεια.

Το 2016 στο Ρίο πήγα πολύ πιο έτοιμος και πιο προετοιμασμένος με στόχο την πρόκριση στον τελικό. Κατάφερα να φτάσω έως τον ημιτελικό, ωστόσο καταλαμβάνοντας την 6η θέση έμεινα εκτός τελικού, κάτι που με στεναχώρησε.

Κάνοντας έναν απολογισμό μαζί με τον προπονητή μου, καταλήξαμε ότι είχαμε κάνει ένα σημαντικό λάθος: είχαμε πάει στη Βραζιλία αρκετά νωρίς και μείναμε πολλές ημέρες χωρίς καλή προπόνηση, καθώς οι συνθήκες δεν ήταν καλές.

Στο Τόκιο το 2021 ένιωθα ότι ήταν η στιγμή μου. Ήμουν σε τρομερή κατάσταση από τον προκριματικό και στον ημιτελικό τερμάτισα 2ος πίσω από τον Ντρέσελ. Έτσι, για πρώτη φορά στην καριέρα μου κατάφερα να προκριθώ στον μεγάλο τελικό.

Εκεί η αλήθεια είναι ότι υπήρχε άγχος, γιατί καταλάβαινα ότι είχα ελπίδες για μετάλλιο. Το γνωστό μου μειονέκτημα, που είναι η εκκίνηση, ουσιαστικά μου στοίχισε την παρουσία μου στο βάθρο. Παρόλα αυτά, όταν πέρασε λίγος καιρός συνειδητοποίησα ότι η 5η θέση ήταν μία τεράστια επιτυχία.

Τα 50 μέτρα ελεύθερο είναι ένα πολύ ειδικό αγώνισμα. Δεν συγχωρείται το παραμικρό λάθος στην εκκίνηση, στον δελφινισμό, στο πότε θα βγεις από το νερό - σε όλα. Γνώσεις και εμπειρίες υπάρχουν. Αυτό που χρειάζεται είναι η τέλεια υλοποίηση.

Ποιες οι προσδοκίες σου για τους Ολυμπιακούς στο Παρίσι;

Στο Παρίσι πηγαίνω με το λιγότερο άγχος από κάθε φορά. O στόχος μου είναι η πρόκριση στον τελικό. Το αγώνισμα έχει γίνει ακόμα πιο γρήγορο τα τελευταία χρόνια και σίγουρα για να έχω ελπίδες για διάκριση, πρέπει να κάνω την κούρσα της ζωής μου. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να καταρρίψω και το Πανελλήνιο ρεκόρ.

Σίγουρα η εμπειρία που έχω από τόσους μεγάλους τελικούς νομίζω ότι μπορεί να μου δώσει το κάτι παραπάνω. Επίσης, πιστεύω ότι θα έχουμε και μία πολύ δυνατή εικόνα με τις σκυτάλες στους αγώνες.

Αλλάζουν πράγματα στον τρόπο που προετοιμάζεσαι για τους αγώνες με το πέρασμα του χρόνου;

Ειδικά σε ό,τι αφορά την περίπτωση μου, οι αλλαγές ήταν τρόπος ζωής. Από το Παπαστράτειο και τον έναν διάδρομο μαζί με παιδιά των Ακαδημιών βρέθηκα για 2,5 χρόνια στην Αμερική, σε συνθήκες ιδανικές, αλλά όχι αγωνιστικές. Εδώ και αρκετό καιρό όλη η ομάδα δουλεύουμε στο ΟΑΚΑ, όπου οι συνθήκες είναι ιδανικές.

Το ότι παραμένω σε υψηλό επίπεδο, παίζει ρόλο στο γεγονός ότι συνεχίζω. Αλλά το άθλημα μου, όπως συμβαίνει με τους περισσότερους κολυμβητές, είναι τρόπος ζωής. Δεν υπάρχει ούτε μία ημέρα που να πέφτω στο νερό και να αισθάνομαι ότι κάνω αγγαρεία

Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ως πατέρας εδώ και κάποια χρόνια έχουν αλλάξει τελείως και οι δικές μου καθημερινές ρουτίνες.

Υπάρχει άγχος;

Πάντα. Δεν τελειώνει όταν έρχεται η ώρα του αγώνα. Όποιος λέει πως μπορεί να το κάνει αυτό, του βγάζω το καπέλο. Πρόκειται για σημαντικό κατόρθωμα. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι όσο περνούν τα χρόνια, το άγχος μειώνεται.