Ολυμπιακοί Αγώνες 2024 - Κωπηλασία: Η συγκίνηση στις απονομές μεταλλίων, οι αγκαλιές και οι πρώτες δηλώσεις

Χάλκινα ελληνικά κουπιά και διπλός θρίαμβος για την ελληνική κωπηλασία στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2024 στο Παρίσι, καθώς μέσα σε λίγα λεπτά Πέτρος Γκαϊδατζής και Αντώνης Παπακωνσταντίνου και Μιλένα Κοντού και Ζωή Φίτσιου τερμάτισαν τρίτοι στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών.

Συγκινημένοι οι τέσσερις Έλληνες Ολυμπιονίκες έκαναν μαζί δηλώσεις μετά τις απονομές των μεταλλίων και στη συνέχεια αγκαλιάστηκαν κρατώντας την ελληνική σημαία που σκέπαζε τις πλάτες τους.

«Χάλκινες» οι Ζωή Φίτσιου και Μιλένα Κοντού στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών

Λίγη ώρα μετά την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών ανδρών από τους Αντώνη Παπακωνσταντίνου και Πέτρο Γκαϊδατζή, οι Ζωή Φίτσιου και Μιλένα Κοντού αναδείχτηκαν «χάλκινες» στο ίδιο αγώνισμα, των γυναικών, στην κωπηλασία, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Στην πρώτη συμμετοχή τους σε Ολυμπιακούς Αγώνες, χάρισαν στην Ελλάδα το 4ο κατά σειρά μετάλλιο στο Παρίσι και το 6o Ολυμπιακό μετάλλιο στην ελληνική κωπηλασία. Αυτό είναι και το δεύτερο Ολυμπιακό μετάλλιο της ελληνικής κωπηλασίας στις γυναίκες, μετά το χάλκινο που είχαν κατακτήσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου 2012 οι Αλεξάνδρα Τσιάβου και Χριστίνα Γιαζιτζίδου, στο ίδιο αγώνισμα, το διπλό σκιφ ελαφρών βαρών.

Οι Ζωή Φίτσιου και Μιλένα Κοντού έδωσαν «μάχη» αρχικά με το πλήρωμα της Νέας Ζηλανδίας για να περάσουν από 4ες στην 3η θέση, κάτι που κατάφεραν. Και ήταν κοντά και στο ασημένιο μετάλλιο, αλλά στα τελευταία μέτρα οι Ρουμάνες Τζιανίνα Έλενα φαν Γκρόνινγκεν και Ιονέλα Λιβία Κόζμιουτς άντεξαν στην πίεση του ελληνικού πληρώματος για να περάσουν δεύτερες τη γραμμή του φίνις με 6:48.78. Οι Ζωή Φίτσιου και Μιλένα Κοντού τερμάτισαν τρίτες με χρόνο 6:49.28. 

Το χρυσό μετάλλιο κατέκτησαν Βρετανίδες Έμιλι Κρέιγκ και Αϊμότζιν Γκραντ με 6:47.06 που είχαν ξεχωρίσει νωρίτερα στη διαδρομή και δεν απειλήθηκαν ουσιαστικά.

«Είτε θα πεθαίναμε, είτε θα βγαίναμε με μετάλλιο»

«Δεν έχουμε καταλάβει ακριβώς τι έχει συμβεί. Είμαστε πάρα πολύ ενθουσιασμένες. Όταν τερμάτισα γύρισα απλώς πίσω και είπα στη Μιλένα ‘Τι κάναμε;’ Ήταν ένας απίστευτος αγώνας, αυτή τη στιγμή κρέμεται στο λαιμό μας αυτό το πολύ ωραίο μετάλλιο που είναι και πολύ βαρύ. Στο ζέσταμα έλεγα πως δεν ήμουν καθόλου αγχωμένη, ένιωθα πολύ καλά το σώμα μου και όρο περνούσαν τα ανεβάσματα νιώθαμε πολύ καλά. Ήταν η στιγμή, αν δεν το κάναμε τώρα δεν θα το κάναμε ποτέ. Κάναμε έναν φοβερό αγώνα. Ευχαριστούμε πολύ τον προπονητή μας, ήταν απίστευτα υποστηρικτικός. Έχουμε πολύ καλή χημεία με τη Μιλένα, ό,τι κι αν συμβαίνει το καταλαβαίνουμε κατευθείαν. Δέσαμε πολύ καλά, γιατί είναι ομαδικό το άθλημα και πρέπει να γίνεις ένα με τον παρτενέρ σου», δήλωσε η έμπειρη Ζωή Φίτσιου.

Η 18χρονη Μιλένα Κοντού ανέφερε: «Είχα κλειστό το κινητό μου, μιλούσα μόνο με τα σημαντικά άτομα για μένα. Δεν έχω λόγια, θα προσπαθήσω τώρα να το συνειδητοποιήσω. Είχαμε πει με τη ζωή πώς είτε θα πάμε για μετάλλιο, είτε θα βγούμε πεθαμένες. Είδα ότι οι Νεοζηλανδές έκαναν αλλαγές και προσπαθούσαν να φύγουν, αλλά ήταν κουρασμένες. Τα τελευταία 600 μέτρα ήταν ένα σπριντ, είτε θα πέθαινα πριν τον τερματισμό και δεν θα έβγαινα καθόλου ή θα έβγαινα με μετάλλιο».

Θρίαμβος και για Παπακωνσταντίνου και Γκαϊδατζή

Οι Αντώνης Παπακωνσταντίνου και Πέτρος Γκαϊδατζής κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών στην κωπηλασία, το 3ο κατά σειρά μετάλλιο της Ελλάδας.

Στην πρώτη συμμετοχή τους σε Ολυμπιακούς Αγώνες, οι δύο Έλληνες κωπηλάτες κατάφεραν να χαρίσουν το 5o Ολυμπιακό μετάλλιο στην ελληνική κωπηλασία, μετά από τα τέσσερα που είχαν προηγηθεί από το 2004 στην Αθήνα, δηλαδή αυτά των Πολύμερου-Σκαθίτη (χάλκινο) στο διπλό ελαφρύ το 2004, Πολύμερου-Μούγιου (ασημένιο) στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών στο Πεκίνο το 2008, Τσιάβου-Γιαζιτζίδου (χάλκινο) στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών το 2012 στο Λονδίνο και το χρυσό του Στέφανου Ντούσκου στο Τόκιο το 2021 στο σκιφ. 

Οι Αντώνης Παπακωνσταντίνου και Πέτρος Γκαϊδατζής, στον τελικό, στο Παρίσι, πέρασαν 3οι τα 1.000 μέτρα και μετά από μάχη ακόμη και για... ψηλότερα, στο τέλος έπεσαν... σχεδόν μαζί με τους Ιταλούς στο φίνις, πίσω από τους πρώτους Ιρλανδούς. Οι Παπακωνσταντίνου και Γκαϊδατζής πέρασαν τη γραμμή του φίνις με χρόνο 6:13.44, ενώ οι ασημένιοι Ιταλοί Στέφανο Όππο και Γκάμπριελ Σοάρες έφεραν χρόνο 6:13.33. Οι Έλληνες κωπηλάτες απώλεσαν το ασημένιο μετάλλιο για 11 κλάσματα του δευτερολέπτου. 

Το χρυσό μετάλλιο κατέκτησαν οι Ιρλανδοί Φιντάν ΜακΚάρθι και Πολ Ο'Ντόνοβαν με επίδοση 6:10.99, οι οποίοι ήταν «χρυσοί» στο ίδιο αγώνισμα, το διπλό σκιφ ελαφρών βαρών και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.

«Ξέραμε από τι είμαστε φτιαγμένοι»

Μετά την απονομή των μεταλλίων τους, οι δύο κωπηλάτες μίλησαν στις δηλώσεις τους για τη μεγάλη δουλειά που έχουν ρίξει στις προπονήσεις, της οποίας τους καρπούς απολαμβάνουν τώρα.

«Αυτό το μετάλλιο ανήκει σε όλη την οικογένειά μου, σε όλους αυτούς που μας έχουν στηρίξει, στους προπονητές μας, που μας έβαλαν στο άθλημα και αυτούς που μας πήραν στην Εθνική ομάδα. Σε αυτούς που μας έκαναν τους χαρακτήρες που είμαστε, που δουλεύουμε και δεν τα παρατάμε. Θέλω να ευχαριστήσω τη μητέρα μου, που με στηρίζει σε ό,τι κάνω. Αυτή και η αδερφή μου ό,τι κι αν κάνω είναι από πίσω μου, στην αποτυχία και στην επιτυχία.

Δεν ξέρω αν οι Έλληνες μάς ξέρανε, αλλά εμείς ξέραμε από τι είμαστε φτιαγμένοι και τι μπορούμε να καταφέρουμε. Στην προπόνηση δουλεύουμε σκληρά, είμαστε μονίμως σε ένα σκοτάδι… Τα συναισθήματα είναι απερίγραπτα. Ευχαριστώ τον Αντώνη, γιατί αν δεν μπορούσα καμιά φορά να αντεπεξέλθω, ήταν εκεί. Είμαστε εκεί για να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο, πεθαίνουμε στην προπόνηση και αυτό το μετάλλιο είναι ο καρπός της δουλειάς μας», είπε ο Γκαϊδατζής, ενώ από την άλλη ο Παπακωνσταντίνου ανέφερε:

«Ποτέ δεν θεώρησα ότι στερήθηκα κάτι, είναι επιλογή μου να είμαι στο κοινόβιο και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι αυτό που ήθελα να κάνω, έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Η πίεση της προπόνησης είναι αυτό που με γεμίζει. Δεν θεωρώ ότι έχω στερηθεί κάτι, νιώθω την οικογένειά μου δίπλα μου, ακόμη και όταν είχαμε κάποια πισωγυρίσματα ήταν δίπλα μου. Ένα ευχαριστώ στην οικογένειά μου, όχι μόνο την εξ αίματος.

Στους προπονητές μας που ήταν σε κάθε προπόνηση μαζί μας και στερούνται διπλά. Αυτοί είναι οι ήρωες πίσω από την επιτυχία μας. Ένα ευχαριστώ στον Πέτρο, γιατί χωρίς αυτόν δεν θα ήμουν εδώ. Είχα προσπαθήσει στο Τόκιο αλλά δεν τα είχα καταφέρει. Πέρσι είχαμε ένα πισωγύρισμα, αλλά αυτό μας έκανε ακόμη πιο δυνατούς για να πάρουμε την πρόκριση πριν δύο μήνες. Ενώ ήμασταν αουτσάιντερ ήρθαμε και πήραμε αυτό το μετάλλιο που για μας έχει τεράστια αξία».