Λευτέρης Κακιούσης: «Ο Ηρακλής μπορεί να ονειρεύεται ξανά»

Ο Λευτέρης Κακιούσης παραμένει ένας από τους σημαντικότερους καλαθοσφαιριστές που έχουν φορέσει τη φανέλα του Ηρακλή. Αγωνίσθηκε με τον «ημίθεο» κατά τη 10ετία (1987-1997) και παραμένει πρώτος σε συμμετοχές, πρώτος σε ασίστ αλλά και τρίτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου. Ως προπονητής οδήγησε τον Ηρακλή το 2004 στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος, δηλώνοντας ουσιαστικά -είτε ως παίκτης είτε ως κόουτς- «παρών» σε όλες τις μεγάλες στιγμές του μπασκετικού Ηρακλή. Ο Λευτέρης Κακιούσης μίλησε στο ethnos.gr για την επιτυχία της επιστροφής των «κυανολεύκων» στην Α1 μετά από οχτώ χρόνια, ενώ παράλληλα αναφέρθηκε και στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ελληνικό μπάσκετ.

«Είναι ένα ευχάριστο γεγονός αυτή η άνοδος του μπάσκετ,  μια ευχάριστη νότα στην συννεφιά που γενικώς υπάρχει εσωτερικά στον σύλλογο . Το μπάσκετ έρχεται να δώσει χαρά σε έναν κόσμο που είχε ανάγκη το χαμόγελο, δίνει προοπτική και το σημαντικότερο προσφέρει στον φίλαθλο την ευκαιρία να ονειρευτεί ξανά ότι θα έρθουν ακόμη καλύτερες ημέρες. Το μήνυμα αυτής της ανόδου και επιστροφής στην μεγάλη κατηγορία μετά από οχτώ χρόνια είναι πώς «ο Ηρακλής είναι εδώ», λέει ο Κακιούσης.

«Ο μεγαλύτερος αντίπαλος ο εαυτός του»

Για το μέλλον του Ηρακλή δηλώνει: «Εύχομαι να είναι μια υγιή οικονομικά χρονιά, να μην γίνουν λάθη τα οποία στο παρελθόν στοίχισαν στον σύλλογο. Με γνώση να μπορέσει να στοιχειοθετηθεί ο στόχος ανάλογα με τις δυνατότητες που υπάρχουν. Δεν χρειάζονται πυροτεχνήματα ούτε να δημιουργούμε τρελές προσδοκίες. Να πάει η ομάδα με σοβαρότητα σε όλα τα επίπεδα μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα, όχι παραπάνω. Ο μεγάλος αντίπαλος του Ηρακλή είναι ο ίδιος του ο εαυτός, οι άνθρωποι του. Ο Ηρακλής πρέπει να κτίσει ένα πλάνο ανάλογα με τις δυνατότητες του».

«Το πρόβλημα είναι ο Ολυμπιακός κι ο Παναθηναϊκός, όχι το μπάσκετ»

Για την κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό μπάσκετ είπε: «Το μπάσκετ ως μπάσκετ κατά την γνώμη μου πέρα από τα οικονομικά προβλήματα που έρχονται και παρέρχονται ανά περιόδους δεν έχει πρόβλημα. Το μεγάλο πρόβλημα προέρχεται από την αντιπαλότητα των δυο, Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Αν πιστεύουν πως αυτοί είναι το μπάσκετ κάνουν λάθος, ας φύγουν, ας βρουν ένα άλλο πρωτάθλημα κι ας συνεχίσουν να σκοτώνονται εκεί. Ας λύσουν τις διαφορές που έχουν κι έπειτα ας επιστρέψουν , δεν τους φταίει σε κάτι  το πρωτάθλημα και οι υπόλοιπες ομάδες».

«Το πλάνο με τους Έλληνες»

Το 2003 με τον ίδιο προπονητή ο Ηρακλής είχε υιοθετήσει ένα διαφορετικό μπασκετικό μοντέλο: «Είναι διαφορετική η κατάσταση σήμερα. Τότε σχεδιάσαμε ένα πλάνο στοχεύοντας σε κάτι πολύ συγκεκριμένο που ήταν η ανάδειξη του Ελληνα παίκτη, λαμβάνοντας την απόφαση να μην πάμε καν σε επιλογές ξένων παικτών. Υπήρχε όμως ένα υλικό το οποίο αναδείχθηκε ανά περιόδους όπως ο Διαμαντίδης, ο Παπαδόπουλος, ο Σχορτσιανίτης, ο Ηλιάδης, ο Παυλίδης, πιο πριν βγήκε ο Χατζηβρέττας. Υπήρχε ένα πλάνο, μια προοπτική και για κάποιο διάστημα αυτό στηρίχθηκε. Θα συνεχίζονταν αν υπήρχε ο άνθρωπος που θα μπορούσε να ανταποκριθεί οικονομικά».

Οι εποχές βέβαια σήμερα είναι πολύ διαφορετικές: « Και τότε με λιγότερους ξένους ήταν δύσκολο να πετύχει κάτι τέτοιο γιατί σου θυμίζω πως το επίπεδο των Αμερικανών ήταν πρώτης διαλογής. Τώρα είμαστε σε μια φάση που οι ομάδες παίρνουν έξι ξένους απλά γιατί πρέπει να πάρουν».