Ο ελληνικός αθλητισμός αποχαιρέτησε τον Άτλαντα της ελληνορωμαϊκής Μπάμπη Χολίδη

Πλήθος κόσμου αποχαιρέτησε το απόγευμα της Παρασκευής στον Ιερό Ναό Αγίου Βλασίου Αχαρνών τον Μπάμπη Χολίδη ο οποίος «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 63 ετών προδομένος από την καρδιά του. Τραγική φιγούρα η σύζυγος του Βιολέτα και τα παιδιά του Ελένη και Δημήτρης. Μάλιστα η 19χρονη Ελένη ήταν αυτή που έζησε και τις μοιραίες στιγμές την ώρα που την συνόδευε στη σχολή μπαλέτου το απόγευμα της Τετάρτης.  

Στην κηδεία του δις Ολυμπιονίκη βρέθηκε και ο Υφυπουργός αθλητισμού, Γιώργος Βασιλειάδης, αλλά και αρκετοί εκπρόσωποι από τον αθλητικό και τον πολιτικό χώρο, ενώ κατά την έξοδο της σορού το πλήθος ξέσπασε σε παρατεταμένο χειροκρότημα.

Στεφάνια απέστειλαν ο σύλλογος Ολυμπιονικών, αθλητικές ομοσπονδίες πλήθος σωματείων και συλλόγων. Από όλη την Ελλάδα βρέθηκαν φίλοι, παλιοί συναθλητές και αθλητές του για να τον αποχαιρετίσουν. Το παρατεταμένο χειροκρότημα συγκίνησε. Παρόντες ήταν οι Ολυμπιονίκες Στέλιος Μυγιάκης και Πέτρος Γαλακτόπουλος αλλά και η Σοφία Σακοράφα με την Άννα Βερούλη.

Δούλευε οικοδομή

Ο Μπάμπης Χολίδης ήταν γόνος Ελλήνων της διασποράς με ποντιακές ρίζες, βρέθηκε από το Παχταράου του Καζακστάν στην Καλλιθέα. Στα 12 του χρόνια ζύγιζε 24 κιλά. Μαζί με τον αδελφό του Χρήστο έμαθαν τα μυστικά της πάλης από τον Παράσχο Μπόρα, προπονητή του Άτλαντα Καλλιθέας. Στα 15 του το 1971 στην Θεσσαλονίκη κατέκτησε το Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανδρών στην κατηγορία των 48 κιλών. Στα 16 του καλείται από τον Γιώργο Πετμεζά στην Εθνική ομάδα και ο πατέρας του Δημήτρης Χολίδης δεν του επιτρέπει να ξαναδουλέψει στην οικοδομή και τον παρακινεί να αφοσιωθεί στον αθλητισμό και στην πάλη που στο μεταξύ είχε αναπτύξει στενή σχέση.

Κάτω από τη Θύρα 9

Το εντυπωσιακό είναι πως ο Άτλαντας Καλλιθέας είχε το προπονητήριο της πάλης σε αίθουσα κάτω από τη Θύρα 9 του παλιού σταδίου Καραϊσκάκη και από τότε ταυτίστηκε με τον Ολυμπιακό και μέχρι το θάνατο του υπήρξε πιστός και πάντα αγνός οπαδός του. «Ήταν τρελός Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρο σε σημείο που να μην χάνει αγώνα. Αγαπούσε τη φύση και μαζί με τον γιο του τον Δημήτρη και εμένα πηγαίναμε συχνά στην Πάρνηθα για τρέξιμο, όπου μας έδειχνε και αρκετές παλαιστικές κινήσεις», δήλωσε ο ανιψιός του Γιάννης Βασιλειάδης.

Του έσπασε το πλευρό

Θυμήθηκε μάλιστα μία άκρως ιδιαίτερη στιγμή μιας οικογένειας που όλοι ήταν παλαιστές: «Είχαμε πάει στην Χαλκιδική για διακοπές. Αρχίσαμε να παλεύουμε, εγώ, ο Μπάμπης, ο γιος του και ο πατέρας μου. Ηταν τόσο δυνατός που σε κάποια στιγμή με μια παλαιστική κίνηση, ένα σούπλεξ που το έβγαλε αυθόρμητα, έσπασε κατά λάθος δύο πλευρά του πατέρα μου. Και όλα αυτά μέσα στη θάλασσα».

Το παράπονο

Ο Βασιλειάδης αποκάλυψε το μεγάλο παράπονο του Μπάμπη Χολίδη. «Είχε παράπονο για τις άσχημες συνθήκες που επικρατούσαν στις προπονήσεις της Εθνικής. Επίσης μιλούσε για την η απειρία των προπονητών του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος όταν εκείνος αγωνίζονταν. Τον έβαζαν να χάνει κιλά. Όχι ένα και δύο, αλλά μέχρι και 8 κιλά λίγες μέρες πριν τους αγώνες με αποτέλεσμα όπως ξέρουν πολλοί, να μην μπορεί να αποδώσει ο αθλητής. Χάθηκαν σίγουρα άλλα δύο μετάλλια», συμπλήρωσε ο Γιάννης Βασιλειάδης.

Το μητρικό ένστικτο που δεν λάθεψε

Στα 19 του χρόνια ο Μπάμπης Χολίδης πήρε το πρώτο μετάλλιο σε διεθνή διοργάνωση καθώς πήρε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό της Θεσσαλονίκης και αργότερα στο Λένιγκραντ. «Όταν έγινε το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα πάλης στην Θεσσαλονίκη, μέσα στο στάδιο έβλεπαν τους αγώνες από τις εξέδρες και οι γονείς του, o Δημήτρης και η Ελένη. Ο θείος μου προκρίθηκε στον τελικό, αλλά ήταν πολύ άσχημα με σκισίματα παντού μετά από πέντε αγώνες. Έτσι είπε στην μάνα του και τον πατέρα του να φύγουν γιατί δεν του άρεσε να τον βλέπουν να χάνει.
Έπαιζε με έναν Βούλγαρο στον τελικό, ο οποίος δύο χρόνια πριν ήταν το νούμερο ένα.

Ο αγώνας αυτός έληξε ισόπαλος με 2-2 και πήγανε στην παράταση, όπου έγινε πιάσιμο για το ποιος θα αφήσει πρώτος τη λαβή. Εκεί μου είπε πως τα έδωσε όλα. Έβαλε τόσο πολύ δύναμη που μόλις ο Βούλγαρος άφησε την λαβή, ο Μπάμπης έπεσε κάτω αδυνατώντας να κουνήσει ακόμα και το βλέφαρό του. Οι γονείς του Δημήτρης και Μαρία έχοντας πίστη στον γιο τους δεν έφυγαν για Αθήνα και στα κρυφά έκατσαν να τον δουν από τις εξέδρες. Με το τέλος του αγώνα ήταν οι πρώτοι που έτρεξαν να τον συγχαρούν. Αυτό που ένιωσε τότε, δεν περιγράφεται!», είχε δηλώσει ο Γιάννης Βασιλειάδης.

Οι μεγάλες στιγμές

Στα 24 χρόνια του προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ το 1976. Τις τελευταίες ημέρες αποφασίστηκε να αγωνιστεί στα 52 κιλά και έπρεπε να χάσει πολλά κιλά με αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί. Το 1980 στη Μόσχα χρειάστηκε να χάσει 11 κιλά σε λίγες μέρες ώστε να αγωνιστεί στα 57κ. και αποδυναμωμένος έχασε την ευκαιρία για ένα μετάλλιο. Η πρώτη του μεγάλη στιγμή ήταν το 1984 στο Λος Άντζελες. Στην κατηγορία των 57 κιλών ξεκίνησε με τρεις νίκες και ένα μπάι, ξεπερνώντας τα εμπόδια, κυρίως του Σουηδού Λιούνγκμπεκ και των Χαλάφ (Αίγυπτος) και Λασκάρ (Μαρόκο).

Ο αγώνας της καριέρας του

Αγώνας σταθμός για την καριέρα του Χολίδη και τα ελληνικά χρώματα ήταν κόντρα στον Ιάπωνα Μασάκι Ετο. Ο Χολίδης προέρχονταν από τη δύσκολη νίκη επί του Λιούνγκμπεκ ενώ ο Έτο είχε περάσει στα ημιτελικά χωρίς αγώνα. Ο Χολίδης προηγήθηκε 6-0 και τίποτα δεν φαινόταν ότι μπορούσε να αλλάξει, όμως, ο Ετο και πήρε την πρόκριση καθώς με βάσει τους κανονισμούς τότε, είχε πάρει τελευταίος καλύτερα σημεία.  

«Έκανα λάθος διαχείριση με τον Ιάπωνα, έπαιξα συγκρατημένα και το πλήρωσα, αλλά δεν θα συγχωρούσα τον εαυτό μου αν δεν έπαιρνα ένα μετάλλιο», παραδέχθηκε αρκετά χρόνια αργότερα και τελικά ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου επικρατώντας του Ρουμάνου Νικολάε Ζαμφίρ με 2-1 στα σημεία στον μικρό τελικό της 3ης Αυγούστου 1984.

Πήρε «κουτσός» το χάλκινο στη Σεούλ

Ιστορία έγραψε και το 1988 στη Σεούλ. Ηταν σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ και έφερε στην Ελλάδα το μοναδικό μετάλλιο στη διοργάνωση. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στο γόνατο όπου του τοποθετήθηκαν τέσσερις λάμες. Η αποκατάσταση είχε πολλά προβλήματα και παρότι ταξίδεψε «κουτσός» στην Ν.Κορέα πήρε το χάλκινο. Νίκησε διαδοχικά τον Σοβιετικό Αλεξάντρ Τσεστάκοφ, ο οποίος τον είχε κερδίσει πολύ εύκολα στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, τον Σουηδό Λιούνγκμπεκ, τον Αμερικανό Αμάντο και τον Νοτιοκορεάτη Χο. Ηττήθηκε από τον Βούλγαρο Στόγιαν Μπάλοφ στον ημιτελικό, αλλά στον μικρό τελικό επικράτησε με 6-1 του Κινέζου Γιάνγκ Ζαν Λίνγκ.

Μετά την επιστροφή από τη Σεούλ ο Χολίδης ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την ενεργό δράση και αφιερώθηκε στην προπονητική. «Αν υπήρχαν καλύτερες συνθήκες ή είχαμε κάποιους ξένους προπονητές από τις μεγάλες σχολές του αθλήματος η ελληνορωμαϊκή θα ήταν πού ψηλά», είχε πει πολλές φορές.

Το 2004 στην Αθήνα ήταν ο λαμπαδηδρόμος που ανέβηκε στην Ακρόπολη και άναψε συμβολικά το βωμό με τις φωτογραφίες του να κάνουν το γύρο του πλανήτη.