Παγδατής: Εμπνεύστηκα από την Εθνική Ελλάδας το 2004 και σταματάω στην επέτειο του Euro!

Ο Μάρκος Παγδατής μετά από 29 χρόνια στα κορτ και 21 χρόνια επαγγελματικής καριέρας έριξε αυλαία το βράδυ της Πέμπτης (4/7) στο Γουίμπλεντον. Εν μέσω αποθέωσης από εκατοντάδες φίλους του ο χαμογελαστός Κύπριος τενίστας με δάκρυα χαράς και λύπης πήρε τον τελευταίο δρόμο για τα αποδυτήρια ύστερα από τον αγώνα απέναντι στον Ιταλό Ματέο Μπερετίνι .

Λίγη ώρα αργότερα μίλησε για όλους και για όλα αλλά κυρίως για τις σημαντικότερες στιγμές στην καριέρα του και για τη μεγάλη έμπνευση που είχε όταν η εθνική Ελλάδας νίκησε την Πορτογαλία στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2004 και κατέκτησε το Euro. Μάλιστα όπως αποκάλυψε σταμάτησε την καριέρα του το βράδυ της 4ης Ιουλίου, 15 χρόνια μετά από εκείνο τον θρίαμβο που τον ενέπνευσε ως άνθρωπο και ως αθλητή. 

«Δακρύζω, αλλά είμαι χαρούμενος»

«Ήταν ένα όμορφο αντίο, ένιωσα εκπληκτικά και θέλω να ευχαριστήσω όλους που έμειναν και μου έδωσαν αυτό το τελευταίο συναίσθημα. Όλοι ήταν εκεί για μένα αυτές τις τελευταίες εβδομάδες και θέλω να τους ευχαριστήσω που ήταν εκεί. Δακρύζω, αλλά είμαι χαρούμενος. Είναι χαρούμενη στιγμή για όλους. Είμαι ενθουσιασμένος για το μέλλον και το μόνο για το οποίο λυπάμαι που αφήνω πίσω μου είναι οι φίλαθλοι» δήλωσε χαρακτηριστικά.

«Ο τελικός του 1992»

Γιατί όμως ο Παγδατής αποφάσισε να είναι το Γουίμπλεντον το τελευταίο τουρνουά της καριέρας του; «Το Γουίμπλεντον είναι η ιστορία του τένις. Ο πρώτος αγώνας που είδα στην τηλεόραση ήταν ο τελικός του Γουίμπλεντον το 1992. Επαιζαν ο Ιβανίσεβιτς με τον Αγκάσι. Είναι και το αγαπημένο τουρνουά της συζύγου μου. Το καλύτερο τουρνουά που έκανα ήταν το όπεν της Αυστραλίας αλλά στην καριέρα μου τα πήγαινα πάντα καλά στο γρασίδι. Το Γουίμπλεντον είναι το πιο ιστορικό τουρνουά που έχει το άθλημά μας και ένιωσα πως ήταν η ώρα να σταματήσω και να δώσω προτεραιότητα σε άλλα πράγματα στη ζωή μου».

«Ετσι θέλω να με θυμούνται»

Ο Παγδατής αναφέρθηκε και στην υστεροφημία του: «Το πιο σημαντικό πράγμα για έναν αθλητή και έναν άνθρωπο είναι να τον σέβονται και να τον αγαπούν και να εισπράττει αυτό που πήρα σήμερα από τους φιλάθλους. Πιστεύω πως θα με θυμούνται σαν έναν χαρούμενο, διασκεδαστικό άνθρωπο, με καλή επικοινωνία».

«Η ζωή δεν είναι μόνο να παίρνεις»

Σχετικά με τον έντονο συναισθηματισμό που έβγαζε στα κορτ είπε: «Αυτός είμαι. Οι άνθρωποι δείχνουν τον χαρακτήρα τους στο γήπεδο. Η ζωή δεν είναι μόνο να παίρνεις. Είναι και να δίνεις, να είσαι εκεί για τον γείτονά σου, τον συμπατριώτη σου, για τον φίλο σου, για τον αντίπαλό σου. Αυτός είναι ο τρόπος που σκέφτομαι, έτσι μεγάλωσα. Το πήρα αυτό από τη μητέρα μου, πάντα μας δίδασκε να προσφέρουμε στους ανθρώπους».

«Αύριο δε θα χρειαστεί να βγω στο κορτ»

Μετά το τέλος του τελευταίου αγώνα στην καριέρα του μοίρασε τα... ιμάτια του στους θαυμαστές του και είπε: «Ένιωσα εκπληκτικά που αποχώρησα ξυπόλητος. Σκέφτηκα πως είμαι ευγνώμων για την αγάπη του κόσμου. Ετσι και αλλιώς αύριο δεν θα χρειαστεί να βγω στο κορτ (σ.σ. ξέσπασε σε γέλια). Θα μου λείψουν πολλά πράγματα, ο ανταγωνισμός, οι φίλαθλοι, οι συζητήσεις με τους παίκτες, οι προπονητές μου, τα ταξίδια. Η αναμονή όμως τελείωσε και αυτή η διαδρομή προς τα αποδυτήρια ήταν ένα όμορφο συναίσθημα, ένα τέλος και μία αρχή».

«Για αυτό μετάνιωσα...»

Οταν του ζητήθηκε να αποκαλύψει τη στιγμή που τον έκανε να μετανιώσει είπε: «Είναι όταν έσπασα τέσσερις ρακέτες στην Αυστραλία και για το λάθος μήνυμα που έδωσα στους μικρούς φιλάθλους. Αυτός δεν ήμουν εγώ».

«Η έμπνευση και η σύμπτωση με την Εθνική Ελλάδας»

Για τη σχέση του με την Ελλάδα και το περιστατικό που τον ενέπνευσε στην καριέρας του: «Στις 4 Ιουλίου, 2004, η Ελλάδα κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο και το τουρνουά αυτό είχε έναν αντίκτυπο σε μένα. Με έκανε να πιστέψω πως όλα είναι πιθανά. Και αποσύρομαι από την ενεργό δράση στις 4 Ιουλίου, 2019. Και αφήνω μια κληρονομιά πίσω μου, την ίδια κληρονομιά που πήρα το 2004 στον αγώνα της Εθνικής Ελλάδας απέναντι στην Πορτογαλία. Αφήνω αυτή την κληρονομιά σε κάποια παιδιά στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Αυτή είναι η ζωή. Είναι απίστευτο που τερματίζω την καριέρα μου σήμερα. Είναι μια απίστευτη σύμπτωση».

«Στην Κύπρο όλοι παίζουν τένις»

Σχετικά με το τι άλλαξε στην Κύπρο μετά την επιτυχία του: «Το τένις στην Κύπρο τώρα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο άθλημα μετά το ποδόσφαιρο. Χιλιάδες παιδιά παίζουν και πολλές ακαδημίες άνοιξαν μετά την επιτυχία στην Αυστραλία. Το πιο σημαντικό είναι να κάνεις με τις πράξεις σου, τους άλλους ανθρώπους να πιστέψουν, να κάνεις τα παιδιά να πιστέψουν. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να στείλω πίσω στο σπίτι. Τα πάντα είναι δυνατά. Αυτό δείχνει και το ότι προέρχομαι από μια μικρή χώρα. Αυτό είναι το μήνυμα που μου έδωσε η ελληνική ομάδα του 2004 στην Πορτογαλία και είμαι περήφανος γι' αυτό».