Όταν η φιλία Πέτροβιτς - Ντίβατς «γκρεμίστηκε» πριν τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας

Μίας και διανύουμε μέρες Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, το ethnos.gr, γυρίζει πίσω το χρόνο στο 1990 και συγκεκριμένα στο Μουντομπάσκετ που πραγματοποιήθηκε στην Αργεντινή.

Σε εκείνο το τουρνουά η Εθνική Ελλάδος αγωνίστηκε χωρίς τον μεγάλο της σκόρερ Νίκο Γκάλη, και έχοντας μπροστάρη τον «Δράκο» Παναγιώτη Γιαννάκη, τερμάτισε στην έκτη θέση. Ωστόσο η συγκεκριμένη διοργάνωση έμεινε στην ιστορία καθώς η σπουδαία Γιουγκοσλαβία έδωσε την τελευταία της παράσταση.

Οι πλάβι καθοδηγούμενοι μαεστρικά από τον «σοφό» Ντούσαν Ίβκοβιτς είχαν παρατάξει μία «Dream Team», αποτελούμενη από τους Ντράζεν Πέτροβιτς, Βλάντε Ντίβατς, Τόνι Κούκουτς, Ζάρκο Πάσπαλι, Γιούρι Ζντόβτς, Βέλιμιρ Περάσοβιτς, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, Ζόραν Σάβιτς. Οι Γιουγκοσλάβοι έφτασαν στον μεγάλο τελικό όπου και συνέτριψαν με 92-75 την Σοβιετική Ένωση του Σάσα Βολκόφ και του Βαλερί Τιχονένκο. 

Εκτός όμως από την τελευταία παράσταση της Γιουγκοσλαβίας, το εν λόγω τουρνουά ήταν  και το κύκνειο άσμα της φιλίας δύο αχώριστων μέχρι τότε φίλων. Του «Μότσαρτ» Ντράζεν Πέτροβιτς και του Βλάντε Ντίβατς. Λίγα χρόνια μετά ακολούθησε η διάλυση ενός ολόκληρου έθνους, και ένας εμφύλιος πόλεμος που κράτησε χρόνια.

Ο άνδρας που κρατούσε τη σημαία της Κροατίας

Όλα ξεκίνησαν μετά το τέλος του μεγάλου τελικού. Ήταν η στιγμή που μπήκε στο παρκέ ένας άνδρας κρατώντας στα χέρια του μία σημαία της Κροατιας. Ο Βλάντε Ντίβατς τον αντιλήφθηκε και κινήθηκε προς το μέρος του, λέγοντας του ότι η συγκεκριμένη σημαία δεν χωρούσε εκεί. Ο άνδρας κάτι του είπε και τότε σε έξαλλη κατάσταση ο Σέρβος γίγαντας άρπαξε τη σημαία και την πέταξε στο έδαφος. 

«Επιστρέψαμε στις ΗΠΑ για τη νέα σεζόν του ΝΒΑ. Από πλευράς μου τίποτα δεν είχε αλλάξει. Διαπίστωσα σύντομα όμως ότι στη συμπεριφορά του Ντράζεν, κάτι είχε αλλάξει» αναφέρει ο νυν τζένεραλ μάνατζερ των Σακραμέντο Κίνγκς στο ντοκιμαντέρ «Once Brothers» του ESPN.

«Κινήθηκα αμέσως προς το μέρος του, του πήρα τη σημαία και την πέταξα. Το ίδιο θα έκανα κι αν επρόκειτο για τη σημαία της Σερβίας. Ήθελα απλώς να προστατεύσω την ομάδα μου, ήμασταν Γιουγκοσλαβία, ούτε Κροατία ούτε Σερβία ούτε τίποτα άλλο» πρόσθεσε αναφερόμενος στο επεισόδιο του τελικού.

Το νήμα της ζωής του «γιου του διαβόλου» κόπηκε άδοξα την αποφράδα 4η Ιουνίου 1993 στον Γερμανικό αυτοκινητόδρομο Νυρεμβέργης - Μονάχου, αν και προηγουμένως υπήρξαν προσπάθειες για να αποκατασταθούν οι σχέσεις των δύο «αδερφών». 

Τα χρόνια πέρασαν και μετά τη λήξη του πολέμου ο Βλάντο επέστρεψε στην Κροατία και πήγε στον τάφο του Ντράζεν για να του αφήσει ένα λουλούδι. «Είναι ωραία που σε ξαναβλέπω φίλε…» είχε πει μεταξύ άλλων τότε ο σπουδαίος σέντερ.