Σαν σήμερα πριν 24 χρόνια: Η μέρα που σταμάτησε το μπάσκετ ο Νίκος Γκάλης

Σαν σήμερα πριν από 24 χρόνια, στις 29 Σεπτεμβρίου του 1995, μια ημέρα πριν από το τζάμπολ της σεζόν 1995-96, ο Νίκος Γκάλης με γραπτή του τοποθέτηση ανακοινώνει την οριστική και αμετάκλητη απόφασή του να σταματήσει το μπάσκετ. Είχαν προηγηθεί το διαζύγιό του με τον Παναθηναϊκό το 1994, με αφορμή τη ρήξη στις σχέσεις του με τον προπονητή της ομάδας Κώστα Πολίτη, αλλά και μια ανεπιτυχής προσπάθεια να επιστρέψει (επί διοίκησης Σαμολαδά) στον αγαπημένο του Αρη.

Αυτές οι ιστορίες από το παρελθόν, με πρωταγωνιστές «θρύλους» του μπάσκετ όπως ο Γκάλης και ο Γιαννάκης, ζωντάνεψαν πριν από λίγες ημέρες κατά την παρουσίαση του βιβλίου του πρώην προέδρου του Αρη Θεόφιλου Μητρούδη «Η αυτοκρατορία - Η άνοδος και η πτώση από την πίσω πλευρά του φεγγαριού» (εκδόσεις Iανός). Μια αυτοβιογραφική αφήγηση, που αναφέρεται στην ιστορία της ομάδας μπάσκετ του Αρη από το 1984 έως το 1994. «Βαρέθηκα να ακούω ψέματα. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που έγραψα το βιβλίο» λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Θεόφιλος Μητρούδης και προσθέτει: «Ασχολούμουν με τα διοικητικά του Αρη από το 1984. Εγώ ήμουν αυτός που έδωσε τα χρήματα για να ολοκληρωθεί η μεταγραφή του Γιαννάκη, εγώ κατέβηκα στην Αθήνα και βρήκα τον Παναγιώτη, τον πήγα στο σπίτι του Μπουτάρη στο Κολωνάκι και έκλεισε η συμφωνία. Εγώ έδωσα το μπόνους μεταγραφής, συν ένα αυτοκίνητο δώρο. Ο ερχομός του Γιαννάκη άλλαξε την ιστορία του Αρη, ο Γκάλης προϋπήρχε».

Τον προστάτευσα

«Είναι τιμή μου να μου λένε ακόμη πως εγώ έδιωξα τον Γκάλη, γιατί άλλο διώχνω, άλλο χάνω. Δεν είχαμε τα 150 εκατ. δρχ. που του χρωστούσε ο Αρης από την προηγούμενη χρονιά». Στο βιβλίο του ο Θεόφιλος Μητρούδης γράφει χαρακτηριστικά: «Το συμβόλαιο του Νίκου Γκάλη θα έπρεπε να είναι ακριβότερο απ’ όλα τα άλλα. Ηξερα πόσα χρήματα έπρεπε να του προτείνω για να είμαι σωστός απέναντί του. Το ποσό λοιπόν αυτό, μαζί με τα παλιά χρήματα και το καινούργιο συμβόλαιο, ήταν μεγάλο. Ηταν σχεδόν όσα θα έπαιρναν ο Ρόι Τάρπλεϊ, ο Τζέι Τζέι Αντερσον και ο Παναγιώτης Γιαννάκης μαζί. Δεν γινόταν. Δεν μπορούσα…»..