Αν δεν γεννιόταν ο Γιόχαν Κρόιφ και δεν πέθαινε ο Κόμπι Μπράιαντ…

Οσο κι αν προσπαθήσεις, δεν μπορείς να ξεφύγεις από τη μοίρα και τη σκιά σου…

Το 1947, τον Απρίλιο, γεννήθηκε στο Αμστερνταμ ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου, ο Γιόχαν Κρόιφ. Περιττά τα λόγια για τον παίκτη που άφησε βαθύ το χνάρι του στα γήπεδα φορώντας τη φανέλα του θρυλικού Αγιαξ, της Μπαρτσελόνα της Φέγενορντ στο δειλινό της καριέρας του, και λατρέυτηκε από τον κόσμο ολόκληρο με την πορτοκαλί φανέλα της Εθνικής Ολλανδίας.

Την ίδια χρονιά, το 1947, λίγους μήνες μετά τον Κρόιφ και λίγα χιλιόμετρα από το σπίτι του Κρόιφ, γεννήθηκε ο Ρόμπι Ρένσενμπρινγκ. Ο Ρένσενμπρινγκ ήταν ο σπουδαιότερος Ολλανδός ποδοσφαιριστής, όμως μετά τον Κρόιφ!

Ολόκληρος ο κόσμος που αγαπάει το ποδόσφαιρο, τοποθέτησε πλάι στους αγίους του τον Κρόιφ, και ύμνησε τον Ρένσενμπρινγκ! Αν δεν είχε γεννηθεί ο Κρόιφ, ο Ρένσενμπρινγκ θα ήταν ο σπουδαιότερος Ολλανδός ποδοσφαιριστής!

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, ο Ρένσενμπρινγκ θα αγωνιζόταν στο αριστερό της επίθεσης, θέση που γνώριζε καλά, αλλά υποχρεώθηκε να αγωνιστεί στο κέντρο αφήνοντας την προσφιλή του θέση στον Κρόιφ! Ο Κρόιφ πέτυχε το γκολ της Ολλανδίας στον τελικό, που όμως δεν έγειρε τη ζυγαριά του αγώνα υπέρ των «Πορτοκαλί» αφού στο άλλο τάσι βάραιναν δύο γκολ των Γερμανών.

Ο Ρένσενμπρινγκ σ’ εκείνον τον τελικό αγωνίστηκε μοναχά για ένα ημίχρονο. Είχε τραυματιστεί στον ημιτελικό με τη Βραζιλία και δεν κατάφερε να μείνει δυνατός για 90 λεπτά στην κόντρα με τους Γερμανούς.

Στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, ο Γιόχαν Κρόιφ είχε αποσυρθεί από την Εθνική Ολλανδίας και ο Ρόμπι Ρένσενμπρινγκ, είχε ξεφύγει από τη σκιά του θρυλικού «Νο14».

Η μοίρα όμως ούτε τώρα κάνει το χατίρι στον Ρόμπι να τον λούσει με το φως της αθανασίας. Η ασταμάτητη ομάδα του Ρίνους Μίχελς φθάνει μέχρι τον τελικό όπου την περιμένουν η οικοδέσποινα Αργεντινή και το μοχθηρό βλέμμα του δικτάτορα Βιντέλα.

Η ιστορία είναι γνωστή: Οι «Πορτοκαλί» χάνουν ακόμη μια φορά το Μουντιάλ μέσα από τα χέρια τους και Ρόμπι Ρένσενμπρινγκ χάνει την μεγαλύτερη ευκαιρία για τους Ολλανδούς 30 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος (της κανονικής διάρκειας) του αγώνα, όταν το σουτ του βρίσκει το δοκάρι.

Οι οπαδοί των Ολλανδών εκεί που ήταν έτοιμοι να αποθεώσουν τον Ρένσενμπρινγκ, θυμήθηκαν τον Κρόιφ…

Τα χρόνια κύλησαν σαν τα λεπτά ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Ο Κρόιφ έγραψε την Ιστορία του και ως προπονητής στην Μπαρτσελόνα κι όταν αποχαιρέτισε τα ταπεινά γήπεδα της Γης νικημένος από τα πάθη του, τον Μάρτιο του 2016, τα αφιερώματα για τον «Ιπτάμενο Ολλανδο» ξέσπασαν σαν τσουνάμι σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων και sites, σε ολόκληρο τον κόσμο.

Και τέσσερα χρόνια μετά «έφυγε» και ο ξεχασμένος Ρόμπι Ρένσενμπρινγκ, μια Παρασκευή βράδυ, νικημένος από προοδευτική μυϊκή ατροφία.

Και πάνω που ετοιμάζονταν τα αφιερώματα σε ολόκληρο τον κόσμο, που θυμήθηκε τον ποδοσφαιριστή που έζησε στη σκιά του Κρόιφ, πάνω που τα δευτεριάτικα έντυπα ήταν έτοιμα με ολοσέλιδες φωτογραφίες του παίκτη που για λίγα εκατοστά δεν έγινε «βασιλιάς του κόσμου», ένα ελικόπτερο έκανε περίεργους κύκλους πάνω από τα δάση της  Καλαμπάσα στη Νότια Καλιφόρνια…

Ο «Θεός» Κόμπι Μπράιαντ γκρεμίστηκε και έγινε πρώτη είδηση ακόμη και στο Μάλι! Κι ο Ρόμπι Ρένσενμπρινγκ στριμώχτηκε στα μονόστηλα της Ιστορίας…

Οσο κι αν προσπάθησε ο Ολλανδός ποδοσφαιριστής δεν μπόρεσε να νικήσει την γκρίζα μοίρα του ούτε με τον θάνατό του…

Και ένα παράδοξο: Οταν πέθανε ο Κρόιφ, ο βρετανικός «Guardian» δημοσίευσε πρωτοσέλιδο την φωτογραφία του Ρόμπι Ρένσενμπρινγκ, από λάθος! Ηταν η πρώτη και η τελευταία φορά που ο Ρένσενμπρινγκ ξεπερνούσε τον Κρόιφ!