Οι βόλτες του Τζόρνταν στη Θεσσαλονίκη και η επίσκεψη του Nτιν Σμιθ στα μπουζούκια!

Tο ντοκιμαντέρ «The Last Dance» περιγράφει άγνωστες λεπτομέρειες από την χρυσή εποχή μιας από τις σημαντικότερες «αυτοκρατορίες» στην ιστορία του μπάσκετ, των Σικάγο Μπουλς, ενώ ταυτόχρονα «φωτίζει» την προσωπικότητα του κορυφαίου ίσως καλαθοσφαιριστή που ανέδειξε το άθλημα, του Μάικλ Τζόρνταν. Τα συστατικά αυτά αποδείχθηκαν αρκετά  ώστε να εκτοξεύσουν το ενδιαφέρον του κοινού (εν μέσω πανδημίας και απουσίας κάθε αγωνιστικής δραστηριότητας), για αυτή τη τηλεοπτική παραγωγή καθηλώνοντας εκατομμύρια φιλάθλους στον καναπέ τους. Το «Έθνος της Κυριακής» επιχειρεί μια «βουτιά» στο παρελθόν και θυμάται τις ξεχωριστές μονομαχίες του θρυλικού αέρινου Μάικλ απέναντι σε ελληνικές ομάδες.

  Ο Air Jordan στο «Μακεδονία Παλλάς»

Αρκετά χρόνια πριν γίνει επαγγελματίας ο Μάικλ Τζόρνταν είχε επισκεφθεί την Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια την Αθήνα (για φιλικά παιχνίδια με την Εθνική μας ομάδα), με το πανεπιστήμιο του. Το Νόρθ Καρολάινα ήρθε στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο του 1983 και η αποστολή κατέλυσε στο «Μακεδονία Παλλάς». Είχε προηγηθεί ένας μαραθώνιος επαφών με τους υπευθύνους του ξενοδοχείου προκειμένου όλα να είναι στην εντέλεια: Οι αμερικανοί ήθελαν ακριβή περιγραφή του μεγέθους των δωματίων, των κρεβατιών, έθεσαν τις προδιαγραφές σχετικά με τα γεύματα τους και  ήθελαν να γνωρίζουν λεπτομέρειες σχετικά με τους εξωτερικούς χώρους του ξενοδοχείου.

«Το Νόρθ Καρολάινα έκανε κάποιες προπονήσεις στο κλειστό του κολεγίου Ανατόλια. Απαγορεύονταν η πρόσβαση μας στις προπονήσεις.Γνωρίζαμε ήδη πως ο Μάικλ Τζόρνταν ήταν ο καλύτερος τους παίκτης καθώς τους είχε οδηγήσει το 1982 στην κατάκτηση του Κολεγιακού Πρωταθλήματος. Δεν έκαναν περιττές μετακινήσεις στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Το πρόγραμμα τους ήταν απαιτητικό κι ο Ντιν Σμιθ πολύ αυστηρός. Είχαν πάρει αυτά τα παιχνίδια στην Ελλάδα πολύ σοβαρά αισθανόμενοι πως εκπροσωπούν τη χώρα τους και την παράδοση τους, έστω κι αν οι αγώνες είχαν φιλικό χαρακτήρα. Ο Τζόρνταν και οι συμπαίκτες του αρκούνταν κυρίως σε βολτίτσες εντός του ξενοδοχείου και γύρω από αυτό στην παραλία της Θεσσαλονίκης», δηλώνει στο «Έθνος της Κυριακής» ο Γιώργος Προεστός  επί σειρά ετών διαιτητής και εν συνεχεία Ομοσπονδιακός προπονητής.

Ο κόουτς του Τζόρνταν στα …μπουζούκια

 Ο Γιώργος Προεστός είχε να διηγηθεί κι ένα άγνωστο περιστατικό με πρωταγωνιστή τον κόουτς του Μάικλ Τζόρνταν: «Θυμάμαι, είχαμε ενημερωθεί μέσω του Κιουμουρτζόγλου πως ο Ντιν Σμιθ ήθελε να επισκεφθεί τα μπουζούκια. Εγώ ως μέλος του συνδέσμου προπονητών τότε μαζί με άλλους προσφερθήκαμε να ικανοποιήσουμε την επιθυμία του κόουτς, ωστόσο , υπήρχε μια δυσκολία. Ο Σμιθ ήταν ένας άνθρωπος που πίστευε πολύ στην πειθαρχία. Σπάνια ξενυχτούσε. Μας λέει λοιπόν «παιδιά να βγούμε αλλά κατά τις 8 -9 το βράδυ το αργότερο. Κοιτιόμαστε μεταξύ μας , λέμε «τι λέει αυτός; Δεν γίνεται 8-9 το βράδυ να πας μπουζούκια». Σκεφτόμασταν «τι να κάνουμε;». Βρίσκουμε έναν γνωστό σε διάσημο μαγαζί της εποχής, το «Remember» και του εξηγούμε την κατάσταση. «Μπορείς να κάνεις τίποτα για μια-δυο ωρίτσες να στήσουμε μια κατάσταση εκεί;». Μας απαντάει «ελάτε». Πάμε λοιπόν, υπήρχε μια ορχήστρα , μας περίμενε ένα τραπέζι μπροστά μπροστά και σε άλλα τραπέζια κάθονταν διάφοροι άλλοι υπάλληλοι του μαγαζιού. Σερβιτόρες , παρκαδόροι, φίλοι φίλων… Σα να γυρίζαμε ταινία. Ε,  μετά από δυο ωρίτσες φύγαμε. Το θέμα είναι πως ο Σμιθ ενθουσιάστηκε πάρα πολύ από την εμπειρία», καταλήγει ο Γιώργος Προεστός.

Ο Ντιν Σμιθ(που έφυγε από την ζωή το 2015 σε ηλικία 83 ετών), βρέθηκε φυσικά στο επίκεντρο της προσοχής στο σεμινάριο προπονητικής που διοργάνωσε τότε στη Θεσσαλονίκη ο σύνδεσμος Ελλήνων προπονητών. Το ιστορικό παιχνίδι ανάμεσα στην Εθνική Ελλάδος και το Νόρθ Καρολάινα στο Αλεξάνδρειο πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 21 Οκτωβρίου στο πλαίσιο των «Δημητρείων» παρουσία επίσης του Ερυθρού Αστέρα και της Ιταλικής Μπερλόνι. Την θρυλική αναμέτρηση ανάμεσα στον Νίκο Γκάλη και τον Μάικλ Τζόρνταν παρακολούθησαν περίπου 3.000 φίλαθλοι με το Νόρθ Καρολάινα να κερδίζει με 100-83.

«Διάβαζε τον αντίπαλο»

Σε κάποια από τα πλάνα του ντοκιμαντέρ περιλαμβάνεται και η αναμέτρηση των Σικάγο Μπουλς απέναντι στον Ολυμπιακό. Πρόκειται για το ιστορικό παιχνίδι που πραγματοποιήθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1997 στο πλαίσιο του Τουρνουά McDonalds που φιλοξενήθηκε στο Palais de Bercy του Παρισιού. Ο Ολυμπιακός ήταν η πρώτη ελληνική ομάδα που μετείχε στο συγκεκριμένο Τουρνουά ως  Πρωταθλητής Ευρώπης. Οι Μπουλς, που προέρχονταν από την κατάκτηση του 5^ου πρωταθλήματος και αντιμετώπιζαν την παρουσία τους στο Παρίσι ως μια καλή ευκαιρία για dolcevita. Ο Ολυμπιακός του Ντούσαν Ίβκοβιτς κατάφερε να περάσει στον τελικό της διοργάνωσης έχοντας καταφέρει προηγουμένως να επιβληθεί της Αtenas Cordoba(πρωταθλήτρια Λατινικής Αμερικής),με 89-86 ενώ οι Μπουλς ξεπέρασαν εύκολα το εμπόδιο της διοργανώτριας Ρασίγκ Παρί. Στον τελικό οι ερυθρόλευκοι  έχασαν από τους Μπουλς με 104-78 με τα μάτια όλων να είναι καρφωμένα στον σπουδαίο Μάικλ Τζόρνταν.

Για λίγο τον αντιμετώπισε κι ο Ευθύμης Μπακατσιάς ο οποίος δήλωσε στο «Έθνος της Κυριακής» τα εξής :«Έπαιξα για 5-6 λεπτά στο παιχνίδι και σε αυτό το διάστημα έτυχε να είμαι πάνω στον Τζόρνταν. Είχε ένα χαρακτηριστικό. Κινούνταν με βάση τον αντίπαλο του, τον διάβαζε. Δεν πήγαινε ανάλογα με το σύστημα. Είχε αυτό το απρόβλεπτο στο ρεπερτόριο του, κάτι που δεν συναντάς εύκολα».

Τον Τζόρνταν πλην των παικτών της Εθνικής (το 1983) και του Ολυμπιακού(1997) είχαν την ευκαιρία να αντιμετωπίσουν κι άλλοι Έλληνες παίκτες. Ένας μάλιστα ήταν «παρών» στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του αέρινου Μάικλ στο «First Union Center» της Φιλαδέλφεια στις 16 Απριλίου του 2003. Ο λόγος για τον Ευθύμη Ρετζιά ο οποίος την σεζόν 2002-03 αγωνίστηκε στο ΝΒΑ για λογαριασμό των 76ers. 

Διαβάστε ακόμη

Από τέλος Μαρτίου ακριβά φάρμακα στο σπίτι για 120.000 ασθενείς - Τι θα γίνει με τα φαρμακεία ΕΟΠΥΥ

Ερντογάν: «Δεν θα αφήσουμε τους Σύρους μόνους τους» - Ο Τούρκος πρόεδρος «ανοικοδομεί» τη Συρία

Στα Σεπόλια παίρνουν το σπίτι οικογένειας με παιδί ΑμεΑ λίγο πριν τα Χριστούγεννα - Τους έδωσαν 2 μέρες

Κλέλια Ρένεση: «Έλεγαν ότι ο Μανού Τσαο ήταν ο πατέρας του παιδιού μου, ήταν τόσο αστείο»