Συγκλονίζει ο Μιρτσέα Λουτσέσκου για Ουκρανία: «Βοήθησα όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούσα»

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 8 λεπτά ┋

Ο θρυλικός Ρουμάνος προπονητής Μιρτσέα Λουτσέσκου είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την Ουκρανία. Μεγαλούργησε ως προπονητής της Σαχτάρ Ντόνετσκ και πλέον έχει επαναφέρει στον δρόμο τον επιτυχιών και την Ντιναμό Κιέβου. Η ρωσική εισβολή όμως και ο πόλεμος στην Ουκρανία τον ανάγκασαν να φύγει απ' τη χώρα. Το έκανε μετά πόνου καρδιάς αλλά φρόντισε να βοηθήσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους μπορούσε, προκειμένου να βρουν ασφαλές καταφύγιο στη Ρουμανία. Ο πατέρας τού προπονητή του ΠΑΟΚ Ραζβάν Λουτσέσκου, έδωσε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στον Guardian, όπου περιέγραψε όλα όσα βίωσε τις πρώτες στιγμές του πολέμου αλλά και τις εικόνες που αντίκρισε οδηγώντας προς τα σύνορα. Παράλληλα αποκάλυψε τη βοήθεια που προσέφερε στους παίκτες της ομάδας του και στις οικογένειές τους καθώς με τη μεσολάβησή του περίπου 80 άνθρωποι μεταφέρθηκαν και ζουν ασφαλείς στη Ρουμανία.

Λουτσέσκου: «Ξύπνησα μέσα στη νύχτα»

Ο 76χρονος τεχνικός της Ντιναμό βρίσκεται από τις 25 Φεβρουαρίου στην πατρίδα του και μιλά για όλα όσα έζησε στο Κίεβο. Οι πρώτες στιγμές του πολέμου: «Ξύπνησα στη μέση της νύχτας και σκέφτηκα: Τι γίνεται με τον καιρό; Υπάρχουν καταιγίδες μέσα στον Φλεβάρη; Άκουσα έναν τεράστιο θόρυβο και ο ήχος αυτός ήταν τρομακτικός», είπε αρχικά ο Λουτσέσκου και στη συνέχεια πρόσθεσε: «Το πρωί, οι σειρήνες με ξύπνησαν ξανά. Τότε κατάλαβα τι συνέβαινε... Υπήρχε μεγάλος πανικός παντού». Ήταν εκείνο το πρωινό της εισβολής των Ρώσων στην Ουκρανία. Η ζωή στη χώρα έγινε ένας αγώνας επιβίωσης. Εκατομμύρια άνθρωποι άρχισαν να τρέχουν, ψάχνοντας διαφυγή μακριά από τον τρόμο του πολέμου...

Ο Μιρτσέα Λουτσέσκου είναι ο δεύτερος σε τίτλους προπονητής στην ιστορία παγκοσμίως, με 36 κατακτήσεις, έχοντας μπροστά του μόνο τον εμβληματικό Σερ Άλεξ Φέργκιουσον που έχει 49, ενώ σε ότι αφορά τους εν ενεργεία μόνο ο Πεπ Γκουαρντιόλα φαίνεται πως τον ακολουθεί, με τον κόουτς της Σίτι να θέλει άλλα πέντε τρόπαια για να τον φτάσει! Σε τέτοιες καταστάσεις όμως δεν υπάρχει χρόνος και διάθεση για... μονομαχίες τίτλων. Ο Λουτσέσκου μπορεί να βρίσκεται πλέον στο Βουκουρέστι αλλά το μυαλό του και η καρδιά του είναι σε όσους έμειναν πίσω.

«Δεν ήθελα να φύγω από την Ουκρανία. Το έκανα μόνο για έναν λόγο. Γιατί διαπίστωσα ότι ερχόμενος στο Βουκουρέστι θα μπορούσα να βοηθήσω περισσότερο τους παίκτες μου, παρά αν έμενα εκεί στο Κίεβο». Σε συνεργασία με την UEFA, τη ρουμανική αλλά και τη μολδαβική ομοσπονδία ποδοσφαίρου, ο Λουτσέσκου βοήθησε τους ξένους παίκτες της Ντιναμό και της Σαχτάρ να φύγουν μέσω Βουκουρεστίου: «Η ρουμανική πρεσβεία επέμενε να φύγω από την Ουκρανία, ενώ και η Ντιναμό μου είπε να γυρίσω στην Ρουμανία. Αλλά πριν φύγω ήθελα να ξέρω τι θα συμβεί με τους παίκτες μου. Πιστέψαμε ότι οι παίκτες της Ντιναμό θα είναι πιο ασφαλείς στο προπονητικό κέντρο της ομάδας, που βρίσκεται αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το Κίεβο», είπε ο Ρουμάνος κόουτς.

«Κάποιος έπρεπε να βοηθήσει»

Με το που πήγε στο Βουκουρέστι ο Λουτσέσκου άρχισε να οργανώνει το πως θα μεταφέρει σε ασφαλές μέρος τις οικογένειες των παικτών. Οι σύζυγοι των παικτών, οι γονείς τους και τα παιδιά τους, περισσότεροι από 80 άνθρωποι συνολικά, βοηθήθηκαν στο να φύγουν από την Ουκρανία με δυο λεωφορεία. «Κάποιος έπρεπε να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους. Βοήθησα όσους περισσότερους μπορούσα, έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα. Οι οικογένειες των παικτών πλέον είναι ασφαλείς και οι παίκτες αισθάνονται ήσυχοι με αυτό», τόνισε ο Λουτσέσκου.

Δυο παίκτες της Σαχτάρ Ντόνετσκ, ο Σερχί Κριβτσόφ και ο Τάρας Στεπανένκο μαζί με τον αρχηγό της Ντιναμό Κιέβου, Σερχί Σίντορτσουκ αναχώρησαν μαζί για το Βουκουρέστι και ο Λουτσέσκου τους βρήκε σπίτι στη ρουμανική πρωτεύουσα κοντά στο δικό του. «Ο Σίντορτσουκ έγινε πατέρας για τέταρτη φορά κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Βουκουρέστι, επομένως έχει μια ιδιαίτερη σχέση με την πόλη τώρα», λέει χαμογελώντας ο Μιρτσέα Λούτσεσκου. «Αυτό που δυσκολεύτηκα να χειριστώ ήταν οι σκηνές που είδα στο δρόμο μου προς τη Ρουμανία. Άνθρωποι με παιδιά άφηναν τα αυτοκίνητά τους χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα και μετά περπατούσαν με τις αποσκευές στο ένα χέρι και τα παιδιά στο άλλο, ελπίζοντας να φτάσουν στα σύνορα πιο γρήγορα. Οι ουρές αυτοκινήτων στα σύνορα ήταν τεράστιες. Προσπαθώ να είμαι ενημερωμένος, αλλά δεν παρακολουθώ πολύ τις ειδήσεις. Πονάει η ψυχή μου όταν βλέπω τι συμβαίνει στην Ουκρανία».

Έναν λόγο για να χαρούν

Οι Σίντορτσουκ, Κριβτσόφ και Στεπανένκο έχουν δημιουργήσει ένα ταμείο για να στείλουν φορτηγά με τρόφιμα και προμήθειες πίσω στην Ουκρανία: «Εκτιμώ πολύ αυτό που κάνουν. Ζήτησαν συναντήσεις με σούπερ μάρκετ και αγόρασαν πολλά πράγματα για όσους επλήγησαν στην Ουκρανία. Έδειξαν πολλή αλληλεγγύη».

Ποια είναι η θέση όμως του ποδοσφαίρου σε μια χώρα όπως η Ουκρανία που μετράει τις πληγές της από τον πόλεμο; Προς το παρόν δεν υπάρχει κάτι εντός της χώρας, αλλά στις 6 Απριλίου η Κ19 της Ντιναμό Κιέβου αντιμετωπίζει την Σπόρτινγκ Λισαβόνας για το Youth League. Θα είναι ο πρώτος επίσημος αγώνας που έχει παίξει μια ουκρανική ομάδα σε οποιοδήποτε επίπεδο από την έναρξη του πολέμου. Ο Λουτσέσκου έκανε προσπάθειες για να διεξαχθεί το παιχνίδι μετά την αναβολή στις αρχές του μήνα. Θέλει να δώσει στον ουκρανικό λαό έναν λόγο να είναι ευτυχισμένος.

«Έχω πει στην ουκρανική Ομοσπονδία τις σκέψεις μου», λέει ο Λουτσέσκου και αποκαλύπτει κάποιες από αυτές λέγοντας: «Πιστεύω ότι θα ήταν καλή ιδέα να δημιουργηθεί μια κοινή ομάδα από παίκτες της Σαχτάρ και της Ντιναμό που προπονούνται και παίζουν [στο Βουκουρέστι] πριν από τον αγώνα πλέι οφ του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ουκρανίας με τη Σκωτία τον Ιούνιο. Εύχομαι οι διεθνείς παίκτες να σχηματίσουν μια ομάδα που θα προπονείται και θα παίζει φιλικά απέναντι σε συλλόγους που δεν συμμετέχουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Οι παίκτες της Ντιναμό είναι πλέον κοντά στο Λβιβ, προπονούνται εκεί. Κάθε μέρα, οι άνθρωποι μου εκεί μου στέλνουν βίντεο από τις προπονήσεις. Τους ζήτησα μόνο να διατηρήσουν τη φυσική τους κατάσταση, να τρέξουν λίγο και να πάνε στο γυμναστήριο».

«Δεν υπάρχει αντιπαλότητα, είμαστε ένα»

Έχουν γίνει συζητήσεις για την ολοκλήρωση της ουκρανικής σεζόν στο εξωτερικό, με τη Ρουμανία, την Πολωνία ή την Ιταλία να θεωρούνται πιθανές χώρες υποδοχής. «Θα ήθελα να τελειώσει η σεζόν στο γήπεδο, αλλά είναι πολύ δύσκολο αυτή τη στιγμή. Φανταστείτε η Σαχτάρ έχει χάσει περισσότερους από 10 παίκτες με τους Νοτιοαμερικανούς να έχουν επιστρέψει στα σπίτια τους», αναφέρει ο Μιρτσέα Λουτσέσκου και ξεκαθαρίζει: «Αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει χώρος για αντιπαλότητα, είμαστε ένα. Είμαστε ενωμένοι και προσπαθούμε να βοηθήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο. αυτός είναι ο μόνος μου στόχος. Έχω περάσει κάτι παρόμοιο όταν δούλευα στη Σαχτάρ το 2014».

Και προσθέτει: «Πιστεύω ότι αυτοί που μίλησαν υπέρ της εισβολής θα πρέπει να τεθούν σε αναστολή γιατί ο αθλητισμός δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Ο αθλητισμός θα πρέπει να αφορά το δίκαιο παιχνίδι και το πάθος. Δεν είναι στη δομή ενός αθλητή να επικυρώνει τον πόλεμο. Όσοι μιλούν γι' αυτό θετικά είναι θύματα προπαγάνδας, απλά δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό. Είπα ότι οι Ρώσοι αθλητές δεν πρέπει να πληρώσουν το τίμημα γι' αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία και πολλοί μου επιτέθηκαν. Αλλά πιστεύω ότι ο αθλητισμός μπορεί να συμβάλει στις ειρηνευτικές προσπάθειες. Ίσως να μην το επιβάλλει αλλά μπορεί να ανοίξει το δρόμο για κάτι που όλοι θέλουμε. Τι θα κάνουμε μετά το τέλος της σύγκρουσης; Πώς θα έρθουμε σε ειρήνη μεταξύ μας;».

Ο Μιρτσέα Λουτσέσκου δεν σκέφτεται τη συνταξιοδότηση, ούτε καν μέσα σε αυτό το τρομακτικό πλαίσιο του πολέμου. Ακόμη ονειρεύεται την επιστροφή του στην Ουκρανία για να ηγηθεί της Ντιναμό: «Μου λείπει η καθημερινότητά μου, μου λείπουν οι προπονήσεις μου, οι παίκτες μου εκεί. Είμαι τυχερός που ο γιος μου, ο Ράζβαν είναι προπονητής του ΠΑΟΚ στην Ελλάδα και παρακολουθώ τους αγώνες του όλη την ώρα. Το όνειρό μου είναι να δω την Ουκρανία και τους ανθρώπους της να χαμογελούν ξανά. Όσο έχω την ενέργεια και είμαι υγιής, δεν θα σταματήσω ποτέ».

Διαβάστε ακόμη