Euro 2004: 20 χρόνια από το έπος της Πορτογαλίας - Οι ήρωες γκριζάρισαν αλλά ο θρίαμβος παραμένει ανεξίτηλος!

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 6 λεπτά ┋

4 Ιουλίου 2004, η σημαντικότερη μέρα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού! Σαν σήμερα πριν από 20 χρόνια η Εθνική ομάδα του Όττο Ρεχάγκελ ολοκλήρωνε το θαύμα της Πορτογαλίας. Δεν ήταν απλά ένα θαύμα θαυμάτων, ήταν η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική έκπληξη στην ιστορία των διεθνών διοργανώσεων. Η Ελλάδα κατέκτησε το Euro 2004!

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, το μέγεθος εκείνης της επιτυχίας δεν συνηθίζεται. Ήταν, είναι και θα είναι μια απίστευτη ποδοσφαιρική ιστορία που είχε για πρωταγωνιστές τα δίκα μας παιδιά, που αρχικά αναχώρησαν για την Πορτογαλία με στόχο μια αξιοπρεπή παρουσία προκειμένου να επιστρέψουν στην Ελλάδα με το κεφάλι ψηλά.

Ο όμιλος άλλωστε με την διοργανώτρια Πορτογαλία, την πανίσχυρη Ισπανία και την ποιοτική Ρωσία δεν επέτρεπε μεγάλα όνειρα, ούτε καν κρυφές φιλοδοξίες. Η Ελλάδα -έχοντας και την εμπειρία των προηγούμενων συμμετοχών της σε μεγάλα τουρνουά (Euro 1980 και Μουντιάλ 1994)- πήγε στο Euro για να... αποκλειστεί όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα γινόταν. Κι όμως, έναν μήνα μετά γύρισε με το βαρύτιμο τρόπαιο στις αποσκευές της και με την πιο απίθανη ποδοσφαιρική ιστορία από καταβολής διεθνών διοργανώσεων.

Ομάδα πρότυπο

Οι Έλληνες παίκτες έδωσαν και την ψυχή τους μέσα στο γήπεδο απ' το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό. Δίδαξαν ομαδικότητα, αυταπάρνηση, αλληλεγγύη. Έδειξαν στην πράξη, κι όχι στη θεωρία, πώς ο Δαυίδ μπορεί να νικήσει τον Γολιάθ. Το έκαναν απ' την πρώτη μέρα απέναντι στην Πορτογαλία την οποία σόκαραν (μαζί κι ολόκληρο τον πλανήτη) όταν στην πρεμιέρα επικράτησαν με 2-1 χάρη στη σουτάρα του Καραγκούνη και στο πέναλτι του πάντοτε ψύχραιμου Μπασινά. Το όνειρο μόλις είχε αρχίσει...

Ακολούθησε η ισοπαλία (1-1) με την Ισπανία με το γκολ του Χαριστέα και η ήττα (2-1) σαν... νίκη απ' τη Ρωσία με το «χρυσό» γκολ του Βρύζα. Ύστερα ήρθε η μυθική νίκη (1-0) επί της Γαλλίας στον προημιτελικό με την ασύλληπτη δημιουργία του Ζαγοράκη και την κεφαλιά-βολίδα του Χαριστέα. Στον ημιτελικό ο «θεός Δέλλας» ξέρανε την Τσεχία (1-0) στον «ξαφνικό θάνατο»... «και φύγαμε για τελικό».

Κι εκεί στις 4 Ιουλίου 2004, η Ελλάδα βρήκε και πάλι απέναντί της την οικοδέσποινα Πορτογαλία, να παίζει στο σπίτι της, μπροστά στο κοινό της και με όλα της τα αστέρια στο γήπεδο: Φίγκο, Ρουί Κόστα, Ντέκο, Κριστιάνο Ρονάλντο, Νούνο Γκόμεζ, Μανίς, Παουλέτα...

Ψυχή, ομαδικότητα, πλάνο

Τι είχε να αντιπαρατάξει η Γαλανόλευκη απέναντι στην πολυδιαφημισμένη Πορτογαλία; Την ψυχή της, την ομαδικότητά της και το πλάνο της, το οποίο εφάρμοσαν πιστά και άψογα οι ποδοσφαιριστές του Όττο Ρεχάγκελ. Αποδιοργάνωσαν και αποσυντόνισαν πλήρως τους Πορτογάλους περιμένοντας τη στιγμή τους, που ήρθε με ακόμη έναν κεραυνό του Χαριστέα. Η στιγμή που ο Γερμανός διαιτητής Μάρκους Μερκ σφυρίζει τη λήξη του αγώνα, παραμένει μέχρι σήμερα χαραγμένη στη μνήμη όλων των Ελλήνων, όπως και λίγο αργότερα όταν ο αρχηγός Θοδωρής Ζαγοράκης παίρνει στα χέρια του το τρόπαιο και το σηκώνει ψηλά! Όλη η Ελλάδα στον έβδομο ουρανό...

Αναπολώντας εκείνες τις μέρες διαπιστώνει κανείς βλέποντας το ρόστερ της Εθνικής, την ποιότητα και το βάθος που διέθετε ως ομάδα. Κυρίως όμως τις προσωπικότητες που είχε στα αποδυτήριά της. Ζαγοράκης, Δέλλας, Νικοπολίδης, Μπασινάς, Καραγκούνης, Κατσουράνης, Γιαννακόπουλος, Βρύζας, Χαριστέας, Τσιάρτας, Φύσσας, Σεϊταρίδης, Καψής, Ντέμης Νικολαΐδης, Δημήτρης Παπαδόπουλος, Λάκης, Βενετίδης, ακόμη κι όσοι βρίσκονταν στον πάγκο: Χαλκιάς, Κατεργιαννάκης, Νταμπίζας, Γκούμας, Καφές, Γιώργος Γεωργιάδης. Ένα ποδοσφαιρικό κράμα ταλέντου και προσωπικότητας.

Οι στιγμές που ακολούθησαν δεν έχουν προηγούμενο. Τα τείχη γκρεμίστηκαν για τους ήρωες της Πορτογαλίας, οι οποίοι βίωσαν μια πρωτοφανή υποδοχή απ' τους Έλληνες. Η διαδρομή απ' το Ελ. Βενιζέλος μέχρι το ασφυκτικά γεμάτο Παναθηναϊκό Στάδιο διήρκησε ώρες καθώς ο κόσμος είχε ξεχυθεί στους δρόμους της Αθήνας για να αποθεώσει τους θριαμβευτές.

Επιμύθιο

Πέρασαν δύο δεκαετίες απ' το έπος της Πορτογαλίας και πολλοί είναι εκείνοι -ακόμη κι οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές- που μιλούν για μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία για το ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί και να κεφαλαιοποιήσει την επιτυχία του 2004. Κι όμως το ελληνικό ποδόσφαιρο βγήκε κερδισμένο (ενδεχομένως όχι στον βαθμό που θα επιθυμούσαμε...). Πήρε αξία, συζητήθηκε, μπήκε στον διεθνή ποδοσφαιρικό χάρτη και επί μια δεκαετία η Εθνική ομάδα βρισκόταν μεταξύ των κορυφαίων. Έπαιξε σε δύο Μουντιάλ (2010, 2014) και σε τρία Euro (2004, 2008, 2012), ενώ την ίδια στιγμή οι Έλληνες παίκτες άρχισαν να αποκτούν αξία σε διεθνές επίπεδο. Κυρίως όμως, στο τέλος της ημέρας, κρατάς τον τίτλο του Euro και κρατάς το ότι η Ελλάδα έδειξε τον δρόμο σε όλους τους μικρούς και καταφρονεμένους πώς το αδύνατο είναι δυνατό...

Το βλέπουμε σήμερα και στο Euro 2024, όπου οι... μικροί του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου ονειρεύονται να γίνουν σαν την Ελλάδα. Εκείνη η απίθανη παρέα του 2004 παραμένει ένας φωτεινός φάρος ελπίδας. Οι ήρωες του 2004 γκριζάρισαν αλλά ο θρίαμβος παραμένει ανεξίτηλος!

Η πορεία της Ελλάδας στο Euro

Ελλάδα - Πορτογαλία 2-1 (Καραγκούνης 6', Μπασινάς 51' πέναλτι - Ρονάλντο 90'), Πόρτο, 12/06/2004
Ελλάδα - Ισπανία 1-1 (Χαριστέας 67' - Μοριέντες 28'), Πόρτο, 16/06/2004
Ελλάδα - Ρωσία 1-2 (Βρύζας 44' - Κιριτσένκο 2', Μπουλίκιν 17'), Φάρο Λούλε, 20/06/2004
Ελλάδα - Γαλλία 1-0 (Χαριστέας 65'), Λισαβόνα, 25/06/2004
Ελλάδα - Τσεχία 1-0 (Δέλλας 105'), Οπόρτο, 01/07/2004
Ελλάδα - Πορτογαλία 1-0 (Χαριστέας 57'), Λισαβόνα, 04/07/2004