Μουντιάλ 2022: Ο θρύλος, ο πρωτάρης, το «βύσμα» και ο... αβοκαντοκέφαλος - Οι 4 προπονητές που έφτασαν στα ημιτελικά και ονειρεύονται τίτλο

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 9 λεπτά ┋

Λένε ότι οι προπονητές των εθνικών ομάδων δεν χρειάζεται να είναι καλοί προπονητές. Αρκεί να είναι καλοί διαχειριστές. Μύθος ή πραγματικότητα; Κανείς δεν μπορεί να δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση. Είναι μάλλον αδιαμφισβήτητο όμως, πως αν ο προπονητής δεν εμπνέει και δεν έχει κερδίσει τον σεβασμό των παικτών του, η αποτυχία δύσκολα θα αποφευχθεί. Το αποδεικνύει η απόλυτα επιτυχημένη πορεία των τεσσάρων ημιφιναλίστ στο Μουντιάλ 2022…

Ο Γάλλος Ντιντιέ Ντεσάν, ο Μαροκινός Ουαλίντ Ρεγκραγκί, ο Κροάτης Ζλάτκο Ντάλιτς και ο Αργεντινός Λιονέλ Σκαλόνι ετοιμάζονται για το σπουδαιότερο παιχνίδι τους στο Κατάρ μέχρι το επόμενο… Τέσσερις προπονητές, τέσσερις διαφορετικές ιστορίες στο ίδιο σταυροδρόμι με προορισμό τον μεγάλο τελικό και το μεγάλο τρόπαιο…

Ντεσάν, ο θρύλος

Θεωρείται πλέον μια απ’ τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του γαλλικού ποδοσφαίρου. Ένας ζωντανός θρύλος καθώς υπήρξε ο αρχηγός κι εκείνος που πρώτος σήκωσε στον ουρανό το παρθενικό Μουντιάλ στην ιστορία της χώρας το 1998. Και 20 χρόνια αργότερα, το 2018 στη Ρωσία, μεγάλωσε ακόμα περισσότερο τον μύθο του καθώς ως προπονητής πια, οδήγησε τους Μπλε στην κατάκτηση του δεύτερου Μουντιάλ.

Τέσσερα χρόνια μετά ο Ντιντιέ Ντεσάν προσπαθεί να πετύχει κάτι που έχουν καταφέρει μόνο δύο ομάδες στην ιστορία της διοργάνωσης: να σηκώσει δύο σερί τίτλους όπως η Ιταλία του ‘34 και του ‘38 και η Βραζιλία του ‘58 και του ‘62, ενώ κι ο ίδιος, εφόσον επικρατήσει η Γαλλία, θα μπει στο πάνθεον ως ο μοναδικός προπονητής μετά τον Ιταλό Βιτόριο Πότσο (της Σκουάντρα Ατζούρα των 30s) που θα οδηγήσει τη χώρα του σε back to back κατακτήσεις. Ο 54χρονος Ντεσάν συμπληρώνει μια δεκαετία στον πάγκο των Μπλε, τους οποίους ανέλαβε το 2012 κι είναι ένας απ’ τους μακροβιότερους ομοσπονδιακούς τεχνικούς στον πλανήτη.

Παραμένει αβέβαιο αν θα παραμείνει στον πάγκο της Γαλλίας. Υπήρξαν δημοσιεύματα πριν απ' το Μουντιάλ πως ανεξάρτητα απ' την τελική έκβαση, θα τον διαδεχτεί στον πάγκο ο άλλοτε συμπαίκτης του Ζινεντίν Ζιντάν. Ωστόσο, νέες αναφορές του Τύπου κάνουν λόγο για ανανέωση του συμβολαίου του...

Ρεγκραγκί, ο «αβοκαντοκέφαλος»

Το «κακό» διαζύγιο του πολύπειρου Βόσνιου Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς με την Εθνική Μαρόκου έφερε τον 47χρονο Ουαλίντ Ρεγκραγκί στον πάγκο της εθνικής. Πήρε το χρίσμα στις 31 Αυγούστου 2022, μόλις δυόμισι μήνες πριν από τη σέντρα του Μουντιάλ. Και το έργο του κάθε άλλο παρά εύκολο ήταν. Παρέλαβε μια ομάδα που είχε γίνει άνω-κάτω λόγω των κακών σχέσεων του Χαλίλχοτζιτς με παίκτες της Εθνικής και κυρίως με τον Ζίγιες, το αστέρι της Τσέλσι, που αποχώρησε απ’ το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα μη αντέχοντας τη συνύπαρξη με τον Βόσνιο κόουτς.

Η ομοσπονδία του Μαρόκου, τελείωσε τον Χαλίλχοτζιτς και εμπιστεύτηκε την εθνική ομάδα σε έναν παλιό γνώριμο δεδομένου ότι ο Ρεγκραγκί είχε φορέσει ως παίκτης 45 φορές τη φανέλα με το εθνόσημο, ενώ στο ξεκίνημα της προπονητικής καριέρας του είχε διατελέσει βοηθός προπονητή στην Εθνική. Υπήρξαν επικριτικά σχόλια από μερίδα αναλυτών για την πρόσληψη Ρεγκραγκί, τον οποίο κάποιοι εξ αυτών έφτασαν στο σημείο να χαρακτηρίσουν «avocado head» (αβοκαντοκέφαλο)!

Εκείνος όμως έχοντας την αυτοπεποίθηση που του έδινε η βαθιά γνώση του μαροκινού ποδοσφαίρου αλλά και των ποδοσφαιριστών της χώρας, όπως επίσης και η πρόσφατη κατάκτηση του αφρικανικού Champions League με την Βαϊντάντ απ’ το Μαρόκο, έκανε το colpo grosso και ανεξαρτήτως έκβασης των ημιτελικών, αποτελεί τη μεγάλη προπονητική αποκάλυψη του Μουντιάλ. Μάλιστα διαθέτει και τέτοιο χιούμορ που προ ημερών φωτογραφήθηκε για λογαριασμό της FIFA κρατώντας στο ένα χέρι ένα αβοκάντο με μια μπάλα στο εσωτερικό του, την ώρα που με το άλλο χέρι δείχνει το μυαλό του.

Walid Regragui, the coach of Morocco, has never coached a national team.

He has been capped 45 times by Morocco and played most of his football in France. When he was appointed the people of Morocco used a denigrating word to describe him, calling him 'avocado head'. 1/2 pic.twitter.com/4MPJZuiXPd
— Tales Of Africa (@africa_tales) December 11, 2022

Ο Ρεγκραγκί έκανε τέσσερις απλές κινήσεις: έπεισε τον Ζίγιες να επιστρέψει στην ομάδα, έφτιαξε την ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια, «έπαιξε» με το εθνικό φρόνιμα και την περηφάνια των Μαροκινών παικτών και προσέγγισε τα παιχνίδια αλά… Ελλάδα στο Euro 2004: τακτική προσήλωση, αυταπάρνηση, αλληλοκάλυψη, τρεξίματα, πάθος, ένταση, δύναμη και αποτελεσματικότητα. Κι αφού πέταξε εκτός Μουντιάλ το Βέλγιο απ’ τους ομίλους, τους Ισπανούς απ’ τους 16 και τους Πορτογάλους απ’ τους 8, το αήττητο Μαρόκο που έχει δεχτεί μόλις ένα γκολ και μάλιστα με αυτογκόλ(!), αναζητεί το έκτο του θαύμα απέναντι στη Γαλλία. Ανεξάρτητα απ’ την έκβαση του ημιτελικού πάντως, οι Μαροκινοί έχουν γράψει ιστορία ως η πρώτη αφρικανική και συνάμα αραβική ομάδα που φτάνει μέχρι την τετράδα ενός Μουντιάλ…

Ντάλιτς, το «βύσμα»

Όταν ο θρύλος του κροατικού ποδοσφαίρου και πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας Νταβόρ Σούκερ έδωσε τα κλειδιά της Εθνικής Κροατίας στον Ζλάτκο Ντάλιτς, υπήρξαν έντονες επικρίσεις. Γράφτηκε ακόμα κι ότι ο Ντάλιτς ανέλαβε την Εθνική λόγω… βύσματος καθώς ήταν καλός φίλος του Σούκερ. Ούτε διέθετε κάποιο βαρύ όνομα ως ποδοσφαιριστής, ούτε ως προπονητής, έχοντας περάσει μια επταετία (2010-2017) μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

Ανέλαβε την Εθνική Κροατίας το 2017 και η πρόκριση στο Μουντιάλ του 2018 του έδωσε παράταση ζωής και πίστωση χρόνου. Κι ύστερα πέτυχε το θαύμα οδηγώντας ανέλπιστα την Κροατία στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με όπλο την ηρεμία, τους χαμηλούς τόνους, τη συσπείρωση στο εσωτερικό της ομάδας και την ανάταση του εθνικού φρονήματος, ο Ντάλιτς έφτιαξε ένα γκρουπ που πίστεψε ότι μπορεί το ακατόρθωτο. Και το πέτυχε…

Οι ποδοσφαιριστές, με πρώτο και καλύτερο τον ηγέτη της ομάδας Λούκα Μόντριτς, τον εμπιστεύτηκαν και τον στήριξαν. Ακόμα κι όταν ήρθαν τα δύσκολα, το 2020, με αρνητικά αποτελέσματα και κακές εμφανίσεις και παρά την πίεση του Τύπου που «διψούσε για αίμα», ο Σούκερ και οι παίκτες κράτησαν στο τιμόνι τον Ντάλιτς, ο οποίος προχώρησε σε μερική ανανέωση. Κράτησε τον πυρήνα της ομάδας (Μόντριτς, Μπρόζοβιτς, Πέρισιτς, Κόβατσιτς, Λόβρεν) τον οποίο πλαισίωσε με το νέο αίμα του κροατικού ποδοσφαίρου (Λιβάκοβιτς, Γκβάρντιολ, Βλάσιτς, Πέτκοβιτς). Και δίχως να θέλξει με την απόδοσή της αλλά παίζοντας κυνικά, αποτελεσματικά και με τρομερή προσήλωση στον στόχο, η Κροατία έφτασε για δεύτερη σερί διοργάνωση στα ημιτελικά έχοντας αποκλείσει τη Βραζιλία. Το όνειρο συνεχίζεται και ο «καλός πατριώτης Ντάλιτς» μάλλον εξασφάλισε άλλη μια τετραετία στον πάγκο…

Σκαλόνι, ο πρωτάρης

Όλα τα βαριά χαρτιά της προπονητικής του αργεντίνικου ποδοσφαίρου πέρασαν από την Εθνική ομάδα αλλά «κάηκαν», αφού ουδείς μπόρεσε να επαναλάβει τον θρίαμβο του Σέζαρ Λουίς Μενότι το 1978 και του Κάρλος Μπιλάρδο το 1986. Άλφιο Μπαζίλε, Ντανιέλ Πασαρέλα, Μαρτσέλο Μπιέλσα, Χοσέ Πέκερμαν, μέχρι και ο Ντιέγκο Μαραντόνα επιστρατεύτηκε δίχως καν να είναι προπονητής. Άπαντες απέτυχαν…

Ο 44χρονος Λιονέλ Σκαλόνι, ο οποίος ως παίκτης έκανε σημαντική καριέρα στη Λα Κορούνια αλλά με την Εθνική Αργεντινής έπαιξε μόλις επτά φορές, φάνηκε να αποτελεί λύση… απελπισίας στη μετά Χόρχε Σαμπάολι εποχή. Υπήρξε βοηθός του εκκεντρικού Αργεντινού κόουτς μέχρι την απόλυσή του μετά το ναυάγιο στο Μουντιάλ της Ρωσίας κι απ’ τον Νοέμβριο του 2018 πήρε (προσωρινά τότε) το τιμόνι δίχως να έχει εμπειρία ως head coach. Παρά την απώλεια του Copa America το 2019, στηρίχθηκε διότι κέρδισε την εμπιστοσύνη του Λιονέλ Μέσι κι έφτιαξε το κλίμα στο εσωτερικό των αποδυτηρίων.

Στο πλευρό του δημιουργήθηκε μια «dream team» βοηθών όχι τόσο ως προς την προπονητική εμπειρία τους, καθώς άπαντες ήταν πρωτάρηδες, όσο ως προς την προσφορά τους στην Εθνική Αργεντινής: Πάμπλο Αϊμάρ, Ρομπέρτο Αγιάλα, Βάλτερ Σάμουελ. Όλοι αυτοί μαζί, κατόρθωσαν να συσπειρώσουν τα αποδυτήρια και κυρίως να κάνουν τον σούπερ σταρ της ομάδας Λιονέλ Μέσι, όχι μόνο να θέλει να παίζει στην Εθνική Αργεντινής (δύο φορές κατά το παρελθόν είχε δηλώσει ότι αποσύρεται απ’ το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα) αλλά να χαίρεται και να παθιάζεται όσο ποτέ με την Αλμπιτσελέστε. Η Scaloneta, όπως ονομάστηκε αυτή η προσέγγιση του Σκαλόνι, άλλαξε ριζικά την εικόνα και την αποτελεσματικότητα της Αργεντινής.

Ακολούθησε ο πρώτος τίτλος του Μέσι σε επίπεδο εθνικής ανδρών με την κατάκτηση του Copa America το 2021 στη Βραζιλία, ο θρίαμβος στο Finalissima επί της πρωταθλήτριας Ευρώπης Ιταλίας και τώρα η παρουσία μιας πειστικής, ενθουσιώδους και διψασμένης Εθνικής Αργεντινής στα ημιτελικά του Μουντιάλ. Ο Μέσι στο πέμπτο και τελευταίο Μουντιάλ της καριέρας του, βρήκε επί των ημερών του Σκαλόνι τον ρόλο και το στυλ παιχνιδιού που του ταιριάζει περισσότερο από ποτέ. Γι’ αυτό και πραγματοποιεί ένα εξαιρετικό τουρνουά όντας ο ηγέτης κι ο στυλοβάτης μιας ομάδας που όμως δεν τα περιμένει όλα από εκείνον. Η Αργεντινή είναι πια ένα πραγματικά γεμάτο και καλό σύνολο, κι ο Μέσι είναι εκείνος που έρχεται για να δώσει το κάτι παραπάνω κάνοντας τη διαφορά…

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Διαβάστε ακόμη