Σίδνεϊ 2000: Κώστας Κεντέρης – Κάθε εποχή και οι Μεσσίες της κάθε εποχή και οι Ιούδες της

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά ┋ 🗣️ Ανοικτό για σχολιασμό

Ολυμπιακοί Αγώνες Σίδνεϊ, 2000

Το νόμισμα ενός ταλέντου το εξαργυρώνει κάποιος βλέποντάς το. Αν υπάρχουν τόσο λίγοι Κροίσοι στην εποχή μας, είναι γιατί ελάχιστοι ξέρουν να βλέπουν από μακρυά και να αξιολογούν τον χρυσό.

Μέσα από την ανοιξιάτικη ομίχλη βγήκε πάμφωτος ο Κώστας Κεντέρης και μέσα στην ομίχλη την ώρα που χειμώνιαζε έφυγε ντυμένος σκοτάδι και προδοσία.

Ο Κώστας Κεντέρης ήταν Το ταλέντο, ήταν ο άνεμος που χτύπησε σαν τυφώνας τις αθλητικές ακτές των ΗΠΑ, ήταν η πλάτη που έβλεπαν στον ύπνο τους οι μυώδεις σπρίντερ και ξυπνούσαν τρομαγμένοι… Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ αποκαλύφθηκε, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Εντμοντον επιβεβαιώθηκε και στο Πανευρωπαϊκό του Μονάχου αναλήφθηκε στα ουράνια των μεγαλύτερων δρομέων όλων των εποχών! Μέχρι εδώ καλά. Η εικόνα του τερματισμού και της αποθέωσης στην πόλη της Αυστραλίας στοιχειώνει ακόμα τους αποκλειστικούς διανομείς σπρίντερ ανά τον κόσμο Αμερικανούς. Ο Κώστας Κεντέρης πήρε μόνο χρυσά μετάλλια, πάτησε μόνο σε κορυφαία σκαλοπάτια, ύψωσε μόνο γροθιά νικητή και έφυγε νικητής με το μέτωπο ψηλά και με το όνομά του καθαρό, όσο κι αν μόχθησαν κάποιοι για το αντίθετο.

Στην Αθήνα το 2004 τον ανέμεναν με βάγια για να ανάψει τη φλόγα. Κάθε εποχή έχει τους Ιούδες της και τους ασπασμούς της… Παραδόθηκε στον όχλο των αναμάρτητων που διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους για την καθαρότητα του παγκόσμιου αθλητισμού. Ο Κεντέρης σταυρώθηκε. Στην πορεία προς τον Γολγοθά ουδείς βρέθηκε να του σηκώσει τον σταυρό. Μόνος, αυτός και η Κατερίνα Θάνου, που κι εκείνη είχε κάνει το λάθος να διεκδικεί χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα, στιγματίστηκαν ως ντοπαρισμένοι χωρίς ποτέ να βρεθεί απαγορευμένη ουσία στον οργανισμό τους.

Η ιστορία έχει πια μπει στο αρχείο των βρώμικων θεωριών συνωμοσίας. Έχουν περάσει χρόνια πολλά και οι μεγαλόσχημοι της ΔΟΕ κατατρύχονται από τους εφιάλτες τους. Όχι γιατί δεν συνέλαβαν ντοπέ τον Κεντέρη και τη Θάνου, αλλά γιατί δεν κατάφεραν να πείσουν κανέναν, πλην των ομοίων τους, για τις δικές τους αγαθές προθέσεις.