Ελένη Γκασούκα στο ethnos.gr: «Θέλω να τιμωρηθούν σκληρά οι δολοφόνοι του Ζακ»

Από μικρή ήθελε να είναι αναρχική. Δεν ήταν όμως. Φοβόταν να είναι αναρχική. Κάτι φίλους που είχε δεν έκαναν και τίποτα. Πέτρες πετούσαν! Είχαν πλούσιο συναισθηματικό κόσμο, έπαιρναν ναρκωτικά και στο τέλος ή πέθαναν ή έκαναν οικογένειες με παιδιά, δάνεια κλπ...

Στη συνέχεια, αφού φοβόταν τις πέτρες και τα ναρκωτικά, έγινε αριστερή. Δεν έκανε και τίποτα. Απλά έλεγε πως είναι αριστερή. Η γενιά της δεν πρόλαβε τους κοινωνικούς αγώνες, κοιτούσε αμήχανα το ΠΑΣΟΚ να κυβερνά και περίμενε για ένα καλύτερο αύριο. Μετά ήρθαν η δουλειά, ο γάμος και το παιδί. Σύμφωνα με την ίδια, τίποτα δεν την κάνει πιο ευτυχισμένη όσο το θέατρο.

Φέτος, η Ελένη Γκασούκα σκηνοθετεί «Το έπος… της Μαλάμως» του Νίκου Χαρλαύτη στο θέατρο Λαμπέτη. Η «Μαλάμω» δημιουργήθηκε για να σχολιάσει με χιούμορ στερεότυπα της ελληνικής κοινωνίας, μέσα από ποικίλα ερωτικά πάθη ή ακραίες καταστάσεις, έχοντας ως βασικό άξονα την ελληνική γλώσσα, σε μια πιο σύγχρονη εκδοχή «δεκαπεντασύλλαβου». Η παράσταση θυμίζει επιθεώρηση, βουκολικό δράμα και αριστοφανική κωμωδία μαζί με έξυπνο χιούμορ.

Παράλληλα, σκηνοθετεί και το «Χελιδόνι» του Γκιλιέμ Κλούα στο θέατρο Μικρό Γκλόρια, ένα έργο που γράφτηκε με αφορμή την τρομοκρατική επίθεση της 12ης Ιουνίου 2016, στο gay bar Pulse του Ορλάντο. Η παράσταση βοηθάει στην αναθεώρηση των σχέσεων, του μοιράσματος, της επικοινωνίας και της αγάπης. Ο θεατής αισθάνεται τα πάντα μέσα σε λίγη ώρα. Έρωτα, χαρά και οδύνη. 

«Το Χελιδόνι» φέτος για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Μικρό Γκλόρια. Πόσο δύσκολο είναι να «διηγηθείς» μια ιστορία που βασίζεται σε ένα τόσο δυσάρεστο γεγονός; Πώς προσεγγίσατε σκηνοθετικά το έργο;

«Το Χελιδόνι» του ακτιβιστή Καταλανού συγγραφέα Γκιλιεμ Κλουα, είναι μια παράσταση που αγαπήθηκε πολύ από το Αθηναϊκό κοινό την περασμένη χρονιά. Έτσι, συνεχίζεται για δεύτερη σεζόν στο Μικρο Γκλορια. Είναι μια αληθινή σκληρή ιστορία, ένα κείμενο μανιφέστο κατά της ομοφοβίας και υπέρ της όποιας ανθρώπινης διαφορετικότητας.

Είναι πολύ δύσκολο να αφηγηθείς ένα αληθινό γεγονός. Δεν ήθελα να κατακεραυνώσω κανέναν, αλλά σαφέστατα πήρα θέση. Δούλεψα  ώρες με τους ηθοποιούς για να μαλακώσω την επιθετικότητα του κειμένου, ώστε μετά να είμαι ελεύθερη να χαθώ στον πυρήνα της ουσίας του. Είναι αλήθεια ότι στα χέρια μας είχαμε ένα σπουδαίο σύγχρονο κείμενο και την έξοχη μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ. Το τραγούδι που ακούγεται στην παράσταση των Καραμουρατίδη - Ευαγγελάτου σπάει καρδιές και τους είμαι ευγνώμων. Τα σκηνικά της Μαίρης Τσάγγαρη και τα φώτα του Λευτέρη Παυλόπουλου βοήθησαν πολύ να καταλάβουμε την ιστορία.

Το «Χελιδόνι» στο θέατρο Μικρό Γκλόρια

Το έργο είναι μια ιστορία αγάπης; Τι συμβολίζει το «Χελιδόνι»;

Προσπάθησα να μην πέσω σε μελοδραματισμούς και να αποφύγω το σηκωμένο δάχτυλο και την άγονη κριτική. Σαν συγγραφέας κατάλαβα ότι έπρεπε να ακουστούν καθαρά οι προβληματισμοί του Κλούα και επέλεξα την «αόρατη καθοδήγηση», που τόσο αγαπώ, έτσι ώστε όλα να μοιάζουν επιλογές που προέκυπταν. Δεν ήταν εύκολο, αλλά έχοντας στο πλευρό μου δυο θαυμάσιους ηθοποιούς, τη Σοφία Σεϊρλή και τον Βασίλη Μαυρογεωργίου, καλλιτέχνες ανοιχτούς χωρίς ιδεοληψίες, με πείρα και μεγάλο ταλέντο, κατάφερα να το κάνω όπως ακριβώς το ήθελα. Τους ευχαριστώ πολύ!

Στα φετινά «Queer Theatre Awards» κερδίσατε το βραβείο «Περήφανη Παράσταση» για το έργο «Το Χελιδόνι». Τι σημαίνει αυτό το βραβείο για σας;

Το βραβείο που πήραμε στα «Queer Theatre Awards» ήταν το μεγάλο βραβείο για την «Περήφανη Παράσταση» της χρονιάς (Athens Pride). Συγκινήθηκα πάρα πολύ και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη! Να παλεύεις για κάποιες ιδέες μέσω του έργου σου και να βραβεύεται γι' αυτό; Υπέροχο! Ευχαριστώ πολύ τους Μανώλη Βαμβούνη, Μενέλα Σιαφάκα, Λίνα Λαχανιώτη και Ραφαήλ Μπιλίδα.

Παράλληλα, σκηνοθετείτε και την παράσταση «Το έπος... της Μαλάμως» στο θέατρο Λαμπέτη. Πάνω σε ποια λογική έχει στηθεί η παράσταση;

Εδώ και καιρό με τον Θανάση Αλευρά θέλαμε να δουλέψουμε πάλι μαζί. Όταν έπεσε στα χέρια μας «Το έπος... της Μαλάμως» του εξαιρετικού συγγραφέα και ενδυματολόγου Νίκου Χαρλαύτη ξετρελαθήκαμε. Το έργο εμπνευσμένο από τις χάρτινες ιστορίες της Blanche Epiphany των George Pilchard και Jaques Lob, είναι μια λαμπερή σάτιρα της ελληνικής κοινωνίας που μέσα από τον έμμετρο λόγο της διασκεδάζει και ταυτόχρονα προβληματίζει με την διαχρονικότητα των νοημάτων της. Κινείται άνετα στο χώρο της κωμωδίας, του μιούζικαλ, του βουκολικού δράματος και της επιθεώρησης, θεατρικά είδη που με ιντριγκάρουν πολύ σαν καλλιτέχνη και λόγω των μουσικών και χορευτικών μου σπουδών. Επίσης, ο αγαπημένος μου φίλος Θεμης Καραμουρατιδης με τις μουσικές του έδωσε ταυτότητα στην παράσταση. Έτσι, ανέβηκε στο θέατρο Λαμπέτη.

Έδωσα μεγάλη αγάπη και προσοχή στους εξαιρετικούς συνοδοιπόρους μου ζητώντας τους να ζωντανέψουν τα υπέροχα σχέδια του Νίκου Χαρλαύτη με μεγάλη απλότητα, πράγμα που μας δυσκόλεψε αρκετά μιας και ο λόγος είναι ξεκάθαρα μποστικός και μπορεί να σε παρασύρει σε μεγάλες υπερβολές κάτι που δεν ήθελα καθόλου.Τα κατάφεραν τέλεια να αναδείξουν τον σουρεαλισμό του κειμένου, παντρεύοντας το με την απόλυτη αλήθεια.

«Το έπος... της Μαλάμως» στο θέατρο Λαμπέτη

Με τον Θανάση Αλευρά συνεργάζεστε φέτος για μια ακόμα φορά, έπειτα από αρκετές συνεργασίες στο παρελθόν. Μιλήστε μου λίγο για αυτήν τη σχέση.

Ο Θανάσης Αλευράς υποδύεται τη Μαλάμω. Μάλλον δεν την υποδύεται. Είναι η Μαλάμω. Ο Θανάσης ότι και να παίζει το κάνει δικό του. Βουτάει σιγά σιγά και με απίστευτη δουλειά στη ψυχή του ρόλου, γίνεται ο χαρακτήρας. Είναι ένα πηγαίο ταλέντο που σε κάνει, θες δεν θες, να παραδοθείς στην αλήθεια του. Μέσα στα χρόνια που περάσανε ο Θανάσης έγινε αδερφός μου.

Ποια είναι τα συναισθήματά σας για τη σημερινή Ελλάδα; Πώς αντιδράτε στο νέο κύμα ομοφοβίας που εκδηλώνεται τελευταία;

Λύπη και βαθιά ανησυχία για το μέλλον των παιδιών μας. Φοβάμαι ότι το τεράστιο τσουνάμι του μίσους και του διχασμού που έχει πλημμυρίσει την εποχή μας θα τα παρασύρει και θα αρρωστήσει αυτές τις χλωρές ψυχές. Εύχομαι να μη συμβεί.

Συμφωνώ με τους ειδικούς που ισχυρίζονται μέσα από μελέτες ότι η ομοφοβία είναι ψυχική ασθένεια και χρειάζεται αντιμετώπιση για να θεραπευτεί. Το βλέπουμε και γύρω μας. Όσο πιο ασφαλές αισθάνεται ένα άτομο, όσο πιο μεγάλη αυτοπεποίθηση έχει ως προσωπικότητα τόσο λιγότερες γίνονται οι πιθανότητες να γίνει ομοφοβικό. Το περίεργο βέβαια είναι ότι όσο πιο πολλοί νόμοι ψηφίζονται, σύμφωνο συμβίωσης κλπ, τόσο ανεβαίνει η ομοφοβική φλόγα, μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα με τα γνωστά αποτελέσματα. Πιστεύω ότι το μίσος και το φαρμάκι που χύθηκε τόσα χρόνια βοήθησε την άνοδο του φασισμού και της ομοφοβίας. Το κράτος δεν πρέπει να ψηφίζει μόνο νόμους για τους πολίτες, αλλά και να τους τηρεί για όλους το ίδιο - ακόμα να μπουν ισόβια οι δολοφόνοι του Ζακ Κωστόπουλου! Η μη τήρηση των νόμων για μένα είναι «ανωμαλία» τίποτε άλλο! 

Τι χρειαζόμαστε πραγματικά σε αυτήν τη δύσκολη φάση;

Κανόνες, σταθερότητα και τάξη χρειαζόμαστε μετά από τόσα χρόνια ασυδοσίας. Μόνο τότε θα νιώσουμε ελεύθεροι. Μόνο τότε θα έχουμε αληθινή Δημοκρατία

Πώς βλέπετε τη νέα γενιά καλλιτεχνών; 

Είμαι περήφανη για τη νέα γενιά καλλιτεχνών. Υπάρχουν καταπληκτικοί νέοι ηθοποιοί και δημιουργοί που παράγουν έργο σ' αυτή την άγονη στέπα που λέγεται πολιτισμός στη χώρα μας, επιδεικνύοντας παρθενική δύναμη ψυχής και απίστευτο κουράγιο. Δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποιους γιατί πραγματικά θα αδικούσα πολλούς άλλους. 

Ελένη Γκασούκα

Η κόρη σας, Φωτεινή Αθερίδη, ακολούθησε την ίδια καριέρα με τη δική σας. Είχατε στην αρχή ενδoιασμούς;

Η κόρη μου απεχθάνεται να μιλάω γι' αυτήν και το σέβομαι. Το μόνο που μπορώ να πω σαν μητέρα είναι ότι την αγαπώ και της έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. 

Ποιο είναι το νόημα της ζωής;

Ζήσε, κι άσε και τους άλλους να ζήσουν! 

«Το χελιδόνι» στο θέατρο Γκλόρια Μικρό

«Το Χελιδόνι», του Γκιλιέμ Κλούα, σε σκηνοθεσία Ελένης Γκασούκα, και με πρωταγωνιστές τους Σοφία Σεϊρλή και Βασίλη Μαυρογεωργίου, μετά τη μεγάλη προσέλευση κοινού και τα αλλεπάλληλα sold out και τη φετινή περίοδο, προσθέτει επιπλέον παραστάσεις στο θέατρο Γκλόρια Μικρό.

Ένας από τους πιο ενδιαφέροντες Καταλανούς συγγραφείς, ο Γκιλιέμ Κλούα γράφει με αφορμή την τρομοκρατική επίθεση της 12ης Ιουνίου 2016 στο gay bar του Ορλάντο, ένα υπέροχο, βαθιά ανθρώπινο και συγκινητικό έργο, ύμνο στην αγάπη και τη ζωή.

Η πραγματική σημασία αυτής της επίθεσης, τα κίνητρα του τρομοκράτη και η σκιά των θυμάτων του προκαλούν αντιπαράθεση ανάμεσα στην Αμέλια και τον Ραμόν, που θα τους οδηγήσει στην αποκάλυψη της αλήθειας γύρω από αυτά τα τρομερά γεγονότα. Αυτή η αλήθεια θα τους αναγκάσει να στοχαστούν γύρω από την ταυτότητα τους, την αποδοχή της απώλειας και την ευθραυστότητα της αγάπης, κάνοντας τους να ξεγυμνώνουν τις ψυχές τους και να ενώσουν με έναν τρόπο τις τύχες τους για πάντα.

Συντελεστές
Μετάφραση από τα ισπανικά: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Ελένη Γκασούκα
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Σκηνικά/Κοστούμια: Μαίρη Τσαγκάρη
Σχεδιασμός Φωτισμού: Λευτέρης Παυλόπουλος
Moυσική διδασκαλία: Ιώβη Φραγκάτου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αγνή Χιώτη
Φωτογραφίες: Μαριλένα Σταφυλίδου & Ελίνα Γιουνανλή
Βίντεο: Παναγιώτης Λαμπής

Ερμηνεύουν: Σοφία Σεϊρλή, Βασίλης Μαυρογεωργίου

 

«Το έπος… της Μαλάμως» στο θέατρο Λαμπέτη

Η Μαλάμω είναι μια όμορφη «αγνή βουκόλα», η οποία αγωνίζεται να διατηρήσει την «τιμή» της,  απέναντι σ’ έναν ασίγαστο πολιορκητικό χαμό διαφόρων, που έχουν μόνο σκοπό να την κατακτήσουν ερωτικά. Εκείνη όμως, προσπαθεί να διατηρήσει την «παρθενία» της, προκειμένου να την προσφέρει, στον έναν που μόνο αγάπησε και τα πάντα γι’ αυτόν υποφέρει.

Περαιτέρω, η «Μαλάμω» δημιουργήθηκε για να σχολιάσει με χιούμορ στερεότυπα της ελληνικής κοινωνίας, μέσα από ποικίλα ερωτικά πάθη ή ακραίες καταστάσεις, έχοντας ως βασικό άξονα την ελληνική γλώσσα, σε μια πιο σύγχρονη εκδοχή «δεκαπεντασύλλαβου».

Πολλά γεγονότα ή πρόσωπα που συναντά η ηρωίδα στην πορεία της, έχουν χαρακτήρα παραβολής. Άλλωστε η «παρθενιά» της, γύρω από την οποία γίνεται λόγος στο κείμενο, είναι κάτι συμβολικό, παραπέμποντας σε οτιδήποτε ο καθένας χαρακτηρίζει σημαντικό και  επιθυμεί να διαφυλάξει, ή να διαχειριστεί ανάλογα με τις περιστάσεις.

Συντελεστές
Κείμενο: Νίκος Χαρλαύτης
Σκηνοθεσία: Ελένη Γκασούκα
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Σκηνικά: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Κοστούμια: Νίκος Χαρλαύτης
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Κίνηση: Ελένη Γκασούκα
Χορογραφίες: Χρυσάνθη Μπαδέκα
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Σουλεϊμάν

Στο ρόλο της Μαλάμως ο Θανάσης Αλευράς

Παίζουν: Κώστας Ανταλόπουλος, Μπάμπης Γαλιατσάτος, Αργύρης Γκαγκάνης, Κωνσταντίνος Καϊκής, Jerome Kaluta, Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, Πάνος Νάτσης, Χάρης Χιώτης, Παντελής Αρουσαλίδης, Νίκος Καραγιαννίδης, Κωνσταντίνος Σακκάς