Πανούκλα: Mια χοροθεατρική παράσταση, βασισμένη στο διήγημα του Καμύ από την ομάδα Abnormal

Η σκηνοθέτις Πηνελόπη Φλουρή και η ομάδα Abnormal, μετά τον «Ξένο» (Bios, 2016) καταπιάνονται με το επόμενο κείμενο της τριλογίας του Καμύ, την «Πανούκλα» και την παρουσιάζουν στο Μπάγκειον.

Η «Πανούκλα» του Αλμπέρτ Καμύ γίνεται η αφορμή για την Πανούκλα του σήμερα, για όλα όσα πεθαίνουν γύρω μας και μέσα μας, γελώντας με αυτά, τραγουδώντας και πενθώντας για αυτά. Η παράσταση φωτογραφίζει έναν παράλογο, μονότονο και δίχως ζωή μοντέρνο κόσμο γεμάτο αντιφάσεις. Κάθε πλάσμα πασχίζει για την προσωπική του ελευθερία, όμως «κανείς δεν θα είναι ποτέ ελεύθερος όσο υπάρχουν μάστιγες».

Το εμβληματικό αυτό κείμενο, η «Πανούκλα» του Καμύ, έρχεται να συναντήσει την Ελλάδα του σήμερα και το «παράλογο» ξεκινά! Ο κεντρικός ήρωας αφηγείται όλα τα γεγονότα που συνέβησαν σε μια πόλη που έπεσε επιδημία πανούκλας, και σε δεύτερο επίπεδο παρακολουθούμε τους ήρωες-αντιήρωες, «σε μια πόλη τελείως μοντέρνα», να βρίσκονται μέσα στη διαδικασία ενός μαθήματος που περιλαμβάνει σωματικές ασκήσεις και αναπνοές. Τα πρόσωπα του έργου εξαντλούνται σωματικά για να βρεθούν στο αιώνιο Παρόν, αναζητώντας την ισορροπία, την ψυχική και σωματική γαλήνη και την αποδοχή. Οι ήρωες - αντιήρωες θα τραγουδήσουν, θα χορέψουν, θα γελάσουν μέχρι θανάτου. Θα καταρρεύσουν, θα ξανασηκωθούν, θα ζήσουν το παράλογο, θα το αποδεχτούν, θα μείνουν στην άκρη παρατηρώντας το, θα περιμένουν ως το τέλος.

Η παράσταση σκιαγραφεί την ανθρώπινη συμπεριφορά, την ανάγκη για την ύπαρξη νοήματος όταν όλα καταρρέουν γύρω μας και μέσα μας. Το έργο αυτό επιβεβαιώνει το παράλογο της ύπαρξης, το παράλογο του κόσμου κι αποτελεί μία κραυγή απόγνωσης και απελπισίας απέναντι στον φόβο του θανάτου, βασισμένο στην ηχηρή γραφή του Α. Καμύ «Από την στιγμή που θα γεννηθούμε είμαστε καταδικασμένοι να πεθάνουμε».

Υπόθεση

Ο αφηγητής (Ριέ) παρατηρεί και περιγράφει τα παράξενα γεγονότα που συνέβησαν σε μια πόλη τελείως μοντέρνα. Ενώ οι άνθρωποί ασχολούνται με τις επιχειρήσεις τους, σχεδιάζουν ταξίδια και αγαπιούνται χωρίς να το ξέρουν (λόγω έλλειψης χρόνου και σκέψης), τα ποντίκια κάνουν την εμφάνιση τους και άνθρωποι αρχίζουν να πεθαίνουν. Η ησυχία της ήρεμης μέχρι τότε πόλης διαταράσσεται. Η πόλη αναγκάζεται να ακολουθήσει αυστηρά μέτρα, θέτοντας τελικά τον αποκλεισμό της. Βρισκόμαστε σε καραντίνα και οι ήρωες του Καμύ στέκονται χωρίς ελπίδα, χωρίς μνήμη και χωρίς προσμονή για το μέλλον. Πρωταγωνιστής αυτής της ιστορίας είναι ο Θάνατος.

Σκηνοθετικό σημείωμα

Αλμπέρ Καμύ: Η δυστυχία δεν είναι στα μέτρα του ανθρώπου, η δυστυχία δεν είναι πραγματική, είναι ένα κακό όνειρο που θα περάσει...

Η φράση αυτό αποτέλεσε την βάση της δημιουργικής διαδικασίας, πάνω στην οποία χτίστηκε η παράσταση όπου κινείται μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Μέσα σε αυτήν την ονειρική – εφιαλτική κατάσταση με απασχόλησε η αποτύπωση σωματικών αντιδράσεων όταν κανείς βιώνει την απώλεια, την μοναξιά και την απειλή του θανάτου. Έτσι το σώμα αποτελεί το πιο ισχυρό όπλο και μέσο για να ειπωθεί η ιστορία. Το σώμα ως κίνηση, ως δόνηση, ως παλμός. Το σώμα που καταρρέει και φθείρεται. Το σώμα που ουρλιάζει. Το σώμα που στέκεται, αναπνέει. Το σώμα που περιμένει...

Η Ομάδα Abnormal βασίζεται στην έρευνα πάνω σε θέματα κοινωνικοπολιτικής φύσεως και πειραματίζεται με τα σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα, έχοντας ως κυρίαρχο μέσο για να ειπωθεί η κάθε ιστορία την σχέση του Λόγου με το Σώμα.

Από 27 Μάιου μέχρι 12 Ιουνίου κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:15