Θέατρο Προσκήνιο: Με Αντον Τσέχωφ και Εντουάρ Λουί η νέα θεατρική σεζόν

Το θέατρο Προσκήνιο μπαίνει αισίως στην τρίτη χρονιά λειτουργίας του και συνεχίζει να αναρωτιέται για την θεατρική λειτουργία, την εξέλιξη της αφήγησης, τη διεύρυνση των σκηνικών μέσων. Σε μια εποχή ευαίσθητη για τις Τέχνες και πολύ ρευστή για την Ανθρωπότητα, η μόνη απάντηση είναι ακόμα πιο ριζοσπαστική έρευνα, ακόμα πιο αιχμηρή γλώσσα, ακόμα πιο μεγάλη εμβάθυνση σε ιδέες, ακόμα πιο κριτική ματιά.

Με μεγάλη χαρά, συνεχίζοντας τις ανοιχτές προσκλήσεις/συνεργασίες, το θέατρο Προσκήνιο ξεκινάει τη σεζόν με την παράσταση «Ποιος σκότωσε τον Πατέρα μου» του Εντουάρ Λουί από την Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων. Μια συναρπαστική σκηνική αφήγηση του αυτοβιογραφικού έργου του συγγραφέα, από τον σκηνοθέτη Χρήστο Θεοδωρίδη και την χορογράφο Ξένια Θεμελή, με τους Γιώργο Κισσανδράκη και Ντένη Μακρή.

Μετά τον πρώτο επιτυχημένο κύκλο παραστάσεών της, η παράσταση εντάσσεται στον προγραμματισμό του θεάτρου (και αποτελεί τη δεύτερη πρόσκληση του Προσκηνίου σε δημιουργούς, μετά τον Ακύλλα Καραζήση και την παράσταση «Ο Παγοπώλης έρχεται» του Ευγένιου Ο Νηλ). Πέρα από μια προσωπική εξομολόγηση του συγγραφέα προς τον πατέρα του, το έργο του σημαντικού Εντουάρ Λουί, αποτελεί μια προσπάθεια κατανόησης των κοινωνικών παραγόντων και πολιτικών αποφάσεων που διαμορφώνουν και αλλάζουν τις ζωές των ανθρώπων εκείνων, για τους οποίους «ορισμένες ζωές, ορισμένες εμπειρίες, ορισμένα όνειρα» είναι απροσπέλαστα.

Στη συνέχεια του προγραμματισμού, «Ο Γλάρος» του Άντον Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά. Το γνωστό έργο του Ρώσου συγγραφέα, σαν μια αναρώτηση γύρω από τη θεατρική λειτουργία, την αναπαράσταση και τις μεθόδους της. Ο χορός των ανθρώπων του Τσέχωφ , γύρω από μια λίμνη, αναρωτιέται για την τέχνη, το μέλλον, αναπολεί τους ματαιωμένους έρωτες και συνθέτει μια κραυγή του ανθρώπου για ζωή, λίγο πριν βουλιάξει.

Με παλιούς γνώριμους από την περσινή ενασχόληση με τον Τσέχωφ (Θεοδώρα Τζήμου, Μανώλης Μαυροματάκης, Φιντέλ Ταλαμπούκας, Μαρία Φιλίνη - σε μετάφραση της Ξένιας Καλογεροπούλου) και νέους προσκεκλημένους (Αινείας Τσαμάτης, Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Δρόσος Σκώτης, Γιώργος Ζυγούρης, Νατάσα Εξηνταβελώνη), η έρευνα γύρω από το έργο του μεγάλου Ρώσου δραματουργού συνεχίζεται.

Η σκηνοθεσία αντιμετωπίζει όλο το έργο σαν μια παράσταση του Τρέπλιεφ, ανοίγει τη σκηνική δράση σε όλους τους χώρους του θεάτρου και αναρωτιέται, σε ένα νεκροταφείο θεάτρου πώς και αν θα γεννηθεί ένα «νέο» θέατρο. Δυο φαινομενικά ανοίκεια μεταξύ τους δραματουργικά υλικά, με πολλά κοινά στην ουσία τους. Και οι δύο παραστάσεις διερευνούν τα όρια της σκηνικής πράξης, ψάχνουν νέες μορφές και λειτουργούν σαν ένα πείραμα γύρω από την θεατρική τέχνη και τις φόρμες της.

Και τα δύο αυτά έργα (το ένα γραμμένο στη Γαλλία του 2018 από τον Εντουάρ Λουί, το άλλο στη Ρωσία του 1895 από τον Άντον Τσέχωφ) αποτελούν ενός είδους συναγερμού για την ανθρωπότητα που βουλιάζει. Και οι δύο συγγραφείς θέτουν στο επίκεντρο τους τον άνθρωπο, που προσπαθεί να βρει πώς εντάσσεται σε μια κοινωνία εχθρική και βαλτωμένη στο παρελθόν, σε μια κοινωνία με πολιτικές που σκοτώνουν τη ζωή.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

• «Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο, ούτε λευκή επιταγή»: Οι προτεραιότητες της κυβέρνησης και οι πρώτες κινήσεις μέσα στο καλοκαίρι
• Ηχητικό ντοκουμέντο του CNN «καίει» τον Τραμπ: Παραδέχεται ότι είχε στην κατοχή του απόρρητα έγγραφα
• Μοναδική εμπειρία: Έκανε καγιάκ και δίπλα του κολυμπούσε μια φάλαινα - Δείτε το βίντεο
• Πότε θα περάσει από τη Γη ο αστεροειδής που είναι μεγαλύτερος από το... Big Ben - Παρακολουθείται στενά από τη NASA
• ΑΝΕΚ: Γιατί απορρίφθηκε η πρόταση εξαγοράς της από την Seajets