Κωνσταντίνος Ασπιώτης στο ethnos.gr: «Οι ομάδες αποτελούν ένα καλό βήμα για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων»

Με μια σπάνια ικανότητα να ενσαρκώνει διαφορετικούς ρόλους και να μεταφέρει βάθος και συναίσθημα στις ερμηνείες του, ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης έχει καταφέρει ν' αποκτήσει τον σεβασμό και την αναγνώριση τόσο του κοινού όσο και της κριτικής. Ο ταλαντούχος καλλιτέχνης και σκηνοθέτης βρίσκεται αυτή την περίοδο σε μια δημιουργική φάση της καριέρας του, καθώς ετοιμάζεται να κάνει πρεμιέρα με την παράσταση «Απλή Μετάβαση», σε κείμενο Γεράσιμου Ευαγγελάτου, μουσική Θέμη Καραμουρατίδη και σκηνοθεσία Μίνω Θεοχάρη, στο Ακροπόλ. Το έργο, που ανέβηκε για πρώτη φορά πριν από τέσσερα χρόνια στο Εθνικό Θέατρο, μας χάρισε τραγούδια που αγαπήθηκαν αμέσως -από το «Κάποιος να με σύρει» με τη φωνή της Μαρίζας Ρίζου μέχρι την «Παράβαση» που κυκλοφόρησε πρόσφατα και με τη φωνή της Νατάσσας Μποφίλιου-, αλλά και δυνατές ερμηνείες από έναν ξεχωριστό θίασο ηθοποιών και ερμηνευτών. Επίσης, συμμετέχει στην παράσταση «The Humans» στο θέατρο Μουσούρη και στο δεύτερο κύκλο της τηλεοπτικής σειράς «Ορκος ΙΙ» της ΕΡΤ1, ενώ παράλληλα βρίσκεται σε προεκλογικό αγώνα καθώς κατεβαίνει ως υποψήφιος με την ανεξάρτητη παράταξη «Καλαμαριά Πρώτη Ξανά» του Αρη Τεμεκενίδη.

Ποιες πτυχές του ήρωα σας στην παράσταση «Απλή Μετάβαση» βρήκατε πιο ενδιαφέρουσες;

Η «Απλή Μετάβαση» είναι μία παράσταση που αγαπάμε πολύ. Ξεκινήσαμε ως ένας πυρήνας ανθρώπων και αρχικά παρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο με μεγάλη επιτυχία. Η αίθουσα ήταν γεμάτη κάθε φορά και από τότε είχαμε την επιθυμία να το φέρουμε στο Ακροπόλ. Είμαστε ενθουσιασμένοι γι' αυτήν την ευκαιρία. Πιστεύω ότι έχουμε βελτιωθεί πολύ καλλιτεχνικά μέσα στα χρόνια. Μας δόθηκε η ευκαιρία να ξανακοιτάξουμε το έργο, και ανυπομονούμε να ξεκινήσει. Θέλω να τονίσω πόσο περήφανος είμαι που είμαι μέρος αυτού του συνόλου και πόση χαρά νιώθω κάθε φορά που βρίσκομαι στη σκηνή μαζί τους για να μοιραστούμε αυτήν την υπέροχη ιστορία. Ο ρόλος μου είναι πολύ ενδιαφέρον, αφού διηγείται την αρχή μιας νέας ζωής και όπως όλοι μας, αντιμετωπίζει φόβους και ανασφάλειες σχετικά με αυτό το νέο ξεκίνημα και τον δρόμο που θ’ ακολουθήσει κατά τη διάρκεια του έργου.

Η ιστορία της παράστασης αναφέρεται στη μετανάστευση ως μια επιλογή για να αντιμετωπιστούν οι οικονομικές δυσκολίες. Πώς νιώθετε για τη θέση της μετανάστευσης στη σημερινή κοινωνία και ποιες είναι οι απόψεις σας γι' αυτό το θέμα;

Κοιτάξτε να δείτε, στο τέλος του έργου τέσσερις μένουν και τέσσερις φεύγουν για δικούς τους λόγους, έχοντας μπροστά τους δύο επιλογές. Η πρώτη επιλογή είναι ν’ αποφασίσουν να φύγουν, καθώς η χώρα τους φαίνεται σαν να τους λέει να την αφήσουν. Μία επιλογή που φαίνεται να ‘ναι αναμενόμενη, δεδομένων των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν καθημερινά και του αναπόφευκτου αισθήματος αποτυχίας που τους συνοδεύει. Ωστόσο, υπάρχει και η δεύτερη επιλογή, η οποία είναι ακριβώς αντίθετη. Είναι η επιλογή ν’ αντιμετωπίσουν αυτές τις δυσκολίες και να δουλέψουν για να βελτιώσουν τον τόπο τους, παλεύοντας να γίνει καλύτερος. Αυτό αντικατοπτρίζει την προσπάθειά τους και το έργο τους. Έτσι, ο καθένας από εμάς έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει αυτή τη μεγάλη αντίφαση και να σκεφτεί ποια απόφαση θα πάρει. Θα έλεγα ότι η απόφαση ανήκει καθαρά στον θεατή.

Τι σημαίνει για σας πατρίδα;

Πατρίδα είναι ο τόπος που νιώθεις ασφαλής!

Nιώθετε ασφαλής στην Ελλάδα με όσα έχουμε αντιμετωπίσει τα τελευταία χρόνια ως χώρα;

Όχι. Παρόλο που είμαι αισιόδοξος ως άνθρωπος, συχνά νιώθω αβεβαιότητα.

Τι είναι αυτό που σας φοβίζει περισσότερο;

Παρατηρώ ότι γενικά, ο κόσμος έχει αρχίσει να τρελαίνεται. Δεν μπορώ να προβλέψω τι θα συμβεί στο μέλλον, αλλά οι συμπεριφορές είναι οξυμένες. Όλοι είναι εύφλεκτοι. Οι αντιδράσεις αυτές πηγάζουν από το κοινωνικό πλαίσιο και το περιβάλλον μας. Η ανασφάλεια που προκαλείται όταν παρακολουθούμε τις μεγάλες καταστροφές, όπως πλημμύρες και πυρκαγιές, με σοκάρει και με συγκινεί βαθιά. Πιστεύω ότι μεγάλο μέρος αυτών των προβλημάτων θα μπορούσε ν’ αντιμετωπιστεί με βελτιωμένες υποδομές και άλλα μέτρα πρόληψης. Αυτά τα μέτρα είναι αυτά που με κάνουν να αισθάνομαι ασφαλής, ακόμα και όταν περπατάω σ’ ένα πεζοδρόμιο και αγωνιώ ότι μπορεί να πέσει κάποιο κλαδί δέντρου πάνω μου.

Oπως και στο έργο, οι νέοι αντιμετωπίζουν πίεση για την επίτευξη επαγγελματικών και προσωπικών στόχων. Ποιες συμβουλές θα δίνατε σε άτομα που αντιμετωπίζουν τέτοιες προκλήσεις στη ζωή τους;

Γενικότερα, πιστεύω ότι οι νέοι πρέπει να ενδυναμώσουν την πίστη τους σε ό,τι αγαπούν και σε ό,τι επιθυμούν να κάνουν. Πρέπει ν’ αμφισβητούν τον εαυτό τους και τους γύρω τους συνεχώς, αλλά όχι με τρόπο που θα τους καταστρέφει ή θα χάσουν την πίστη τους στα όνειρά τους. Είναι σημαντικό να είναι αλληλέγγυοι και να συναισθάνονται τους συνανθρώπους τους γενικότερα και τους συναδέλφους τους ειδικότερα στον επαγγελματικό τομέα. Οι ομάδες αποτελούν ένα καλό βήμα για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων, αλλά είναι επίσης σημαντικό να μην υιοθετείται στενόμυαλη στάση, όπου όλοι ακολουθούν την πλειονότητα απλά επειδή είναι πλήθος. Πρέπει να σκέφτονται και ν’ αναλύουν την κατάσταση προτού αποφασίσουν να ενταχθούν σε μια συλλογικότητα αλλά και όσο είναι μέλος αυτής.

Το έργο αγγίζει θέματα όπως η ελπίδα, η ματαιότητα των ονείρων και η νοσταλγία. Ποιες είναι οι προσωπικές σας σκέψεις για αυτά τα θέματα;

Είμαι ένας άνθρωπος που, λόγω του επαγγέλματός μου, συχνά ανοίγω το «θησαυροφυλάκιο» των αναμνήσεών μου. Τις φέρω στο παρόν και τις ενσωματώνω σε ιστορίες που μοιράζομαι με τον κόσμο. Ετσι, διατηρώ μια θετική σχέση με το παρελθόν, χωρίς όμως να παραμένω «κολλημένος» εκεί. Αυτό αντίκειται στη νοσταλγία και στην προσκόλληση σε παλιές εποχές. Εξάλλου, ο τρόπος που αντιδρούμε στα γεγονότα της ζωής μας συχνά εξαρτάται από τα συναισθήματά μας.

Ποιο σημείο από την παράσταση σάς αγγίζει περισσότερο;

Στο πλαίσιο των προβών, υπάρχει μια αφθονία συναισθημάτων και εμπειριών. Πραγματικά, είναι αδύνατο να διαλέξω. Οσο προετοιμαζόμαστε για την παράσταση, υπάρχουν κομμάτια σε όλη τη διάρκεια του έργου που με συγκινούν, και πολλές φορές, τα δάκρυα ρέουν ελεύθερα. Δεν ξέρω πραγματικά από πού να αρχίσω. Αυτή είναι μια ιστορία πολλών χρόνων, γεμάτη από πολλές εμπειρίες. Αν πρέπει κάτι να επιλέξω, ίσως είναι από τις τελευταίες ημέρες που βρισκόμαστε –όσοι μπορούμε– για να βοηθήσουμε με τον φωτισμό ή άλλες λεπτομέρειες. Αυτό δεν είναι αναγκαίο από επαγγελματική σκοπιά, αλλά αναδεικνύει την αγάπη μας για τη δημιουργία της παράστασης και πόσο πολύ νοιαζόμαστε για αυτήν.

Πολιτική ή πολιτικές πράξεις; Ποιο από τα δύο πιστεύετε ότι θα φέρει την αλλαγή;

Πιστεύω ακράδαντα ότι οι άνθρωποι έχουν τη δύναμη να προκαλέσουν αλλαγές. Όσο ο χρόνος κυλά, ο κόσμος θ’ αρχίσει να διακρίνει σαφώς τους ανθρώπους που πραγματικά νοιάζονται. Φυσικά, οι πράξεις, οι ενέργειές μας, είναι κρίσιμες, καθώς δείχνουν την κατεύθυνση προς την οποία προχωράμε. Και θα σου πω ένα πολύ προσωπικό παράδειγμα. Κατεβαίνω ως υποψήφιος με την ανεξάρτητη παράταξη «Καλαμαριά Πρώτη Ξανά» του Άρη Τεμεκενίδη. Ο μόνος λόγος που το κάνω αυτό είναι γιατί επιθυμώ πραγματικά να συμβάλλω, να διαμορφώσω και να υλοποιήσω έργα που θ' αναβαθμίσουν τον πολιτισμό στον δήμο μας, με ανιδιοτέλεια. Φυσικά, ο Άρης και η ικανή ομάδα των ανθρώπων της παράταξης είναι οι πλέον κατάλληλοι για ν' αλλάξουν τα πράγματα στην πόλη μας προς το καλύτερο. 

Με τα κοινά ασχολείστε για πρώτη φορά ή έχει υπάρξει προηγούμενη εμπειρία;

Γενικότερα, ασχολιόμουν με τα κοινά χωρίς όμως να ήμουν σε κάποια πολιτική παράταξη ή κόμμα. Εδώ ζω και με ενδιαφέρει να διαμαρτύρομαι και να επικροτώ πράγματα και καταστάσεις όσο μπορώ. Ο ρόλος του υποψηφίου προέκυψε από πρόταση του Αρη. Ο ίδιος πίστευε ότι ένας Καλαμαριώτης με τις γνώσεις και την εμπειρία μου μπορεί να συμβάλει θετικά στον πολιτισμό του δήμου μας. Έπειτα από διεξοδικό σχεδιασμό, μελέτη και ανάλυση, συνειδητοποίησα ότι μπορώ πραγματικά να συμβάλω και να επιφέρω αλλαγές σε αυτόν τον τομέα. Επομένως, αποφάσισα να δεχτώ την πρόταση του. Εάν μπορούμε να προσφέρουμε κάτι καλό στον τόπο μας, γιατί όχι;

Στις προηγούμενες εκλογές, παρατηρήθηκε σημαντική αποχή από τον κόσμο. Πώς το σχολιάζετε;

Το αποτέλεσμα εκφράζει ένα σημαντικό ποσοστό απογοήτευσης, τόσο από τη μία πλευρά όσο και από την άλλη. Συγκεκριμένα, στεναχωριέμαι από το γεγονός ότι οι πολίτες δεν δείχνουν πάντα ενδιαφέρον και δεν αντιδρούν σχετικά με την κυβέρνηση και τους ανθρώπους που διαμορφώνουν τη ζωή τους. Θεωρώ απογοητευτικό το γεγονός ότι ο κόσμος συχνά δεν ασχολείται με αυτά τα θέματα. Δεν είμαι υπέρ του να διαμαρτύρεσαι από τον καναπέ σου ή πίσω από ένα πληκτρολόγιο και να μην πηγαίνεις να ψηφίζεις. Εφόσον διαθέτουμε το δικαίωμα της ψήφου, θα πρέπει να το αξιοποιούμε και να εκφράζουμε τις απόψεις μας μέσω αυτού του μέσου.

Πιστεύετε ότι η αναγνωρισιμότητα που έχετε από τη δουλειά σας, θα σας βοηθήσει να σας εμπιστευτεί ο κόσμος και να σας ψηφίσει;

Είναι δύσκολο να προβλέψω το αποτέλεσμα. Ελπίζω ότι αν βοηθήσει η αναγνωρισημότητα μου να με επιλέξουν, θα είναι επειδή ίσως οι πολίτες εκτιμούν το έργο, την αισθητική μου και με θεωρούν κατάλληλο για ν' ασχοληθώ με τα θέματα που αφορούν τον πολιτισμό στο δήμο της Καλαμαριάς. Επιπλέον, θέλω να υπογραμμίσω ότι επισκέπτομαι συχνά την περιοχή και έχω εξαιρετικές σχέσεις με τους κατοίκους. Γεννήθηκα και μεγάλωσα εκεί και έχω ζήσει πολλά. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι δεν θα με ψηφίσουν μόνο λόγω αναγνωρισιμότητας, αλλά επειδή με γνωρίζουν προσωπικά και αναγνωρίζουν την προσφορά μου στην περιοχή.

Τηλεοπτικά θα σας δούμε φέτος στον «Ορκο ΙΙ» στην ΕΡΤ1. Τι σας παρακίνησε και αποδεχθήκατε την πρόταση αυτή;

Από την πρώτη στιγμή που διάβασα το κείμενο, μου άρεσε πάρα πολύ. Ενώ τότε δεν είχα σκοπό να πάρω μέρος, ο τρόπος που γράφουν η Τίνα Καμπίτση και ο Χρήστος Γεωργίου, τον οποίο εκτιμώ ως σκηνοθέτη και έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν, είναι ενδιαφέρον και δημιουργικός. Επίσης, οι συνάδελφοί που συμμετέχουν σε αυτή τη σειρά είναι αξιόλογοι και τους εκτιμώ προσωπικά. Έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές στο παρελθόν, και γνωρίζαμε ότι θα έχουμε έναν κοινό κώδικα, μια κοινή αγάπη για την ιστορία που θα αφηγηθούμε.

Θεωρείτε ότι ο Ιάσονας (Αλεξάκης) είναι από τους ρόλους που είναι πιο κοντά στον χαρακτήρα σας;

Όχι. Ο χαρακτήρας του Ιάσονα είναι εντελώς αντίθετος με τον δικό μου. Είναι ένας άνθρωπος που κρατάει πολλά πράγματα μέσα του, ενώ εγώ δεν είμαι έτσι. Έρχεται κοντά με τον ρόλο της Θάλειας Ματίκα, είναι ερωτευμένος μαζί της, αλλά είναι πολύ διακριτικός σε αυτό. Τη στηρίζει σε σημαντικά θέματα, αλλά δεν επεμβαίνει περισσότερο σε αυτό. Εγώ, για παράδειγμα, δεν θα είχα ποτέ αυτή τη στάση. Θα δείξω τα συναισθήματά μου και θα προσπαθήσω να εκφραστώ ανοικτά. Είμαι πολύ σαφής στους στόχους μου και σε αυτό που θέλω, και αν δεν υπάρχει ενδιαφέρον, τότε απομακρύνομαι. Δεν περιφέρομαι γύρω - γύρω, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Ιάσονα. Επίσης, υπάρχουν πολλά άλλα στοιχεία στον ρόλο που δεν μπορώ ν’ αποκαλύψω, καθώς έχει μια εξέλιξη, και αυτό είναι ένα από τα ενδιαφέροντα του ρόλου που δεν πρέπει ν’ αποκαλυφθούν.

Επειτα από τόσα χρόνια στην τηλεόραση, ποια θα λέγατε ότι είναι η σχέση σας μαζί της;

Δεν έχω πολύ χρόνο για τηλεόραση, κυρίως επειδή αφιερώνω πολλές ώρες στο θέατρο. Ο χρόνος μου συχνά δεν επαρκεί για να κάνω όλα αυτά που μου προτείνουν, λόγω των υποχρεώσεών μου στο θέατρο. Αυτό ισχύει και για τον κινηματογράφο, αλλά, όπως και να το δεις, το βασικό είναι ότι σπάνια υπάρχει κάτι που θα ήθελα να παρακολουθήσω πραγματικά στην τηλεόραση. Τα περισσότερα προγράμματα δεν με ενδιαφέρουν, επειδή φαίνεται να είναι γρήγορες παραγωγές χωρίς μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια. Αυτή είναι μια γενική παρατήρηση γιατί δεν έχω καταφέρει ακόμα να παρακολουθήσω τις μίνι σειρές που προβάλλονται τον τελευταίο καιρό.

Τι σας κινητοποιεί καλλιτεχνικά; Τα σκοτεινά ή τα φωτεινά σας κομμάτια;

Και τα δύο είναι πολύ όμορφα ν’ ανακαλύπτει κανείς και να δημιουργεί πάνω σε αυτά. Νομίζω ότι τώρα μπορώ να το εκφράσω πιο άμεσα, δηλαδή ν’ απαντώ σε δευτερόλεπτα. Στο παρελθόν, μπορεί να μου έπαιρνε λίγο περισσότερο χρόνο, γιατί έπρεπε να το ψάξω καλύτερα. Προσπαθούσα διαρκώς να εξερευνήσω και να δοκιμάσω διάφορα πράγματα. Θεωρώ ότι ένας ηθοποιός πρέπει να εκπαιδεύεται για να μπορεί ν’ ασχοληθεί με όλα τα είδη θεάτρου ή τουλάχιστον με όσα περισσότερα μπορεί.

Σε όλη αυτή την καλλιτεχική διαδρομή που έχετε κάνει μέχρι σήμερα ποιος είναι ο στόχος σας;

Ο στόχος μου είναι ν’ ασχολούμαι με αυτό που αγαπώ, να δημιουργώ όμορφες ιστορίες και να έχω αξιόλογες συνεργασίες, ζώντας αξιοπρεπώς.

Ποια είναι η σχέση σας με τα social media;

Δεν έχω πολύ καλή σχέση με τα social media. Ένας λόγος είναι ο περιορισμένος χρόνος που διαθέτω. Αλλά και ένας άλλος λόγος είναι ότι προτιμώ ν’ απολαμβάνω εκείνη την ώρα ένα όμορφο τοπίο, αντί να το φωτογραφίζω και να το μοιράζομαι στο Instagram.

Φοβάστε την «ανθρωποφαγία» τους;

Ναι, βέβαια, έχω ανησυχίες για τον τρόπο που η ανθρωποφαγία έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια. Είναι μια ελεεινή κατάσταση και αποτελεί ντροπή.

Κλείνοντας, θεατρικά πού αλλού θα σας δούμε φέτος;

Θα βρίσκομαι στην παράσταση «The Humans» στο θέατρο Μουσούρη, η οποία θα κάνει πρεμιέρα στις 11 Οκτωβρίου. Πρόκειται για το συναρπαστικό, βραβευμένο με Tony Award, θεατρικό έργο του Stephen Karam (Στίβεν Κάραμ), που έχει αποσπάσει διθυραμβικά σχόλια από κοινό και κριτικούς όπου έχει παιχτεί. Με ένα σύνολο εξαιρετικών πρωταγωνιστών επί σκηνής (Θέμις Μπαζάκα, Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Μαρία Πετεβή, Ειρήνη Μακρή, και η Ξένια Καλογεροπούλου) σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, το κείμενο προσφέρει μια σπάνια ματιά στη συλλογική ανθρώπινη ψυχή. Παράλληλα, ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά το θρυλικό έργο «Ο Κύκλος των χαμένων ποιητών» του Τομ Σούλμαν στο θέατρο Βρετάνια, όπου έχω αναλάβει τη σκηνοθεσία του. Ο Ακης Σακελλαρίου υποδύεται τον Τζον Κήτινγκ, τον αντισυμβατικό καθηγητή που όλοι θα θέλαμε να είχαμε. Ο Τάσος Χαλκιάς ερμηνεύει το ρόλο του συντηρητικού διευθυντή Νόλαν και ο Σπύρος Τσεκούρας αυτόν του τραγικού πατέρα κ. Πέρι. Μαζί τους – το πιο σημαντικό – οι μαθητές, ο πυρήνας δηλαδή του έργου που απαρτίζεται από έναν επίλεκτο θίασο ταλαντούχων ηθοποιών της νέας γενιάς.