Natura morta (a dance less): Ο χορογράφος Σπύρος Κουβαράς παρουσιάζει ένα έργο για την απώλεια

Ο χορογράφος Σπύρος Κουβαράς και η ελληνογαλλική ομάδα σύγχρονου χορού, Synthesis 748 Dance Co, μετά την φιλοξενία τους από το Centre National de la Danse στο Παρίσι στο πλαίσιο δημιουργίας της νέας τους δουλειάς, επιστρέφουν στο ΠΛΥΦΑ στον Βοτανικό και υπογράφουν το έργο Natura morta (a dance less) για πέντε παραστάσεις από τις 24 έως και τις 28 Νοεμβρίου.

Τιμώντας τη μνήμη του συνθέτη Γιώργου Κουβαρά, σταθερού συνεργάτη της ομάδας, που έφυγε πρόωρα απο τη ζωή, η Synthesis 748 παρουσιάζει ένα έργο για την απώλεια και «τις χαμένες φύσεις», μια χορογραφία που λειτουργεί ως υπόμνηση του χρόνου για το αναπόδραστο της ανθρώπινης μοίρας και την τρωτότητα του υλικού κόσμου.

Tο Natura morta (a dance less) εισάγει έναν ενδιάμεσο χωροχρόνο στον οποίο εκτυλίσσεται ένα χορευτικό τελετουργικό που αναπτύσσεται άλλοτε ως σύγχρονο μοιρολόι και άλλοτε ως αρχαϊκό rave, ακολουθώντας μια αυξητική κλιμάκωση κινητικής έντασης.

Σ’ ένα μετα-αποκαλυπτικό σκηνικό περιβάλλον, δυο χορευτές μετέωροι στον θρήνο και την έκσταση, στο οικείο και στο ανοίκειο, στο τραύμα και την ίαση, σαν σύγχρονοι σαμάνοι, αποτίουν ένα ύστατο χαίρε επιζητώντας μια στιγμή έκλειψης για πιθανούς άλλους κόσμους.

SYNTHESIS 748 DANCE CO.

H Synthesis 748 Dance Co. ιδρύθηκε το 2010 στο Παρίσι από τον χορογράφο, χορευτή, Σπύρο Κουβαρά, έχοντας την υποστήριξη του Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Χορού. Έκτοτε, έχει αναπτύξει διεθνή πορεία και έργα της και site specific projects έχουν παρουσιαστεί σε θέατρα, γκαλερί, μουσεία, αρχαιολογικού ςχώρους και φεστιβάλ σύγχρονου χορού σε ευρωπαϊκές χώρες και πρόσφατα στο CICA Museum στη Νότια Κορέα.

Απο το 2017, βάση και έδρα του Σπύρου Κουβαρά αποτελεί η Αθήνα και η Synthesis 748 Dance Co. επιχορηγείται απά το υπουργείο Πολιτισμού και το Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου. Τα έργα της ομάδας προσεγγίζουν ουτοπικούς κόσμους που ατενίζουν το μέλλον χρησιμοποιώντας παράλληλα τον μύθο ως εργαλείο για τη δημιουργία σύγχρονων χορογραφικών rituals.

Εστιάζοντας γύρω απο την σχέση σώματος, ήχου και εικόνας, το κινητικό λεξιλόγιο επικεντρώνεται στην ανάπτυξη μιας χορευτικής γλώσσας, η οποία αποκλίνει απο τις αναγνωρίσιμες φόρμες του σύγχρονου χορού με τις σκηνικές εγκαταστάσεις των έργων, που συχνά αποτελούν και το σημείο αφετηρίας της όλης σύνθεσης, να χαρακτηρίζονται από την δημιουργία άχρονων και άτοπων χώρων.