Ευαγγελάτος, Σουλεϊμάν και Καραμουρατίδης στο ethnos.gr: «Αν κερδίσεις ένα παιδί με κάτι που έχεις πει είναι σαν να σκαρφαλώνεις στην κορυφή του Εβερεστ»

Το «The Christmas Factory» κλείνει φέτος δέκα χρόνια και τα γιορτάζει με τη νέα του παιδική παράσταση «Τα Ανάποδα Χριστούγεννα» σε σκηνοθεσία του Γιώργου Σουλεϊμάν, κείμενο του Γεράσιμου Ευαγγελάτου και πρωτότυπη μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη. Σε μια εποχή που κατακλυζόμαστε από μηνύματα και ειδήσεις, είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε, αλλά αντίθετα να καλλιεργούμε τις έννοιες της χαράς, της προσφοράς, της καλοσύνης, της κοινότητας και της αλληλεγγύης. 

Μέσα από τις απρόβλεπτες περιπέτειες του Φρέντι, της Φρέγια του Φώτη και των άλλων αξιαγάπητων ηρώων, οι μικροί θεατές παρασύρονται σ' έναν μαγικό κόσμο γεμάτο γέλιο και συγκίνηση, παίρνοντας συγχρόνως σημαντικά μαθήματα, όπως η αξία της προσφοράς και της καλοσύνης. Η παράσταση ενθαρρύνει τα παιδιά να σκεφτούν διαφορετικά και να εκτιμήσουν τη χαρά τού να μοιράζονται με άλλους, ενισχύοντας την αίσθηση της κοινότητας και της αλληλεγγύης. Με εντυπωσιακές σκηνές, χαριτωμένους χαρακτήρες, χιούμορ και πολλή μουσική «Τα Ανάποδα Χριστούγεννα» υπόσχονται μια αξέχαστη εμπειρία για όλους.

Πώς πήρατε την απόφαση ν’ ασχοληθείτε με το παιδικό θέατρο και πώς προέκυψε η ιδέα για «Tα ανάποδα Χριστούγεννα»;

Γεράσιμος Ευαγγελάτος: Μου το είχε προτείνει από καιρό ο Γιώργος Σουλεϊμάν και το απέφευγα διακριτικά. Το είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αλλά κάθε φορά που το επανεξέταζα με τρόμαζε η ευθύνη της απεύθυνσης στον παιδικό ψυχισμό. Εχω μάθει όμως στη ζωή μου ό, τι με τρομάζει να με γοητεύει και την ίδια στιγμή να θέλω να καταπιαστώ μαζί του. Τα «Ανάποδα Χριστούγεννα» ως ιδέα προέκυψαν από την ανάγκη μου ν' ανατρέψω τα στερεότυπα της παγιωμένης αντίληψης περί χαράς.

Θέμης Καραμουρατίδης: Σχεδόν όπως προκύπτουν τα πάντα στη ζωή μου. Από φίλους και ανθρώπους που εμπιστεύομαι. Ο Γιώργος Σουλεϊμάν με πήρε τηλέφωνο πέρυσι και μου πρότεινε να γράψω μουσική για το πρώτο του παιδικό, τον «Ελαφονταίν». Εχοντας δουλέψει ξανά με τον Γιώργο και αγαπώντας την ματιά του και την ευαισθησία του, είπα να το δοκιμάσουμε και πιστεύω πως τελικά άξιζε τον κόπο. Φέτος, που το νέο έργο ήταν του Γεράσιμου, έμοιαζε μονόδρομος πως θα έγραφα τη μουσική εγώ (θα έκανα πολύ μεγάλη γκρίνια και στους δυο αν εμένα απ’ έξω από ένα έργο που δουλεύουν μαζί και λέγεται «Ανάποδα Χριστούγεννα»).

Ποιο μήνυμα θέλετε να κρατήσουν οι μικροί θεατές στο τέλος της παράστασης;

Γιώργος Σουλεϊμάν: Στα «Ανάποδα Χριστούγεννα» θα θέλαμε οι μικροί αλλά και οι μεγάλοι μας φίλοι να έχουν την ευκαιρία να δουν σε μεγέθυνση τον εαυτό τους αλλά και τον διπλανό τους. Τρία ξωτικά με ισχυρή προσωπικότητα, ένας τάρανδος που νιώθει μονόκερος και μια απεσταλμένη του Άγιου Βασίλη γίνονται η αφορμή να καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι όσο διαφορετικοί και να είμαστε, στη βάση μας ζητάμε την αγάπη και την αποδοχή από τους άλλους, απλά το διεκδικούμε με αλλιώτικο τρόπο. Αν το υπενθυμίζουμε αυτό στον εαυτό μας ο κόσμος μας θα είναι καλύτερος και εμείς πιο χαμογελαστοί.

Ποιο είναι το βασικό συστατικό που θεωρείτε ότι πρέπει να έχει μια παιδική παράσταση; Τι θεωρείτε ότι θέλουν να παρακολουθήσουν τα παιδιά στο θέατρο;

Γ. Ε.: Να είναι ειλικρινής, αγνή και ξεκάθαρη στις προθέσεις της και ενδιαφέρουσα. Τα παιδιά έχουν οξυμένη αντίληψη και το μόνο που τα διαφοροποιεί από τους ενήλικους θεατές είναι η έλλειψη εμπειρίας, πράγμα που τα κάνει πολύ πιο ευάλωτα στο ψέμα και την επιτήδευση. Αν κερδίσεις ένα παιδί με κάτι που έχεις πει είναι σαν να σκαρφαλώνεις στην κορυφή του Εβερεστ.

Γιώργο, πώς προέκυψε η σκηνοθεσία και το παιδικό θέατρο στη ζωή σου;

Η σκηνοθεσία ξεκίνησε όταν ακόμα σπούδαζα στη δραματική σχολή. Κάποιοι καθηγητές μου είδαν κάτι στον τρόπο σκέψης μου και μου έδωσαν κείμενα να τα σκηνοθετήσω, είτε εκτός είτε εντός σχολής. Δεν ήταν κάτι που επιθυμούσα από πριν. Όταν άρχισα να ασχολούμαι, μαγεύτηκα και μπήκε το μικρόβιο. Με τα παιδιά ασχολούμαι εδώ και δέκα χρόνια ως δάσκαλος θεατρικής αγωγής. Οπότε όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να συνδυάσω αυτές τις δυο αγάπες την άρπαξα.

Εχεις μετακινηθεί σε προσωπικό επίπεδο μέσα από τη δουλειά σου;

Μόνο μετακινούμαι. Οταν συναντιέσαι με τόσους καινούριους ανθρώπους μέσα στον χρόνο και ανάμεσα σε τόσα διαφορετικά έργα, δεν μπορείς να μείνεις ανεπηρέαστος. Νομίζω αυτός είναι και ένας βασικός λόγος να κάνεις αυτή τη δουλειά.

Γεράσιμε, ισχύει ότι όλα τα τραγούδια σου τα γράφεις στα λεωφορεία και στον δρόμο περπατώντας; Τι σημαίνει για σένα έμπνευση;

Είμαι άνθρωπος της πόλης. Δεν το κάνω συνειδητά, δεν οδηγώ, νιώθω αμήχανα στα ταξί, οπότε τα πόδια μου και τα Μ.Μ.Μ είναι μονόδρομος. Περνώντας λοιπόν άπειρο χρόνο στους δρόμους έμαθα να παρατηρώ και να γοητεύομαι από τις ιστορίες των περαστικών. Αυτό ακριβώς είναι η έμπνευση για μένα: η ευαισθησία σε μια ανεπαίσθητη εικόνα που κάποιος θα την προσπερνούσε.

Μπορούμε να μιλάμε για πρόοδο και εξέλιξη όταν βομβαρδίζονται νοσοκομεία και δολοφονούνται παιδιά;

Η ανθρωπότητα έχει δυο πόδια για να πατάει με το ένα στο καλό και το άλλο στο κακό. Κάθε γενιά αποτυγχάνει πανηγυρικά να εξελίξει το είδος, αλλά την ίδια στιγμή δε χάνει την πίστη της στην ελπίδα της επόμενης. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε με το παιδικό θέατρο. Να διαμορφώσουμε τους αυριανούς πολίτες με οξυμένη την ενσυναίσθηση, την αγάπη, την αποδοχή.

Μπορεί η Αριστερά σήμερα να εμπνεύσει τον κόσμο;

Γ. Ε.: Η Αριστερά είναι ο, τι κοντινότερο έχουμε στον ανθρωπισμό. Αν δε μπορεί να εμπνεύσει τον άνθρωπο το χέρι του διπλανού του, που τον σηκώνει όταν πέφτει, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να το κάνει. Λυπάμαι που στις μέρες δεν εκπροσωπείται πολιτικά όπως της αρμόζει, χαίρομαι ωστόσο που σε ατομικό επίπεδο οι άνθρωποι που συναντώ είναι πιο συγκροτημένοι από τους εκπροσώπους τους.

Θ. Κ.: Αριστερός για μένα πρωτίστως σημαίνει αλληλέγγυος και άνθρωπος που δρα με γνώμονα ένα καλό που υπερβαίνει τον ίδιο και τον μικρόκοσμό του. Πάντα και για πάντα οι ιδέες μπορούν να εμπνεύσουν τον κόσμο. Και σήμερα όσο ποτέ, έχουμε ανάγκη από ιδέες που προάγουν τη συλλογικότητα.

Θέμη, εκτός από την παράσταση «Tα ανάποδα Χριστούγεννα», εσύ και ο Γεράσιμος έχετε γράψει το μιούζικαλ «Απλή Μετάβαση» που παρουσιάζεται στο θέατρο Ακροπόλ μετά την τεράστια επιτυχία που είχε στο Εθνικό. Τι εξακολουθεί να σας γοητεύει στο έργο αυτό; Πού οφείλεται η τόσο μεγάλη επιτυχία του;

Νομίζω οφείλεται στην ειλικρίνειά του. Στο ότι ο Γεράσιμος έχει φτιάξει χαρακτήρες που σου θυμίζουν εσένα και τους φίλους σου ή ανθρώπους που σίγουρα κάποια στιγμή έχεις συναντήσει. Στην μεγάλη μας αγάπη για το musical, στην υπέροχη σκηνοθεσία του Μίνου και στους εξαιρετικούς ερμηνευτές, μουσικούς και συντελεστές. Όταν ο στόχος παραμένει η παράσταση, νομίζω φαίνεται στο αποτέλεσμα.

Κάθε δίσκος που παρουσιάζετε με τη Νατάσσα Μποφίλιου είναι διαφορετικός. Αυτή τη φορά, τι ετοιμάζετε και πότε περίπου υπολογίζετε να κυκλοφορήσει;

Ετοιμάζεται μεν πυρετωδώς και με ενθουσιασμό, αλλά θα κυκλοφορήσει όταν είναι έτοιμος. Δεν θέλουμε να δουλέψουμε έναν τόσο κομβικό για μας δίσκο με deadline και άγχος επιτυχίας και κυκλοφορίας. Θέλουμε να γίνει με τον δικό μας τρόπο για να έχει νόημα.

Απ’ όταν ξεκίνησες να συνεργάζεσαι με τη Νατάσσα και τον Γεράσιμο μέχρι σήμερα, τι έχει μείνει ίδιο στη ζωή σου;

Η Νατάσσα, ο Γεράσιμος, οι αγαπημένοι μου φίλοι, η οικογένειά μου και η αγάπη μου για τους ανθρώπους. Δεν άλλαξαν και πολλά τώρα που το σκέφτομαι. Εκτός, αν εξαιρέσεις το ότι νιώθω να πατάω πιο γερά στα πόδια μου και που προστέθηκαν στην προσωπική και καλλιτεχνική μου ζωή σημαντικοί άνθρωποι που με πηγαίνουν μπροστά.

Γεράσιμε, σε έχει απασχολήσει καθόλου η έννοια του χρόνου;

Δεν τρελαίνομαι για τη φυσική φθορά, με ενθουσιάζει όμως το βάθος που φέρνει μαζί της. Υπάρχει μια σημαντική ισορροπία στο χρόνο που μας προσπερνά κι αν καταφέρουμε να το συνειδητοποιήσουμε έγκαιρα μας περιμένει μια συναρπαστική πορεία στη ζωή μας.

Πιστεύετε στο «Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα»; Πώς θα έμοιαζε μια ιδανική ζωή για σας;

Γ. Ε.: Πιστεύω στο «έζησαν όσο περισσότερο μπορούσαν προσπαθώντας για το καλύτερο». Η ιδανική ζωή αποτελείται από ισορροπημένους ανθρώπους σε αναζήτησή της ολοκλήρωσής τους.

Θ. Κ.: Πιστεύω στο «έζησε ο καθένας όπως ήθελε και όλοι μαζί καλά» και αυτό θα ήταν για μένα η ιδανική ζωή. Το να ζούμε όπως θέλουμε και να συνυπάρχουμε σεβόμενοι ο ένας τον χώρο του άλλου.

Γ. Σ.: Όχι. Να ζει ο καθένας όπως νιώθει, για να ζει καλύτερα με τους αγαπημένους του ανθρώπους. Αυτό το τέλος των παραμυθιών νομίζω αντικατοπτρίζει το πώς μεγάλωσαν οι τελευταίες γενιές ανθρώπων. Να ζω εγώ καλύτερα από τον άλλον. Σε τι θα με βοηθήσει αυτό; Τι θα εξυπηρετήσει; Ιδανική ζωή δεν ξέρω αν υπάρχει. Ίσως το να ζεις δυνατός και με διαύγεια ώστε να μπορείς να παίρνεις μαθήματα από όλες τις στιγμές της ζωής σου. Είτε όταν έχουν θετικό, είτε αρνητικό πρόσημο.

Γιώργο, ποια αξία θεωρείς υπέρτατη;

Η αξία του σεβασμού στον άνθρωπο. Τόσο απλό, αλλά στις μέρες μας καθόλου αυτονόητο με όλη αυτή τη βία που συμβαίνει δίπλα μας. Ο άνθρωπος να σέβεται τον άνθρωπο, δηλαδή εμάς, τη φυλή μας και ούτε αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε.

Τι σας αρέσει περισσότερο στα Χριστούγεννα;

Γ. Ε.: Η εμμονή μας στην ψευδαίσθηση της μαγείας τους. Είναι συγκινητικό ότι για μια περίοδο του χρόνου συντονιζόμαστε οι περισσότεροι (μην ξεχνάμε αυτούς που δεν έχουν καμία διάθεση να ακολουθήσουν) σε μια κοινή γιορτή αγάπης.

Θ. Κ.: Ολα! Τα δώρα, οι φίλοι, η απενοχοποιημένη σαχλαμάρα, η ατμόσφαιρα. Ένα συνωμοτικό διάλειμμα από την πραγματικότητα.

Γ. Σ.: Τα Χριστούγεννα για μένα τα φτιάχνουν οι άνθρωποι και οι σχέσεις μεταξύ τους. Αν αυτά είναι σε όμορφη στιγμή, τότε όλα τα λαμπάκια και τα γιορτινά τραπέζια αποκτούν νόημα. Σε αντίθετη περίπτωση προτιμώ να απέχω.