Αννα Βαγενά στο ethnos.gr: «Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ένας έξυπνος, εργατικός και ευαίσθητος άνθρωπος»

Η Αννα Βαγενά είναι γνωστό ότι ερμηνεύει εδώ και αρκετά χρόνια, με μοναδική επιτυχία, θεατρικούς μονολόγους βασισμένους σε λογοτεχνικά κείμενα. Αφού ολοκλήρωσε τον πρώτο κύκλο της για τη φετινή σεζόν στο θέατρο Αλάμπρα, η «Λωξάντρα» συνεχίζει την επιτυχημένη της πορεία στο «Μεταξουργείο». Η ηθοποιός, σ’ ένα ρεσιτάλ ερμηνείας, μας ταξιδεύει στην Πόλη, στα ήθη και τα έθιμα των Ρωμιών, τότε που οι ανθρώπινες σχέσεις ήταν ζωντανές, οι οικογένειες συναντιόντουσαν στις γιορτές και γλεντούσαν όλοι μαζί. Στην Πόλη, όπου έζησε η θρυλική Λωξάντρα, μια άξια και πολύ δυναμική γυναίκα.

Η «Λωξάντρα», ένα από τα πιο αγαπημένα βιβλία της ελληνικής λογοτεχνίας, διαβάστηκε με πάθος από πολλές γενιές Ελλήνων, ενώ έγινε σήριαλ για την ελληνική τηλεόραση με πρωταγωνίστρια την Μπέτυ Βαλάση. Το 2016, η Aννα Βαγενά διασκεύασε το μυθιστόρημα της Μαρίας Ιορδανίδου και από τότε το παρουσιάζει προσφέροντας ρίγη συγκίνησης σε χιλιάδες θεατές. «Για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι τι ένιωσα όταν τη διάβασα για πρώτη φορά, γιατί η πρώτη φορά πρέπει να ήταν πριν από πολλά χρόνια, όταν ήμουν έφηβη στην πατρίδα μου τη Λάρισα και διάβαζα μετά μανίας λογοτεχνία, ελληνική και ξένη, δανειζόμενη ακόμα και από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης μου. Μπορώ, όμως, να σας πω τι ένοιωσα όταν ξαναδιάβασα τη "Λωξάντρα" το 2015 και ασχολήθηκα με τη θεατρική διασκευή της. Αισθάνθηκα μια τεράστια ψυχική ευφορία. Την εποχή εκείνη, ο άντρας μου ο Λουκιανός ήταν σοβαρά άρρωστος και μπαινοέβγαινε στα νοσοκομεία, η "Λωξάντρα", λοιπόν, ήταν το καταφύγιό μου. Αυτή η γυναίκα με την αστείρευτη δύναμη, το ατελείωτο κέφι και όρεξη για ζωή, μου έδινε κι εμένα δύναμη να αντιμετωπίσω τις καθημερινές δυσκολίες. Την λάτρεψα και την λατρεύω» αναφέρει η Aννα Βαγενά στο ethnos.gr.

Μια παράσταση γεμάτη γέλιο, συγκίνηση, νοσταλγία και τρυφερότητα. Με πλούσια σκηνικά και υπέροχες μουσικές και τα τραγούδια επιλεγμένα από τον Λάμπρο Λιάβα. Η Λωξάντρα, πρόσωπο υπαρκτό, έζησε στην Κωνσταντινούπολη από το 1824 που γεννήθηκε, έως το 1914 που πέθανε. Μέσα από τη ζωή της, βλέπουμε στην παράσταση, το ήθος και τον πολιτισμό των Ρωμιών της Πόλης, τότε που κυριαρχούσαν σε αυτήν. Ένα γοητευτικό ταξίδι στην κοσμοπολίτικη Πόλη της καρδιάς μας, την Κωνσταντινούπολη εκεί όπου έσμιγε η Δύση με την Ανατολή και οι λαοί συμβίωναν ειρηνικά. Eνας ύμνος στη χαρά της ζωής και τη δύναμη της γυναίκας.

Τι κάνει τη «Λωξάντρα» να έχει τόσο μεγάλη επιτυχία μέχρι και σήμερα;

Νομίζω ότι, η μεγάλη επιτυχία της «Λωξάντρας» μέχρι και σήμερα οφείλεται στο ότι μιλάει κατευθείαν στην καρδιά μας και στο συναίσθημα, υπερασπιζόμενη διαχρονικές αξίες, την οικογένεια, τον σεβασμό στην καθημερινότητα και στα απλά και ουσιαστικά πράγματα, τις μνήμες μας.

Eχετε βρει κοινά στοιχεία με την ηρωίδα σας;

Πολλά κοινά στοιχεία, κάποια από τα οποία περιέγραψα ήδη πιο πάνω. Κέφι και αστείρευτη χαρά για τη ζωή, δοτικότητα και καλοσύνη.

Αν ζούσε σήμερα η Λωξάντρα, τι θα φοβόταν;

Νομίζω ότι αν ζούσε σήμερα η Λωξάντρα θα φοβόταν ό,τι φοβόταν και τότε. Τους μικρόψυχους, φθονερούς ανθρώπους, την αρρώστια και τους πολέμους. Οπως τα ίδια φοβάμαι και εγώ. 

Η Λωξάντρα είναι μία γυναίκα που αγαπά και φροντίζει την οικογένειά της. Για εσάς, τι σημαίνει αυτός ο θεσμός και τι θυσίες έχετε κάνει για να μπορέσετε να την κρατήσετε δεμένη;

Για μένα, η οικογένεια και το σπίτι μου είναι η βάση στην οποία πάτησα και πατώ για να πορευτώ στη ζωή μου και να είμαι δημιουργική. Για την οικογένειά μου έχω κάνει τα πάντα. Πάντα έβαζα τον εαυτό μου, όπως και η Λωξάντρα, σε δεύτερη μοίρα. Και ξέρετε κάτι; Όλο αυτό δεν το θεώρησα ποτέ θυσία, το έκανα απλά έτσι, γιατί το θεωρούσα απόλυτα φυσικό.

Παράλληλα, σκηνοθετείτε την παράσταση «Φοβάμαι, ταυρομάχε». Τι σημαίνει αυτό έργο για σας και πώς το προσεγγίσατε;

Προέρχεται, όπως και η «Λωξάντρα», από ένα μυθιστόρημα. Το μυθιστόρημα «Φοβάμαι, ταυρομάχε» του Χιλιανού Πέδρο Λεμεμπέλ. Ένα μυθιστόρημα που μιλά για τη διαφορετικότητα αλλά και για την καταπίεση και την αυταρχικότητα των απολυταρχικών καθεστώτων. Στην προκειμένη περίπτωση για τη δικτατορία του Πινοσέτ στη Χιλή. Όταν το διάβασα συγκλονίστηκα. Κατάφερα και πήρα τα δικαιώματα και στη συνέχεια έκανα τη διασκευή για το θέατρο και τη σκηνοθεσία και έτσι ανέβηκε για πρώτη φορά η παράσταση αυτή στην Ελλάδα, στο θέατρό μας το «Μεταξουργείο». Δεν ήταν εύκολη υπόθεση, γιατί πρόκειται για ένα χειμαρρώδες κείμενο με ιδιαίτερη γραφή. Με τους εξαίρετους συναδέλφους μου ηθοποιούς, νομίζω ότι στήσαμε μία εξαιρετική παράσταση. Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνει η μεγάλη επιτυχία της παράστασης, στις δύο σεζόν που παίζεται. Εκείνο που προσπάθησα να αναδείξω με αυτό το έργο είναι ο άνθρωπος και η ανάγκη του για αγάπη, τρυφερότητα και συντροφικότητα.

Για ποια πράγματα ή ιδέες δεν θα σταματήσετε να παλεύετε ποτέ;

Δε θα σταματήσω να παλεύω ποτέ για κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα. Γιατί όπως λέει και ο Λεμεμπέλ στο «Φοβάμαι, ταυρομάχε»: «Όλα τα ανθρώπινα πλάσματα είμαστε ίσα και αξίζουμε σεβασμό».

Έχετε μετανιώσει που ασχοληθήκατε με την πολιτική και τι σημαίνει για σας Αριστερά;

Όχι, δεν έχω μετανιώσει καθόλου που ασχολήθηκα με την πολιτική. Είμαι περήφανη για την προσπάθειά μας να κρατήσουμε τον τόπο όρθιο, τα δύσκολα χρόνια που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κυβέρνηση. Είμαι περήφανη που βοήθησα κι εγώ με τις μικρές μου δυνάμεις σ’ αυτή την προσπάθεια, μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα και τους άλλους συντρόφους. Αριστερά για εμένα σημαίνει να έχεις σαν προτεραιότητα τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Τι είναι αυτό που σας γοητεύει περισσότερο στον Στέφανο Κασσελάκη και παραμένετε στο κόμμα;

Πιστεύω ότι είναι ένας άνθρωπος που μιλάει μια καθημερινή γλώσσα, χωρίς κομματικές αγκυλώσεις. Έχει στόχο, είναι έξυπνος, εργατικός, αποτελεσματικός και συγχρόνως ευαίσθητος.

Από πέρυσι που λειτούργησαν κανονικά τα θέατρα, βλέπουμε μεγάλο αριθμό παραστάσεων να είναι sold out. Η πανδημία ξανάκανε την Τέχνη, απαραίτητη προϋπόθεση στη ζωή μας;

Η αλήθεια είναι ότι πέρυσι, μετά την πανδημία, τα θέατρα δούλεψαν πάρα πολύ, επειδή ο κόσμος είχε στερηθεί το θέατρο στη διάρκειά της. Τη φετινή χρονιά δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα για το θέατρο. Κάποιες παραστάσεις πάνε πολύ καλά, οι περισσότερες όμως φυτοζωούν. Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στη μεγάλη οικονομική κρίση και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο περισσότερος κόσμος με τα οικονομικά του.

Ποια είναι τα αγαπημένα σας χριστουγεννιάτικα έθιμα και τελετουργικά;

Νομίζω ότι είναι τα απλά πράγματα, που αγαπούμε όλοι τα Χριστούγεννα. Να στολίζω το σπίτι μου, να μαγειρεύω για την οικογένειά μου και τους φίλους μου, ώστε να μοσχομυρίζει το σπίτι μελομακάρονα και ψητή γαλοπούλα και να βοηθάω, όσο μπορώ, κάποιους ανθρώπους που περνάνε δύσκολα

Ποια είναι τα όνειρά σας για τη νέα χρονιά που έρχεται;

Αν μπορούσα να δώσω υγεία και ειρήνη σε όλο τον κόσμο θα το έκανα. Ακόμα, θα ήθελα το θέατρό μας το «Μεταξουργείο» να συνεχίσει να κάνει επιτυχημένες παραστάσεις και να γεμίζει από κόσμο. Θα ήθελα επίσης, να το αγαπήσει ο κόσμος, όσο το αγαπώ εγώ την καινούργια παράσταση που ετοιμάζω «Το βεραμάν φόρεμα».