Η θεατρική ομάδα του 5ου ΓΕΛ Νίκαιας αναπαριστά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης: Ένα διδακτικό ταξίδι στην Ιστορία

Για πάνω από δυο δεκαετίες η θεατρική ομάδα του 5ου Γενικού Ενιαίου Λυκείου Νίκαιας ανεβάζει κάθε χρόνο και ένα θεατρικό έργο, με μοναδική εξαίρεση τα χρόνια της πανδημίας. Το θέατρο στο σχολείο από μόνο του είναι ένα δύσκολο εγχείρημα. Αξίζει όμως όλες τις άοκνες προσπάθειες και τα καρδιοχτύπια της δημιουργικής έξαρσης. Όλα αυτά ενσωματώνονται στην κανονικότητα του σχολείου και ωθούν τη σχολική κοινότητα στο να θέτει πιο σύνθετους και απαιτητικούς στόχους. Η θεατρική ομάδα του 5ου ΓΕΛ Νίκαιας έχει ανεβάσει δύσκολα έργα του ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου, έχει βραβευτεί και επαινεθεί.

Για φέτος οι συντελεστές της επέλεξαν μια πρωτότυπη δραματουργική σύνθεση, βασισμένη σε τρία κείμενα, το Μαουτχάουζεν του Ιάκωβου Καμπανέλλη, την Ανάκριση του Πέτερ Βάις και το Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος του Πρίμο Λέβι. Ο τίτλος που έδωσαν είναι αντιπροσωπευτικός: «Μην είδατε την αγάπη μου; -Καντάτα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης». Ο στίχος «Μην είδατε την αγάπη μου;», από το «Άσμα Ασμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, μελοποιημένο από τον Μίκη Θεοδωράκη, που από δω και πέρα εκτός από την υποβλητική φωνή της Φαραντούρη θα χαϊδεύει τα αυτιά μας με τις εκπληκτικές φωνές των μαθητών και των μαθητριών του 5ου ΓΕΛ Νίκαιας. Και ο επεξηγηματικός υπότιτλος «Καντάτα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης». Ρίτσος, Μπαχ, πίστη, μνήμη, θρήνος, με τη μουσική να πτυχώνεται πάνω στο δράμα και να αναδίνει τη δύναμη της ψυχής και την ελπίδα ότι ακόμη και στην πιο δύσκολη συνθήκη ο άνθρωπος θα υψωθεί και θα χαλάσει το τέρας. Και στο τέλος, θα ψάχνει την ώρα της πληρωμής που δεν έρχεται, θα αναζητά μάταια τη χαμένη ζωή, θα αναμετριέται με τους φόβους μας από δω και πέρα ... Και τα στρατόπεδα που καραδοκούν κάθε φορά να «φιλοξενήσουν» τους απόκληρους της ιστορίας και προβάλλουν ως η μόνη λύση, ένα βήμα πριν μας ξεφύγουν και καταλήξουν πάλι να είναι κολαστήρια των σωμάτων και των ψυχών.

Το έργο δύσκολο και απαιτητικό, αλλά δουλεμένο με μεράκι, ταλέντο και κόπο, από ανθρώπους γνώστες, καθηγητές -πρώην και νυν- και απόφοιτους του σχολείου που είναι πλέον καταξιωμένοι καλλιτέχνες, και από παιδιά συνειδητοποιημένα, που μπήκαν από πολύ νωρίς στο πνεύμα του έργου και αντιλήφθηκαν το διακύβευμα στο ακέραιο. Πίσω από τη θεατρική ομάδα που ίδρυσε, εμψυχώνει και οργανώνει η ακούραστη Μαίρη Αδαμοπούλου, ο διευθυντής του σχολείου κ. Τσιριγώτης Παναγιώτης και η υπεύθυνη εκπαιδευτικός του θεατρικού ομίλου κα Ελίζα Μπενέτου. Το αποτέλεσμα; Χειροκρότημα, συγκίνηση, αγκαλιές, δάκρυα και αγάπη, πολλή αγάπη! Όπως πρέπει να είναι το θέατρο στο σχολείο και δη στο δημόσιο, εκεί που πολλά αυτονόητα για πολλούς πράγματα γίνονται δύσκολα και κοπιαστικά και πραγματώνονται με κόστος και θυσίες. Αλλά αυτά είναι που δίνουν δύναμη, πίστη, αφοσίωση και εμπνέουν αισιοδοξία για το μέλλον!

Ο διευθυντής του σχολείου κ. Τσιριγώτης Παναγιώτης μιλά στο ethnos.gr για την παράσταση που ανέβηκε στο θέατρο του σχολείου τον Μάιο, τις προκλήσεις που αντιμετώπισαν, αλλά και τη σημασία της θεατρικής παιδείας στη σύγχρονη εκπαίδευση.

Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας κάποια αξέχαστη στιγμή ή εμπειρία από τη θεατρική ομάδα;

Είναι πολλές οι αξέχαστες στιγμές και οι πολύ δυνατές εμπειρίες που έζησα αυτόν τον χρόνο με τη θεατρική μας ομάδα. Δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια, καθώς οι ώρες της δημιουργικής έξαρσης, τότε που ξεσπάει μια "ιδεοθύελλα" ανάμεσα στα μέλη της ομάδας και όλοι έχουν να προτείνουν κάτι είναι κάτι πολύ σύνηθες. Όμως, μία στιγμή θα τη θυμάμαι πιο έντονα. Την ώρα που νομίζεις ότι τα αποθέματα ενέργειας στεγνώνουν και μοιάζεις να θες να τα παρατήσεις. Και τότε αρκεί μια σπίθα, μια σπρωξιά για να συνεχίσουμε ... Σε μια τέτοια στιγμή είπα ότι φέτος ανεβάζουμε ένα πειραματικό έργο, κάνουμε ουσιαστικά πειραματικό θέατρο. Η θεατρική μας ομάδα με τη μακρά πείρα και ιστορία της έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει. Και το πείραμα ούτε διακόπτεται ούτε είναι καταδικασμένο να πετύχει. Συνεχίζεται και ολοκληρώνεται και όλοι μαζί απολαμβάνουμε τους καρπούς του. Όπερ και εγένετο!

Ποια είναι η προσωπική σας άποψη για τη σημασία της θεατρικής παιδείας στη σύγχρονη εκπαίδευση;

Η θέση της θεατρικής παιδείας στην εκπαίδευση είναι καθοριστική και δυστυχώς υποτιμημένη. Παρέχει αυτά ακριβώς που μας λείπουν περισσότερο σήμερα. Αισθητική καλλιέργεια, αγωγή της συγκίνησης και του γέλιου, επαφή με τα μεγάλα επιτεύγματα του πολιτισμού, βαθιά κατανόηση των κειμένων. Πρέπει να συναισθανθούμε το νόημα της φράσης "μη λέτε ούτε μια λέξη αν δεν καταλαβαίνετε βαθιά τι σημαίνει". Να επιστρέψουμε στις αξίες της σιωπηρής και μεγαλόφωνης ανάγνωσης, να χειριστούμε τις φωνές μας και τα σώματά μας ως διόδους επικοινωνίας με τον συνάνθρωπό μας. Πραγματικά έχει πολύ μεγάλη σημασία να κάνουμε θέατρο στο σχολείο, από το απλό θεατρικό παιχνίδι στην τάξη, που κάνει τη γνώση βίωμα και εμπλουτίζει τη διδακτική πράξη, μέχρι και τις παραστάσεις που ανεβαίνουν και δεν έχουν να ζηλέψουν σχεδόν τίποτα από τις επαγγελματικές. Και φυσικά, οι ωφελούμενοι είναι ολόκληρη η σχολική κοινότητα και όχι μόνο οι άμεσα εμπλεκόμενοι.

Υπάρχουν συνεργασίες με επαγγελματίες του θεάτρου ή άλλα σχολεία για την ενίσχυση της θεατρικής εκπαίδευσης;

Η θεατρική ομάδα του 5ου ΓΕΛ Νίκαιας έχει αποκτήσει διαχρονικά πολλούς φίλους. Είναι συγκινητικό πόσο ταπεινά και αθόρυβα έρχονται προσωπικότητες από όλους τους χώρους να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις. Ο μεγάλος πνεύμονας όμως είναι η σχολική μας κοινότητα, μέλη της οποίας είναι και απόφοιτοι του σχολείου, που συμμετείχαν κάποτε ως μαθητές στις παραστάσεις και είναι ήδη καταξιωμένοι άνθρωποι του θεάτρου. Για παράδειγμα, τη σκηνοθεσία αλλά και τη δραματουργική σύνθεση των κειμένων φέτος την έκανε ο Γιώργος ο Βουρδαμής, απόφοιτος του σχολείου μας. Όσο για τη συνεργασία με άλλα σχολεία, γνωρίζω ότι υπήρξε στο παρελθόν, αλλά είναι στα πλάνα μας να επεκτείνουμε και να εξελίξουμε αυτό το κομμάτι. Άλλωστε, υπάρχουν επιμορφωτικές δράσεις για το θέατρο στο σχολείο, στις οποίες οι εκπαιδευτικοί μας κατά καιρούς συμμετέχουν.

Πώς αντιμετωπίζετε τις προκλήσεις που προκύπτουν από τη διοργάνωση και την υλοποίηση θεατρικών παραστάσεων στο σχολείο;

Συζήτηση και ενεργητική ακρόαση είναι το κλειδί. Είναι ευλογία να συνεργάζεσαι με τόσο ταλαντούχους και ανήσυχους ανθρώπους. Για έναν διευθυντή λυκείου, που μοιραία πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα στις διοικητικές ευθύνες, που αυξάνονται εκθετικά, τα καθημερινά προβλήματα, τις ακαδημαϊκές απαιτήσεις του λυκείου, που για πολλούς λειτουργούν αντίρροπα προς τη δημιουργικότητα και την καλλιτεχνική έκφραση, η στήριξη και η εμψύχωση μιας θεατρικής ομάδας είναι τεράστια πρόκληση. Αντλούμε δύναμη από την πεποίθηση ότι το εγχείρημα όχι απλώς αξίζει τον κόπο αλλά είναι και αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς μας.