Καινούργιοι κύκνοι στην παλιά «Λίμνη»

Ένα «πάντρεμα» του χθες με το σήμερα, του κλασικού με το σύγχρονο, του φανταστικού με το πραγματικό, του καλού με το κακό... Κάπως έτσι θα μπορούσε κανείς να περιγράψει τη νέα ανάγνωση της «Λίμνης των Κύκνων», που φέρει την υπογραφή του Κωνσταντίνου Ρήγου και θα κάνει πρεμιέρα το βράδυ του Σαββάτου (10/11) στην Εθνική Λυρική Σκηνή, ανοίγοντας τη νέα περίοδο του μπαλέτου της.

Ο νέος διευθυντής του εξαιρετικού χορευτικού συγκροτήματος της ΕΛΣ τολμά να αναμετρηθεί με το πιο δημοφιλές μπαλέτο όλων των εποχών και περιδιαβαίνει τους δρόμους της υπέροχης μουσικής του Τσαϊκόφσκι με τον δικό του ιδιαίτερο βηματισμό για να καταλήξει σ’ ένα φινάλε βαθιά ψυχαναλυτικό και εξαιρετικά διδακτικό συνάμα.

«Στη “Λίμνη των Κύκνων” παρουσιάζω μια εκδοχή που φλερτάρει με τη γοητεία του κλασικού χορού με έναν σύγχρονο τρόπο νεοκλασικού ενδιαφέροντος. Μια εκδοχή προσαρμοσμένη στην τεχνική που διαθέτει το μπαλέτο της ΕΛΣ. Πιστεύω ότι όλες οι κλασικές χορογραφίες με την ανάλογη ερμηνεία μπορούν να μοιάζουν σύγχρονες. Έχω κρατήσει κάποια κομμάτια της κλασικής χορογραφίας των Ιβάνοφ και Πετιπά σχεδόν αυτούσια, αφού τόσα χρόνια μετά τη δημιουργία τους μου φαίνονται σχεδόν σημερινά. Ο κλασικός χορός χρειάζεται υψηλή τεχνική και εκφραστικότητα. Παράλληλα, αν ξεπεράσεις το κομμάτι της παντομίμας που υπάρχει στα έργα αυτά, το κλασικό μπαλέτο έχει εξελιχθεί ως τεχνική και τέχνη» εξηγεί ο Κ. Ρήγος.

Ακόμη, συμπληρώνει με νόημα: «Οι ήρωες κρατάνε τα χαρακτηριστικά της κλασικής εκδοχής, μόνο που οι ρόλοι παρουσιάζονται ως προβολές του ίδιου του πρίγκιπα. Βλέπω τους ρόλους του λευκού και του μαύρου κύκνου ως τις δύο πλευρές του ίδιου προσώπου – την αθωότητα και την ανάγκη για αυτοκαταστροφή που κρύβει μέσα του κάθε άνθρωπος. Την ανθρώπινη ύπαρξη την έλκει το καλό και το κακό. Αυτό το βρίσκω ιδιοφυές σε αυτό το έργο και είναι ένα από τα στοιχεία που θέλω να αναδείξω».

Πράγματι, στη μεταμοντέρνα εκδοχή του Κ. Ρήγου συνυπάρχουν πολλά χορογραφικά στιλ, ενώ έχουν γίνει ουσιαστικές παρεμβάσεις στον εννοιολογικό κορμό του έργου με στόχο να υπογραμμιστούν εικόνες, μηνύματα και συναισθήματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο. Αυτή, εξάλλου, είναι και η μεγάλη πρόκληση την οποία καλούνται να αντιμετωπίσουν οι καλλιτέχνες που επιλέγουν να προσεγγίσουν το αγαπημένο όσο και εξαιρετικά απαιτητικό κλασικό αυτό έργο.

Εκτός από τον σκηνοθέτη που έχει στήσει το δικό του καλλιτεχνικό όραμα πάνω στο διαχρονικό έργο, οι χορευτές της ΕΛΣ καλούνται να αντεπεξέλθουν στις υψηλές δεξιοτεχνικές απαιτήσεις του και οι μουσικοί της Ορχήστρας της ΕΛΣ να αποδώσουν, υπό τη διεύθυνση του Ηλία Βουδούρη, τον απαράμιλλο λυρισμό του. Το καλλιτεχνικό στοίχημα είναι αναμφισβήτητα μεγάλο