Εθνικό Θέατρο: Το νέο ρεπερτόριο, η ανακαίνιση στο REX και η (ξαφνική) ανακοίνωση αποχώρησης του Μόσχου

«Ονειρευτήκαμε ένα θέατρο ανοιχτό, εξωστρεφές και φωτεινό, και πιστεύω πως μείναμε πιστοί σε αυτό το όραμα. Σας προσκαλούμε να συνεχίσουμε μαζί το ταξίδι, να ονειρευτούμε και φέτος "Έναν Κόσμο Ανοιχτό"» τόνισε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Γιάννης Μόσχος, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που πραγματοποιήθηκε στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου Τσίλλερ, την Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου.

Με 17 νέες παραγωγές και δύο επαναλήψεις, το Εθνικό Θέατρο ανοίγει την αυλαία για τη θεατρική περίοδο 2024-2025. Ο φετινός προγραμματισμός δεν είναι παρά η φυσική συνέχεια των οραμάτων και των προσπαθειών των τελευταίων χρόνων, μ' έναν πλούσιο θεατρικό καμβά που περιλαμβάνει σύγχρονα ελληνικά και ξένα έργα, κλασικά του παγκόσμιου δραματολογίου, πρωτότυπες δραματουργίες και τολμηρές θεατρικές μεταγραφές λογοτεχνικών κειμένων. Ιδιαίτερη θέση στον φετινό προγραμματισμό κατέχει το αφιέρωμα στο νεοελληνικό έργο. Έλληνες συγγραφείς κλήθηκαν να δημιουργήσουν πρωτότυπα θεατρικά έργα ειδικά για το Εθνικό, ενώ αρκετά από αυτά ανεβαίνουν για πρώτη φορά ή επανέρχονται στη σκηνή μετά από μακρά απουσία. Παράλληλα, ανατέθηκαν νέες θεματικές σε δραματουργούς και πραγματοποιήθηκαν θεατρικές διασκευές γνωστών ελληνικών μυθιστορημάτων.

Οι παραστάσεις της φετινής χρονιάς αγγίζουν με ευαισθησία και τόλμη επίκαιρα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, όπως η υπεράσπιση της δημοκρατίας, η απόδοση δικαιοσύνης, ο παραλογισμός του πολέμου, η θέση της γυναίκας, τα δικαιώματα των μειονοτήτων, οι δυσκολίες της τρίτης ηλικίας και η βία στο διαδίκτυο. Τα εισιτήρια Early Bird, τη φετινή σεζόν, θα είναι διαθέσιμα σε δυο χρονικές περιόδους. Η πρώτη ξεκινά την Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου στις 12:00 και διαρκεί επτά (7) ημέρες, έως την Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου στις 24:00, με το κόστος του εισιτηρίου να 'ναι στα 10 ευρώ. Η δεύτερη περίοδος θ' ανακοινωθεί σύντομα.

Εργαστήρια, ψηφιακό αρχείο και κοινωνικές δράσεις

Η πλούσια δραστηριότητα του Εθνικού Θεάτρου δεν περιορίζεται μόνο στις θεατρικές παραγωγές. Ο θεσμός των θεατρικών εργαστηρίων συνεχίζει να ανθίζει, ενώ το Μικρό Εθνικό επεκτείνει τη δραστηριότητά του με νέα εργαστήρια και θεματικές. Παράλληλα, οι κοινωνικές δράσεις του οργανισμού ενισχύονται, με προγράμματα που προσφέρονται δωρεάν στην κοινότητα. Ο θεσμός του Επισκεπτηρίου στα νοσοκομεία επανέρχεται, τα θεατρικά εργαστήρια σε σωφρονιστικά ιδρύματα και προγράμματα απεξάρτησης συνεχίζονται, ενώ για πρώτη φορά προσφέρονται εργαστήρια δραματοθεραπείας σε άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας, στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Συνταγογράφησης. Σημαντική είναι και η συνέχιση των παραστάσεων με καθολική προσβασιμότητα, καθώς το Εθνικό παραμένει πιστό στο όραμα ενός θεάτρου ανοιχτού για όλους.

Ένα ακόμη σημαντικό έργο, η ψηφιοποίηση και τεκμηρίωση του ιστορικού αρχείου του Εθνικού Θεάτρου, ολοκληρώνεται σύντομα, με το κοινό να έχει πλέον πρόσβαση σε νέο αρχειακό υλικό, ψηφιακές περιηγήσεις στο κτίριο του Τσίλλερ και άλλα ιστορικά αντικείμενα. Η εξωστρέφεια του οργανισμού ενισχύεται με τη συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ, ενώ εγκαινιάστηκε πρόσφατα η έκθεση σύγχρονης τέχνης Space of Togetherness στο «Σχολείον της Αθήνας - Ειρήνη Παπά».

Στον τομέα των διεθνών συνεργασιών, το Εθνικό Θέατρο θα φιλοξενήσει για πρώτη φορά στην ιστορία του το Διεθνές Θεατρικό Συνέδριο της European Theatre Convention τον Απρίλιο του 2025, όπου εκπρόσωποι θεάτρων από 30 χώρες θα συναντηθούν στην Αθήνα. Ταυτόχρονα, θα διεξαχθεί το 3ο Showcase, με ξένους καλλιτέχνες, διευθυντές και δημοσιογράφους να παρακολουθούν παραγωγές και να γνωρίζουν Έλληνες δημιουργούς. Το πρόγραμμα καλλιτεχνικής ανταλλαγής και φιλοξενίας συνεχίζεται, ενισχύοντας την ορατότητα του ελληνικού θεάτρου διεθνώς. Παραστάσεις του Εθνικού άρχισαν ήδη να ταξιδεύουν στο εξωτερικό, ενδυναμώνοντας τις διεθνείς σχέσεις με σημαντικούς φορείς.

Σε κοινωνικό επίπεδο, το Εθνικό παρέμεινε ενεργό, όχι μόνο μέσω των καλλιτεχνικών του επιλογών, αλλά και με δράσεις που ανέδειξαν φλέγοντα ζητήματα όπως η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, ο πόλεμος, η ισότητα των φύλων και τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Επιπλέον, εγκαινίασε νέες συνεργασίες με σημαντικούς πολιτιστικούς οργανισμούς στην Ελλάδα και συνέχισε επιτυχημένα προγράμματα προηγούμενων διευθύνσεων. Με το πρόγραμμα «Γνωριμία με τα αρχαία θέατρα της Ελλάδας», σε συνεργασία με το ΔΙΑΖΩΜΑ, το Εθνικό ταξίδεψε σε 15 αρχαία θέατρα σε ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα, φέρνοντας τη μαγεία του θεάτρου σε μέρη που δεν είχε επισκεφθεί ποτέ ξανά.

Η ανακαίνιση στο REX

Το Εθνικό Θέατρο έχει να αντιμετωπίσει τον χειμώνα που μας έρχε ται μια μεγάλη πρόκληση. Μέσα στον επόμενο χρόνο έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει η εκ βάθρων ανακαίνιση της Σκηνής «Μαρίκα Κοτοπούλη» στο Θέατρο REX. Ένα μεγάλο πολύ ωφέλιμο έργο, που σχεδιάζεται και θα υλοποιηθεί από το υπουργείο Πολιτισμού, εντασσόμενο στο Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Με τα έως τώρα δεδομένα και οι τρεις σκηνές του REX θα κλείσουν, προσωρινά, από τα μέσα Ιανουαρίου του 2025 μέχρι και τα τέλη του έτους.

Το Εθνικό Θέατρο συνεχίζει απρόσκοπτα το καλλιτεχνικό του έργο, χωρίς να μειώσει στο ελάχιστο την παραγωγική του δραστηριότητα, είτε αξιοποιώντας τις υπάρχουσες κτιριακές δομές του κτιρίου Τσίλλερ και του συγκροτήματος «Σχολείον της Αθήνας - Ειρήνη Παπά» είτε χρησιμοποιώντας χώρους εκτός Εθνικού. Εχει σχεδιαστεί συμπαραγωγή με την Εθνική Λυρική Σκηνή, η οποία θα παρουσιαστεί στην Εναλλακτική της Σκηνή, συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν στο Θέατρο της Οδού Φρυνίχου, καθώς και η στέγαση παραγωγών στο θέατρο «Χώρος» στον Βοτανικό.

Ρεκόρ εσόδων

Κατά τη διάρκεια της θητείας του, το Εθνικό Θέατρο υπηρέτησε με συνέπεια το θέατρο συνόλου, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του κοινού, που γέμισε τις αίθουσες του. Αυτή η στήριξη είχε άμεσο αντίκτυπο στα οικονομικά του οργανισμού, με το 2023 να σημειώνει ρεκόρ δεκαετίας, φτάνοντας τα 3.533.223,97 ευρώ. Συγκριτικά, τα έσοδα της περιόδου 2021-2022 ανήλθαν στα 1.478.841,11 ευρώ, ενώ την επόμενη χρονιά έφτασαν τα 2.595.210,74 ευρώ, με την τελευταία περίοδο (2023-2024) να καταγράφει εντυπωσιακή αύξηση στα 4.417.832,84 ευρώ – μια αύξηση 70% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά και 178% συγκριτικά με την περίοδο 2021-2022.

Το Εθνικό Θέατρο διεύρυνε σημαντικά την παραγωγική του δραστηριότητα, δημιουργώντας περισσότερες θέσεις εργασίας και ενισχύοντας τη φυσιογνωμία των σκηνών του. Επαναλειτούργησε την Πειραματική Σκηνή, προσφέροντας χώρο στους νέους δημιουργούς, και συνεργάστηκε με ποικίλες γενιές του ελληνικού θεάτρου, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα αισθητικών, από τις πιο πειραματικές έως τις κλασικές προσεγγίσεις. Παράλληλα, προσέφερε στο κοινό πληθώρα επιλογών, διευρύνοντας την απήχησή του. Κάποιες παραστάσεις δίχασαν, ενώ άλλες άφησαν έντονο καλλιτεχνικό στίγμα, με την αποδοχή κοινού και κριτικών να είναι ενθουσιώδης. «Είμαι περήφανος για όλες τις παραστάσεις, ανεξαρτήτως υποδοχής, γιατί ξέρω τον κόπο και την αγάπη με την οποία δημιουργήθηκαν και τη φροντίδα που επεδείξαμε ως Εθνικό» δήλωσε, χαρακτηριστικά, ο ίδιος. 

Η επόμενη μέρα για το Εθνικό Θέατρο μετά την αποχώρηση του Γιάννη Μόσχου

Στο κλείσιμο της συνέντευξης Τύπου, ο Γιάννης Μόσχος ανακοίνωσε ότι δεν θα διεκδικήσει δεύτερη θητεία, βάζοντας τέλος στις φήμες που κυκλοφορούσαν τους τελευταίους μήνες. Το κοινό τον καταχειροκρότησε θερμά για αρκετή ώρα, σε μια στιγμή αποχαιρετισμού γεμάτη συναισθήματα. «Η θητεία μου ολοκληρώνεται στις 22 Δεκεμβρίου. Ηταν τρία χρόνια γεμάτα ένταση, προκλήσεις, στενοχώριες, αλλά και χαρές. Κλείνει ένας κύκλος και ήρθε η ώρα να παραδώσω τη σκυτάλη» είπε φανερά συγκινημένος, προσθέτοντας ότι θα είναι στο πλευρό του επόμενου διευθυντή για να διασφαλίσει μια ομαλή μετάβαση.

Η απόφαση του κ. Μόσχου, όπως ανέφερε, είναι προσωπική και δεν επιθυμεί ν' αναλύσει περαιτέρω τους λόγους της αποχώρησής του, αλλά τόνισε τη συλλογικότητα της προσπάθειας που έγινε αυτά τα χρόνια. Υπό την ηγεσία του, το Εθνικό Θέατρο ανέκαμψε μετά από ένα μεγάλο σκάνδαλο, δίνοντας νέα πνοή στον οργανισμό. Παράλληλα, ο υφυπουργός Πολιτισμού Ιάσονας Φωτήλας, ο οποίος ήταν παρών στην εκδήλωση, αρνήθηκε να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις σχετικά με το τι θα ακολουθήσει, δηλώνοντας ότι «δεν είναι η στιγμή για τέτοιες ερωτήσεις». Η θητεία του κ. Μόσχου λήγει σε μερικές εβδομάδες και το μέλλον της Πρώτης Κρατικής Σκηνής παραμένει αβέβαιο, με το ερώτημα αν θα προκηρυχθεί νέος διαγωνισμός ή θα γίνει απευθείας ανάθεση να μένει αναπάντητο.

Το ρεπερτόριο με μια ματιά

Κτήριο Τσίλλερ - Κεντρική Σκηνή

«Goodbye Lindita» (σε επανάληψη)
Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Μάριο Μπανούσι
Από 16/10/24

Η πολυβραβευμένη παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου Goodbye, Lindita σε σκηνοθεσία Μάριο Μπανούσι, μετά τα διαδοχικά sold out που σημείωσε τις τελευταίες δύο θεατρικές σεζόν και την εντυπωσιακή παγκόσμια διαδρομή της, επιστρέφει στην Κεντρική πλέον Σκηνή του Κτηρίου Τσίλλερ, για τρεις εβδομάδες, ενώ συνεχίζει την ευρωπαϊκή περιοδεία της.

Το Goodbye, Lindita εστιάζει σε μια αρχέγονη ανθρώπινη εμπειρία, αυτή της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου. Σε ένα σπίτι, μια οικογένεια πενθεί βυθισμένη στη σιωπή, ώσπου μια σειρά από παράδοξα γεγονότα ανοίγει ένα παράθυρο σε έναν κόσμο, όπου η ανάμνηση μπλέκεται με τη φαντασίωση και η πραγματικότητα με το όνειρο. Ο Μάριο Μπανούσι προτείνει ένα προσωπικό, χειροποίητο εικαστικό θεατρικό σύμπαν, εμπνέεται από δικά του βιώματα και από ταφικά έθιμα και παραδόσεις των Βαλκανίων για να φτιάξει με τη δημιουργική του ομάδα ένα σκηνικό ποίημα για την απώλεια. Χωρίς να ακούμε ποτέ τα πρόσωπα να μιλούν, γινόμαστε μάρτυρες της πορείας τους, ενός εσωτερικού ταξιδιού που προσπαθεί να απαντήσει σε ένα αιώνιο ερώτημα: πώς λέμε αντίο σε ένα πολυαγαπημένο πρόσωπο;

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Χρυσή Βιδαλάκη, Μπάμπης Γαλιατσάτος, Εριφύλη Κιτζόγλου, Κατερίνα Κρίστο, Μάριο Μπανούσι, Ελένη Νζάνγκα, Βασιάνα Σκοπετέα, Αλεξάνδρα Χασάνι

«Μάνα Κουράγιο» του Μπέρτολτ Μπρεχτ
Σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός
Από 28/11/24

Το αριστούργημα του σπουδαίου δραματουργού, συγγραφέα και ποιητή Μπέρτολτ Μπρεχτ, Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της, γράφτηκε στη Σκανδιναβία το 1938-1939. Θέλοντας να παρουσιάσει «την κοινωνία ως ικανή να αλλάξει», όπως ο ίδιος υπογραμμίζει, ο Γερμανός συγγραφέας περιγράφει συμβάντα που διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου στην Ευρώπη ως κραυγή αγωνίας για τον επερχόμενο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που ξέσπασε έναν μόλις χρόνο αργότερα.

Το έργο ακολουθεί την τυχοδιώκτρια Άννα Φίρλινγκ, γνωστή ως Μάνα Κουράγιο, στον αγώνα της για επιβίωση. Η ίδια εκμεταλλεύεται τον πόλεμο, πουλώντας αγαθά στους στρατιώτες στα πεδία των μαχών, ενώ μάταια προσπαθεί να προστατεύσει τα τρία παιδιά της. Έργο βαθιά αντιπολεμικό αλλά ταυτόχρονα εξόχως παραβολικό, η Μάνα Κουράγιο, μιλά για τον αγώνα για επιβίωση, για την πιο τραγική απώλεια –αυτή που συνιστά ο θάνατος των παιδιών– και το πάντοτε ακριβό τίμημα του κέρδους.

Ο Στάθης Λιβαθινός, στην πρώτη του σκηνοθεσία στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, καταπιάνεται –για πρώτη φορά επίσης– με τον Μπρεχτ. Τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης Μάνα Κουράγιο υπογράφει σε μια νέα τους εκδοχή –και όχι εκείνη του Πάουλ Ντεσάου– ο στενός του συνεργάτης, Θοδωρής Αμπαζής, ενώ τον θίασο απαρτίζουν, στην πλειοψηφία τους, νέοι χαρισματικοί ηθοποιοί.

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Νίκος Αλεξίου, Μπέτυ Αρβανίτη, Αντώνης Γιαννακός, Γιάννης Δενδρινός, Πάνος Καμμένος, Φώτης Κουτρουβίδης, Πάρης Λεόντιος, Άννα Μάγκου, Βασίλης Ντάρμας, Βασίλης Παπαδημητρίου, Άγγελος Παππάς, Αντώνης Παρχαρίδης, Ιάκωβος Παυλόπουλος, Θεοδοσία Σαββάκη, Εύα Σιμάτου, Ιωάννης Σύριος, Χρήστος Σωνάκης, Βασίλης Τσαλίκης, Σταμάτης Φακορέλλης

«Φάουστ» του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Άρης Μπινιάρης
Από 13/3/25

Φάουστ: o μεσαιωνικός θρύλος που ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε επεξεργάστηκε με μοναδικό τρόπο και για 60 ολόκληρα χρόνια έμελλε να αποτελέσει ένα από τα αριστουργήματα του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Το έργο αφηγείται την ιστορία ενός μορφωμένου αλλά ανικανοποίητου ανθρώπου, που αναζητεί βαθύτερο νόημα στη ζωή. Απελπισμένος από τη συνειδητοποίηση ότι δεν έκανε τίποτα σημαντικό στη ζωή του, ο Φάουστ κάνει μια συμφωνία με τον Μεφιστοφελή, στον οποίο θα πουλήσει την ψυχή του με αντάλλαγμα απεριόριστη γνώση και επίγειες απολαύσεις. Με τη βοήθειά του γίνεται νέος πάλι και ερωτεύεται τη Μαργαρίτα, αλλά η σχέση τους καταλήγει σε τραγωδία.

Ένα συναρπαστικό έργο για τη δριμεία σύγκρουση ανάμεσα στο σώμα και το πνεύμα, το βίωμα και τη γνώση, το απολλώνιο και το διονυσιακό, αλλά και την αγωνιώδη προσπάθεια του ανθρώπου να βρει το νόημα της ύπαρξης και τη λύτρωση. Μια «εμπύρετη» παράσταση, όπου η μουσικότητα παίζει κυρίαρχο ρόλο, με τη σκηνοθετική σφραγίδα του Άρη Μπινιάρη και μια χαρισματική ομάδα ηθοποιών και συντελεστών.

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Μιχάλης Βαλάσογλου, Μπάμπης Γαλιατσάτος, Στέλιος Ιακωβίδης, Ηλέκτρα Καρτάνου, Νάντια Κατσούρα, Μάριος Κρητικόπουλος, Μαριάννα Μαθιά, Μαρία Μαντά, Ιωάννα Μαυρέα, Λένα Μποζάκη, Άρης Νινίκας, Βασίλης Παπαδόπουλος, Στέφανος Πίττας, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Αλεξάνδρα Χασάνι, Γιλμάζ Χουσμέν κ.ά.

Κτήριο Τσίλλερ - Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»

«Στο Σώμα της» των Ελένης Ευθυμίου, Σοφίας Ευτυχιάδου, Νεφέλης Μαϊστράλη
Σκηνοθεσία: Ελένη Ευθυμίου
Από 13/11/24

Ένα πολυφωνικό έργο για τα θαύματα, τις χαρές, τις κατακτήσεις αλλά και τις καταπιέσεις που έχει υποστεί το γυναικείο σώμα μέσα στους αιώνες. Ένας λαμπερός θίασος 12 γυναικών ηθοποιών, διαφορετικών ηλικιών και εμπειριών, συνθέτει έναν δυναμικό Χορό που γιορτάζει τις οδύνες αλλά και τις ηδονές των θηλυκοτήτων μέσα από το πρίσμα του σώματος. Η σκηνοθέτρια Ελένη Ευθυμίου μαζί με τη δημιουργική της ομάδα που απαρτίζεται, επίσης, αποκλειστικά από γυναίκες, συνθέτει μια παράσταση–γυναικεία υπόθεση, που επιχειρεί να μιλήσει με ποιητικό τρόπο και με τόλμη για ένα θέμα που αφορά, ωστόσο, όλα τα φύλα.  

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Αλίκη Αλεξανδράκη, Φένια Αποστόλου, Ξένια Γκιουλεμέ, Αγγελική Δεληθανάση, Ίντρα Κέιν, Μαρία Κεχαγιόγλου, Ιωάννα Μαυρέα, Κατερίνα Παπανδρέου, Χάρις Σερδάρη, Νάνσυ Σιδέρη, Μαρία Σκουλά, Κωνσταντίνα Τάκαλου

«Η Κληρονομιά μας» του Μάθιου Λόπεζ
Σκηνοθεσία: Γιάννης Μόσχος
Από 7/2/25

«Η Κληρονομιά μας» του Μάθιου Λόπεζ παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το έργο του σύγχρονου Αμερικάνου συγγραφέα γνώρισε μεγάλη επιτυχία στη διεθνή σκηνή και κέρδισε σημαντικά βραβεία καλύτερου νέου έργου, όπως Ολιβιέ (2019) και Τόνι (2020).

Πηγή έμπνευσης της Κληρονομιάς μας είναι η Επιστροφή στο Χάουαρντς Έντ του Ε. Μ. Φόρστερ. Ο Μάθιου Λόπεζ δανείζεται στοιχεία από το μυθιστόρημα του Άγγλου, ομοφυλόφιλου συγγραφέα, αναπλάθοντάς τα, προκειμένου να αφηγηθεί την ιστορία μιας παρέας ομοφυλόφιλων ανδρών στη Νέα Υόρκη, στα τέλη της δεκαετίας του 2010. Βάζει, μάλιστα, και τον ίδιο τον Φόρστερ να εμφανίζεται επί σκηνής, ο οποίος –συγγραφική αδεία– βοηθά τους ήρωες να αφηγηθούν την ιστορία τους. Έτσι, τρεις γενιές συνυπάρχουν: αυτή που ανδρώθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, η μετέπειτα γενιά της δεκαετίας του 1980, η οποία μεγάλωσε μέσα στην καρδιά της επιδημίας του AIDS και η σημερινή γενιά ανδρών.

Το έργο μιλάει με αφοπλιστική ειλικρίνεια για τις ζωές των ομοφυλόφιλων ανδρών, εξερευνώντας, την ίδια στιγμή, θέματα που απασχολούν όλους τους ανθρώπους, όπως ο έρωτας, η απώλεια, η οικογένεια, η ταυτότητα, η ατομική ευθύνη, το αίσθημα του ανήκειν, η διατήρηση της ιστορικής μνήμης, αλλά και για τη βαθιά ανάγκη όλων μας να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. Ο Λόπεζ δεν στέκεται μόνο σε μια αποτύπωση των θεμάτων της κοινότητας των ομοφυλοφίλων, αλλά απευθύνεται σε άπαντες, ασχέτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Ένα ανθρώπινο, συγκινητικό έργο με πολιτικό στοχασμό, που ζωντανεύει με έναν δυνατό θίασο και τη σκηνοθετική σφραγίδα του Γιάννη Μόσχου.

Η παράσταση θα παίζεται σε δύο μέρη, τα οποία οι θεατές θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν είτε δύο διαφορετικές μέρες είτε κάθε Κυριακή σε ενιαία παράσταση.

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Γιώργος Ζιάκας, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Γιώργος Μακρής, Στέφανος Μουαγκιέ, Κώστας Μπερικόπουλος, Άγγελος Μπούρας, Κώστας Νικούλι, Παναγιώτης Παναγόπουλος, Θέμης Πάνου, Θανάσης Ραφτόπουλος, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Γιώργος Χριστοδούλου

Κτήριο Τσίλλερ - Πλαγία Σκηνή

«Που Οφείλεται Τόση Ορεξη για Ζωή» του Γιάννη Μαυριτσάκη
Σκηνοθεσία: Γιάννης Μαυριτσάκης
Από 27/3/25

Μπορεί ένας ζουμερός χυμός από φρέσκα εποχιακά φρούτα να συμβάλει στη φυσική αναγέννηση ενός σφριγηλού μυϊκού συστήματος; Μήπως τα θειώδη στο κρασί βάζουν τρικλοποδιά στη διαδικασία ανάταξης του οργανισμού; Τις απαντήσεις σε αυτά τα «καυτά» ερωτήματα προσπαθεί να δώσει η Ήβη μέσα από τα άδυτα της κουζίνας της, υπό το ακοίμητο βλέμμα του αινιγματικού Φρεν. Η Ήβη, σαν ένας άλλος αλχημιστής, ψάχνει την ιδανική φόρμουλα για την αιώνια νεότητα. Αν προσθέσει στη συνταγή της μερικές δόσεις ταξιδιωτικών αναμνήσεων και ένοχων απολαύσεων και τις ανακατέψει σε ένα ultra-tech μίξερ, μήπως καταφέρει να παγώσει τον χρόνο; Ή μήπως όχι; Η εύρεση της «χρυσής» συνταγής θέλει κόπο, έχει πόνο και μετράει απώλειες. Αλλά, αλήθεια, υπάρχει υψηλότερη μορφή τέχνης από αυτή της αναζήτησης της αιώνιας νιότης;

Μετά το Βόλφγκανγκ και το Vitrioli, ο Γιάννης Μαυριτσάκης επιστρέφει στο Εθνικό Θέατρο με το καινούργιο του έργο –υπογράφοντας για πρώτη φορά και τη σκηνοθεσία του– για να απεικονίσει σκηνικά με τα φωτεινότερα χρώματα το πιο μύχιο αίτημα της ανθρώπινης ύπαρξης: την αθανασία. Μια παράδοξη κωμωδία που υπόσχεται να μας ταξιδέψει στον χωροχρόνο και να μας παρασύρει σε περιοχές του συλλογικού φαντασιακού, ίσως ακόμα και στη στρατόσφαιρα της αιωνιότητας.

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Οδύσσεια Μπουγά, Μιλτιάδης Φιορέντζης

Θέατρο Rex - Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη»

«Το Σχολείο των Γυναικών» του Μολιέρου
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Μυλωνάς
Από 30/10/24

Ο ώριμος σε ηλικία Αρνόλφος θέλει να απολαύσει τη συζυγική ευτυχία, αλλά τον κατατρέχει ο φόβος της απιστίας. Για αυτό και επιλέγει ένα κορίτσι φτωχής οικογένειας, την τετράχρονη Αγνή, με σκοπό να την αναθρέψει μακριά από τον κόσμο, ώστε να παραμείνει αφελής, υπάκουη και άρα πιστή σύζυγος. Τα χρόνια περνούν και φτάνει η μέρα που ο Αρνόλφος αποφασίζει ότι θα κάνει την Αγνή γυναίκα του. Εκείνη, όμως, ερωτεύεται έναν νεαρό άντρα, τον Οράτιο, που τρέφει τα ίδια αισθήματα για εκείνη…

Ο Αλέξανδρος Μυλωνάς επιστρέφει στη σκηνοθεσία με έναν ανατρεπτικό θίασο, που υπόσχεται καταιγιστικές κωμικές στιγμές. Το Σχολείο των Γυναικών, έργο-σταθμός του παγκόσμιου ρεπερτορίου, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1662 στο Παρίσι, στο Θέατρο του Παλέ Ρουαγιάλ, προκαλώντας μέγα σκάνδαλο: μια ιστορία γυναικείας εξέγερσης με όχημα τον έρωτα, που καυτηρίαζε απροκάλυπτα το πατριαρχικό καθεστώς της εποχής. Πού βρισκόμαστε, όμως, άραγε τέσσερις αιώνες μετά;

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Στέλιος Ιακωβίδης, Μάγδα Καυκούλα, Λαέρτης Μαλκότσης, Γιάννης Μπέζος, Κατερίνα Πατσιάνη, Ελίνα Ρίζου, Δρόσος Σκώτης, Γιώργος Τζαβάρας, Αινείας Τσαμάτης

Μουσικοί επί σκηνής: Γιάννης Αγγελόπουλος, Μένιος Γούναρης, Παρασκευάς Κίτσος, Βαγγέλης Παρασκευαΐδης, Δημήτρης Χουντής

Θέατρο Χώρος

«Ο Τελευταίος Ασπροκόρακας» του Αλέξη Σολομού
Σκηνοθεσία: Έλενα Μαυρίδου
Από 20/11/24

Ο Νικηφόρος είναι ο τελευταίος απόγονος της οικογένειας Ασπροκόρακα. Ο πατέρας του, Ευστάθιος Ασπροκόρακας έχει πεθάνει, αλλά κληροδότησε στους ώμους του ευαίσθητου Νικηφόρου το «βαρύ» όνομά του. Η οικογένεια Ασπροκόρακα θεωρεί δεδομένο ότι ο νεαρός θα τιμήσει τις οικογενειακές παραδόσεις και θα συνεχίσει το επιστημονικό έργο του πατέρα του, ωστόσο εκείνος έχει άλλα σχέδια. Ερωτευμένος με την όμορφη Ρόζα, τραγουδίστρια και χορεύτρια σε «ανυπόληπτο μέρος», δεν ακούει κανέναν παρά μόνο την καρδιά του. Αναπάντεχες συναντήσεις, φαρσικές καταστάσεις και συνεχείς ανατροπές συνθέτουν ένα έργο που μιλά για τον θρίαμβο της αγάπης.

Ο Τελευταίος Ασπροκόρακας του σπουδαίου σκηνοθέτη, συγγραφέα και θεωρητικού του θεάτρου Αλέξη Σολομού, είναι ένα έργο βαθιά σαρκαστικό, μια κωμωδία που καταδεικνύει τον συντηρητισμό και την υποκρισία της μεγαλοαστικής τάξης, αλλά και της ελληνικής «αγίας οικογένειας», η οποία θεωρεί το «όνομα», τους ένδοξους προγόνους και τις οικογενειακές παραδόσεις, πιο σημαντικά από την αγάπη, τη χαρά της ζωής και τον έρωτα.

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Μαργαρίτα Αλεξιάδη, Γιάννης Αναστασάκης, Χριστίνα Θύμη, Στέργιος Κοντακιώτης, Δήμητρα Κούζα, Μάξιμος Μουμούρης, Κωνσταντίνος Μωραΐτης, Αγορίτσα Οικονόμου, Σωτήρης Τσακομίδης, Μαρία Χάνου

«Η Καρυάτιδα!» του Γιώργου Καπουτζίδη
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Μαυρογεώργη
Από 5/2/24

Σε περίπου μισή ώρα από τώρα, πρόκειται να πραγματοποιηθεί η πολυαναμενόμενη συνέντευξη Τύπου. Μετά από αιχμαλωσία δεκαετιών ολόκληρων στο Βρετανικό Μουσείο, η αιθέρια Καρυάτιδα, η χαμένη έκτη αδερφή, το απαστράπτον σύμβολο ενός ολόκληρου πολιτισμού, επιστρέφει ανέλπιστα στην πατρίδα! Σαν άλλη αγαπημένη φίλη, θεία, χαμένη ξαδέρφη από το εξωτερικό, την περιμένει όλη η χώρα με τεράστια προσμονή. Η επιστροφή, ωστόσο, είναι εξόχως επεισοδιακή…

Η Κατερίνα Μαυρογεώργη σκηνοθετεί την Καρυάτιδα!, το ολόφρεσκο έργο του Γιώργου Καπουτζίδη. Μια σπαρταριστή κωμωδία αφιερωμένη στη μεγαλειώδη και ιστορική ικανότητα του πολύπαθου αυτού τόπου, να μπλέκει μόνιμα σε κωμικοτραγικές περιπέτειες.

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Ασημίνα Αναστασοπούλου, Στέλιος Ξανθουδάκης, Σωτήρης Μανίκας, Αγορίτσα Οικονόμου, Μιχάλης Πανάδης, Δρόσος Σκώτης, Μαρία Φιλίνη

Πειραματική Σκηνή Νέων Δημιουργών

Η Πειραματική Σκηνή Νέων Δημιουργών του Εθνικού Θεάτρου προσκαλεί και φέτος  το κοινό σ' ένα ακόμα ανήσυχο ταξίδι θεατρικής εμπειρίας. Αυτή τη χρονιά, έχοντας ως κοινή αφετηρία μία δυναμική απάντηση στο ερώτημα «γιατί σήμερα;», θα παρακολουθήσουμε τις φωνές τεσσάρων νέων, ταλαντούχων καλλιτεχνών που βρίσκονται στα πολύ πρώτα τους βήματα και πειραματίζονται με πάθος και ορμή, φέρνοντας στη σκηνή ετερόκλητες, ως προς το πρωτογενές τους υλικό, παραστάσεις. Έτσι, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε σύγχρονες, πρωτότυπες αναγνώσεις της κλασικής δραματουργίας, της ελληνικής μυθιστοριογραφίας, αλλά και δραματουργίες που εκκινούν από την προσωπική αφήγηση και τη μυθολογία.   

Θέατρο REX - Σκηνή «Κατίνα Παξινού»

«Η Λυγερή» του Ανδρέα Καρκαβίτσα
Διασκευή: Ειρήνη Μουντράκη
Σκηνοθεσία: Ειρήνη Λαμπρινοπούλου
Από 24/10/24

Η Λυγερή (1896) διαδραματίζεται στα Λεχαινά, ένα μικρό χωριό του νομού Ηλείας. Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας εμπνέεται την ηρωίδα του, την Ανθή, από έναν δικό του εφηβικό ανεκπλήρωτο έρωτα.

Στη Λυγερή παρακολουθούμε τον έρωτα της Ανθής Στριμμένου, κόρης εμπόρου, με τον Γεώργιο Βρανά, έναν νεαρό οδηγό κάρου. Ο πατέρας της, θέλοντας να εξασφαλίσει την οικονομική του ευμάρεια και τη διαδοχή της επιχείρησής του, αποφασίζει να παντρέψει την κόρη του με τον δαιμόνιο υπάλληλό του, τον Νικολό. Ο νεαρός Γεώργιος προτείνει στην Ανθή να το σκάσουν και να ξεφύγει από την μοίρα που της όρισαν, όμως αυτή αρνείται. Παντρεύεται τον Νικολό και μετά από λίγο καιρό ο Γεώργιος βρίσκει παρηγοριά σε μία άλλη νεαρή του χωριού και την κάνει γυναίκα του. Η Ανθή αλλάζει μέσα από τη νέα της πραγματικότητα: από ερωτευμένη νέα μεταμορφώνεται σε απογοητευμένη σύζυγο και νέα μητέρα. Η έλευση του μωρού ανανοηματοδοτεί τη σχέση της με τον σύζυγό της και την οδηγεί να αφοσιωθεί πλήρως στο νέο της ρόλο.

Το τέλος της ιστορίας του Καρκαβίτσα επιτρέπει μία διττή ανάγνωση, είτε ως μία ωδή στον συμβιβασμό είτε ως μία ελεγεία στην αποδοχή. Εξερευνώντας τα όρια ανάμεσα στα δύο, η παράσταση αποσκοπεί σε μία επαν-αφήγηση της ζωής μιας γυναίκας που πάντα η μοίρα της οριζόταν από το βλέμμα της κοινωνίας. Αναδημιουργείται ένα κολάζ μνήμης. Ο θίασος της παράστασης ανακαλεί τις ανομολόγητες επιθυμίες και τους φόβους μιας γυναίκας, τις αμφιβολίες για τις επιλογές της και τις ευκαιρίες της για αυτοδιάθεση. Πώς ορίζεται η μοίρα ενός ανθρώπου;

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Μαντώ Γιαννίκου, Δάφνη Δρακοπούλου, Bασίλης Καραμπούλας, Κωνσταντίνος Σεβδαλής, Θάνος Τριανταφύλλου, Μαρία Τσιμά, Δανάη-Αρσενία Φιλίδου

«Μα Γκραν'μα» 
Σύλληψη - Σκηνοθεσία: Δημήτρης Χαραλαμπόπουλος
Από 12/12/24

Η γιαγιά. Η δεύτερη μαμά. Αυτή που έκανε τα στραβά μάτια, όταν δεν τηρούνταν οι κανόνες του σπιτιού. Αυτή που, όταν οι γονείς έλειπαν, ήταν πάντοτε εκεί. Αυτή που όλο αφηγούνταν ιστορίες, αλλά για τη δική της ζωή σπάνια μιλούσε. Πόσο τη γνωρίσαμε πραγματικά; Μπορούμε να τη φανταστούμε έξω από τον ρόλο της γιαγιάς; Πώς ήταν νέα; Ονειρευόταν σαν εμάς; Βασανίστηκε κι αυτή όταν ερωτεύτηκε; Έκανε αστεία με τις φίλες της; Τι ζωή έζησε τελικά; Κι ύστερα τα γηρατειά. Πώς χώρεσε μέσα της όλη αυτή τη μοναξιά;

Ο Δημήτρης Χαραλαμπόπουλος μας προσκαλεί σε ένα ταξίδι στην παιδική ηλικία, σε μια εξερεύνηση στον χρόνο που περνάει και φέρνει αναπόφευκτα μαζί του το γήρας. Μια παράσταση-αφιέρωση στη σχέση γιαγιάς-εγγονής/ού, που ανακαλεί μνήμες του παρελθόντος και παράλληλα φωτίζει τα αθέατα ίχνη της ζωής της αγαπημένης αυτής μορφής, προτού εκείνη γίνει μητέρα ή γιαγιά. Μια πρωτότυπη σκηνική σύνθεση για την αγάπη, τον αποχωρισμό, για όσα μεγαλώνοντας χάνουμε, για όσα δεν πρόλαβαν να ειπωθούν ποτέ και για το πώς οι αγαπημένοι μας θα ζουν μέσα μας για πάντα.

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Πάνος Αργυρόπουλος, Θοδωρής Βράχας, Πύρρος Θεοφανόπουλος, Ανδριανή Τουντοπούλου, Ιόλη Χαραλαμποπούλου, Εύη Χρόνη

«Σχολείον της Αθήνας» – Ειρήνη Παπά

«Εχθρός του Λαού»
Μια παράσταση βασισμένη στο έργο του Χένρικ Ίψεν
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Βασιλακόπουλος
Από 26/2/25

Μια τοπική κοινωνία παρουσιάζει την ιδανική εικόνα: οι δείκτες ανεργίας είναι χαμηλοί και η ανάπτυξη σταθερή. Όλα πάνε καλά εκτός από μια μικρή λεπτομέρεια που όλοι είναι διατεθειμένοι να παραβλέψουν: η μονάδα επεξεργασίας αποβλήτων της περιοχής μολύνει την ατμόσφαιρα και το νερό, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία του πληθυσμού. Η Δήμαρχος της κοινότητας αποφασίζει να ανακαλέσει την άδεια λειτουργίας του εργοστασίου. Μια γυναίκα πολιτικός αγωνίζεται για το καλό των κατοίκων κόντρα σε έναν διαπλεκόμενο και ανδροκρατούμενο μηχανισμό που συνασπίζεται απέναντί της. Τα ΜΜΕ την παρουσιάζουν σαν μια απειλή, η δικαιοσύνη στρέφεται εναντίον της και η αλήθεια διαστρεβλώνεται ολοένα και περισσότερο. Πώς μπορεί να σταματήσει η χειραγώγηση;

Ο Κωνσταντίνος Βασιλακόπουλος δημιουργεί μια νέα εκδοχή του έργου του Ίψεν, μεταγράφοντας το έργο στην Ελλάδα του σήμερα. Διατηρώντας τους άξονες της ψυχογραφικής αποτύπωσης και της κοινωνικοπολιτικής κριτικής, θέτει εκ νέου θεμελιώδη ερωτήματα. Γιατί στεκόμαστε απαθείς απέναντι στη διαπλοκή; Ποια είναι η μοίρα του ανθρώπου που στρέφεται ενάντια στην πλειοψηφία; Πώς μπορεί κανείς να υπερασπιστεί το δίκαιο σε έναν άδικο κόσμο;

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Γιάννης Αναστασάκης, Ιφιγένεια Βαρελά, Ιάσονας Γιανναράς, Βασίλης Καραμπούλας, Δημήτρης Μηλιώτης, Εύη Σαουλίδου, Κωνσταντίνος Σεβδαλής

«Πανδώρα»
Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Ουίτσι
Από 14/5/25

Η μυθική Πανδώρα είναι -σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία- η πρώτη γυναίκα στον κόσμο, ένα πλάσμα που δημιούργησε ο Ήφαιστος από χώμα και νερό και οι θεοί το προίκισαν με τα δώρα τους. Ο Δίας τη χρησιμοποιεί προκειμένου να εκδικηθεί τον Προμηθέα και το γένος των ανθρώπων. Διατάσσει τον Ερμή να την οδηγήσει στον αδελφό του Προμηθέα, τον Επιμηθέα, ο οποίος την ερωτεύεται και οι δυο τους παντρεύονται. Ο Δίας δίνει στην Πανδώρα ως γαμήλιο δώρο ένα πιθάρι με την οδηγία να μην το ανοίξει ποτέ. Η Πανδώρα, όμως, το ανοίγει απελευθερώνοντας τις Ασθένειες, το Γήρας, τον Πόλεμο, την Απόγνωση, τον Φθόνο, τη Σκληρότητα, τον Θάνατο. Η ζωή των ανθρώπων αλλάζει για πάντα. Αυτή είναι η ιστορία της Πανδώρας. Ή μήπως όχι;

Μια νέα εκδοχή του αρχαίου μύθου της Πανδώρας, σε μια εικαστική παράσταση που αξιοποιεί την τεχνική του θεατρικού κλόουν αλλά και στοιχεία τελετουργίας. Μια παράσταση που εξερευνά τις σκοτεινές και τις κωμικές πτυχές του μύθου, προκειμένου να μιλήσει για τα δεινά που εξακολουθούν να βασανίζουν την ανθρωπότητα, αλλά και για το τελευταίο δώρο που κληροδότησε η Πανδώρα: την Ελπίδα.

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Αναστασία Αναγνωστοπούλου, Κρυστάλλη Ζαχαριουδάκη, Δήμητρα Ονουφριάδου, Γιώργος Σκαρλάτος, Βασίλης Τσαλίκης, Νίκος Φραντζέσκος

Μικρό Εθνικό

Το Μικρό Εθνικό αποτελεί εδώ και χρόνια έναν τόπο συνάντησης, συνύπαρξης και δημιουργίας για ανθρώπους όλων των ηλικιών: παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Μέσα από τις πλούσιες καλλιτεχνικές, εκπαιδευτικές και ερευνητικές του δράσεις, κάνει πράξη τις θεμελιώδεις αρχές του θεάτρου: τη ζωντανή αλληλεπίδραση, τη διαλεκτική, τη συν-δημιουργία.

Σ’ έναν κόσμο που αλλάζει με ρυθμούς που αδυνατούμε να παρακολουθήσουμε, με πληροφορίες και αφηγήσεις αποσπασματικές που συχνά χάνουν το νόημά τους, σ’ έναν κόσμο που κάποτε μας τρομάζει και μας ωθεί στην ιδιώτευση, το Μικρό Εθνικό επιλέγει για τη σεζόν 2024-25 να εστιάσει  σε δύο κομβικές για την καλλιτεχνική δημιουργία έννοιες: τις έννοιες της σύνδεσης και της σύνθεσης. Αξιοποιώντας την πολύτιμη εμπειρία της πλούσιας δράσης όλων αυτών των ετών, επιθυμεί να αποτελέσει τον ασφαλή τόπο, όπου η κάθε δημιουργική περιοχή «ανοίγει» προς μια άλλη και συνδιαλέγεται μαζί της. Όπου η καλλιτεχνική χειρονομία, μέσω της επικοινωνίας και της σύνθεσης, αποκτά μεγαλύτερο βάθος. 

Παιδική Σκηνή - Θέατρο Rex, Σκηνή «Ελένη Παπαδάκη»

«Τα Γενέθλια» της Ζωρζ Σαρή
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου
Από 19/10/24

Η Άννα ονειρεύεται το πάρτι γενεθλίων της και πολλά πολλά πολύχρωμα μπαλόνια. Όμως, μπαμ! Ένας ξερός κρότος την ξυπνά. Μήπως έσκασαν τα μπαλόνια της; Όχι, όχι, τα μπαλόνια είναι στη θέση τους, όμως το πάρτι της δεν μπορεί να γίνει. Έχει ξημερώσει 21η Απριλίου 1967. Η ζωή της αναποδογυρίζει: οι γονείς της είναι αναστατωμένοι, αγαπημένοι φίλοι κρύβονται, συλλαμβάνονται ή φεύγουν, τα παιδιά πρέπει να προσέχουν τι λένε. Και ο αγαπημένος της νονός, που κάθε τόσο «τακτοποιεί» μαζί της το «συρταράκι» με τις μπερδεμένες σκέψεις, φυλακίζεται. Στα επτά χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών που ακολουθούν, η Άννα θα ζήσει σε ένα καθεστώς ανελευθερίας και φόβου μεγαλώνοντας πριν την ώρα της, βιώνοντας όλες τις συνέπειες της νέας πολιτικής κατάστασης στη ζωή της. Το μικρό κοριτσάκι ωριμάζει, αμφισβητεί, αντιδρά, αντιστέκεται και μεταμορφώνεται σε μια 15χρονη κοπέλα που ξέρει τι σημαίνει αγωνίζομαι για τα πιο υψηλά ιδανικά: για την ελευθερία και τη δημοκρατία.

Ένα από τα σπουδαιότερα έργα της ελληνικής παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας, Τα Γενέθλια της Ζωρζ Σαρή, μεταφέρεται για πρώτη φορά στη σκηνή. Μια διαδρομή στην επταετία που σημάδεψε τη χώρα μας, μέσα από τα μάτια ενός 8χρονου κοριτσιού. Μια παράσταση για την αξία της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, μα και για το τίμημα που πληρώνουν όσοι και όσες μάχονται για τα ιδανικά τους ενάντια σε ένα ανελεύθερο καθεστώς.

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Δημήτρης Αγαρτζίδης, Διαμαντής Αδαμαντίδης, Σταυριανός Γκάτζιος, Μαρίνα Μάλλιου, Κατερίνα Πέκη, Τατιάνα-Άννα Πίττα, Ανδρομάχη Φουντουλίδου

Κτήριο Τσίλλερ - Αίθουσα Εκδηλώσεων

«Ο Νιλ Χολγκερσον, η Λιλίκα και τα Τέσσερα Πι»
Κείμενο-Σκηνοθεσία: Ηλίας Κουνέλας
Από 22/1/25

Η Σουηδή συγγραφέας Σέλμα Λάγκερλεφ, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, έγραψε στις αρχές του 20ού αιώνα το Θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον, ένα βιβλίο που αγάπησαν μικροί και μεγάλοι, κλασικό πλέον αριστούργημα στον χώρο της λογοτεχνίας. Μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και μεταφέρθηκε στην τηλεόραση ως σειρά κινουμένων σχεδίων. Ο ζωηρός Νιλς, μεταμορφώνεται από κάποιο ξωτικό σε κοντορεβιθούλη και αποκτά το χάρισμα να καταλαβαίνει τη γλώσσα των ζώων. Ξεκινά ένα μεγάλο ταξίδι στη ράχη μιας οικόχηνας ακολουθώντας μια αγέλη αγριόχηνων, μα όσο απομακρύνεται από το σπίτι του, ονειρεύεται να ξαναγίνει άνθρωπος. Το ταξίδι του, σαν μια άλλη Οδύσσεια, είναι μια συναρπαστική περιπέτεια ενηλικίωσης και ενσυναίσθησης.

Ο Ηλίας Κουνέλας, αντλώντας έμπνευση από τον κόσμο της Λάγκερλεφ και του Νιλς Χόλγκερσον, δημιουργεί μια πρωτότυπη σύνθεση γύρω από το παιχνίδι του χρόνου και από την ελευθερία της πτήσης. Ίσως ο κάθε άνθρωπος είναι ένα προκλητικό ταξίδι που αξίζει να διανύσουμε. Ίσως αυτό που μας φαίνεται… για πέταμα, μπορεί και να πετάξει.

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Ιωάννα Αντώναρου, Ιφιγένεια Γρίβα, Εμμανουήλ Κοντός, Ηλίας Κουνέλας, Ελίνα Παπαθεοδώρου, Πέτρος Πίγκας 

Εφηβική Σκηνή

Θέατρο Rex - Σκηνή «Ελένη Παπαδάκη»

«Μετά το πάρτι» της Μαρίας Ζαβάκου
Σκηνοθεσία: Γιολάντα Μαρκοπούλου
Από 5/11/24

Ένα εφηβικό πάρτι αρχίζει. Η social media γενιά, που κατακλύζεται από την τεχνολογία, έρχεται αντιμέτωπη με τις προκλήσεις του διαδικτύου. Τίποτα δεν είναι πια αθώο. Τίποτα δεν είναι πια κρυφό. Τίποτα δεν θα μείνει το ίδιο. Έφηβοι, γονείς και εκπαιδευτικοί καλούνται να πάρουν θέση σε ένα περιστατικό διαδικτυακού εκφοβισμού. Μια αλυσιδωτή αντίδραση αποκαλύπτει τη φύση της συνενοχής και τον ρόλο που παίζει η σιωπή στην ενίσχυση της βίας. Το σχολείο, τα εφηβικά δωμάτια και ο ελεύθερος χρόνος μετατρέπονται σε φυλακές. Ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα; Ο ψηφιακός κόσμος θολώνει τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας και όλα αλλάζουν με αστραπιαίους ρυθμούς. Διαφορετικές φωνές συνθέτουν ένα μωσαϊκό από ανατροπές, όπου η αλήθεια συνεχώς ξεγλιστρά.

Μια ιστορία ενηλικίωσης για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η social media γενιά: τα «likes», τις κόκκινες καρδούλες, την ανωνυμία, την παραβίαση της ιδιωτικότητας αλλά και τα δικαιώματα στο διαδίκτυο. Εσείς, πόσο ασφαλείς νιώθετε;

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά):  Ασημίνα Αναστασοπούλου, Θεμιστοκλής Μαλεσάγκος, Μιχαήλ Μελίσσης, Ελένη Μιχαηλίδου, Βιβή Φωτοπούλου

Συμπαραγωγές - Συνεργασίες

Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής

«Ματαρόα στον Ορίζοντα»
Κείμενο: Έλσα Ανδριανού
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αμπαζής
Μουσική: Θοδωρής Αμπαζής, Νίκος Κυπουργός
Από 14/12/24
Σε συμπαραγωγή με την Εθνική Λυρική Σκηνή

Μια νέα μυθοπλαστική προσέγγιση στην αληθινή ιστορία του πλοίου «Ματαρόα» ζωντανεύει επί σκηνής σε μια παράσταση μουσικού θεάτρου, σε μουσική του Νίκου Κυπουργού και του Θοδωρή Αμπαζή, ο οποίος υπογράφει και τη σκηνοθεσία.

Το πλοίο λεγόταν «Ματαρόα» και απέπλευσε από την Ελλάδα τα ξημερώματα της 22ας Δεκεμβρίου του 1945. Τις παραμονές του Εμφυλίου, μέσα σε ένα ζοφερό σκηνικό διώξεων και φόβου, ο φιλέλληνας Οκτάβιος Μερλιέ, διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου, σε συνεργασία με τον υποδιευθυντή Ροζέ Μιλλιέξ, διαβλέποντας τις δυσοίωνες πολιτικές εξελίξεις φυγάδευσε τη νεότερη πνευματική ελίτ της Ελλάδας στο Παρίσι μέσω του θεσμού των υποτροφιών του γαλλικού κράτους. Το βρετανικό καράβι «Ματαρόα», που κατά μία εκδοχή σημαίνει, στα πολυνησιακά, «γυναίκα με μεγάλα μάτια», ενώ κατά άλλες υποδηλώνει τη διορατικότητα, την ανησυχία, την ελπίδα, το να είσαι ζωντανός, πήρε μαζί του 125 νέους Έλληνες επιστήμονες και καλλιτέχνες για να τους γλιτώσει από τη «λευκή τρομοκρατία» που ξεκίνησε μετά τα Δεκεμβριανά. Το ανήσυχο αυτό «πολύτιμο φορτίο» θα αναζητούσε διέξοδο σωτηρίας στα γαλλικά πανεπιστήμια και, αργότερα, θα άλλαζε με τα έργα του την πορεία της σκέψης, της επιστήμης, των γραμμάτων και των τεχνών σε ολόκληρη την Ευρώπη. Από τότε, όμως, άλλαξαν πολλά. Πού βρίσκεται σήμερα η Γη της Επαγγελίας; Υπάρχει ακόμα; Και, αν ναι, ποιοι είναι αυτοί που θα επιβιβαστούν στην κιβωτό της ελευθερίας;

Το έργο Ματαρόα στον ορίζοντα προβάλλει τις κατακερματισμένες μνήμες μιας χώρας με τραυματικό παρελθόν στην οθόνη ενός δυστοπικού παρόντος. Το πλοίο-θρύλος υπόσχεται μια ονειρική έξοδο. Μια έξοδο αναγκαία για κάποιους, άβολη και μάταιη για άλλους, αμφίβολη για όλους.

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Γιάννης Εγγλέζος, Δημήτρης Ήμελλος, Ηλέκτρα Καρτάνου, Ελίτα Κουνάδη, Μάριος Κρητικόπουλος, Μανώλης Μαυροματάκης, Λένα Μποζάκη, Βασίλης Παπαδόπουλος, Στέφανος Πίττας, Αγγελική Στελλάτου, Περικλής Σιούντας, Αντιγόνη Φρυδά

Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν - Φρυνίχου

«Philoxenia» της Αλεξάνδρας Κ*
Σκηνοθεσία: Μαρία Μαγκανάρη
Από 19/2/25
Σε συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης – Κάρολος Κουν

Τι σχέση έχει ο Βυσσινόκηπος του Τσέχοφ με τους τουρίστες που κατακλύζουν τα σοκάκια γύρω από την Ακρόπολη; Η Ρωσία του 1903 με τη σύγχρονη Ελλάδα; Πώς συνδέεται μια αριστοκρατική οικογένεια των αρχών του 20ού αιώνα, που κινδυνεύει να χάσει το κτήμα της, με τα αναπτυξιακά προγράμματα που εκπονούνται στη χώρα μας; Ηθοποιοί ενός Κρατικού Θεάτρου παρουσιάζουν τον Βυσσινόκηπο του Τσέχοφ κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες, στο πλαίσιο ενός αναπτυξιακού προγράμματος. Το θέατρο προσφέρει μια «ολιστική» θεατρική εμπειρία, προκειμένου οι ξένοι επισκέπτες να ζήσουν «από μέσα» τη μαγεία του θεάτρου. Τώρα ο θίασος και οι θεατές της παράστασης καλούνται να συνυπάρξουν με τους ενοίκους των Airbnb δωματίων που έχουν χτιστεί περιμετρικά της σκηνής και να ζήσουν πρωτόγνωρες εμπειρίες.

Στο έργο του Τσέχοφ, ο Βυσσινόκηπος, συμβολικό τοπόσημο ενός παρηκμασμένου κόσμου, πρέπει να θυσιαστεί ακολουθώντας την «εξέλιξη», και να εξυπηρετήσει τα νέα κοινωνικά στρώματα που έρχονται στο προσκήνιο. Η πατρογονική κληρονομιά πρέπει να οικοπεδοποιηθεί, να γίνει κομμάτια, να μοιραστεί στους σύγχρονους παραθεριστές, για να τακτοποιηθούν τα χρέη. Ανάλογη «τακτοποίηση» προτείνεται για την ελληνική θεατρική κληρονομιά. Γιατί όχι; Άλλωστε η επαφή των καλλιτεχνών με την κοινωνία πρέπει να είναι αδιαμεσολάβητη, και το θέατρο οφείλει να είναι ανοιχτό στις εξελίξεις…

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Μαρία Γεωργιάδου, Θανάσης Δήμου, Αμαλία Καβάλη, Κώστας Κορωναίος, Ελίνα Ρίζου, Νάνσυ Σιδέρη, Μαρία Σκουλά, Αινείας Τσαμάτης, Ανδριάνα Χαλκίδη κ.ά.

Θέατρο Χώρα

«Η Γραμμή του Ορίζοντος» (σε επανάληψη)
του Χρήστου Βακαλόπουλου
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παύλου
Από 21/11/24
Σε συνεργασία με το Θέατρο του Νέου Κόσμου

Μετά την επιτυχία που σημείωσε την περασμένη θεατρική σεζόν στην Πειραματική Σκηνή Νέων Δημιουργών, η Γραμμή του ορίζοντος του Χρήστου Βακαλόπουλου σε σκηνοθεσία του αριστούχου του Τμήματος Σκηνοθεσίας της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, Γιώργου Παύλου, παρουσιάζεται στο θέατρο Χώρα.

«Μια ιστορία φυγής» χαρακτήριζε ο πρόωρα χαμένος συγγραφέας, αλλά και κριτικός, δοκιμιογράφος, σκηνοθέτης και ραδιοφωνικός παραγωγός, το εν πολλοίς βιωματικό και ίσως ωριμότερο έργο του. Μια 32χρονη γυναίκα, η Ρέα Φραντζή, βρίσκεται σε μια μεταιχμιακή στιγμή της ζωής της: έχει μόλις χωρίσει –χωρίς να ξέρει γιατί– και καταφεύγει στην Πάτμο, στο μυσταγωγικό νησί της Αποκάλυψης, όπου καταδύεται σε έναν επώδυνο απολογισμό ζωής. Η αναδρομή της δεν είναι μόνο μια καταμέτρηση προσωπικών απωλειών, αλλά και ένας αποχαιρετισμός σε μια γενιά που συνθηκολόγησε, μια Αθήνα που χάθηκε ανάμεσα στους συρμούς, μια Ελλάδα που απορροφήθηκε από τον υλισμό, μια κοινωνία που παρέδωσε την ταυτότητά της στην επίφαση.

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Νίκος Γιαλελής, Ειρήνη Μαυρικάκη, Σπύρος Μπόσγας, Άγγελος-Προκόπιος Νεράντζης, Αθηνά Παπαδάκη