Γιασεμί Κηλαηδόνη στο ethnos.gr: «Το κοινό επιστρέφει στο θέατρο, ιδιαίτερα οι νέοι»

Η Γιασεμί Κηλαηδόνη είναι από τους ηθοποιούς που καταφέρνουν να μαγνητίζουν το ενδιαφέρον του κοινού, είτε βρίσκεται στη θεατρική σκηνή είτε στη μικρή οθόνη. Με τη δυναμική της παρουσία, φέτος μάς καθηλώνει με δύο εξαιρετικά θεατρικά εγχειρήματα: τον συγκινητικό μονόλογο της «Αρραβωνιαστικιάς του Αχιλλέα» της Άλκης Ζέη, σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή, όπου για πρώτη φορά το εμβληματικό αυτό μυθιστόρημα ζωντανεύει στη σκηνή, αλλά και με τη συμμετοχή που έχει στο γλυκόπικρο, ρεαλιστικό έργο «Όνειρα Γλυκά» του Μιχάλη Μαλανδράκη, υπό τη σκηνοθετική ματιά του Μάξιμου Μουμούρη. Παράλληλα, επέστρεψε μετά από χρόνια στην τηλεόραση, κλέβοντας τις εντυπώσεις στη δραματική σειρά εποχής «Αγιος Ερωτας» του ALPHA.

Στην κουβέντα μας, η ηθοποιός μιλά για τη μαγεία του θεάτρου, τη βαθιά σύνδεση που αναπτύσσει με τους ρόλους της, αλλά και τη συγκίνηση που προκαλεί στους νεότερους η γνωριμία τους με την ιστορία της Άλκης Ζέη.

Η μητέρα που υποδύεστε στην παράσταση «Ονειρα Γλυκά» ισορροπεί ανάμεσα στην παράδοση και την ανάγκη για αλλαγή. Πόσο επίκαιρος είναι αυτός ο χαρακτήρας για τις ελληνικές οικογένειες σήμερα;

Θα έλεγα πως ο χαρακτήρας της μητέρας που υποδύομαι δεν έχει καμία διάθεση γι' αλλαγή. Υπομένει την ζωή της σαν «τιμωρία». Ο μεγάλος γιος είναι κατά την άποψή μου ο χαρακτήρας που βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ παράδοσης και αλλαγής. Και όπως εξακολουθεί να συμβαίνει στις περισσότερες Ελληνικές οικογένειες, η επιρροή των γονιών -εδώ της μητέρας- είναι τόσο καθοριστική πάνω του, που δεν τολμά ν' απεγκλωβιστεί από μια καθημερινότητα που τον συνθλίβει.

Η ηρωίδα σας φαίνεται να κουβαλά πολλές τραυματικές εμπειρίες και αδιέξοδα. Πώς προσεγγίσατε την ερμηνεία αυτής της γυναίκας;

Ούσα και η ίδια μητέρα, μ' ενδιέφερε να εξερευνήσω το κομμάτι της συγκρουσιακής σχέσης που έχει κυρίως με τον μικρό γιο, στον οποίο ενδόμυχα, χρεώνει όλα τα λάθη που είχε κάνει εκείνη στο παρελθόν, προβάλλοντας πάνω του, τη δική της τοξική σχέση με τον άντρα της. Όσο πιο «αρνητικός» είναι ένας χαρακτήρας σ' ένα κείμενο, τόσο μεγαλύτερη είναι για μένα η πρόκληση του να τον καταλάβω, να τον δικαιολογήσω μέσα μου και να τον ενσαρκώσω χωρίς διάθεση κριτικής.

Πώς βιώνετε τη συνεργασία με τους νεότερους ηθοποιούς της παράστασης, Δημήτρη Σέρφα και Νίκο Μπουκουβάλα; Υπάρχουν στοιχεία από τις ερμηνείες τους που σας εντυπωσιάζουν;

Οι δυο αυτοί νεότατοι και ταλαντούχοι ηθοποιοί, έχουν μια πραγματικά αξιοζήλευτη σχέση και αλληλεπίδραση πάνω στην σκηνή. Αυτό σίγουρα πηγάζει από το γεγονός ότι είναι και πολύ καλοί φίλοι εδώ και χρόνια στην προσωπική τους ζωή. Με εντυπωσιάζει πάντα η γενναιοδωρία όταν υπάρχει στις σχέσεις των ηθοποιών και τους εύχομαι να το διατηρήσουν σε όλη την θεατρική του πορεία.

Η «Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα» διαπραγματεύεται σημαντικές στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Πώς είναι να ενσαρκώνετε μια ηρωίδα που μεταφέρει τόσο βάρος μνήμης και ιδεολογίας;

Είναι τεράστια και η συγκίνηση και η ευθύνη που νοιώθω σε αυτή την παράσταση, γιατί τα παιδιά της Αλκης Ζέη μου έκαναν την τιμή να μου εμπιστευτούν τα δικαιώματα του εμβληματικού αυτού βιβλίου, ώστε να μεταφερθεί για πρώτη φορά επί σκηνής. Επειδή πρόκειται για το πιο αυτοβιογραφικό βιβλίο της συγγραφέως, στην ουσία ενσαρκώνω την Αλκη Ζέη, μια από τις πιο φωτισμένες προσωπικότητες που έβγαλαν τα Ελληνικά γράμματα. Η μεγάλη επιτυχία της παράστασης, αισθάνομαι ότι δικαιώνει την επιλογή μας αυτή.

Τι σας συγκινεί περισσότερο στην Ελένη και ποια από τα χαρακτηριστικά της πιστεύετε ότι παραμένουν διαχρονικά για τις γυναίκες;

Η βαθιά πίστη στον άνθρωπο και στους αγώνες για έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο.

Πώς βλέπετε την επίδραση του κειμένου της Άλκης Ζέη στις νέες γενιές; Μπορεί να λειτουργήσει ως γέφυρα με την ιστορία;

Πιστεύω ότι η σπουδαία λογοτεχνία παραμένει διαχρονική. Στην παράσταση έρχονται πολλά παιδιά σε εφηβική ηλικία, που συγκινούνται μαθαίνοντας μέσω του κειμένου της Αλκης Ζέη, όπως ακούγεται στην παράστασή μας, για την γενιά αυτή των ανθρώπων που μέσω τον συλλογικών τους οραμάτων και αγώνων καθόρισαν τη σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας.

Τι θα θέλατε να «μείνει» στο κοινό από τις δύο σας ερμηνείες στο θέατρο;

Χαίρομαι που φέτος για δεύτερη χρονιά καλούμαι ως ηθοποιός να ερμηνεύσω ρόλους από δύο εξαιρετικά Νεοελληνικά κείμενα. «Η Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα» της Αλκης Ζέη, ένα από τα πιο εμβληματικά μυθιστορήματα που γράφτηκε ποτέ και το «Ονειρα γλυκά» ένα πολύ δυνατό σύγχρονο θεατρικό κείμενο του ανερχόμενου Μιχάλη Μαλανδράκη. Οι δύο ηρωίδες που ενσαρκώνω, είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους που η πρόκληση για μένα είναι τεράστια.

Τι σας έκανε να δεχτείτε την πρόταση να πάρετε μέρος στη σειρά «Αγιος Ερωτας» του Alpha; Υπήρξε κάτι στον χαρακτήρα ή στο σενάριο που σας κέντρισε το ενδιαφέρον;

Είχα πολλά χρόνια να κάνω τηλεόραση, μιας και το θέατρο είναι η προτεραιότητά μου ως ηθοποιός. Η συγκεκριμένη σειρά έχει ένα συνολικά υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο και σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα της μοναχής που κλήθηκα να ερμηνεύσω με έκαναν να δεχτώ την πρόταση και να κάνω μια σύντομη αλλά πολύ ενδιαφέρουσα τηλεοπτική συμμετοχή.

Θεωρείτε ότι η συμμετοχή σε τηλεοπτικές σειρές βοηθά το κοινό να γνωρίσει καλύτερα τη δουλειά σας στο θέατρο;

Φέτος, συμπληρώνω 25 χρόνια θεατρικής διαδρομής. Νομίζω ότι μέσα από τις παραστάσεις που έχω παίξει όλα αυτά τα χρόνια έχω καταφέρει να έχω κάποιο σταθερό κοινό που με ακολουθεί, πράγμα που με συγκινεί ιδιαίτερα. Ένας ηθοποιός όμως που ξεκινάει τώρα την πορεία του, μπορεί πιστεύω μέσω της τηλεόρασης να έχει μια πρώτη αναγνωσιμότητα από το κοινό, πράγμα που κατά την άποψή μου δεν αρκεί και συνήθως δεν διαρκεί….

Ως μια καταξιωμένη ηθοποιός, πώς βλέπετε το μέλλον του ελληνικού θεάτρου και της τηλεόρασης; Υπάρχει κάτι που πιστεύετε ότι πρέπει ν' αλλάξει ή να εξελιχθεί;

Βλέπω μια στροφή ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια του κόσμου προς το θέατρο, σε σχέση με την τηλεόραση. Ειδικά οι πιο νεαρές ηλικίες το έχουν κάνει πια κομμάτι της ψυχαγωγίας τους, πράγμα που δεν ίσχυε παλιότερα. Έχουμε εξαιρετικό δυναμικό στην Ελλάδα σε ηθοποιούς, σκηνοθέτες αλλά και σε συγγραφείς. Αυτό είναι πολύ αισιόδοξο και εύχομαι να συνεχιστεί!