«Αυτόχειρες Παρθένοι» από την Σουζάνε Κένεντι στην Πειραιώς 260

Το 1993, ο ελληνικής καταγωγής συγγραφέας, Τζέφρι Ευγενίδης, εκδίδει το πρώτο του μυθιστόρημα. Οι «Αυτόχειρες παρθένοι» αγαπήθηκαν πολύ από το κοινό και έκαναν γνωστό τον Ευγενίδη σε όλο τον κόσμο, πολύ πριν το Middlesex, για το οποίο κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ και καθιερώθηκε ως ένας από τους επιδραστικότερους συγγραφείς του 21ου αιώνα. Οι «Αυτόχειρες παρθένοι» είναι οι πέντε έφηβες αδελφές Λίσμπον, που ζουν με τους γονείς τους στο Μίσιγκαν της δεκαετίας του 1970. Κάθε εφηβικό σκίρτημα, κάθε διάθεση ελευθερίας συνθλίβεται από τους καταπιεστικούς γονείς τους. Η ασφυξία που βιώνουν οι αδελφές Λίσμπον θα έχει τραγική κατάληξη.

Ωστόσο, αυτό που έκανε τις «Αυτόχειρες παρθένους» να ξεχωρίσουν δεν είναι μόνο η πλοκή, αλλά και ο καθηλωτικός τρόπος αφήγησης: οι αναγνώστες μαθαίνουν τα πάντα μέσω των περιγραφών -σε πρώτο πληθυντικό- μιας ανώνυμης ομάδας εφήβων αγοριών, που παρακολουθούσαν γοητευμένα τη ζωή των κοριτσιών. Τα αγόρια, προκειμένου να μπορέσουν να ανασυνθέσουν τα γεγονότα, φέρνουν στην αφήγηση μυρωδιές, ήχους, αντικείμενα και εικόνες, δίνοντας στην ιστορία μία ονειρική διάσταση και βάζοντας και τον αναγνώστη στη θέση του παρατηρητή-γείτονα. Το 1999, η Σοφία Κόπολα έκανε το σκηνοθετικό της ντεμπούτο με τη διασκευή του μυθιστορήματος τον κινηματογράφο – η ομώνυμη ταινία σημείωσε τεράστια επιτυχία.

Η δύναμη του μυθιστορήματος δεν έχει πάψει να λειτουργεί μέχρι σήμερα. Η Susanne Kennedy (Σουζάνε Κένεντι), από τις σημαντικότερες ανερχόμενες παρουσίες του γερμανικού θεάτρου, διασκευάζει για τη σκηνή τις «Αυτόχειρες παρθένους», σε συμπαραγωγή δύο μεγάλων θεατρικών οργανισμών της Γερμανίας, της Münchner Kammerspiele και της Volksbühne Berlin. Η επιστροφή της στη Γερμανία, μετά από χρόνια καριέρας στην Ολλανδία, έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τη θεατρική σκηνή της χώρα της, όπου θεωρείται εκπρόσωπος του φεμινιστικού θεάτρου. Η Kennedy έχει τιμηθεί με το Ευρωπαικό Βραβείο Theatrical Realities το 2017 (XIV Europe Prize Theatrical Realities), βραβείο που απονέμεται κάθε χρόνο σε νέους και καινοτόμους δημιουργούς για την προσφορά τους στο ευρωπαϊκό θέατρο.

Στη δική της προσέγγιση στο έργο του Ευγενίδη, την ιστορία αφηγούνται οι ενήλικες πλέον άντρες γείτονες των πέντε αδερφών Λίσμπον, προσκαλώντας το κοινό να μοιραστεί το ηδονοβλεπτικό τους βλέμμα και να συμμετάσχει στο νοερό τους ταξίδι. Η Κένεντι ακολουθεί τη δομή της Θιβιετιανής Βίβλου των Νεκρών και ενσωματώνει κείμενα του αμερικανού ψυχολόγου και γκουρού του LSD, Τίμοθυ Λήρυ.

Η παράσταση συγκεντρώνει όλα χαρακτηριστικά του σκηνοθετικού στίγματος της Κένεντι, που την έκαναν να ξεχωρίσει στη σύγχρονη θεατρική σκηνή: ασύγχρονη αφήγηση (voice over), εκτενή χρήση μάσκας και multimedia, που δημιουργούν μία ιδιαίτερη αισθητική.