Καμπαρέ, afro beat, αυτοσχεδιασμοί και ειρωνεία του μπαλέτου στη Θεσσαλονίκη

Ένας χορευτής με έδρα την Μπουρκίνα Φάσο και διεθνή καριέρα ο Σεργκέ Εμέ Κουλιμπαλί, η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Διεθνούς Χορού Καλαμάτας Λίντα Καπετανέα σε μια ενδιαφέρουσα σύμπραξη με τον Edivaldo Ernesto από την Μοζαμβίκη και η ιταλική ομάδα σύγχρονου χορού ColletivO CineticO, που ειρωνεύεται το μπαλέτο και ενσωματώνει στοιχεία πασαρέλας στις δουλειές της, είναι οι τρεις παραστάσεις χορού που θα φιλοξενηθούν στο πρόγραμμα των φετινών, 54^ων «Δημητρίων», των εκδηλώσεων πολιτισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης.

«Πρόκειται για τρεις εντελώς διαφορετικές παραστάσεις, καθεμιά από τις οποίες φέρει κάτι πολύ ιδιαίτερο στο χώρο του χορού. Μακάρι να μπορούσαμε να φιλοξενήσουμε περισσότερες ομάδες», λέει στο ethnos.gr, η υπεύθυνη για τις εκδηλώσεις χορού, χορογράφος και διευθύντρια της Ανωτέρας Σχολής Χορού του Κέντρου Μουσικής & Χορού του δήμου, Δήμητρα Κορωναίου. Η κ. Κορωναίου δεν κρύβει την πίκρα της τόσο γιατί το κομμάτι του χορού καλύπτει ένα πολύ μικρό μέρος των εκδηλώσεων, αλλά και επειδή γενικά ο χορός στην Ελλάδα δεν έχει πάρει ακόμη τη θέση που του αξίζει. «Δυστυχώς ο χoρός είναι αρκετά υποβαθμισμένος στο χώρο των τεχνών και δεν βρίσκεται στη θέση που θα έπρεπε. Ο καλύτερος πρεσβευτής μιας χώρας, καθώς δεν χρειάζεται το κοινό να γνωρίζει την γλώσσα και ένας από τους πιο σημαντικούς τρόπους επικοινωνίας, δεν επιχορηγείται αρκετά και έτσι πολλοί αξιόλογοι χορευτές φεύγουν στο εξωτερικό για να αναδείξουν το ταλέντο τους», αναφέρει η κ. Κορωναίου.

Με έμπνευση από τον Fela Kuti, τον Νιγηριανό συνθέτη, σαξοφωνίστα, ενορχηστρωτή, πολιτικό ακτιβιστή και θεμελιωτή του afrobeat, ο Σεργκέ Εμέ Κουλιμπαλί, δημιουργεί πρωτότυπες χορογραφίες στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Μπουρκίνα Φάσο. Με χορευτές από τις γύρω χώρες και μία Γαλλίδα στενή του συνεργάτιδα, «εξάγει» τις παραστάσεις του σε όλη την Ευρώπη και αλλού, ενώ το Βέλγιο είναι η χώρα που τον χρηματοδοτεί και τον στηρίζει εδώ και πολλά χρόνια. Στη Θεσσαλονίκη, φέρνει στις 20 Οκτωβρίου, στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, την performance, Kalakuta Republik, στη διάρκεια της οποίας η πολιτική αναδεικνύεται σε κάτι εντονότερο από την δραματουργική υποσημείωση.

Η παράσταση χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο είναι σε ασπρόμαυρα χρώματα και έχει επαναλαμβανόμενες κινήσεις με μουσική υπόκρουση το afrobeat και μετά το διάλειμμα -σπάνιο για παραστάσεις χορού, να γίνεται διάλειμμα- το σκηνικό μετατρέπεται σε καμπαρέ, σαν αυτά που σύχναζε ο Fela Kuti και αναδεικνύει τον ερωτισμό, ενώ σε οθόνη περνούν πολιτικά μηνύματα. Έξι χορευτές επί σκηνής, που σύντομα γίνονται επτά, τραβούν το ενδιαφέρον του κοινού σε μια αέναη εναλλαγή από κινήσεις και φιγούρες, οι οποίες λειτουργούν ως μεταφορά για την ακατανίκητη θέληση για ζωή, μια αντανάκλαση της πολιτικής που διαπερνά το σώμα. Η διάλεκτος της κίνησης αντλεί από το παραδοσιακό ρεπερτόριο, από το ρυθμό των night club και της jazz, ώσπου να γίνει κάτι ολότελα νέο, ένας νέος χορός που ξεχύνεται ορμητικά, αποδεσμευμένος από τις επιρροές του.

H Λίντα Καπετανέα ασχολούνταν με την ενόργανη γυμναστική μέχρι τα δέκα της χρόνια και στα 16 ξεκίνησε τον χορό, τον οποίο σπούδασε στη Νέα Υόρκη. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 2006 και με τον σύζυγό της, Γιόζεφ Φρούτσεκ δημιούργησαν την ομάδα χορού Rootless Root (Ρίζα χωρίς ρίζα), ενώ σήμερα είναι καλλιτεχνική διευθύντρια στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Στη Θεσσαλονίκη έρχεται στις 6 Οκτωβρίου στο Θέατρο της Ε.Μ.Σ. και με τον Edivaldo Ernesto, έναν σπουδαίο χορευτή από την Μοζαμβίκη παρουσιάζουν το «Half the Truth». «O Edivaldo Ernesto είναι καταπληκτικός στον αυτοσχεδιασμό και η κίνησή του έχει επιρροές από τους παραδοσιακούς χορούς της πατρίδας του και τον μοντέρνο χορό. Για 10 χρόνια δούλεψε με τον David Zambrano και έχει μια απίστευτη κινησιολογία», σημειώνει η κ. Κορωναίου.

Μια ειρωνεία απέναντι στο κλασικό μπαλέτο είναι το Sylphidarium της ιταλικής ομάδας ColletivO CineticO και ένα ταξίδι μέσα στο σώμα, που αποκαλύπτει τον εαυτό του στην πιο αληθινή και ανεπιτήδευτη εκδοχή του. Το Sylphidarium μετασχηματίζει την χορογραφία του La Sylphide, ενός από τα πιο ρομαντικά μπαλέτα που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1832 με πρωταγωνίστρια την Μαρία Ταλιόνι, σε μια νέα υβριδική εκδοχή του κλασικού μπαλέτου, πλούσια σε γυμναστική, ακροβατικά, αεροβική και μυική δύναμη. Το λευκό χρώμα κυριαρχεί, ενώ υπάρχουν επίσης στοιχεία από πασαρέλα και έντονος ερωτισμός. Το αποτέλεσμα που προκύπτει από την δουλειά των ColletivO CineticO, υπό την καθοδήγηση τηςFrancesca Pennini, είναι ένας θρίαμβος της κίνησης, ο οποίος αφήνει να ξεδιπλωθεί μια θεατρογραφία γεμάτη μουσική, κοστούμια, έξυπνο χιούμορ, δραματικότητα και υψηλή αισθητική γλώσσα.