Βασίλης Διαμαντόπουλος: 100 χρόνια από τη γέννηση του ηθοποιού - αγωνιστή

Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος ήταν ένα από τα σπάνια παραδείγματα καλλιτέχνη, ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της χρυσής μεταπολεμικής γενιάς, που άφησε το δικό του αποτύπωμα στο θέατρο και στο σινεμά, ενώ κατάφερε ακόμη και μέσω της τηλεόρασης να περάσει το δικό του στίγμα. Όπως έλεγε «εγώ ευτυχώς δεν έχω πάψει να ονειρεύομαι. Δεν έχω πάψει να θέλω. Βέβαια αυτό κοστίζει κόπους, διαψεύσεις, όμως αυτό δεν με πειράζει. Το να αγωνίζεται κανείς είναι κι αυτό μια ηδονή».

Έντονη προσωπικότητα, ανυποχώρητος, αντισυμβατικός, ιδεολόγος και δάσκαλος μέχρι το τέλος. Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος αρνήθηκε να μπει στον κύκλο της εμπορικότητας, προτιμώντας να δίνει μάχες για την τέχνη και τη ζωή. Στις 15 Νοεμβρίου συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή του και είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε για ποιους λόγους ο Βασίλης Διαμαντόπουλος παραμένει ένα σύμβολο, ένα πρότυπο για την τέχνη.

Από τη Νομική στον Κάρολο Κουν

Γεννήθηκε στον Πειραιά. Θα εγκαταλείψει τη Νομική Αθηνών για να ακολουθήσει το όνειρο τής υποκριτικής, μπαίνοντας στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Γρήγορα θα εγκαταλείψει και τη «συμβατική» σχολή του Εθνικού για να μπει στο σύμπαν του Κάρολου Κουν, όταν ο φωτισμένος θεατράνθρωπος ιδρύει τη δική του δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης το 1942. Την ίδια χρονιά θα παίξει στο Θέατρο Τέχνης την «Αγριόπαπια» του Ίψεν, ενώ μέχρι το 1949 που θα παραμείνει κοντά στον Κουν, θα παίξει περισσότερους από 30 ρόλους που τον καθιέρωσαν ως πρωταγωνιστή του θεάτρου.

Ο πρώτος Μαυρογιαλούρος στο «Υπάρχει και Φιλότιμο»

Θα συνεργαστεί με τον θίασο της κυρίας Κατερίνας, ενώ το 1950 προσελήφθη στο Εθνικό Θέατρο για να πρωταγωνιστήσει στην αθάνατη κωμωδία «Ανώμαλος Προσγείωσις» των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου, στον ρόλο του Μαυρογιαλούρου, που γνωρίσαμε όλοι στην κινηματογραφική επιτυχία «Υπάρχει και Φιλότιμο». Θα ακολουθήσουν μία σειρά από επιτυχίες στο θέατρο, αποδίδοντας με ευφυή τρόπο κλασικά κείμενα, ενώ το 1958 θα είναι μία ιστορική στιγμή για τον ίδιο και το ελληνικό θέατρο, ιδρύοντας το Νέο Θέατρο, μαζί με την τότε σύντροφό του, Μαρία Αλκαίου.

«Μάθε Παιδί μου Γράμματα» - 1981: «Παιδί μου είσαι κομμουνιστής;»

Στο ελληνικό σινεμά, οι ερμηνείες του πάντα μετρημένες και με βάθος. Θα πρωτοεμφανιστεί το 1948 στο «Μαρίνος Κοντάρας του Γιώργου Τζαβέλλα, θα παίξει έναν χαρακτηριστικό ρόλο στο εξαιρετικό «Αμαξάκι του Ντίνου Δημόπουλου, ενώ η πρώτη του επιτυχία θα έρθει δυο χρόνια μετά, το 1959, στην κομεντί «Να Πεθερός, να Μάλαμα» σε σενάριο Δημήτρη Ψαθά και σκηνοθεσία Μάριου Νούσια.

Το 1962 θα ερμηνεύσει ιδανικά έναν υπερσυντηρητικό αυστηρό καθηγητή στο κοινωνικό δράμα «Νόμος 4000» του Γιάννη Δαλιανίδη, ενώ την ίδια χρονιά θα κάνει και τη δραματική κωμωδία «Ψηλά Τα Χέρια Χίτλερ» του Ροβήρου Μανθούλη, έχοντας δίπλα του τον Θανάση Βέγγο. Με τη διαφαινόμενη παρακμή του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, ο Διαμαντόπουλος παίρνει αποστάσεις και αφοσιώνεται στο θέατρο. Συγκλονιστικός υπήρξε στη δραματική κωμωδία του Θόδωρου Μαραγκού «Μάθε Παιδί μου Γράμματα» (1981), στο ρόλο και πάλι ενός συντηρητικού καθηγητή που βλέπει τα παιδιά του να επαναστατούν.

«Εκείνος κι Εκείνος» και «Εκμέκ παγωτό»

Όταν η χώρα μπήκε στον γύψο από τους δικτάτορες, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος είχε εγκατασταθεί στο Παρίσι. Άλλωστε, ήταν γνωστός κομμουνιστής, μαχητικός συνδικαλιστής, ενώ είχε συμμετάσχει και στην Εθνική Αντίσταση. Θα επιστρέψει στην Ελλάδα το 1970 για να μας χαρίσει, δυο χρόνια μετά, την αξέχαστη σουρεαλιστική σειρά, δικής του έμπνευσης, «Εκείνος κι Εκείνος», ένα σπάνιο δείγμα πραγματικά καλής τηλεόρασης.

Στην τηλεόραση θα παίξει σε αρκετές ακόμη σειρές, χρηματοδοτώντας την αγάπη του για τη θεατρική σκηνή (το 1993 θα ιδρύσει το Σύγχρονο Θέατρο). Ανάμεσα στις αξιόλογες εμφανίσεις του, συγκαταλέγονται οι σειρές «Συμβολαιογράφος, «Κίτρινος Φάκελος», «Χατζηεμμανουήλ», «Χαίρε Τάσο Καρατάσο». Πολύ αγαπήθηκε στη σειρά «Εκμέκ παγωτό»...

Η ευαίσθητη καρδιά του θα τον αφήσει στις 5 Μαΐου του 1999, αφήνοντας πίσω του ένα γιο και μια κόρη, και ακόμη περισσότερα παιδιά που πήραν απ’ αυτόν τη γνώση για το θέατρο και τις αρχές του για τη ζωή που ακολούθησε μέχρι τέλους. Η κηδεία του, παρότι η Πολιτεία αποφάσισε να τελεστεί δημοσία δαπάνη, τελικά έγινε όπως είχε αποφασίσει ο ίδιος: Λιτή και απέριττη….

Με πληροφορίες από ΑΠΕ

Διαβάστε ακόμη

Το Θεαγένειο εκπέμπει «SOS»: Τον... έναν χρόνο φτάνει η λίστα αναμονής για χειρουργεία - Ένας νοσηλευτής για 30 ασθενείς

Στον Εισαγγελέα η Ειρήνη Μουρτζούκου - Κρύβεται από τις κάμερες

Το δύσκολο σταυροδρόμι της κυβέρνησης, η σύλληψη Ρωμανού και η αλλαγή ατζέντας

Η Σοφία Βεργκάρα υποδεικνύει πως χορεύουν οι λατινοαμερικάνες για την περίοδο των Ευχαριστιών